Οι δικοί μας άνθρωποι

Στο καθημερινό ραντεβού, 4-6, όλοι παρόντες, κοντά στους δικούς μας ανθρώπους. Που και που κάποια νέα πρόσωπα, οι εισαγωγές είναι σχεδόν καθημερινές. Τα ανθρώπινα προβλήματα δεν τελειώνουν. Οι πρώτες ώρες δύσκολες για όλους. Πρόσωπα ανήσυχα, κουρασμένα. Ο πόνος χαραγμένος στα δικά μας πρόσωπα. Στο διάδρομο βηματισμοί. Μικρά βήματα, σίγουρα βήματα, κουρασμένα βήματα. Κρατώντας το σταντ με τον ορό και δίπλα και πίσω εμείς, οι άλλοι. Συμπάσχουμε. Τη δεύτερη μέρα τα βήματα είναι πιο σταθερά, μέχρι να φύγει ο ορός και να απελευθερωθούν τα χέρια. Λίγα βήματα και στάση στο κρεβάτι. Τα πρόσωπα των δικών μας ανθρώπων ξαναβρίσκουν το χρώμα και τη ζωηράδα τους. Λίγη σούπα, λίγο τσάι μπόλικο νερό. Θερμοκρασία σώματος 37,3. Δεν ανησυχεί κανέναν, φυσιολογική συνέπεια, μετεγχειρητική. Οι φυσιολογικές λειτουργίες στον οργανισμό επανέρχονται. Βασικό, βασικότατο η αποκατάσταση της λειτουργίας -ποιού νομίζετε;- του εντέρου. Όταν το έντερο λειτουργήσει, ο ασθενής παύει να θεωρείται …χειρουργημένος, αποφαίνεται ο γιατρός. Όλα πάνε κατ’ ευχήν. Οι δικοί μας άνθρωποι ξεπέρασαν, και ξεπερνούν, τα όποια προβλήματα. Ας είναι καλά ιατρική επιστήμη και οι γιατροί. Γιατί παρ’ όλα όσα λένε για τους γιατρούς, ανάμεσά τους διακρίνεις και …ανθρώπους. Ακόμα και ο γιατρός ο …φταίχτης αποδεικνύεται πρώτ’ απ’ όλα άνθρωπος. Και οι νοσοκόμες. Πρόθυμες κι αυτές. Λίγο αυστηρές με μας, τους …επισκέπτες. Όχι όμως με τους δικούς μας ανθρώπους. Ο Διευθυντής της κλινικής τις κάνει να συμπεριφέρονται με αυστηρότητα. Σίγουρα κάτι περισσότερο θα ξέρει και όσοι καταλαβαίνουν το κατανοούν. Το Πανεπιστημιακό νοσοκομείο Λάρισας φιλόξενο. Μεγάλη υπόθεση η νοσοκομειακή και ιατροφαρμακευτική περίθαλψη. Και το βοηθητικό προσωπικό συνεπέστατο. Παντού καθαριότητα, όσο αυτή είναι δυνατή. Αν εμείς δεν το αντιλαμβανόμαστε, τι να προλάβουν κι αυτοί που φροντίζουν για τους δικούς μας ανθρώπους.
Όλα πάνε καλά. Και περιμένεις το γιατρό σου να το επιβεβαιώσει και να σου δώσει το εξιτήριο. Γιατί καλή η …φιλοξενία του νοσοκομείου και η φροντίδα των νοσοκόμων, αλλά η σπιτική ζεστασιά δεν ανταλλάσσεται. Και οι δικοί μας άνθρωποι την έχουν ανάγκη. Όλοι οι δικοί μας άνθρωποι. Ο ήλιος είναι έτοιμος να ανατείλει για όλους και μακάρι να μη χρειαστεί να δύσει!