Σάββατο 15 Νοεμβρίου 2014

Γιατί ...μου τη δίνουν αυτές οι μέρες του Νοέμβρη

Εξέγερση στο Πολυτεχνείο και ανακαλύπτω πως… 

• ΟΛΟΙ ήταν μέσα και δρούσαν, 
• ΟΛΟΙ ήταν εκεί και αντιστεκόντουσαν, 
• ΟΛΟΙ ήσαν εκφωνητές 
• ΟΛΟΙ ήσαν στην πύλη ή μοίραζαν συνθήματα στους δρόμους και τελικά 
• πόσο ΤΕΡΑΣΤΙΑ ήταν η «γενιά του Πολυτεχνείου» (κάποια εκατομμύρια ίσως).


    Αυτή η γενιά ήταν όντως ηρωική∙τα έβαλε με τους ΕΝΣΤΟΛΟΥΣ (για να χρησιμοποιήσω και έναν όρο του συρμού) και δεν είναι εύκολο πράγμα. Φυσικά και νεκροί υπήρξαν και τραυματίες. Αυτά ΔΕΝ αμφισβητούνται πια. Και στο τέλος τα κατάφερε. Βοήθησαν φυσικά και οι συγκυρίες, πραξικόπημα στην Κύπρο και εισβολή. Και επανήλθε η δημοκρατία στην Ελλάδα, με ΤΕΡΑΣΤΙΟ κόστος για τον ελληνισμό∙Η μισή Κύπρος ΧΑΜΕΝΗ. Αλλά… 

   Αλλά εφτά χρόνια πριν, πού ήσαν όλοι αυτοί οι αντιστασιακοί –με ή χωρίς εισαγωγικά;. Θαρρώ πως περί τα 9 εκ. έλληνες ανέχτηκαν τη χούντα και ξαφνικά 9 εκ. έλληνες …ήταν εκεί, στο Πολυτεχνείο. Πώς γίνεται αυτό; Δυο φορές εμφανίστηκαν και αμέσως μετά εξαφανίστηκαν. Μία φορά στην κηδεία του Γ. Παπανδρέου και άλλη μία στην κηδεία του Γ. Σεφέρη. Μέχρι και ο φωτογράφος της στιγμής εκεί, είναι ήρωας. Έλεος… Και τελικά; 

   Η γενιά του Πολυτεχνείου ανέλαβε την εξουσία, αναδείχτηκε και αναδεικνύεται σε πόστα σημαντικά και μας έφερε εκεί που μας έφερε. Την εξέγερση την καπηλεύτηκαν κάποιοι –ονόματα δε λέμε. Κρατάνε τη ματωμένη σημαία ως κόρην οφθαλμού, λες και είναι ιδιοκτησία τους. …Διαμελήσαντο τα ιμάτια… και όλοι είναι(;) ευχαριστημένοι. Εσείς τη σημαία, εμείς τα κάγκελα, οι άλλοι τα συνθήματα, κάποιοι τα τραύματα και άλλοι τις μνήμες. 




























ΥΓ. Αφήστε που έχω και μια υποψία πως εκείνη η γενιά, «βγήκε» αγράμματη. Με τόσες καταλήψεις, τα μαθήματα δεν πραγματοποιούνταν οπότε… Το τι επακολούθησε στα πανεπιστήμια μετά, δε λέγεται. Δεν άρεσε ο τάδε καθηγητής, ήταν αυστηρός στις εξετάσεις, «έκοβε» τους φοιτητές, η λύση ήταν μία∙ καταγγέλλονταν για «χουντική δράση» και λυνόταν το «πρόβλημα».

Τρίτη 18 Φεβρουαρίου 2014

Το σχολείο μας "τρώει" χρόνο από το διάβασμα...


  Έρχονται, που λέτε, περσινοί απόφοιτοι του σχολείου οι οποία δεν κατόρθωσαν να εισαχθούν σε πανεπιστήμιο ή ΤΕΙ, για να δηλώσουν πως επιθυμούσαν να συμμετάσχουν εφέτος στη διαδικασία των πανελλαδικών εξετάσεων. Κάναμε μια συζήτηση πάνω στο θέμα της αποτυχίας των μαθητών στις εξετάσεις και μου δήλωσαν πως «…το σχολείο, ιδιαίτερα στη Γ’ τάξη, είναι άχρηστο. Ίσως μόνο για τα μαθήματα κατεύθυνσης αξίζει τον κόπο να παρακολουθεί κανείς στο σχολείο, αφού η σωστή προετοιμασία στο φροντιστήριο γίνεται». Σε ερώτησή μου, «…γιατί τότε το φροντιστήριο δεν σας βοήθησε να εισαχθείτε σε ανώτατες σχολές», απάντησαν πως το σχολείο τους «έτρωγε» το χρόνο και έτσι δε τους έμενε χρόνος για να προετοιμαστούν καταλληλότερα για τις εξετάσεις τα απογεύματα στο φροντιστήριο. Ο ένας δε, δήλωσε πως ήταν δύσκολα τα θέματα, γι’ αυτό και απέτυχε. 

  Σκεφτόμουν τί επιχειρηματολογία θα έπρεπε να αντιτάξω σε αυτά τα παιδιά. Πως το σχολείο παρέχει γενική μόρφωση, πως θα πρέπει να μάθουν να αξιοποιούν το χρόνο τους καταλληλότερα, πως υπάρχουν δεκάδες μαθητές που δεν παρακολουθούν σε φροντιστήρια αλλά τα καταφέρνουν μόνοι τους, πως «κουτσοί στραβοί» εγγράφονται σε φροντιστήρια στα πλαίσια μιας γενικευμένης «μόδας» ενώ θα μπορούσαν να μάθουν όσα χρειάζονται στο σχολείο, πως εν τέλει μήπως θα πρέπει να ζητάνε τα ρέστα από τα φροντιστήρια όταν αποτυγχάνουν και να τα απαξιώνουν (με τον ανάλογο τρόπο με τον οποίον απαξιώνουν τα σχολεία). 

   Στα τόσα χρόνια που ασχολούμαι με αυτούς τους μαθητές, κατέληξα στο συμπέρασμα πως όσοι αποτυγχάνουν την πρώτη φορά -την εισαγωγή τους σε πανεπιστήμια- και συνεχίζουν την προσπάθεια τους για δεύτερη, είναι οι πιο ένθερμοι οπαδοί των φροντιστηρίων και οι χειρότεροι εχθροί του σχολείου. Το σχολείο «φταίει» για τα κακά, το φροντιστήριο για τα καλά. Ακόμη και για την αποτυχία τους, πάλι το σχολείο φταίει. Πώς λοιπόν, μπορεί κανείς να αλλάξει αυτή τη νοοτροπία των παιδιών και της κοινωνίας; Πως μπορεί να πείσει και να ανατρέψει αυτή την αντίληψη; Πιστεύω πως τίποτε δεν είναι ικανό να τα ανατρέψει. Η φιλοτιμία και η εργατικότητα πάρα πολλών καθηγητών του δημόσιου σχολείου, προσκρούει πάνω σε αδιαπέραστο τοίχο. Είναι καθαρά θέμα Κοινωνικό και δυστυχώς, η Πολιτεία κάνει τα αδύνατα δυνατά να ενισχύσει αυτή τη νοοτροπία. 

   Να ελπίζω σε κάτι. Μα ναι, να αλλάξει ριζικά η κοινωνία μας σε πολλά θέματα και αντιλήψεις. Θέλει πολύ χρόνο για να συμβεί κάτι τέτοιο. Ως τότε, ας τρώμε τη λάσπη… 

Κυριακή 9 Φεβρουαρίου 2014

"Πράσινη Πρωτεύουσα της Ευρώπης" ή «ΠράσσεινΆ-λογα»

Υποψηφιότητα για τον τίτλο της «Πράσινης Πρωτεύουσας της Ευρώπης» για το 2016 έθεσε η πόλη της Λάρισας. Διαβάζω στο σχετικό δημοσίευμα: «Στα δυνατά σημεία της Λαρισαϊκής υποψηφιότητας..:» και σχολιάζω ενδεικτικά μεν, …δηκτικά δε:

460.000 τμ πεζοδρόμων – στα οποία κυκλοφορούν πολυάριθμα ποδήλατα, αρκετοί μοτοσικλετιστές και πάμπολλα αυτοκίνητα πάσης φύσεως, τα οποία θέτουν σε κίνδυνο τη σωματική ακεραιότητα των πεζών 
10 χιλιόμετρα ποδηλατόδρομων – οι οποίοι διακόπτονται από δρόμους, είναι ατελείς, είναι περιστασιακοί και κατανέμονται σκόρπιοι σε διάφορες περιοχές της πόλης 
65.000 δέντρα και 40.000 θάμνοι - πρόκειται για περιαστικό πράσινο γιατί εντός πόλης μόνο γκαζόν υπάρχει, αφού τα όποια δέντρα υπήρχαν κόπηκαν. Εκτός και αν συμπεριλαμβάνεται και η περιοχή Μεζούρλο (όρια πόλης) 
8.5 τμ πρασίνου ανά κάτοικο – τα οποία είναι απλά συγκεντρωμένα σε 4-5 σημεία (στην περιοχή που μένω ακόμη ψάχνω τα 8,5 τμ που μου ανήκουν) 
Ορθολογική διαχείριση του νερού – με το τεράστιο κόστος για το κάθε νοικοκυριό 
Μέσος χρόνος μετακίνησης 17.1 λεπτά – αλήθεια, πώς υπολογίστηκε αυτός, όταν τις περισσότερες ημέρες ούτε με δίκυκλο δεν μπορεί κανείς να κυκλοφορήσει 
42% των κατοίκων επιλέγει την πεζή μετακίνηση – αφού έτσι κι αλλιώς όλοι οι δρόμοι και τα πεζοδρόμια έχουν μπλοκαριστεί από σταθμευμένα αυτοκίνητα 
Δραστική μείωση της ενεργειακής κατανάλωσης των δημόσιων κτιρίων – ας περάσει κανείς μια βόλτα από τα σχολεία και θα διαπιστώσει του λόγου το αναληθές 
Ποιότητα ακουστικού περιβάλλοντος (ημερήσια περίοδο 5.2 db) – αντιθέτως η πιο θορυβώδης πόλη, με τα στρατιωτικά αεροπλάνα σύριζα από τα καμπαναριά να ηχορυπαίνουν αλλά και ρυπαίνουν την πόλη, τις πειραγμένες εξατμίσεις των δικύκλων και οχημάτων, τον εκκωφαντικό συνεχή θόρυβο στις γειτονιές περιξ του Γεν. Νοσοκομείου.

Προεκλογική περίοδο διανύουμε, πολυάριθμοι οι υποψήφιοι στη Λάρισα, οπότε τέτοια στατιστικά για να δημοσιεύονται, θαρρώ πως πρέπει να στηρίζονται και με αδιάσειστα επιχειρήματα. Αλλιώς, καθαρά προεκλογικά και λαϊκίστικα είναι. Και για του λόγου το αληθές, αρκεί να διαβάσει κανείς αντεπιχειρήματα ΕΔΩ:  "Branding the city. Η πόλη της Λάρισας ως ένα πεδίο δράσεων"Όπως πχ "...Εύκολα αντιλαμβάνεται κανείς την ύπαρξη μεγαλύτερης συγκέντρωσης στην περιοχή του Αλκαζάρ και ειδικότερα στο χώρο του παλιού γηπέδου, καθώς και έναν δευτερεύοντα πόλο γύρω από την ευρύτερη περιοχή του νέου γηπέδου στη Νεάπολη (πυρήνας Β)..."


  "...Με την ίδια λογική γίνεται και η προσαρμογή/προσάρτηση ενος δικτύου ποδηλατόδρομων που απεικονίζονται στο χάρτη 4. Η όχθη του Πηνειού, το πάρκο Αλκαζάρ, δύο μικροί άξονες στο κέντρο της πόλης, τμήματα του πεζοδρομίου της 1ης Στρατειάς και της οδού Παπανδρέου καθώς και τμήματα τριών δρόμων στην περιοχή της Νέας Πολιτείας σχηματίζουν ένα θραύσμα αδιέξοδων διαδρομών...". "... 


Η δευτερεύουσα σημασία των εγκεκριμένων ποδηλατόδρομων φαίνεται και από το γεγονός ότι ο αυξανόμενος πληθυσμός ποδηλατών  δεν τους χρησιμοποιεί αλλά αντίθετα κινούνται συνήθως παράλληλα σε αυτούς..."

Σάββατο 1 Φεβρουαρίου 2014

Ο Όλυμπος σε ...10 λεπτά

Ένα βίντεο διάρκειας 10 λεπτών, όσο χρειάζεται για να περιηγηθούμε στο θρυλικό βουνό των θεών, το μυθικό Όλυμπο, μέσα από την κάμερα του Ιωάννη Μπεϊνά. 

Τούτη η δίψα δε σβήνει τούτη η μάχη δε παύει...

Τούτη η δίψα δε σβήνει τούτη η μάχη δε παύει...