Πέμπτη 30 Οκτωβρίου 2008

Ο Αυτιάς κι εμείς οι ηλίθιοι

Διάβασα, Είδα, 'Ακουσα, 'Εφριξα και 'Εγραψα: ηλεκτρονική εφημερίδα Madata.gr
Μήλον της Έριδος για τη Ν.Δ. και το ΠΑΣΟΚ -για να πολιτευτεί- έχει γίνει, ποιος νομίζετε; Δε θα το πιστέψετε· ο Γιώργος Αυτιάς. Οργιάζουν οι φήμες που τον ήθελαν να έχει δεχτεί πρόταση για να κατέβει στις εκλογές ως υποψήφιος βουλευτής ή ευρωβουλευτής. Η τηλε-δημοτικότητά του αυξάνεται συνεχώς. Η δήλωση του κ. Ρουσόπουλου ότι θα στραφεί με μήνυση και αγωγή κατά του Alpha και κατά τριών δημοσιογράφων, έχει προκαλέσει σάλο. Όλοι δήλωσαν ότι θα παραστούν ως μάρτυρες υπέρ του Γιώργου Αυτιά εάν ποτέ γίνει αυτή η δίκη. Κορυφαίος δε υπουργός συμπλήρωσε: «Τα 'βαλε ο Θόδωρος μ’ έναν άνθρωπο που μπορεί να μας φέρει 300.000 σταυρούς στη Β' Αθηνών;».
Κι εγώ λέω: Τόσο χαζοί και ηλίθιοι ήμαστε για να θέλουμε τον Αυτιά στη Βουλή; Καλά τα κόμματα τη δουλειά τους κάνουν, τις ψήφους του ζητάνε; Εμείς όμως τι κάνουμε; Θα μου πείτε, κι οι άλλοι 300 καλύτεροι …αυτιάδες είναι από τον αυθεντικό Αυτιά; Μπα, δεν το νομίζω. Ένα είναι σίγουρο, πως μάλλον είμαστε ηλίθιοι γιατί όποτε και αν αποφασίσει να θέσει υποψηφιότητα, εμείς οι ηλίθιοι θα του κάνουμε την ..τιμή να τον εκλέξουμε.

Τετάρτη 29 Οκτωβρίου 2008

Διάσωση τραπεζών Vs χρέους 1.849 €

Σε διαδικασία πλειστηριασμού της κατοικίας του μπήκε συνταξιούχος του ΙΚΑ, ο οποίος κινδύνεψε να χάσει το σπίτι του για χρέος 1.849 ευρώ σε πιστωτικές κάρτες.
Καλά να πάθει, αφού δεν είχε τις προϋποθέσεις να ενταχθεί στο σχέδιο διάσωσης των τραπεζών (της τάξης των 28 δις ευρώ).

(*)
Ευτυχώς με την παρέμβαση κάποιων σταμάτησε ο πλειστηριασμός

Αχ, Βαχ, Ωχ


Επιτέλους βαθειά ανάσα από την άνοδο των χρηματιστηρίων ανά τον κόσμο. Ζοφερές όμως οι προβλέψεις για την ανεργία (*).
(*) Και οι επιχειρηματίες στην ΕΕ ζητούν μείωση των επιτοκίων ζητούν, εκβιάζοντας έτσι για να μην … οδηγηθούν σε περικοπή περισσοτέρων του 1 εκατ. θέσεων εργασίας το 2009.

Τρίτη 28 Οκτωβρίου 2008

Πατρίδα, "εθνος Σημαία: σκόρπιες λέξεις-σκέψεις



Υπάρχουν σήμερα λέξεις απαγορευμένες στο λεξιλόγιο μας, στο λόγο μας, σε επετειακές ομιλίες. Γιατί όποιος τολμήσει να τις χρησιμοποιήσει θα κινδυνέψει να κατηγορηθεί ως …χρυσαυγίτης, ακροδεξιός, καρατζαφερικός, φασίστας, χουντικός ή πατριδοκάπηλος. Δεν τολμούμε να αρθρώσουμε τις λέξεις «πατρίδα», για την οποίαν πολέμησαν οι πρόγονοί μας και στην οποίαν ζούμε εμείς σήμερα ελεύθεροι, «σημαία», την οποίαν η Δέσποινα Αχλαδιώτη, η γνωστή στο πανελλήνιο ως «κυρά της Ρω» -μέλος της Αντίστασης- επί 40 χρόνια (από το 1943 ως το θάνατό της) ύψωνε στην ακριτική νησίδα της Ρω κάθε πρωί και τη κατέβαζε με τη Δύση του ήλιου.
Διαφωνούμε και διερωτόμαστε ακόμη, από το 1940, αν το ΟΧΙ το είπε ο λαός ή αν το είπε ο Μεταξάς. Και αποφεύγουμε να πούμε, την ιστορική αλήθεια, πως ναι, το ΟΧΙ το είπε ο Μεταξάς τα χαράματα της 28ης Οκτωβρίου, χωρίς να συνεννοηθεί προηγουμένως με κανέναν, ούτε με τον βασιλιά (που ήταν η κύρια πηγή της πολιτικής του δύναμης) ούτε με τους υπουργούς του. Μπορεί να ισχυριστεί κανείς πως δεν ήξερε τι έκανε και τι έλεγε, πως άλλα είχε στο πίσω μέρος του μυαλού του γι αυτό το είπε, πως αγουροξυπνημένος όντας του …ξέφυγε, πως χέστηκε από το φόβο του για το τι θα ‘λεγαν οι πολιτικοί του αντίπαλοι και ψέλλισε μια λέξη που φάνταζε ως …όχι, πως…, πως…. Ποιο ήταν όμως το αποτέλεσμα της πράξης του. Πίσω του ομόθυμα, παραμερίζοντας τις πολιτικές και ιδεολογικές διαφορές, συντάχθηκε ολόκληρος ο λαός. Κάτι που δεν τολμούν οι σημερινές ηγεσίες αν δεν …συμβουλευτούν τις δημοσκοπήσεις. Αυτή θα ‘πρεπε να είναι η σχέση μεταξύ ηγεσίας και λαού. Να αποφασίζει η ηγεσία, να αναλαμβάνει την πρωτοβουλία και να κρίνεται από το αν θα ακολουθήσει ο λαός.
Κάποιοι φωστήρες κινούμενοι από εξωτερικού παράγοντες, όπως έγραψα και σε χτεσινή μου ανάρτηση, προσπαθούν εντεταλμένοι όντες, να στρογγυλοποιήσουν την ελληνική ιστορία. Γιατί η «ιστορία» σήμερα γράφεται από πολιτικούς με κριτήριο πολιτικές επιδιώξεις, από δημοσιογράφους μέσα από τα …παραθυρόφυλλά τους, από κινηματογραφικούς σκηνοθέτες με υπερπαραγωγές, από καλοπροαίρετους ζωντανούς λαϊκούς αφηγητές που δε γνωρίζουν παρά μόνο μια μικρή, ελάχιστη πτυχή της υπόθεσης, το κομμάτι που αυτοί έζησαν.

Όπως έγραψε και ο Χρ. Γιανναράς στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ της Κυριακής, ποιος απόφοιτος της εγκύκλιας παιδείας στην Ελλάδα ξέρει να εξηγήσει γιατί ο Παρθενώνας είναι σημαντικότερο έργο τέχνης από τον Πύργο του Άιφελ, ποια σχέση έχει η αθηναϊκή δημοκρατία με το αρχαιοελληνικό άγαλμα ή με τη γνωσιοθεωρία κοινωνικής επαλήθευσης της γνώσης; Τι είναι αυτό που διδάσκεται στα παιδιά και τι αποφεύγεται; Και ποιοι είναι οι λόγοι; Μήπως γνωρίζει κανείς;
Εγώ λοιπόν θα τολμήσω. Και μη τολμήσει κανείς να με χαρακτηρίσει χουντικό, φασίστα ή ακροδεξιό. Γιατί εγώ έζησα στο πετσί μου και συνεχίσω να ζω τις συνέπειες των πράξεων της χούντας των ταγματαρχών, κάποιων ελλήνων φασιστών και των ακροδεξιών …βαριδίων. Γι αυτό λοιπόν…

Ζήτω η πατρίδα
Ζήτω το έθνος
Ζήτω η σημαία

ΥΓ. ΟΧΙ, δεν είμαι οπαδός του Πρέκα ή του Άδωνη. Απλά, ακούγοντας πρωί τα τραγούδια της Βέμπο, τις απαγγελίες του Κατράκη και του Ρίτσου και το Άξιον Έτσι του Ελύτη, ρίγος εθνικό με συνεπήρε και …συνέθεσα.

Δευτέρα 27 Οκτωβρίου 2008

Η ...στρογγυλοποίηση της ελληνικής Ιστορίας

Η πραγματική εκδοχή των γεγονότων του Ιουλίου του 1974 στην Κύπρο - Μια εκ βαθέων εξομολόγηση

Θυμάστε την κα Ρεπούση, την κολλητή της πρώην Υπουργού Παιδείας και πρώην βουλευτίνας κας Γιαννάκου. Που της είχε ανατεθεί η …στρογγυλοποίηση της Ελληνικής Ιστορίας, η επανεγγραφή της με τέτοιο τρόπο ώστε να μη θίγει τους γείτονές μας. Και που αποσύρθηκε μετά πολλών …ιαχών και κυμβάλων αλαλαζόντων. Κάτι ανάλογο προσπαθούν να δημιουργήσουν και στην Κύπρο (τελικά αυτός ο …φιλέλληνας George Soros και τα …κοινωφελή του ιδρύματα ανά τον κόσμο, βρήκαν ...εθελοντές στην Ελλάδα και την Κύπρο). Η προσπάθειά τους δεν είναι η αντικατάσταση του μέχρι τώρα ιστορικού παραμυθιάσματος από την ιστορική αλήθεια, αλλά από την …άλλη, την βρετανική ή την αμερικάνικη (δε θάθελα να πιστέψω πως θα χρησιμοποιήσουν και την τούρκικη). Παρόλο που πιστεύω πως πρώτα απ’ όλα, όσον αφορά στο παρελθόν, αυτό που πραγματικά χρειάζονται σήμερα τα παιδιά μας -γι' αυτούς φαντάζομαι πως ...ξαναγράφεται- δεν είναι το ποιος ακριβώς έφταιξε λιγότερο ή περισσότερο πριν από 50, 80 ή 100 χρόνια, αλλά το ποιος και ποια νοοτροπία ευθύνεται σήμερα για τα τόσα δεινά τα οποία υφίσταται η πατρίδα, Ελλάδα και Κύπρος. Τα παιδιά μας κινδυνεύουν πολύ περισσότερο από τους εμπόρους ναρκωτικών για παράδειγμα, είτε είναι… Έλληνες «πατριώτες» είτε δεν είναι, τα παιδιά μας κινδυνεύουν περισσότερο από την αναβίωση φασιστικών ιδεολογιών, την κατρακύλα της πολιτικής και των πολιτικών, την έκπτωση των ηθών

Θέλοντας να δώσω κι εγώ την άλλη διάσταση των γεγονότων του Ιουλίου του 1974 στην Κύπρο, την …πραγματική εκδοχή των γεγονότων, καταθέτω το παρακάτω κείμενο. Τώρα που «ξαναγράφεται» η ιστορία της Κύπρου, θέλω να σας εκμυστηρευτώ κάτι που είχα βαθειά κρυμμένο στο μυαλό μου –και ως εκ τούτου με βάραιναν οι τύψεις- κάτι που το έζησα, το βίωσα και στο οποίο ήμουν συνεργός. Τα γεγονότα , αναφέρονται από μια οπτική που δεν είναι επηρεασμένη από σοβινισμούς, αλλά που χαρακτηρίζεται μόνο από σκληρή αυτοκριτική διάθεση. Έχουμε λοιπόν και λέμε:

«Τον Ιούλιο του 1974, 40.000 Τούρκοι στρατιώτες έπλητταν στους στρατώνες τους στην Ανατολία και η σοσιαλιστική κυβέρνηση του Μπουλέντ Ετσεβίτ, που είχε ιδιαίτερες κοινωνικές ευαισθησίες, αποφάσισε να τους στείλει κάπου για αναψυχή. Προς τούτο διαμόρφωσε ένα τουριστικό πακέτο που ονομαζόταν «Η Αϊσέ πάει διακοπές» (*), το οποίο ενεθάρρυνε και όλα τα ακραία «αθλήματα», και τους έστειλε στη βόρεια Κιπρίς (σημ. Κύπρος, τουρκιστί), η οποία ήτανε τότε ο τουριστικός παράδεισος της ανατολικής (τουρκικής) μεσογείου. Οι Ρωμιοί όμως της Βόρειας Κιπρίς με κέντρο την πόλη Κίρνε (σημ. Κερύνεια, τουρκιστί), κακομαθημένοι με τους Ευρωπαίους τουρίστες και διακατεχόμενοι με αισθ¬ήματα υπεροχής και υπεροψίας, αρνήθηκαν να εξυπηρετήσουν τους Τούρκους τουρίστες, και έδειξαν ιδιαίτερη απέχθεια στα «αθλήματα» που αυτοί με ιδιαίτερο πάθος επιδινόντουσαν. Σε μια δε επίδειξη ακραίας ρατσιστικής και ιδιοτελούς συμπεριφοράς (οι Ρωμιοί) εγκατέλειψαν σύσσωμοι όλες τις περιοχές που κυκλοφορούσαν οι Τούρκοι τουρίστες (με εξαίρεση κάποιους προοδευτικούς Ρωμιούς που παρέμειναν στη χερσόνησο της Καρπάς –σημ. Καρπασία). Το αποτέλεσμα ήταν να συνωστισθούν στις πόλεις και τα χωρία του Νότου, χωρίς να υπολογίσουν πως έτσι θα επιφόρτιζαν τους κατοίκους του με το πρόβλημα να τους τακτοποιήσουν, και ούτε πως θα άφηναν και τους καημένους τους επισκέπτες τους στο Βορρά κυριολεκτικά στο έλεος του... Αλλάχ. Παρεμπιπτόντως, το '74 βρέθηκαν στο Βορρά για να τους βοηθήσουν και 120.000 Τ/κ, εκ των οποίων οι πλείστοι είχαν μετακινηθεί αυτοβούλως από το νότο. Επειδή όμως πάλι δεν τα έβγαλαν πέρα, οι τουρίστες για να επιβιώσουν έφεραν και 180.000 συγγενείς τους από την Τουρκία. Το αποτέλεσμα ήταν από τότε όλοι να υποφέρουν εγκλωβισμένοι για 34 ολόκληρα χρόνια, σε βαθμό που 40.000 Τ/κ που ήσαν οι πιο εύποροι να μεταναστεύσουν στο εξωτερικό. Οι σκληρόκαρδοι όμως Ρωμιοί δεν λέγανε να συγκινηθούν, και πεισματικά εξακολούθησαν να κρατούν το Βορρά απομονωμένο από τον έξω κόσμο, για να αναγκάσουν τελικά τους φιλεύσπλαχνους Ευρωπαίους και Αμερικανούς να σπάζουν τα κεφάλια τους για το πως θα... σπάσουνε την απομόνωση του Βορρά.»

Τελικά η γραφή της «νέας ιστορίας» δεν είναι δα και τόσο δύσκολο πράγμα. Αρκεί κάποιος κατέχει τη «νέα γλώσσα» του Όργουελ και είναι αρκούντως... γραφικός. Απαραίτητοι βέβαια και οι χαζούληδες αποδέχτες. Εκεί όμως αρχίζουν τα δύσκολα για όλους τους επίδοξους... Θουκυδίδηδες, καθ' ότι κομμάτι ζόρικη η τεράστια πλειοψηφία των Ελλήνων!


ΥΓ. Το κείμενο αυτό το ψάρεψα σε μια κυπριακή εφημερίδα και είναι ένα απόσπασμα (του ΣΚΙ) από την εφημερίδα ΚΕΡΥΝΙΩΤΙΚΗ ΗΧΩ. Το αντιγράφω, χωρίς την άδεια του συγγραφέως του, εγώ ...ένας από τους άσπλαχνους Ρωμιούς από την ...Κιρνέ, που αρνήθηκε να εξυπηρετήσει τους Τούρκους τουρίστες και τους εγκατέλειψε μόνους 35 τόσα χρόνια.


(*) Η "Αισέ θα πάει διακοπές" ήτανε το συνθηματικό του "Αττίλα" στην Κύπρο το 1974.

Σάββατο 25 Οκτωβρίου 2008

Αρχιεπίσκοπος Αλβανίας, άλλος ένας από το ...παπαδαριό ή...;


Ο αρχιεπίσκοπος Αλβανίας Αναστάσιος σκλάβωνει με την πραότητά του, την πνευματικότητά του, το χαμόγελό του. Εκφέρει το Λόγο του Ευαγγελίου με γλυκύτατο τρόπο ώστε να δίνει σε μας την ευκαιρία για συγκρίσεις στα καθ’ ημάς, που κάθε άλλο μας τιμούν, καθώς εδώ ιεράρχες πολιτικολογούν, λαϊκίζουν κλείνουν deals, περισσότερο κι από τους πολιτικούς και τους επιχειρηματίες.
Το έργο του στην Αλβανία είναι ιστορικό, τεράστιο, θρησκευτικό, κοινωνικό μα και υλικό (ανασυνέστησε ορθόδοξες ενορίες, αναστήλωσε πάνω από 300 ναούς, οργάνωσε Συνδέσμους Γυναικών, Νεολαίας και Διανοουμένων, ίδρυσε εκκλησιαστικό Λύκειο αλλά και συνέστησε Τεχνική Υπηρεσία της Εκκλησίας, η οποία ασχολήθηκε και με το κτίσιμο σχολείων, κλινικών, ξενώνων, δρόμων, υδραγωγείων, γεφυρών, κ.ά., ανέπτυξε τεράστιο φιλανθρωπικό έργο, με διανομή εκατοντάδων τόνων τροφίμων, ιματισμού και φαρμάκων).
Με μια διαφορετική γραφή, ένα διαφορετικός λόγο, ο αρχιεπίσκοπος Αλβανίας, με μοναδικό του εργαλείο την αγάπη και το διάλογο, εξουδετέρωσε τις αντιδράσεις και καχυποψίες που υπήρχαν στην αλβανική κοινωνία, λίγο μετά την κατάρρευση του κομμουνιστικού καθεστώτος στην Αλβανία. Πιστεύοντας ότι ο ρόλος του ιεράρχη είναι ιεραποστολικός, κέρδισε την εμπιστοσύνη και των πιο δύσπιστων και κατάφερε να μπει στις καρδιές όχι μόνο των ομογενών Βορειοηπειρωτών αλλά και των υπολοίπων Αλβανών, μοιράζοντας απλόχερα συμπόνια και αγάπη σε όσους την έχουν πραγματικά ανάγκη. Παρόλα αυτά μπήκε στο μάτι των εθνικιστικών κύκλων.


Πως μου ‘ρθε τώρα να ασχοληθώ με το …παπαδαριό, όπως πολύ συχνά αναφέρεται σε διάφορα blogs ή και στα επισυναπτόμενα σχόλια. Αφορμές υπήρχαν και θα υπάρχουν πολλές. Ο ηγούμενος Βατοπεδίου και οι επιχειρηματικές του δραστηριότητες, οι ανάλογες δραστηριότητες της Ιεράς Μητρόπολης Καλαβρύτων και Αιγιαλείας, οι πολιτικάντικες και -πολλές φορές- άκρως εθνικόφρονες και επικίνδυνες κραυγές και ιαχές του μητροπολίτη Θεσσαλονίκης κ.ά.

Από τη μια μεριά αυτοί και από την άλλη Αυτός. Που να γέρνει άραγε η πλάστιγγα; Το ερώτημα φυσικά, ρητορικό είναι. Γιατί η απάντηση είναι προφανής!


Ενδιαφέρουσα η ανάρτηση της gournelou

Τι είναι ένα Βατοπέδιο μπρος τα πολλά άλλα ...βατοπέδια;

1, 2, 3, πολλά Βατοπέδια… διατείνεται το ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΟΥΜΜΟΥΝΙ και θέλοντας να ενισχύσω την άποψή του καταθέτω κι εγώ 4 …βατοπέδια που δεν έχουν να κάνουν ούτε με Μονές και με μοναχούς (μονάχους), ούτε με τα Ιερά ...Νερά, ούτε με real estates. Έχουν να κάνουν με κάτι πιο ιερό, κάτι πιο αγνό, κάτι πιο τρυφερό. Έχουν να κάνουν με τη νεολαία μας, με νεανικές ψυχές, με την ελπίδα και το μέλλον...


Πολιτικοί, δημοσιογράφοι, παραθυράτοι, δικαστικοί και τα …συναφή επαγγέλματα ασχολούνται με υποψίες σκανδάλων, ενδείξεις σκάνδαλων, σκανδαλάκια και σκανδαλάρες, παρεπιπτόντως και με τις καταλήψεις των …αφρόνων νέων, προσπαθώντας να πείσουν πως κάτι …παλιόπαιδα που βαριούνται να κάνουν μαθήματα, κατασπαταλούν τον πολύτιμο χρόνο τους μα και τα λεφτά του ελληνικού λαού, επιδιδόμενοι σε καταλήψεις και καταστροφές περιουσιών. Ξέχασαν, ξεχάσαμε, τις ευθύνες μας απέναντι σ’ αυτούς τους …άφρονες 15ρηδες, πως εμείς τους εξωθούμε σε τέτοιες πράξεις μιας και δεν έχουμε άλλες εναλλακτικές λύσεις να τους προσφέρουμε. Και είτε καταφεύγουν και εθίζονται σε ουσίες και οινοπνεύματα, είτε καταλαμβάνουν και κλείνουν σχολεία και πανεπιστήμια. Και δεν ντρεπόμαστε και τους λοιδορούμε.
Τα στοιχεία που συνέλλεξα από το διαδίκτυο, είναι τραγικά. Και πρέπει να αφυπνίσουν εμάς, τους γονείς, τους δασκάλους, την κοινωνία. Γιατί είναι μια υπόθεση δύσκολη –ευτυχώς ανατρέψιμη- για να την αφήσουμε στους πολιτικούς. Αφύπνιση και εγρήγορση χρειάζεται.


Μία κωμόπολη χάνεται κάθε χρόνο στην άσφαλτο, ο τίτλος
δημοσιεύματος τοπικής εφημερίδας. Ολέθριες είναι οι συνέπειες των τροχαίων ατυχημάτων στην Ελλάδα, καθώς τουλάχιστον 5 άνθρωποι χάνουν τη ζωή τους κάθε 24ωρο σε τροχαία ατυχήματα Μία κωμόπολη χάνεται κάθε χρόνο στην άσφαλτο Τα τροχαία ατυχήματα συνιστούν την 3η αιτία θανάτων παγκοσμίως προσθέτοντας ότι οι θάνατοι από τροχαία είναι περισσότερο οδυνηροί γιατί τα θύματα τροχαίων είναι άτομα υγιή και παραγωγικά.


Μια μελέτη που πραγματοποιήθηκε κατά το χρονικό διάστημα 1997-1999 σε 6.207 μαθητές γυμνασίων και λυκείων της Ελλάδας, υπό την αιγίδα του Ελληνικού Ιδρύματος Καρδιολογίας, έδειξε πως καπνίζει το 36% των μαθητών Λυκείου και το 25% των μαθητών Γυμνασίου ενώ το 66% των ερωτηθέντων καπνιστών μαθητών θα ήθελε να μην είχε αρχίσει ποτέ το κάπνισμα. Οι μισοί από τους μαθητές καπνίζουν περισσότερα από 7-10 τσιγάρα ημερησίως. Κάθε χρόνο, σε όλο τον κόσμο πεθαίνουν 3.000.000 άνθρωποι από ασθένειες που έχουν σχέση με το τσιγάρο.


Διαβάζω σε άλλη ιστοσελίδα πως το Τμήμα Ναρκωτικών της Διεύθυνσης Δημόσιας Ασφάλειας της Ελληνικής Αστυνομίας έδωσε τα στοιχεία που αφορούν τους θανάτους από ναρκωτικά και σύμφωνα με αυτά (μέχρι 12.9.2007), το έτος 2006 αναφέρθηκαν 273 θάνατοι από ναρκωτικά. Η πλειοψηφία των θανόντων ήταν άνδρες (89,6%), ελληνικής καταγωγής (96,0%), άγαμοι (90,8%) και άνεργοι (83,2%). Το 50,9% των θανόντων ήταν ηλικίας 21-30 ετών, το 46,8% μεγαλύτεροι των 30 ετών και το 2,3% μικρότεροι των 21 ετών.


Το Εθνικό Σχέδιο Δράσης για τον Περιορισμό των Βλαπτικών Συνεπειών του Αλκοόλ στην Υγεία έδωσε στοιχεία για την εξάπλωση του αλκοόλ στις μικρές ηλικίες, αναφέρεται σε άλλη
δ/νση στο διαδίκτυο. Η κατάσταση κρίνεται από τους ειδικούς επιστήμονες ανησυχητική, καθώς ένα στα δέκα αγόρια ηλικίας 11 ετών και το 3,2% των κοριτσιών της ίδιας ηλικίας βρίσκονται με ένα ποτήρι στο χέρι συχνότερα από μία φορά την εβδομάδα. Χειρότερη είναι η εικόνα στους 15χρονους. Περίπου οι τρεις στους δέκα δηλώνουν ότι καταναλώνουν, συχνά μέσα στην εβδομάδα, οποιοδήποτε αλκοολούχο ποτό. Μάλιστα δύο στα δέκα αγόρια και ένα στα δέκα κορίτσια προτιμούν τα βαριά ποτά, όπως το ουίσκι και τη βότκα.


Συμπέρασμα: Τα ελληνόπουλα πίνουν πολύ αλκοόλ, καπνίζουν αρκετά, ενίοτε δοκιμάζουν και ναρκωτικές ουσίες και τέλος σκοτώνονται στο τιμόνι..

Χίλιες λέξεις για μια φωτογραφία


Λένε –το τετριμμένο- πως μια φωτογραφία ισοδυναμεί με χίλιες λέξεις. Εγώ θα χρησιμοποιήσω λιγότερες, φυσικά, από χίλιες λέξεις για να περιγράψω τη φωτογραφία!
Ξεκινώντας από την κυρία. Πολλά μπορεί να υποθέσει κανείς από την έκφραση του προσώπου και τη θέση των χεριών της.
  • Κοιτάει τον καθρέφτη και τρομάζει από τις πολλές ρυτίδες στο πρόσωπό της.
  • Ανακαλύπτει ότι έχει τριχόπτωση και προσπαθεί να συγκρατήσει- με τα χέρια- το υπόλοιπο της κόμης της.
  • Την έχουν πιάσει, οι γνωστές κυρίως για τις γυναίκες, ημικρανίες.
  • Μόλις της ανακοινώθηκε, από το αφεντικό της, η απόλυσή της.
  • Έμαθε πως ο γιος της είναι γκέι.
  • Μόλις τώρα θυμήθηκε πως ξέχασε το φαγητό στην αναμμένη κουζίνα.
  • Ανακάλυψε πως βλέπει πολύ καλά και πως τζάμπα φορούσε γυαλιά.
  • Κρύβει τις ρίζες των μαλλιών της οι οποίες έχουν ξεβάψει.
  • Μόλις έμαθε την απόλυση Ρουσσόπουλου.
  • Τίποτε απ' όλ' αυτά;


Τι να παριστάνει άραγε η …καμπύλη;

  • Την κατρακύλα στην οποίαν έχει πέσει η πολιτική ζωή στην Ελλάδα και οι έλληνες πολιτικοί;
  • Την πτώση της δημοτικότητας των πολιτικών;
  • Την πτώση του συνδικαλιστικού κινήματος λόγω της αναξιοπιστίας των συνδικαλιστών;
  • Την πτώση την ηθικής και του ηθικού όλων ημών;
  • Την πτώση της εμπιστοσύνης των πολιτών απέναντι στους θεσμούς;
  • Την πεσμένη ψυχολογία των πάντων έναντι πάντων;
  • Την πτώση της τιμής του πετρελαίου θέρμανσης;
  • Την κατηφόρα που πάντοτε ακολουθεί μιαν ανηφόρα, δηλ. το αίσθημα της αισιοδοξίας; Το καρδιογράφημα του παππού;
  • Ένα σεισμογράφημα;
  • Την ηθική κατάπτωση και την πολιτική κατρακύλα του πρώην κυβερνητικού εκπροσώπου;
  • Την κατακόρυση πτώση του αριθμού των υπό κατάληψη σχολείων;
  • Την κατρακύλα της ...αγίας φήμης του ηγουμένου Βατοπεδίου.
  • Τίποτε απ' όλ' αυτά;

Παρασκευή 24 Οκτωβρίου 2008

Γιατί οι ελληνικές τράπεζες αν-τέχουν;


Διάβασα, Είδα, Άκουσα και από …υπεύθυνες φωνές πως οι Τράπεζες στην Ελλάδα δεν κινδυνεύουν. Και αν υπάρξει κάποια εξαίρεση, απλώς θα είναι ο κανόνας. Αναρωτιέμαι γιατί; Τι διαφορετικό υπάρχει στο ελληνικό τραπεζικό σύστημα, ώστε να έχει μεγαλύτερες αντοχές από τα αντίστοιχα συστήματα χωρών με μεγαλύτερου μεγέθους οικονομίες και μακροβιότερη τραπεζική παράδοση; Η απάντηση βγαίνει αβίαστα και …απλοϊκά. Αυτές που καταρρέουν –κυρίως- στο εξωτερικό είναι οι επενδυτικές τράπεζες, αλλά στην Ελλάδα, δεν έχουμε τέτοιες. Ταυτόχρονα, το ελληνικό τραπεζικό σύστημα, λειτουργεί κυρίως με την νοοτροπία και τις πρακτικές των παλιών …τοκογλύφων. Δεν αναλαμβάνουν ρίσκα αλλά δανείζουν στα σίγουρα!

Ακόμη και αν πάει κανείς σε μια ελληνική τράπεζα με το καταπληκτικότερο επιχειρηματικό σχέδιο, με μια πρωτότυπη ιδέα, εκείνο που θα βαρύνει κυρίως θα είναι αν υπάρχει ακίνητη περιουσία ή εγγυητές με ανάλογα... προσόντα για υποθήκη. Εχεις να υποθηκεύσεις; Σε δανείζουν! Αλλά κι ένας δεύτερος παράγοντας είναι το ότι τα ελληνικά επιτόκια χορηγήσεων είναι τα ακριβότερα και η διαφορά μεταξύ επιτοκίων καταθέσεων και χορηγήσεων είναι η μεγαλύτερη της Ευρώπης.

Ελληνικές Τράπεζες, οι μεγάλες μας ...φίλες!

Πέμπτη 23 Οκτωβρίου 2008

Η Ισλανδία ...ρέει ρέει καταρρέει...


Μια παράπλευρη απώλεια της αμερικάνικης, κατ’ αρχήν, κρίσης και παγκόσμιας στη συνέχεια, είναι η δυσμενής κατάσταση στην οποίαν βρέθηκε (ή μήπως ακόμη βρίσκεται;) η μικρή σε πληθυσμό Ισλανδία, μια χώρα μέλος του ΟΗΕ και του ΝΑΤΟ. Αυτή η χώρα, ..ετοιμάζεται να αναφωνήσει το «δυστυχώς επτωχεύσαμεν». Η αιτία ισλανδικής της κρίσης δεν είναι ότι καταστράφηκαν οι φυσικές πλουτοπαραγωγικές της πηγές. Αλλά διότι τα τελευταία χρόνια στήριξε όλη την ανάπτυξή της, όχι στην πραγματική οικονομία αλλά στο χρηματοπιστωτικό σύστημα. Στη ζούγκλα της οικονομίας. Και τώρα ζητεί επειγόντως εξωτερικό δανεισμό για να επιβιώσει.
Η χώρα αυτή, στη δεκαετία του ’90 ιδιωτικοποίησε όλες τις μεγάλες τράπεζες, πολλές κρατικές επιχειρήσεις και μείωσε τον φόρο επιχειρήσεων στα χαμηλά. Έτσι μέσα σε πολύ λίγα χρόνια κατόρθωσε να φτάσει στην τέταρτη θέση της οικονομικής ανάπτυξης παγκοσμίως, την καλύτερη στην Ευρώπη. Την έπαθαν δηλαδή σαν τους αθλητές εκείνους που ντοπάρονται με ισχυρά διεγερτικά, κάνουν για κάποιο χρόνο εντυπωσιακά «ρεκόρ» και μετά ή καταρρέουν.
Το ερώτημα είναι αν η Ισλανδία, θα γίνει άραγε ένα δίδαγμα προς όλους εκείνους που θεωρούν ότι οι αποκρατικοποιήσεις και η ιδιωτικοποίηση των πάντων είναι πανάκεια. Θα το καταλάβουν αυτό και οι τεχνοκράτες της ΕΕ όταν εμποδίζουν ή απειλούν εθνικές κυβερνήσεις, όπως της Ελλάδας και της Ιταλίας, που στηρίζουν π.χ. τους εθνικούς αερομεταφορείς τους; Γιατί αυτό που βλέπουμε σήμερα είναι την Βρετανία να κρατικοποιεί τράπεζες για να τις σώσει και την εξίσου πανίσχυρη Γερμανία να επιχορηγεί τις ζημιές της δικής της Κτηματικής Τράπεζας.

Τετάρτη 22 Οκτωβρίου 2008

Οδοιπορικό Κύπρος, μέρος 11ο και τελευταίο

Κυπριακή φυσιογνωμία-Φαινότυπος

Για χιλιάδες τόσα χρόνια η Κύπρος κατακτιόνταν από βαρβάρους· άγριες ράτσες, βάρβαρες φυλές, άσχημες φάτσες. Ως φυσικό επακόλουθο, οι κύπριοι είχαν -κυρίως- αδρά και άσχημα χαρακτηριστικά.


Δηλαδή, όλα αυτά τα χρόνια της …κατοχής, η Κύπρος δεν παρέμεινε σε γεωγραφική και σεξουαλική απομόνωση. Οι προσμίξεις των κυπρίων με άλλους λαούς, κυρίως κατακτητές, δεν ήταν μόνο εκούσιες, αλλά και αναγκαστικές. Οι μαζικοί βιασμοί των γυναικών από πολλούς από αυτούς δεν ήταν μεμονωμένο φαινόμενο, αλλά ο κανόνας. Τα χρόνια όμως άλλαξαν. Με τις πολυετείς εχθροπραξίες και τον εμφύλιο στον Λίβανο, μετά την κατάρρευση του υπαρκτού σοσιαλισμού και τη διάλυση της ΕΣΣΔ, λιβανέζοι και ρώσοι …κατέλαβαν το νησί. Άρχισαν τα διαζύγια και οι γάμοι με αλλοδαπές -κάτι ανάλογο με αυτό που συνέβη στην Ελλάδα με τις βουλγάρες- με αποτέλεσμα την αλλαγή στα εξωτερικά χαρακτηριστικά των νέων κυπρίων. Ξανθοί κύπριοι, ψηλά παιδιά, λιγνές κοπέλες άρχισαν να …ξεφυτρώνουν. Έτσι η ράτσα ομόρφυνε και η κυπριακή φυσιογνωμία …εξημερώθηκε. (περισσότερα για το DΝΑ των Κυπρίων ΕΔΩ) (*)



Κυπριακό πρόβλημα και η λύση του;

Δε γνωρίζω πραγματικά ποια λύση και τι λύση θέλουν οι συμπατριώτες μου. ‘Η ακόμη κι αν κάποιοι θέλουν λύση. Εξηγούμαι:

  • Οι νέοι (ελληνοκύπριοι, τουρκοκύπριοι και τούρκοι έποικοι) ηλικίας μέχρι και 34 χρόνων, έχουν γεννηθεί γνωρίζοντας την υπάρχουσα κατάσταση, «εμείς από δω κι αυτοί από κει». Μπορεί να άκουσαν (από τους γονείς τους), μπορεί να είδαν (από τα ΜΜΕ, διαδίκτυο κλπ), μπορεί να διάβασαν (τουλάχιστον τα σχολικά βιβλία ιστορίας) αλλά δεν έζησαν. Έτσι, πιστεύω πως αρκετοί (οι νεώτεροι σίγουρα) προτιμούν την υπάρχουσα κατάσταση.(**)
  • Οι παλαιότερες γενιές, μάλλον πρέπει να χωριστούν σε δυο κατηγορίες, στους πρόσφυγες και στους μη. Από τη μια, οι μη πρόσφυγες, αναρωτιέμαι αν θέλουν καν λύση που να οδηγεί στην προηγούμενη κατάσταση; Γιατί, σε μια τέτοια περίπτωση θα …ζημιωθούν αφού: θα μοιραστεί και θα μειωθεί ο τουρισμός στη σημερινή ελεύθερη Κύπρο, θα πέσει κατακόρυφα η αξία της γης τους, θα μεταφερθούν κρατικά και ευρωπαϊκά κονδύλια και στο άλλο μέρος. Άρα…. Και από την άλλη, οι πρόσφυγες οι οποίοι δικαίως περιμένουν τη λύση. Τώρα ποια λύση θέλουν, είναι υπό συζήτηση. Κυρίως θέλουν να επιστραφεί η παλιά ιδιοκτησία τους και η διαχείριση αυτής της περιουσία στα χέρια τους. Είναι ρεαλιστές. 'Ετσι, ίσως να μην τους ενοχλεί αν θα ζήσουν υπό τουρκοκυπριακή διοίκηση -στην περίπτωση της συνομοσπονδίας. Ίσως να μην τους ενοχλεί η παρουσία των εποίκων, ή μέρους αυτών. Σίγουρα τους ενοχλεί η παρουσία του τουρκικού στρατού. Το μόνο που θέλουν είναι να υπάρξει εγγύηση για την ασφάλεια και την προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων τους και να μπορούν να κάνουν κουμάντο στον εαυτό τους και την περιουσία τους.

Μέχρι σήμερα τρεις γενιές «ζουν» το κυπριακό πρόβλημαη τέταρτη, τα εγγόνια μας δηλαδή, τώρα γεννιέται. Η γενιά των πατεράδων μας, που έζησαν και δημιούργησαν στα κατεχόμενα και τελικά τα έχασαν όλα. Η γενιά η δικιά μου που έζησε αλλά δεν πρόλαβε να χαρεί, να «απολαύσει». Και η γενιά των παιδιών μας, η οποία απλώς …έμαθε το πρόβλημα και επισκέφτηκε –ή όχι- τα κατεχόμενα. Ο φυσικός θάνατος των δύο πρώτων πιθανόν –για να μην πω σίγουρα- θα αλλάξει το σκηνικό με την νέα γενιά. Λέτε αυτό να περιμένουν κάποιοι πολιτικοί μας, οι ξένοι και σίγουρα οι Τούρκοι; Ο χρόνος θα δείξει του λόγου το αληθές -ή αναληθές!

Κάτι σαν ΕΠΙΛΟΓΟΣ

Με την ανάρτηση αυτή, ολοκλήρωσα τις δημοσιεύσεις από το οδοιπορικό μου στην Κύπρο, το 2ο δεκαπενθήμερο του Ιουλίου του 2008. Σας ομολογώ πως μέσα από τις αναρτήσεις, ξανάζησα τις στιγμές, ξαναμύρισα τις μυρωδιές, ξανάκουσα τους ήχους, ξαναγεύτηκα τις γεύσεις, ξαναβρέθηκα στην πατρίδα Κύπρο. Διότι, όπως και να το κάνουμε, νόστιμο γαρ το ήμαρ!
Όσας φορές και να κατεβαίνω στην Κύπρο, θέλω να βλέπω ξανά και ξανά αυτά που είδα την προηγούμενη φορά και άλλα που δεν ξανάδα. Γιατί τα χρόνια που περάσαμε εκεί ήταν χρόνια δύσκολα. Μα και αυτά που περάσαμε μετά την εισβολή και την αναγκαστική μας μετοίκηση, επίσης. Αλλά…. Ποτέ δεν ξέρεις αν αυτά που έζησες είναι τα χειρότερα. Από μια άποψη θάλεγα πως αυτό είναι το καλύτερο. Γιατί αυτό που κρατάει τον άνθρωπο στη ζωή είναι η ελπίδα. Κι αυτό που συντηρεί την ελπίδα είναι η άγνοια. Μπορεί να ακούγεται μοιρολατρικό, αλλά είναι αλήθεια. Ποτέ δεν ξέρουμε τι χαρές και τι λύπες μας προσμένουν στο μέλλον. Ξέρουμε ότι θα έρθουν αλλά δε ξέρουμε ούτε πότε, ούτε ποιες μα ούτε πόσο μεγάλες θα είναι. Αυτή η άγνοια συντηρεί την προσμονή, συντηρεί την ελπίδα κι αυτή με τη σειρά της συντηρεί τον ίδιο τον άνθρωπο.


(*) Αν θέλετε να μάθετε για τον Κύπριο με αριθμούς...διαβάστε: Η ζωή του όλη όπως αποτυπώνεται στις στατιστικές έρευνες


(**) Καθ’ οδόν τους ρώτησα πού είναι τα σύνορά μας, μια ερώτηση που υποβάλλω συχνά, όταν βρεθώ με μαθητές σε εκδρομή-επίσκεψη στη Λευκωσία. Μου απάντησαν στην Πράσινη Γραμμή. Νομισα ότι αστειεύονταν και τους ξαναρώτησα και μου έδωσαν την ίδια απάντηση. Τους είπα ότι τα σύνορά μας είναι στην Κερύνεια και πρέπει να το πιστεύουν αυτό, για να ελευθερώσουμε τα σκλαβωμένα εδάφη μας. Μου είπαν ότι δεν μπορούμε να τα ελευθερώσουμε (από την εξομολόγηση κύπριας δασκάλας)

ΥΓ

Τρίτη 21 Οκτωβρίου 2008

Quiz

Βλέπω σε αρκετά blogs κλήσεις για συμμετοχή σε διάφορα blogοπαίγνια, τα οποία ενίοτε διαβάζω, αλλά δεν μπορώ να πω ότι με ενδιαφέρουν ιδιαίτερα. Μου ήρθε λοιπόν ένα e-mail μ’ ένα quiz κι επειδή μ’ άρεσε σκέφτηκα να το δημοσιεύσω.

Η ερώτηση: Γνωρίζετε ποιος κάθεται στο ψηλότερο σημείο του κόσμου;

Πιθανές απαντήσεις:

1. Ο …U.S President , George Bush



2. O περιβόητος ...φίλος του πρώτου, Osama Bin Laden



3. Ο Γενικός Γραμματέας των Ηνωμένων Εθνών, Ban Ki-moon



4. Ο Πάπας Βενέδικτος



5. Ένας ασήμαντος εργάτης;


Και να ποια είναι η σωστή απάντηση: ένας εργάτης. Συγκεκριμένα, είναι ο χειριστής του γερανού στην κορυφή Burj Dubai, του ψηλότερου ουρανοξύστη του κόσμου, το ύψος του οποίου θα είναι κάπου μεταξύ 800-950 μέτρα και θα αποτελείται από 160-189 ορόφους.


Περισσότερα: http://burjdubaiskyscraper.com/

Κυριακή 19 Οκτωβρίου 2008

Real Politic

Πώς είναι δυνατό μια χώρα που παραβιάζει συστηματικά τα ψηφίσματα του Συμβουλίου Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών, μια χώρα που κατέχει παράνομα το 37% της Κυπριακής Δημοκρατίας και παραβιάζει τα ψηφίσματα του ΟΗΕ, να γίνεται μέλος αυτού του Σώματος; Η Τουρκία λοιπόν, έγινε. Και η Ελλάδα δεν αντέδρασε στην υποψηφιότητα αυτή επειδή και η Τουρκία έπραξε το ίδιο για την υποψηφιότητα της Ελλάδας για τη διετία 2005-2006.
Για να το καταλάβουμε λοιπόν, όλοι μας: έτσι «παίζεται» η πολιτική στην σύγχρονη σκακέρια. Η πολιτική και οι ασχολούμενοι με αυτήν την... τέχνη, δεν πρέπει να λειτουργούν με το συναίσθημα, αλλά με την ψυχρή λογική, ορθολογιστικά, ή απλά …λογιστικά. Η πολιτική του δούναι και λαβείν. Η real politic.

Οδοιπορικό Κύπρος, μέρος 10ο: Ακάμας

Κατεβαίνοντας από την Κοιλάδα των Κέδρων, φτάνω στην Πόλη Χρυσοχούς και συνεχίζω δυτικά προς Λατσί και μετά από μικρή στάση για καφέ και μπάνιο, συνεχίζω δυτικά προς τα Λουτρά της Αφροδίτης.

Βρίσκονται στην ανατολική πλαγιά του Ακάμα, 4 χλμ β.α. του Νέου Χωριού, εκεί που λουζόταν η «σημαντικότερη θεά των αρχαίων Κυπρίων», η θεά του Έρωτα, η Αφροδίτη. Ένα πλακόστρωτο μονοπάτι οδηγεί σ’ έναν κατακόρυφο βράχο, από τις σχισμές του οποίου ρέει δροσερό και καθαρό νερό. Ο βράχος που καλύπτει τη μικρή λιμνούλα σχηματίζει μια σπηλιά καλυμμένη με πυκνή βλάστηση, δροσερή αναπνοή καταμεσήμερα.




Ξαποσταίνω, βγάζω φωτογραφίες και κάνω το γύρο, το μονοπάτι της Αφροδίτης. Κάτω στα πόδια μου, τα καταγάλανα νερά του κόλπου, με απίθανα χρώματα.




Αποφασίζω, καίτοι ο ήλιος κτυπάει κατακέφαλα, να περπατήσω 3-4 χλμ στον χωμάτινο δρόμο, κατά μήκος της παραλίας, να δω μέρος του ακρωτηρίου του Ακάμα, μια από τις λιγότερες άθικτες περιοχές φυσικού περιβάλλοντος στην Κύπρο. Φυσικά, κι εδώ ο νεοκύπριος άφησε το στίγμα του. Ξενοδοχειακές μονάδες (ακόμα και πρώην υπουργών κυβερνήσεων), απαράδεκτα ελεύθερα κάμπινγκ, αυθαίρετη δόμηση, κατσίκια που βόσκουν ελεύθερα.
αυστηρή η ανακοίνωση...

...αλλά ποιος τη λαμβάνει υπόψη



Η χερσόνησος του Ακάμα, είναι μια μοναδική περιοχή, γεωλογικά, φυσιογραφικά και όσον αφορά τη χλωρίδα και την πανίδα της. Τα μισθωμένα τζιπ μεταφέρουν καταϊδρωμένους και κατασκονισμένου τουρίστες για σαφάρι, ενώ αγροτικά-κτηνοτροφικά μεταφέρουν νερό σε ντεπόζιτα για τ' αδέσποτα ζώα..













τζιπ για σαφάρι




Μπορείτε να δείτε περισσότερες φωτογραφίες από την ιστοσελίδα photoscyprus . Μια άλλη φορά, θα πρέπει να διατρέξω τον Ακάμα με αυτοκίνητο ή με καραβάκια, τα οποία έχουν σαν αφετηρία το Λατσί. Οψόμεθα!
Μια ενδιαφέρουσα ιστοσελίδα για τη χερσόνησο του Ακάμα στην ιστοσελίδα με τίτλο, ΑΚΑΜΑΣ: Η ΑΓΡΙΑ ΟΜΟΡΦΙΑ ΤΗΣ «ΑΓΝΩΣΤΗΣ» ΠΛΕΥΡΑΣ ΤΗΣ ΑΦΡΟΔΙΤΗΣ

Σάββατο 18 Οκτωβρίου 2008

Οδοιπορικό Κύπρος, μέρος 9ο: Λάρνακα


Ξεκίνησα για Λάρνακα (Σκάλα, η συνηθισμένη ονομασία της στην Κύπρο), για να συναντήσω συμμαθήτριά μου η οποία διαμένει στο Λονδίνο και με την οποίαν διατηρούσα σχέσεις …επικοινωνίας μέσω διαδικτύου (αγαπημένο μου e-mail). Αποφάσισα λοιπόν να κάνω και μια βόλτα στη Λάρνακα (δεν είχα στο πρόγραμμά μου την περιήγηση αυτή, απλά προέκυψε). Δεν περιηγήθηκα στην πόλη γενικώς, παρά μόνο στην παραλία των Φοινικούδων, τον Ιερό Ναό του Αγίου Λαζάρου και τον Τεκέ Χαλά Σουλτάν, 5 χλμ δυτικά της Λάρνακας στο δρόμο προς το αεροδρόμιο-Κίτι.

Στη διαδρομή προς Λάρνακα διέρχομαι από το χωριό Λύμπια. Βρίσκεται στην πράσινη γραμμή, σε μια περίεργη …εισχώρηση της μέσα σε ελληνική περιοχή, προκειμένου να συμπεριλάβει το αμιγώς τουρκοκυπριακό χωριό Λουρουτζίνα.




Πώς συνέβη και …παρέκλινε η γραμμή κατ’ αυτό τον τρόπο, μου είναι άγνωστο. Αυτό που εντυπωσιάζει είναι το εκκλησάκι που είναι αφιερωμένο στον Τίμιο Σταυρό (και ας με συγχωρήσουν οι εκ Λυμπιών καταγόμενοι για το ατόπημά μου να το ονομάσω Προφήτη Ηλία!).






Στο λόφο, ο οποίος δεσπόζει του χωριού, βρίσκεται το εκκλησάκι του Τιμίου Σταυρού και που σήμερα …φιλοξενεί το τουρκικό φυλάκιο. Πιο κάτω, σε υπερυψωμένο φυλάκιο βρίσκονται οι άντρες των ΗΕ (ΟΥΝΦΙΚΥΠ) και κάτω στο χωριό το ελληνικό φυλάκιο. Περίεργη η σύνθεση και η συνύπαρξη και άκρως προκλητική.





Νοιώθω περίεργα διερχόμενος από τα μέρη αυτά (έχω αναμνήσεις από το ’75, όταν υπηρέτησα σε τάγμα επιστράτευσης με έδρα, κατ’ αρχάς το χωριό και στη συνέχεια έξω απ’ αυτό). Σταματώ στη σκιά των δέντρων και φωτογραφίζω αλλά φεύγω κατ’ ευθείαν. Η τούρκικη σημεία στο εκκλησάκι με αναστατώνει.


Πλησιάζοντας στη Λάρνακα, κατευθύνομαι στην παραλία, όπου και σταθμεύω. Συναντώ τη συμμαθήτριά μου (μετά του συζύγου της βεβαίως, βεβαίως –γιατί με …διαβάζει και η μητέρα μου, όπως σας έχω ήδη αναφέρει, και ποιος ξέρει…), αναζητούμε δροσερό στέκι για να καθίσουμε αλλά φευ. Η ζέστη με την υγρασία μας αναγκάζουν να καταφύγουμε στην κλιματιζόμενη σάλα του ξενοδοχείου τους. Τα λέμε αρκετές ώρες αλλά κάποια στιγμή χωρίζουμε. Αυτοί για την πισίνα στην ταράτσα του ξενοδοχείου κι εγώ για την περιήγησή μου. Ημίγυμνος ξεκινώ, διατρέχοντας τον παραλιακό δρόμο όπου αριστερά η οργανωμένη παραλία με πλήθος λουόμενων και δεξιά, σε όλο το μήκος της, ξενοδοχεία, καφετέριες, μπαράκια, ψαροταβέρνες. Οι τέντες των καταστημάτων αυτών δημιουργούν άσχημη …σύνθεση. Τα κτίρια κακόγουστα, ακόμα και αυτό του δημαρχείου, δημιουργούν μια τρομερή αντίθεση με τους φοίνικες οι οποίοι είναι παρατεταγμένοι κατά μήκος της.









Γι' αυτό, η παραλία αυτή φέρει το όνομα Φοινικούδες. Προχωρώ στα ενδότερα.





Δείτε περισσότερες φωτογραφίες από τη Λάρνακα, στην ιστοσελίδα του Δήμου Λάρνακας.
Λίγα τα παλιά και καλόγουστα κτίρια, ένας μιναρές ξεχωρίζει κι εγώ κατευθύνομαι στον ναό του Αγίου Λαζάρου, έναν από τους σημαντικότερους αρχαίους χριστιανικούς ναούς της Κύπρου (κτίστηκε στο τέλος του 9ου αιώνα -γύρω στα 890-900 μ.Χ- από τον Αυτοκράτορα του Βυζαντίου Λέοντα Στ’ το Σοφό πάνω στον τάφο του Αγίου, σε αντάλλαγμα για τη μεταφορά στην Κωνσταντινούπολη του ιερού λειψάνου του …). Η εκκλησία είναι κλειστή, καταμεσήμερο γαρ, οπότε φωτογραφίζω τους εξωτερικούς και παρακείμενους χώρους, όπως το Δημόσιον Αλληλοδιδακτικόν Σχολείον Αγ. Λαζάρου (όπως αναφέρει σχετική στήλη).











Το τζαμί



Γυρίζω στο …φλεγόμενο, λόγω καυτού ήλιου, αυτοκίνητο και κατευθύνομαι δυτικά προς το αεροδρόμιο, για να επισκεφτώ τον Τεκκέ Χαλά Σουλτάν (κτίστηκε το 1816 στον τόπο, όπου κατά την παράδοση, πέθανε η Ούμ Χαράμ το 647, κατά την πρώτη αραβική επιδρομή εναντίον της Κύπρου. Κατά το θρύλο η Ούμ Χαράμ ήταν συγγενής του προφήτη Μωάμεθ. Ο τεκκές είναι σημαντικός τόπος προσκυνήματος για τους Μουσουλμάνους, που τον κατατάσσουν αμέσως μετά τα ιερά της Μέκκας, της Μεδίνας και του Αλ Ακσιά στην Ιερουσαλήμ).


Φωτογραφία από το διαδίκτυο



Προσπερνώ το αεροδρόμιο και δεξιά μου η Αλυκή στεγνή. Στο βάθος δεξιά ξεχωρίζει, ανάμερα σε κυπαρίσσια και φοίνικες ο Τεκκές.





Ο φύλακας είναι εκεί, ο Τεκκές είναι ανοικτός.



Με αύρα …Σαχάρας στο πρόσωπο και ...παρέα μια οικογένεια τουρκοκυπρίων εισέρχομαι στα ενδότερα του Τεκκέ. Χωρίς τα παπούτσια μας εισερχόμαστε στο λιτό χώρο, με χαλιά στο πάτωμα, κάποια αναθήματα σε μια γωνιά και ένα μυστήριο στο εσωτερικό.






Έξω ένα μικρό κοιμητήριο, αρκετή βλάστηση την οποίαν φιλοτίμως δροσίζει ποτίζοντας ο καταϊδρωμένος φύλακας. Η ηρεμία, το όμορφο περιβάλλον, η βλάστηση, η αλυκή δημιουργούν ψυχική ανάταση…






Φεύγω και ξαναγυρίζω στις Φοινικούδες. Αποφασίζω να …αράξω σε μια ξαπλώστρα, να δροσιστώ στα νερά της σκαλιώτικης θάλασσας (δεν είναι και ότι ωραιότερο έχει να προσφέρει αυτή η παραλία, όταν …παραδίπλα είναι οι παγκοσμίως πασίγνωστες παραλίες του Πρωταρά και της Αγίας Νάπας). Αλλά στην «αστοshιάν, φελά τζιαι το χαλάζιν», όπως λέει σχετικά μία κυπριακή παροιμία). Πρέπει να φύγει η ζεστή μέρα για να ξαναγυρίσω στη Λευκωσία, στα Λατσιά. Ετσι, μ’ αυτά και μ’ αυτά, μισοέκλεισε και η περιήγησή μου στη Λάρνακα. Μιαν άλλη φορά, θα πρέπει να την επισκεφτώ ολοκληρωτικά!

Τούτη η δίψα δε σβήνει τούτη η μάχη δε παύει...

Τούτη η δίψα δε σβήνει τούτη η μάχη δε παύει...