Σάββατο 19 Ιουλίου 2008

Ανταπόκριση από την ...καιόμενη Λευκωσία

Βρίσκομαι ήδη στην ιδιαίτερή μου πατρίδα από την Τρίτη (*) και …λιώνω σαν το κεράκι της Λαμπρής (Πάσχα), κυριολεκτικά. Νοιώθω πως καθημερινά είμαι σε μια …σάουνα και μόνο όταν έκλεψα δυο μέρες και πήρα τα …βουνά, στο Τρόοδος, ένοιωσα μια ανακούφιση και πως …ανασυντίθεμαι. Ένα μόνο σας λέω, κάθε βράδυ και όλο το βράδυ, είναι αναμμένα τα κλιματιστικά. Αλλιώς δεν μπορείς να κλείσεις μάτι. Αν με δείτε σε φωτογραφία, δε θα με αναγνωρίσετε για δύο λόγους:


ιδού πώς κατάντησα


α) 'Εχω σταφιδιάσει και αφυδατωθεί από τη ζέστη (μη με ρωτήσετε τί θερμοκρασίες έχει εδώ κάτω γιατί δεν παρακολουθώ, αρκεί μόνο που τις νοιώθω) και...

β) όπου κι αν πάω πρέπει να …τρώω. Είναι must. Έχω γίνει μια σταφιδιασμένη παιδο-μαιμού (ίδε φωτό). Τούτοι εδώ οι άνθρωποι τρώνε …ακατάπαυστα. Και όταν σε φιλοξενούν, μίαν έγνοια έχουν, πώς να σε χορτάσουν με φαΐ, πώς να σε παχύνουν, πώς να σε κάνουν ν' αηδιάσεις το φαΐ και να πεις "φτάνει πια, δε θέλω άλλο φαΐ". Θα δείτε –και κάποια στιγμή όταν επιστρέψω θα αναρτήσω φωτογραφίες- κάθε κυπριακή μονοκατοικία έχει, εκτός από την πλήρως εξοπλισμένη κουζίνα, έχει στην αυλή απαραιτήτως το φουρνί (φούρνο χωριάτικο) για το οφτόν κλέφτικον (κάτι σαν το εξοχικό), την φουκούν (ψησταριά ή μπάρμπεκιου για σούβλες και σουβλάκια) και …τόνους κρέας στην κατάψυξη. Έτσι, με το που εμφανίζεται ο φιλοξενούμενος ή ο επισκέπτης, για πότε ετοιμάζονται όλα, πυρώνονται και ψήνεται το κρέας, χαμπάρι δεν παίρνεις. Και τι να πω για τους μεζέδες και τα λοιπά …παρελκόμενα. Και ποτό, κυρίως μπύρα και ζιβανία (κυπριακό τσίπουρο) τα οποία παραγγέλλουν να είναι τσακριστά (πάρα πολύ κρύα, μέσ' απ' την κατάψυξη).
Τα …σπιτάκια τους είναι τόσο μικροκαμωμένα που όλα, ή σχεδόν όλα, ξεκινάνε από 250 έως 400 τ.μ. εμβαδόν καθαρό. Λέγεται, σχετικά για τους κυπραίους, με αφορμή το φαί και το σπίτι πως «ο κυπραίος κτίζει (μεγάλο) σπίτι λες και θα ζήσει σ’ αυτό χίλια χρόνια και τρώει (πολύ) λες και θα πεθάνει αύριο».
Το μενού δε, περιλαμβάνει ότι,δήποτε υγιεινό στη διατροφή αλλά και όλα τα ανθυγιεινά. Πολλά κρέατα -κυρίως χοιρινά- χοιρομέρια, λούντζες, μπέικον, χαλούμι (τυρί ιδιαιτέρως λιπαρό) αλλά και πλούσιες σαλάτες με ποικιλίες λαχανικών, μανιτάρια και φρούτα. Είναι μια …περίεργη διαιτολογία και μια παρεξηγημένη έννοια της …φιλοξενίας, φιλοξενία που ξεκινά και σταματά στο ...στομάχι. Και αυτή η διατροφή -με τα πολλά λιπαρά- με την υπερβολική ζέστη δημιουργούν, σε μένα τουλάχιστον, έναν εκρηκτικό συνδυασμό.
Αυτή τη στιγμή, βρίσκομαι στη σάουνα με ένα λαπτοπ και ετοιμάζω την ανάρτηση. Σήμερα δε, είναι μια ειδική μέρα για μένα και το …σινάφι μου. Απόψε θα έχουμε τη συνάντηση με τους παλιούς συμμαθητές/τριές, με την ευκαιρία των 35 χρόνων από την αποφοίτησή μας από το γυμνάσιο (το σημερινό λύκειο) της κατεχόμενης Κερύνειας. Και νοιώθω περίεργα. Ποιους/ες θα δω-ποιους/ες δε θα δω, θα τους θυμηθώ-θα με θυμηθούν, θα παρευρίσκονται και παλιοί καθηγητές, θα υπάρξει αμηχανία και συγκίνηση (α, να μη ξεχάσω να πάρω και τα χαπάκια μου για την πίεση!). Θα σας πω σχετικά σε άλλη ανάρτησή μου. Τώρα φεύγω από τη …σάουνα και πάω για …spa (να ετοιμαστώ ντε, για τη συνάντησh).
Καλό απόγευμα, από την …καιόμενη Λευκωσία.

(*) Ξαδέλφη, αν τύχει να διαβάσεις το παραπάνω περιεχόμενο, μην πεις κάτι· όταν βρεθούμε από κοντά θα σου εξηγήσω.

Τρίτη 8 Ιουλίου 2008

Ενδεικτικά αλλά ...δηκτικά, No 2

Παραστατικά με αποδείξεις


Σε δημοσιοποίηση παραστατικών, που αφορούν το ταξίδι του στη Γερμανία το καλοκαίρι του 2005 και πιστοποιούν ότι πλήρωσε ο ίδιος τα αεροπορικά εισιτήρια και τα ξενοδοχεία όπου διέμεινε, προχώρησε χθες ο υπουργός Πολιτισμού Μιχ. Λιάπης.
'Εχω μια απορία να διατυπώσω: που τα βρήκε αυτά τα παραστατικά; Ποιος από εσάς κρατάει αποδείξεις και παραστατικά του …2005; Γιατί εγώ, κρατάω παραστατικά του παρελθόντος έτους, αυτά που πιθανόν να ζγτήσει η Εφορία για τη φορολογική μου δήλωση. Αλλιώς θα έπρεπε να έχω ένα αρχείο με παραστατικά. Ο κος Λιάπης, αλήθεια, διατηρεί τέτοιο αρχείο; Και από ποια χρονιά;

ΥΓ. Στην παραπάνω φωτογραφία, παρουσιάζω δημόσια απόδειξη για τον cafe viennoua που ήπια και πλήρωσα στη Βιέννη, όταν βρέθηκα πριν από ένα χρόνο, έτσι για παν ενδεχόμενο! Μη βρεθώ κι εγώ μπλεγμένος, δηλαδή!


Αλλαγή πλεύσης από Αναστασιάδη


Αλλαγή πλεύσης από τον κατηγορούμενο στην υπόθεση Ζαχόπουλου, δημοσιογράφο κ. Θέμο Αναστασιάδη, ο οποίος χθες αιφνιδίως ανακάλεσε την αίτηση εξαίρεσης που είχε υποβάλει σε βάρος του 2ου ειδικού ανακριτή κ. Δημήτρη Οικονόμου, «αντικαθιστώντας» τη με μήνυση σε βάρος του για κατάχρηση εξουσίας σε βαθμό κακουργήματος.
«Είμαι έτοιμος να απολογηθώ εδώ και τώρα και να αντιμετωπίσω τη Δικαιοσύνη κατάματα», δήλωσε ο κ. Αναστασιάδης αμέσως μετά την υποβολή της μήνυσης..

Κι εγώ ρωτάω: Ρε συ Θεμιστοκλή, τι πράματα είν' αυτά. Αναβολή παράστασης, υποβολή υπομνήματος, παράσταση αυτοβούλως, αίτηση εξαίρεσης, αναίρεση αίτησης εξαίρεσης, ύποβολή μήνυσης, πρόθεση απολογίας εδώ και τώρα... Με μπέρδεψες. Θέλεις να απολογηθείς ή δε θέλεις. Εισαι καθαρός ή βρώμικος. Τα πήρες ή δεν τα πήρες. Τι δικονομίστικα κόλπα είναι αυτά. Πώς το μπερδεύεις έτσι το κουβάρι; Αντε ...καθάρισε τη θέση σου μ’αυτή σου την κατάσταση, μην κάνω επανάσταση....

Οι ...Μεν και οι ...Δε Vs οι ...Τάδε και οι ...Δείνα

Vs

Διακομματική Επιτροπή της Βουλής για το πολιτικό χρήμα, προτείνουν οι …Μεν. Εξεταστική Επιτροπή για το σκάνδαλο της Siemens, προτείνουν οι …Δε. Διακομματική Επιτροπή μπορεί να έχει νόημα μόνο ως συνέχεια Εξεταστικής Επιτροπής, αποφαίνονται οι …Τάδε. Να φύγουν και οι Μεν και οι Δε αλλά και οι Τάδε, προτείνουν οι …Δείνα. Κι εγώ στη μέση, να τους ακούω όλους και να μη βγάζω άκρη. Ώσπου Κάθισα, Έψαξα, Είδα, Διάβασα, Κατάλαβα και Έγραψα.
Αν γίνει Εξεταστική Επιτροπή –ακόμα και μέσα στο καλοκαίρι- βολεύει τους …Δε, διότι η παραγραφή ισχύει μόνο για τους παλιούς υπουργούς και όχι για τους νυν υπουργούς. Για τους νυν, η παραγραφή αυτή θα ισχύει από τον Ιούνιο του 2009. Γι’ αυτό και οι …Μεν θέλουν να κερδίσουν –αγοράσουν- χρόνο γιατί φοβούνται τις αποκαλύψεις που μπορεί να έρθουν και δίνουν αναβολή στην αναβολή. Γι αυτό και μιλάνε –οι Μεν- για εξεταστική με την ολοκλήρωση της προανακριτικής διαδικασίας ή και της δικαστικής έρευνας, που είναι κάτι σχετικό και μπορεί να γίνει λάστιχο, αφού αυτό θα γίνει μετά τον κρίσιμο Ιούνιου του 2009, οπότε παραγράφονται και τα πιθανολογούμενα αδικήματα των σημερινών υπουργών. Για σε τους ..Δε, έχοντας ...καθαρά τα χέρια τους -λόγω παραγραφής- βολεύει να ξεκινήσει ΤΩΡΑ μια Εξεταστική Επιτροπή, για να φορτωθούν τις ...λαδιές οι ...Μεν.

Τώρα καταλάβατε αυτά που κατάλαβα εγώ ή να σας τα ξαναπώ; Εεε; Μήπως έχουν δίκιο να φωνάζουν οι ...Τάδε και οι ...Δείνα;

Δευτέρα 7 Ιουλίου 2008

"Monday blues" Vs "TGI Friday"


Σάββατο πρωί, με μία τσάντα με τα μαγιό και τις πετσέτες κι’ ένα μικρό «ψυγειάκι» με λίγα φρούτα, ένα χυμό κι από ένα τοστ, ξεκινήσαμε για τον Αγιόκαμπο, την καταπληκτική παραλία της Λάρισας. Σε λιγότερο από μία ώρα ήμασταν εκεί, εξασφαλίσαμε τέντα με ξαπλώστρες –τέντα, ξαπλώστρα και ένας καφές κοστίζουν 3,5€, άντε και μισό € ένα μπουκαλάκι νερό. Κόσμος λιγοστός, πρωτοφανές γιατί η ζέστη στη Λάρισα ξεκίνησε πρωί πρωί και διότι τα Σάββατα του Ιουλίου τα καταστήματα είναι κλειστά. Δροσιά, κολύμπι, θαλασσινή αύρα περάσαμε καλά. Φύγαμε εφτά και μισή η ώρα. Στην πόλη τα πρώτα …συμπτώματα δροσιά αρχίζουν να εμφανίζονται. Έντεκα, έντεκα και μισή για ύπνο. Η κούραση ήταν μεγάλη.
Πρωί Κυριακής, δέκα η ώρα και η Λάρισα πάλι αρχίσει να σιγοβράζει. Ξανά το ίδιο σκηνικό με μια διαφορά· γυρίσαμε πολύ νωρίτερα, γιατί …κουβαλούσαμε και την κούραση της προηγούμενης μέρας.
Ελαφρύς ύπνος και να το απόγευμα της Κυριακής. Αλλά τώρα το συναίσθημα αλλιώτικο. Η αίσθηση ήταν πως οι στιγμές χαλάρωσης του Σ/Κ τελείωσαν μετά τη μεσημεριανή σιέστα. Γιατί , αρχίζει η ανησυχία και το άγχος για το ποιες επαγγελματικές εκκρεμότητες και υποχρεώσεις μας περιμένουν στο γραφείο, στη δουλειά.
Τι είναι αυτό που μας «καταλαμβάνει» από την Κυριακή το μεσημέρι –χειμώνα, καλοκαίρι- και ουσιαστικά …τερματίζεται η χαλάρωση; Ίσως οι σκέψεις για το τι μας περιμένει στο γραφείο την επόμενη μέρα. Ίσως η προετοιμασία για τη δουλειά της Δευτέρας, τα ενδεχόμενα ραντεβού με τους πελάτες, τις πωλήσεις και τις υποχρεώσεις. Όλα αυτά μας δημιουργούν μία ανησυχία που δυστυχώς δεν μας αφήνουν περιθώρια να ασχοληθούμε με τίποτε άλλο. Και πιστεύω πως αναλογικά ισχύει ο κανόνας για όσους εργάζονται στο Δημόσιο τομέα αλλά και σε όσους εργάζονται στον ιδιωτικό τομέα. Το συναίσθημα είναι πάντα το ίδιο: μετά το μεσημεριανό φαγητό και τον κυριακάτικο απογευματινό καφέ, αρχίζει η ανησυχία ότι το Σαββατοκύριακο τελειώνει. Οι σκέψεις …στριφογυρίζουν στο μυαλό. Η διάθεση από χαλαρή και ανέμελη μετατρέπεται αυτόματα σε στρες και ανησυχία. Ίδια η κατάσταση και τη Δευτέρα το πρωί, το άγχος των εργαζομένων χτυπά κόκκινο. Φαινόμενο που οι επιστήμονες αποκαλούν «μελαγχολία της Δευτέρας», μια κατάσταση που χαρακτηρίζει πολλούς εργαζόμενους το βράδυ της Κυριακής και τη Δευτέρα το πρωί.
Υπάρχουν και συμπτώματα· εκνευρισμός και μελαγχολική διάθεση είναι τα πιο συχνά. 'Ολα μας φταίνε. Σύζυγος, παιδιά. Γι αυτό πολλές φορές, τα Σ/Κ είμαστε οικογενιεκώς ...μαλλωμένοι. Κι όλα αυτά σε αντίθεση με το πώς ή αισθάνεται κανείς την Παρασκευή αργά το μεσημέρι νωρίς το απόγευμα, όταν κλείνει πίσω του την πόρτα του γραφείου: χαρούμενος, ευδιάθετος, αισιόδοξος, κεφάτος, έτοιμος να απολαύσει τις χαρές του Σ/Κ. Οι Αμερικανοί, έχουν ήδη ονομάσει τις δύο αυτές καταστάσεις: «Είναι το “Μonday blues”, η μελαγχολία δηλαδή της Δευτέρας και το “ΤGΙ Friday” (Τhank God Ιt΄s Friday), δηλαδή Δόξα τω Θεώ, είναι Παρασκευή».
Ειδικοί μας προτείνουν να κάνουμε ένα σωστό προγραμματισμό και διάκριση των προτεραιοτήτων λίγο πριν φύγουμε από το γραφείο την Παρασκευή. Λίγο δύσκολο το βλέπω, ειδικά με εμάς του Έλληνες, στους οποίους δεν …αρέσει ο προγραμματισμός.

Παρασκευή 4 Ιουλίου 2008

Μια ήσυχη παραλία

Πολύ η ζέστη τις δυο βδομάδες που πέρασαν. Και στη Λάρισα, ακόμα περισσότερη -Λάρ'σα Λάρ'σα σ' είδα και λαχτάρ'σα, ενέκραξεν ο επισκέπτης όταν άνοιξε τα μάτια του και είδε τον θεσσαλικό κάμπο. 'Ετσι, με το που σχόλασα -γιατί ακόμα είμαι στο σχολείο μου, στο μέγα καθήκον μου, να προσφέρω τις ύστατες υπηρεσίες στα παιδιά που θέλουν να υποβάλουν το Μηχανογραφικό τους Δελτίο- καβάλησα τη μηχανή -ψιλοπράματα δηλαδή, 125 κ.ε.- για μια κοντινή και ήσυχη παραλία -γιατί, ακόμα και η Λάρισα έχει παραλίες και από τις πιο ωραίες- προκειμένου να δροσιστώ. Και κατέληξα στην ...ήσυχη παραλία που βλέπετε στην παρακάτω φωτογραφία.




ΥΓ. Οσοι θέλετε πληροφορίες για τη συγκεκριμένη παραλία, κάντε κλικ ΕΔΩ!

Εσείς ακόμη ν' αγοράσετε bluetooth;

Δείτε το παρακάτω βίντεο και αμέσως μετά θα τρέξετε για ...bluetooth!




Το μήνυμα είναι σαφές: αν η ακτινοβολία των κινητών ψήνει ποπ κορν, φανταστείτε τι μπορεί να κάνει στον εγκέφαλό μας. Το βίντεο είδαν εκατομμύρια επισκέπτες στο ΥouΤube κι έφθασε σε πολλά ηλεκτρονικά ταχυδρομεία σαν αδιαμφισβήτητη απόδειξη της επικινδυνότητας των κινητών- ακόμη και οι πιο δύσπιστοι πείθονταν από την εικόνα του σπόρου που σκάει και ψήνεται. Μήπως ο φούρνος μικροκυμάτων δεν ζεσταίνει τα φαγητά χωρίς φωτιά και θερμαντικά στοιχεία;


Η αλήθεια είναι, πάντως, ότι τα κινητά μπορούν να μεταφέρουν δεδομένα, αλλά δεν ψήνουν ποπ κορν. Είναι ένα διαφημιστικό τρικ, ένας μύθος. (από τους πολλούς που χρησιμοποιούν εταιρείες προκειμένου να προωθήσουν προιόντα τους). Εμπνευστής της ιδέας είναι μια εταιρεία, η Cardo Systems, η οποία ήθελε να διαφημίσει με αυτόν τον τρόπο τα Βluetooth που εμπορεύεται. Και μάλλον τα κατάφερε, απ' ότι έδειξαν και οι πωλήσεις. Η αλήθεια είναι ότι ...τσιμπάμε!

Πέμπτη 3 Ιουλίου 2008

Το "ανθρώπινο λάθος" μήπως ήμαστε εμείς;

Θυμάστε την τραγωδία του «Σαμίνα Εξπρές», που στοίχισε τόσες ζωές. Σε "ανθρώπινο λάθος" χρεώθηκε.

Σε "ανθρώπινο λάθος" χρεώθηκε και το ναυάγιο του «Sea Diamond” στη Σαντορίνη.
Το «Θεόφιλος» …ξεράθηκε από χαρτογραφημένη ξέρα από «ανθρώπινο λάθος», μάλλον.


Πενήντα τρεις ελαφρά τραυματίες ήταν ο απολογισμός σύγκρουσης του προαστιακού σιδηροδρόμου με τη μηχανή εμπορικής αμαξοστοιχίας του ΟΣΕ (12/7). Και πάλι το «ανθρώπινο λάθος» ήταν η αιτία.

Πριν πολλά πολλά χρόνια, σε "ανθρώπινο λάθος" χρεώθηκε και η συντριβή του ουκρανικού αεροσκάφους Γιάκοβλεφ στο χωριό Αρωνάς Πιερίας, σε υψόμετρο 400 μέτρων στη χαράδρα Πέλεκας.
Ο αριθμός των τροχαίων ατυχημάτων έχει αυξηθεί αρκετά, πράγμα που προβληματίζει σοβαρά τους ειδικούς, ειδικά όταν δεν πρόκειται μόνο για "ανθρώπινο λάθος", αλλά και τεχνικό...

Τελικά τι είναι αυτό το «ανθρώπινο λάθος»; Είναι κάποια «ξεροκεφαλιά» ενός πλοίαρχου, ενός μηχανοδηγού, ενός πιλότου ή κάποια πλημμέλεια στην εκτέλεση του καθήκοντός τους; Μήπως είναι μια αμέλεια, μια παράβαση καθήκοντος, μια στιγμιαία αδράνεια ή μια κακιά στιγμή; Είναι "ανθρώπινη βλακεία"; Ή μήπως είναι η εντολή της εταιρείας «κάντε ό,τι μπορείτε για να μη ξοδέψουμε τη μαμά εταιρεία που σας πληρώνει κιόλας»; Και πολλά άλλα ατυχήματα ή δυστυχήματα που έχουν συμβεί και έχω ξεχάσει έχουν χρεωθεί σε «ανθρώπινο λάθος». Ότι και να συμβαίνει όμως, αναρωτιέμαι: ως πότε αυτή η ασυδοσία στο να βγάζουν από την μύγα ξίγκι, παίζοντας με τις ζωές των ανθρώπων-επιβατών; Γιατί, απ’ ό,τι γνωρίζω και καταλαβαίνω, τα πλοία και τα αεροπλάνα και τα Ι.Χ. και τα τρένα έχουν κάποιο όριο αντοχής, κάποιο όριο ζωής. Αθάνατα μηχανήματα δεν υπάρχουν, τουλάχιστον έως σήμερα. Αφήστε που υπάρχει και η πολιτική της απόσυρσης και επιδότησης. Τι γίνεται λοιπόν με όλους αυτούς; Γιατί να χρεώνεται ο οδηγός, ο πιλότος, ο πλοίαρχος και όχι η πλοιοκτήτρια εταιρεία, η αεροπορική εταιρεία, ο ΟΣΕ; Και τέλος τέλος, ακούμε για δίκες που αναβάλλονται, για αποφάσεις που βγαίνουν, για υποθέσεις που εκκρεμούν ή ακόμα παραγράφονται. Δε θυμάμαι να έχω ακούσει για καταβολές αποζημιώσεων. Λέτε αυτές να γίνονται στα …μουλωχτά;

Ρε σεις, μήπως αυτοί κι εμείς κι εσείς ήμαστε το «ανθρώπινο λάθος»;

Doucement les choux *


Michel: Ρε παιδιά, το ....πακετάκι ήταν περίπου τόοοοοοσο μικρό. Σιγά τη μίζα δηλαδή.
* Σιγά τα λάχανα

Τετάρτη 2 Ιουλίου 2008

Πρόβες ...διακοπών

'Οπως σας έχω ανακοινώσει, ετοιμάζομαι για την του phlou...flis εις Κύπρον κάθοδον. 'Ηδη, όπως βλέπετε στην παρακάτω φωτογραφία, οι προετοιμασίες και οι πρόβες είναι στο ...φουλ. Και λόγω της ζέστης και της λειψυδρίας δοκιμάζουμε τέντες, τεντόπανα, σεντόνια, αλλά και μπιτόνια, ντεπόζιτα και δεξαμενές. 'Ετσι, όλη η οικογένεια -όλο το phlou...φλέικο- είναι επιποδός. Ο ορισμός του διακοπο-οργασμού. Οι σχετικές πρόβες γίνονται επί πραγματικών συνθηκών εδάφους, υγρασίας, ατμοσφαιρικών καταστάσεων.


Η πρόβα τζενεράλε θα πραγματοποιηθεί την επόμενη εβδομάδα. Αν κάτι δεν παει καλά, θα σας ενημερώσω σχετικά.
ΥΓ. Είμαι σίγουρος πως θα με αναγνωρίσετε εύκολα. Παίζω ...έξω αριστερά!

Ετοιμαστήκατε για διακοπές; Από μαύρισμα πώς πάμε;

Το βρήκα στο http://gmargari.wordpress.com/ μου έρεσε και το αντιγράφω

Εσείς σε ποιον τύπο ανήκετε;


Τρίτη 1 Ιουλίου 2008

'Ηγγικεν η ώρα

...εμείς οι απόφοιτοι του Ελληνικού Γυμνασίου Κερύνειας του σχ. έτους 1972-73


Εν μέσω θερινής και ανυπόφορης ζέστης, ραστώνης και προσμονής μιας επικίνδυνης -για την ηλικία μου- συνάντησης... 35 χρόνια μετά...

Όπως φαίνεται και στο προφίλ μου, γεννήθηκα το ’55 (δε θέλω αηδίες, τάχα μου το 1855) και αποφοίτησα από το λύκειο (γυμνάσιο τότε) της Κερύνειας το 1973. Δηλαδή, ένα χρόνο πριν την τουρκική εισβολή. Τα αγόρια, μας βρήκε η εισβολή φαντάρους. Έτσι είμαστε ίσως μια γενιά που έζησε δύσκολες και πρωτόγνωρες για το μικρό μας νησί και τη μικρή μας Κερύνεια, καταστάσεις. Εξαναγκαστήκαμε να πολεμήσουμε με τα …χέρια, να φύγουμε από την πόλη και τα χωριά μας πριν καν προλάβουμε να τα ζήσουμε και να τα γνωρίσουμε, να διασκορπιστούμε σ’ όλα τα πέρατα της γης –οι περισσότεροι των οποίων βρεθήκαμε στην Ελλάδα για σπουδές- αλλά μείναμε και μένουμε πάντα με τη νοσταλγία και την προσμονή της επιστροφής. Ειδικά η δικιά μου η γενιά, άγνωστο γιατί, θέλει και επιζητά συνεχώς μια επανασύνδεση αν όχι ολική, τουλάχιστο με ένα μέρος των ριζών μας. Γίνονται τακτικές συναντήσεις συμμαθητών στην πατρίδα με πολλές απουσίες. Απουσίες λόγω αγνοουμένων, ξενιτεμένων, χαμένων κάπου στον πλανήτη μας. Παρευρέθηκα σε μία συνάντηση, όταν συμπληρώσαμε 25 χρόνια από την αποφοίτησή μας και σε μία πρόσφατη. Είχα να δω συμμαθητές και συμμαθήτριές μου, φίλους και φίλες αγαπημένους εδώ και 25 χρόνια. Στιγμές απερίγραπτες, ιδιαίτερα φορτισμένες και εξίσου συγκινητικές. Έκτοτε, ακολούθησαν αρκετές περιοδικές τακτικές και έκτακτες συναντήσεις, στις οποίες παρευρέθηκα μόνο μία φορά, λόγω εργασίας, απόστασης, ημερομηνίαςαδικαιολόγητες …δικαιολογίες μπορώ να βρω πολλές. Από τότε ορκίστηκα να παρευρίσκομαι κάθε φορά που θα πραγματοποιούνταν ανάλογη συνάντηση.


Για να οργανωθούμε καλύτερα, «κτίσαμε» και μια σχετική ιστοσελίδα (http://agrino.org/agkyr197273/) και αρχίσαμε να συγκεντρώνουμε στοιχεία και πληροφορίες για ξενιτεμένους. Βρήκαμε συμμαθητές στην Αμερική, στον Καναδά, στην Αγγλία, στη Γερμανία, στη Σαουδική Αραβία και αποκαταστήσαμε επικοινωνία. Τελικά η προσπάθεια φάνηκε ότι ήταν σχετικά εύκολη και απέδωσε. Χάρη στον …Bill (τον Gates εννοώ) και το …αγαπημένο μου διαδίκτυο. Βάλαμε τότε ένα στόχο. Να συγκεντρωθούμε …πανηγυρικά φέτος το καλοκαίρι, 35 χρόνια από την αποφοίτησή μας, να ξαναβγάλουμε αναμνηστική φωτογραφία στα Προπύλαια του, κατεχόμενου πια, ελληνικού Γυμνασίου Κερύνειας, να ξαναζωντανέψουμε τις απο-λιθωμένες μας μνήμες, να ποτίσουμε τις αφυδατωμένες μας αναμνήσεις, να μιλήσουμε, να γελάσουμε, να τραγουδήσουμε, να πιούμε και να φάμεγιατί, σε όσους είναι γνωστό, ο κυπραίος χωρίς νερό τα καταφέρνει, όμως χωρίς φαί και πιοτό δεν μπορεί- και να χορέψουμε.
Η συνάντηση καθορίστηκε στις 19 Ιουλίου –οπότε στις 15 πετάω για την πατρίδα (Μερόπη έλα μαζί μου...) Τα τηλέφωνα παίρνουν φωτιά, τα e-mails αλληλοδιαδέχονται το ένα το άλλο. Οργανωνόμαστε και προσμένουμε με υπομονή. Είναι και η λειψυδρία που μαστίζει φέτος την πατρίδα –καλά για τις ζέστες και την υγρασία, μαθημένα τα βουνά από χιόνια, η έλλειψη νερού πώς αντιμετωπίζεται; Ελπίζω, στη διάρκεια της παραμονής μου στην πατρίδα να σας έχω …ζωντανές κυπριακές αναρτήσεις.

ΥΓ. Ελπίζω σ’ αυτή τη συνάντηση, να διαψεύσουμε τους Άγαμους Θύτες (ίδε πιο κάτω), και να βρεθούμε περισσότεροι από δέκα και νάχουμε κάτι να πούμε…



Συνάντηση παλιών συμμαθητών
του Στάθη Παχίδη με του Άγαμοι Θύται

Δέκα παλιοί συμμαθητές
Μετά δεκάξι χρόνια
Συναντηθήκαμε προχθές
Ξανάσμιξαν τ' αηδόνια.

Ο ένας είχε τρελαθεί
Ο δεύτερος ασπρίσει
Ο τρίτος ήταν τραβεστί
Ο άλλος στο χασίσι.



Ο πέμπτος κοστουμαριστός
Ο έκτος σκουλαρίκι
Ο έβδομος τραπεζικός
Ο όγδοος αλκοολίκι
Ο ένατος τρυπιότανε
Κι ο δέκατος δεν ήρθε.

Δέκα παλιοί συμμαθητές
Είπαμε να βρεθούμε
Μα τώρα πια δεν είχαμε
Τίποτα για να πούμε

Τούτη η δίψα δε σβήνει τούτη η μάχη δε παύει...

Τούτη η δίψα δε σβήνει τούτη η μάχη δε παύει...