Παρασκευή 29 Φεβρουαρίου 2008

Έγινα κι εγώ blogger για να γράφω...

Ξεκίνησα κι εγώ σαν ένας ...επώνυμος blogger (phlou...flis με λένε και σας το μαρτυρώ) να γράφω και να αναρτώ στο διαδίκτυο, μια μέρα του Δεκέμβρη του 2007. Σήμερα, 29 του Φλεβάρη, μετά από αυτή την ιστορία με τους εκβιασμούς μέσω ενός άλλου blog, ξανασκέφτηκα τους λόγους τους οποίους με ώθησαν να χρησιμοποιήσω αυτό το νέο μέσο έκφρασης. 'Ετσι, σας παραθέτω κάποιους από τους λόγους, που πρόχειρα σκέφτηκα, για να γράφω.

'Εχουμε και λέμε λοιπόν, ο -άνωθεν- υποφαινόμενος: Γράφω...

... στα ιστολόγιά μου πράγματα που δεν δημοσιεύουν επώνυμα οι εμπορικές εφημερίδες.
... στα ιστολόγιά μου αυτά που πιστεύω, καταλαβαίνω και βλέπω -ή νομίζω πως…- αλλά δεν τα διαβάζω στα ΜΜΕ.
... στα ιστολόγιά μου διότι πιστεύω αυτά που γράφω και τα γράφω χωρίς να πληρώνομαι γι αυτό.
... στα ιστολόγιά μου διότι είμαι ελεύθερος να τα γράφω και δεν εντέλλομαι από κανέναν προς τούτο.
... στα ιστολόγιά μου και δε με ενδιαφέρει κιόλας αν θα τα διαβάσει κανείς ή ακόμα κι αν τα διαβάσει, έχει δικαίωμα να μην τα ασπαστεί και να διαφωνήσει, εγγράφως μάλιστα.
... στα ιστολόγιά μου γιατί δε θέλω να διαμορφώσω κοινή γνώμη αλλά να ανταλλάξω γνώμες με τους άλλους.
... στα ιστολόγιά μου και αυτά που ίσως δε γράφουν ή δεν τους επιτρέπετε να γράφουν τα εμπορικά ΜΜΕ.
... στα ιστολόγιά μου γιατί δεν μου το απαγορεύει κανείς αλλά και δε μου το υπαγορεύει συνάμα.
... στα ιστολόγιά μου διότι γνωρίζω πως αν κάποια από τις αναρτήσεις μου θεωρηθεί λίβελλος, ή συκοφαντία, ή … , γνωρίζουν ποιος είμαι και πού θα με βρουν και μάλιστα εν γνώσει μου.
... στα ιστολόγιά μου επώνυμα, διότι γνωρίζω πως στο διασυνδεδεμένο κόσμο, τον ενσύρματο μα και τον ασύρματο, η ανωνυμία ή η αίσθηση της ανωνυμίας χάνεται.
... στα ιστολόγιά μου γιατί κανείς δεν μπορεί να μου απαγορεύσει την ελευθερία που έχω όσον αφορά στην έκφραση και στο λόγο.
... στα ιστολόγιά μου γιατί μπορώ να εκθέσω τις απόψεις μου χωρίς λογοκρισία.
... στα ιστολόγιά μου ανώνυμα γιατί έτσι πρέπει να είναι το διαδίκτυο, για να μη μπορεί να ελεγχθεί από κανένα κέντρο, από καμία εξουσία.
... στα ιστολόγιά μου γιατί τα μηνύματα που θέλω να στείλω είναι αμφίδρομα, γράφω και όσοι θέλουν, μου γράφουν.
... στα ιστολόγιά μου γιατί νοιώθω πως η δύναμη του μέσουκαι του διαδικτύου συνάμα- είναι το χάος. Όμως γνωρίζω πως μέσα σ’ αυτό το χάος υπάρχει η τάξη
... στα ιστολόγιά μου και νοιώθω τη δύναμη της επικοινωνίας να επιδρά πάνω μου, έχοντας γνωρίσει και ανταλλάξει μηνύματα με τους άλλους γνωστούς μου και άγνωστους bloggers -με τις ίδιες μα και διαφορετικές ανησυχίες- που συναστώ στις πρωινές, μεσημβρινές, απογευματινές, βραδινές και μεταμεσονύκτιες βόλτες μου στο διαδίκτυο. Εκεί που ο χώρος και ο χρόνος δεν έχουν όρια, εκεί που μπορείς να επισκεφθείς -και να σε επισκεφθεί- τον καθένα παντού, στο σπίτι, στο γραφείο, στο αεροδρόμιο, στην πλατεία, στη βεράντα, παντού εδώ και αλλού, δίπλα ή χιλιόμετρα μακριά. Εκεί που δεν έχει σημασία το φύλο, το χρώμα, η ηλικία, η εμπειρία, η επαγγελματοσύνη αλλά η αγάπη -και ανάγκη ίσως- για επικοινωνία έστω και …ηλεκτρονικά. Και φυσικά πάντοτε στα πλαίσια της νομιμότητας, του αλληλοσεβασμού, της ηθικής –όπως κι αν την ορίζει κανείς.



Ουφ, σήμερα, την Δισ-έκτη (bis sextus) ημέρα, την Ημέρα του Τεμπέλη, τί κάθομαι και γράφω; Απολογισμός ή κάτι σαν ...επικήδειος λόγος!

1 σχόλιο:

jf είπε...

Ζήτω το ιστολογείν!

Καλό μήνα και καλή άνοιξη

Τούτη η δίψα δε σβήνει τούτη η μάχη δε παύει...

Τούτη η δίψα δε σβήνει τούτη η μάχη δε παύει...