Πέμπτη 25 Φεβρουαρίου 2010

Βαζελομανία: όπως λέμε πράσινος σίφουνας


Έλα μωρέ, σιγά τα ωά! Κάναμε αυτό που συνήθως κάνουμε, αυτό που γνωρίζουμε. Διδάξαμε ποδόσφαιρο. Όπως λέμε ...πράσινος σίφουνας!!!



ΥΓ. Είμαι σίγουρος πως οι παίχτες του .... (ξέρετε ποιου) ήταν συγκεντρωμένοι εκεί κάτω στου Ρέντη και κολλημένοι στις γιγαντοοθόνες του βοηθητικού, παρακολουθούσαν τον αγώνα διδασκόμενοι ποδόσφαιρο.

ΥΓ. Τη νίκη αυτή την αφιερώνω εξαιρετικά στο φίλο και συνάδελφο αλλά και συνιστολόγο συνάμα,
nickpet και στους ...όμοιούς του, που θάχουν πρασινήσει από το κακό τους!!!

Δευτέρα 15 Φεβρουαρίου 2010

Καλή Σαρακοστή, άντε και καλό Πάσχα

Κατ' αρχάς, Καλή Σαρακοστή τζιαι καλές ...Σήκωσες!! Κατά δεύτερον ...Σ’ όλα τα ιστολόγια που έτυχε να διαβάσω -και ομολογώ πως αυτές τις μέρες δεν είχα διαθέσιμο όλο το χρόνο μου για να το κάνω- οι περισσότεροι γράφατε για την Ημέρα των Ερωτευμένων, ήτοι του Άι Βαλεντίνου του αγαπησιάρη -αλήθεια, τον είδε κανείς μέχρι σήμερα ζωγραφιστό;- και οι υπόλοιποι για το έθιμο του πετάγματος χαρταετού, των Κουλούμων. Σκέφτηκα λοιπόν να γράψω κι εγώ κάτι για το ...Πάσχα –έτσι κι αλλιώς ...με τον κουραμπιέ στο στόμα τσικνίσαμε, όπως λέει και μια ...κινέζικη παροιμία, οσονούπω αφικνείται και ο οβελίας. Γι αυτό, ανάψτε από τώρα τα ξύλα και τα κάρβουνα για τη λαμπρή!

Σαράντα μέρες από σήμερα -Κυριακή της Αποκριάς- απομένουν ως τη Λαμπρή Γιορτή που φέτος πέφτει πολύ νωρίς ημερολογιακά, πιο νωρίς δεν γίνεται. Γιατί άραγε;
Το Πάσχα, ως κινητή γιορτή, γιορτάζεται την πρώτη Κυριακή μετά την πανσέληνο που ακολουθεί την Εαρινή Ισημερία, δηλαδή μετά τις 21 Μαρτίου. Φέτος, πανσέληνο έχουμε την 1η Μαρτίου και ξανά μετά στις 30 Μαρτίου. Αυτή είναι που ενδιαφέρει. Επειδή πέφτει ημέρα Τρίτη, η πρώτη Κυριακή που την ακολουθεί είναι στις 4 Απριλίου. Οπότε, ... Πάσχα ἱερὸν ἡμῖν σήμερον ἀναδέδεικται.

Ο προσδιορισμός της Κυριακής του Πάσχα αποτέλεσε περίπλοκο πρόβλημα για τις Εκκλησίες και προκάλεσε σφοδρές έριδες. Εν τέλει, η Α' Οικουμενική Σύνοδος της Νίκαιας, το 325 μ.Χ., όρισε: Το χριστιανικό Πάσχα εορτάζεται την πρώτη Κυριακή μετά την Πανσέληνο, που θα γίνει κατά την ημέρα της εαρινής ισημερίας ή μετά από αυτήν. Κι η απόφαση ελήφθη για να μην συμπίπτει ποτέ το χριστιανικό με το Εβραϊκό Πάσχα, το οποίο προσδιοριζόταν επίσης με την Εαρινή Ισημερία και την πανσέληνο. Φαγωμάρα δηλαδή σε ανώτατο εκκλησιαστικό επίπεδο, για να μας θυμίζει πως και οι ιερωμένοι ...άνθρωποι είναι. Παρόλο που πρόκειται για την ίδια χριστιανική γιορτή και δεν υπάρχει καμιά δογματική ή θεολογική διαφορά στο θέμα αυτό. Αν κανείς ενδιαφέρεται να διαβάσει περισσότερο για το θέμα των ημερολογιακών διαφορών, ας ακολουθήσει το σύνδεσμο....(κλικ)....

Ο υπολογισμός της ημερομηνίας του Ορθόδοξου Πάσχα είναι ένα σύνθετο μαθηματικό θέμα και απαιτεί πρακτικά τις 4 πράξεις της αριθμητικής. Περισσότερα στον ίδιο σύνδεσμο!

Θα επιμείνω λιγάκι στις ανθρώπινες αδυναμίες ακόμα και των Πατριαρχών. Βιαστικά βιαστικά να Τον γεννήσουνε στις 25 του Δεκέμβρη, ενώ τα στοιχεία που υπήρχουν στη διάθεσή τους στηρίζουν την άποψη ότι κάπου εκεί την Άνοιξη συνέβη το περίλαμπρον και χαρμόσυνο γεγονόςεκτός κι αν Τον ....γέννησαν με ...καισαρική! Στη συνέχεια, σε 12 μέρες Τον βαφτίζουν στον Ιορδάνη, όταν αυτός είχε νερό και μάλιστα καθαρό. Δεν πρόλαβε να μεγαλώσει, να πάει σχολείο και φροντιστήριο, να σπουδάσει, να πάει φαντάροςεκτός κι αν πήγε, γιατί, τι να σημαίνει άραγε η φράση «...είδε το Χριστό φαντάρο;»- να εγγραφεί στον ΟΑΕΔ, να εργαστεί έστω ως stageryθυμηθείτε πως εργαζόταν αμισθί στην εργασία του Πατέρα Του- και σε 90 περίπου μέρες Τον σταυρώνουμε. Μα τι άραγε μας έκανε και Του συμπεριφερθήκαμε έτσι;
Για να το ....ελαφρύνω το κυρίως θέμα μου, μη νομίσετε πως το γράφω ως ειδικός θεολόγος ή θεολογίζων, σήμερα θα σας αποκαλύψω και κάποια άλλα στοιχεία. Δυστυχώς η έριδα, όσον αφορά στο Πάσχα, δε σταματά στον καθορισμό της ημερομηνίας εορτασμού του, της Σταύρωσής Του. Συνεχίζεται και στο ερώτημα της καταγωγής Του. Υπάρχει μεγάλη και ποικίλη επιχειρηματολογία ως προς αυτό. Ας τα αναλύσουμε:
Τρία είναι τα επιχειρήματα για το ότι ο Χριστός ήταν Ιρλανδός

- Δεν παντρεύτηκε ποτέ
- Δεν είχε ποτέ σταθερή δουλειά
- Η τελευταία του επιθυμία ήταν ένα ποτό.

Τρία επίσης είναι και τα επιχειρήματα για το ότι ο Χριστός ήταν Πορτορικανός

- Το μικρό του όνομα ήταν Jesus
- Είχε πάντα μπλεξίματα με τον νόμο
- Η μάνα του δεν ήξερε ποιος ήταν ο πατέρας του.
Τρία και τα επιχειρήματα για το ότι ο Χριστός ήταν Ιταλός

- Μιλούσε κάνοντας χειρονομίες
- Κάθε γεύμα του συνοδευόταν από κρασί
- Δούλευε ως ξυλουργός
Τρία όμως είναι και τα επιχειρήματα για το ότι ο Χριστός ήταν Μαύρος

- Αποκαλούσε όλον τον κόσμο αδέλφια του
- Δεν είχε σταθερή διεύθυνση
- Κανένας δεν τον προσλάμβανε
Τρία επίσης τα επιχειρήματα για το ότι ο Χριστός ήταν από την Αμερική και συγκεκριμένα την Καλιφόρνια

- Δεν κουρευόταν
- Τριγυρνούσε ξυπόλυτος
- Εφεύρε μια νέα θρησκεία
Μία όμως η ΑΠΟΔΕΙΞΗ πως ο Χριστός ήταν Έλληνας

- Δούλευε στο μαγαζί του πατέρα του
- Έμενε στο πατρικό του σπίτι του μέχρι τα 33 του
- Ήταν πεπεισμένος ότι η μητέρα του ήταν παρθένα
- Η μητέρα του ήταν σίγουρη ότι ο γιος της ήταν θεός
- Ενώ οδηγούσε ένα γαϊδούρι, είχε την απαίτηση να παραμερίζουν όλοι οι άλλοι όταν περνάει!!!

ΥΓ. Όσοι νομίζετε πως το ...παράκανα μ’ αυτή μου την ανάρτηση, ότι υπερέβην τα εσκαμμένα, ότι ασεβώ, παρακαλώ συγχωρέστε μου το αμάρτημα∙μπήκα με τη ...φόρα των καρναβαλικών εθίμων.

ΥΓ. Αναγκαστικά έγραψα για το Πάσχα γιατί δεν είχα κάτι να γράψω για τα Κούλουμα. Ο χαρταετός μου, άμα το άμεσο πέταγμά του, κατέπεσεν επί της οδού, καταπατήθη υπο μηχανοκινούμενων και κατέληξε σε κοντινό σκουπιδοκάδο. Η καλούμπα, ευτυχώς διεσώθη!! Η απόπειρα και το τραγικό γεγονός συνέβη στα παράλια του Αγιοκάμπου Λαρίσης, εκεί που το θαλασσινό αεράκι λειτουργεί ...μαγικά στο πέταγμα του πετασιού (κυπριαστί, χαρταετός).

Τρίτη 9 Φεβρουαρίου 2010

Ο Λάκης και οι ...λάκηδες



Πολλοί, μεταξύ αυτών και ο υποφαινόμενος, επικρίνουμε το Λάκη γι αυτά που κάνει ή λέει στο ...πολυτελές ...Τσαντίρι του, γιατί είναι χυδαίος, γιατί είναι μονότονος -ασχολείται μονίμως με Κούγια, με Σαρρή, με Γαλάτη, παλιότερα με Θώδη και με άλλους πολλούς και γραφικούς. Τα βάζει με τους πολιτικούς και το πολιτικό σύστημα επιλεκτικά, είναι «κολλημένος», βγάζει ...διαγγέλματα, διατυπώνει ερωτήματα αλλά απαντά σ’ αυτά ο ίδιος, λέει μόνο τη δική του «αλήθεια», υπαινίσσεται πολλά και για πολλούς, λέει και προσάπτει αλλά αντίλογο δεν έχει καθ’ ότι αυτός έχει το μαχαίρι-μικρόφωνο και το πεπόνι-θεατές... Είναι χαρισματικός αφού με ότι ασχολείται πετυχαίνει, με ότι καταπιάνεται και ότι πιάνει γίνεται χρυσός, είναι ένας σύγχρονος σατιρικός ηθοποιός που κάνει πραγματική σάτιρα -φυσικά δε γνωρίζω την απάντηση στο ...υπαρξιακό μας ζήτημα «έχει όρια η σάτιρα;» αλλά μπορώ να υποθέσω πως ...κάπου θα υπάρχουν τα όριά της. Μη μου πείτε όμως να αφήσουμε το ΕΣΡ να τα ορίσει. Όταν αυτό ανακάλυψε ότι ο Λάκης και το “Αλ Τσαντίρι” υποβαθμίζουν την ποιότητα της ελληνικής τηλεόρασης χωρίς να ασχολείται με τα αίσχη τα οποια προβάλλουν αρκετές εκπομπές –μεταξύ των οποίων και οι μεσημεριάτικες, αλλά και τα δελτία ειδήσεων- οι οποίες υποτιμούν τη νοημοσύνη μας, τότε τι να πούμε;

Αρκετοί βρίσκονται στο πλευρό του, τον υποστηρίζουν γιατί «είναι ο μόνος που τους τα λέει έξω από τα δόντια», γιατί «κάποιος πρέπει επιτέλους να πει αυτό που όλοι οι άλλοι δε λέμε», γιατί είναι μια «γνήσια και αυθεντική φωνή», γιατί κάνει «σάτιρα όπως αυτή που έκανε ο Αριστοφάνης» και άλλα πολλά. Δεν αποφάσισα με το μέρος ποιων να ταχθώ –σιγά που θα σας ένοιαζε- ούτε μου έχει βάλει κανείς αυτό το δίλημμα. Εξάλλου, υπάρχουν άλλα πολύ πιο
σοβαρά διλήμματa (klik!!) απ’ αυτό.

Αναρωτήθηκα λοιπόν μήπως ο Λάκης είναι ο μόνος; Όταν οι ΤρεμοΠρετεντεροΧατζηνικολοΤραγκάκηδες αλωνίζουν μόνοι στα Δελτία ειδήσεων, εξαπολύουν μύδρους, επιρρίπτουν ευθύνες κατά βούληση, μοιράζουν συμβουλές, τρομάζουν τον κόσμο, διασπείρουν παραπλανητικές ειδήσεις υπάρχει κάποιος για να αντι-μιλήσει; Ακόμα και αν τολμήσει κανείς από τους «καλεσμένους» στα παράθυρα να μιλήσει τον επαναφέρουν βίαια στην τάξη. Πάμε και στον ...ζούγκλα-μάκη. Ζούγκλα είπα; Μα τώρα θυμήθηκα πως εκεί ισχύει ο νόμος του ισχυρού και αυτό το γνωρίζει καλά ο εν λόγω και το εφαρμόζει. Εξάλλου νόμος είναι, μπορεί να αντισταθεί; Δεν τολμάει εκεί να μιλήσει κανείς, είτε πολιτικός είναι, είτε καθηγητής, είτε επιστήμονας αν δεν του απευθυνθεί ο λόγος. Δεν είναι λίγες οι φορές που καλεσμένοι φεύγουν χωρίς να που μία κουβέντα παρά μόνο στο ...καλωσόρισμα. Αυτό δεν κάνουμε, θέλω να ελπίζω, και οι χειρότεροι δάσκαλοι στους μαθητές μας. Αυστηρός έως άγριος, επιβλητικός, μονίμως καταγγελτικός, απόλυτος ως έχων το αλάθητο, με δυο λόγια ένας «δάσκαλος» της προηγούμενης 100ετίας. Που και που «βγάζει» κανένα τηλεφώνημα ζωντανά αλλά κι εκεί για να κατακεραυνώσει τον συνομιλητή του –τρόπος τους λέγειν συνομιλητής.
Αμ οι άλλες, οι ...τσιτσιολίνες της μεσημβρίας –και όχι του μεσονυκτίου- παρέα με τα ... χαζοχαρούμενα αντράκια της παρέας, οι οποίοι θάλεγα πως το ρόλο της γλάστρας –ή μήπως του κάκτου- παίζουν, έτσι για να πάρουν και οι ξανθιές την εκδίκηση τους, τι στ’ αλήθεια κάνουν; «Ξεφωνίζουν», «γδύνουν», «ανακαλύπτουν» και αποκαλύπτουν χωρίς να έχουν αντίλογο. Που και που προσκαλούν αυτούς που ξεφωνίζουν στο τηλέφωνο για να τους δωσουν το λόγο. Ή προκαλούν ...διάλογο ανάμεσα σε αντιμαχόμενους –σε αντικρυστά ή διπλανά παράθυρα- για να βγουν κι άλλα στη φόρα και οι ίδιοι παίζουν το ρόλο του πυροσβέστη ρίχνοντας κι άλλο ...λάδι στη φωτιά.
Αν πάμε και στις ραδιοφωνικές εκπομπές, εκεί θ’ ακούσουμε πολλούς και διάφορους. Ακούω, όσο μπορώ, μέχρι να φύγω για το σχολείο την πρωινή εκπομπή της ΝΕΤ 105,8 με την Κατερίνα και τον ...Γρήγορο και φρίττω με τον δεύτερο. Ο απόλυτος δημοσιογράφος, ο απόλυτος ρεπόρτερ, ο απόλυτος πολιτικοποιημένος, ο απόλυτος άνθρωπος, ο απόλυτος εργαζόμενος, ο απόλυτος κάτοχος της πάσας αλήθειας, ο απόλυτος ...ΑΠΟΛΥΤΟΣ!! Και ξέρετε ποιο είναι το κακό με μένα; Δεν αλλάζω σταθμό, έχει κολήσει εκεί η βελόνα και πεισματικά αρνείται να ξεκολλήσει. Φυσικά έχουν περάσει από την εκπομπή αυτή μύριοι και εξαιρετικοί, εξαιρετικά ζευγάρια, με τελευταίο το δίδυμο Καλαμίτσι-Κατερίνα. Αλλά τούτος εδώ δεν ...τρώγεται. Ανακαλύπτει πως έχει και οπαδούς, φανατικούς.

Ο Λάκης λοιπόν, δεν είναι μόνος στο ραδιοτηλεοπτικό περιβάλλον. Υπάρχουν πολλοί άλλοι ...λάκηδες. Όλοι και όλες με ένα κοινό χαρακτηριστικό: κρατούν ένα μικρόφωνο ή το έχουν ακουμπισμένο κάτω ή καρφιτσωμένο στο πέτο και μιλάνε μόνοι, παίζουσι εν ου παικτοίς. Είτε δεν υπάρχουν «συνομιλητές» είτε αν υπάρχουν είναι υπό έλεγχο. Τα μέσα γιαυτόν τον έλεγχο πολλά: «μας πιέζει ο χρόνος», «δεν έχουμε καλή επαφή», «πρέπει να διακόψουμε για διαφημίσεις».... Ανάμεσα σε όλους αυτούς, αν μη τι άλλο, ο Λάκης μας κάνει και γελάμε λιγάκι, μπορεί να μας βρίζει φυσικά αλλά τουλάχιστον γελάμε∙ και τόχουμε απόλυτη ανάγκη. Τελευταία όμως, με έχω παρακολουθήσει και βλέπω πως δε γελάω και πολύ με τα αστεία ή «αστεία» του. Ίσως γιατί είναι επαναλαμβανόμενα, ίσως γιατί είναι φτηνά, ίσως γιατί ...εγώ δεν είμαι καλά. Γιατρέ, μήπως να πιω κάνα λίτρο όζον;

Σάββατο 6 Φεβρουαρίου 2010

Ενοικιάζονται τρακτέρ...

Ποιος είναι ο πρωταγωνιστής αυτή την εποχή στην Ελλάδα; Η απάντηση δεν είναι ...αυτός ή αυτή. Η απάντηση είναι ...αυτοί. Διότι πράγματι, οι πρωταγωνιστές είναι πολλοί. Είναι τα ξένα funds που επιτίθενται κατά ριπάς στην ελληνική οικονομία και όχι μόνο –εξάλλου αυτή τη ...δουλειά έμαθαν, αυτήν κάνουν- με τα σπρεντς, είναι ο χωρισμός της Ελένης-Γιάννη, είναι οι 3 ή 4 ή 5 εξεταστικές των πραγμάτων επιτροπές, είναι η κόντρα που υποβόσκει στο εσωτερικό της ΝΔ –πολιτικός που δεν αποδέχεται την ήττα του (ης) είναι πολύ κάτω του μετρίου, μην πω πως φτάνει τα όρια του ...ξεπεσμού, άσε που του κόβεται μαχαίρι και το χαμόγελο-, είναι η γκρίνια του βαθέος ΠαΣοΚ και του ...ξέβαθου τοιούτου για το κατά πόσον πρέπει να εφαρμοστούν άμεσα τα σκληρά για τους εργαζόμενους μέτρα ή με τη μορφή σαλαμιού, είναι τα τάνκς, σόρυ, τρακτέρ ήθελα να πω των αγροτών τα οποία κλείνουν διαμήκως, εγκάρσια ή και διαγώνια τις εθνικές οδούς –κατά πως επιτάσσουν οι αλληλοσπαραζόμενοι αγροτοπατέρες οι οποίοι, ερήσθω εν παρόδω, διαγκωνίζονται για την πρωτοκαθεδρία στις κινητοποιήσεις-, τα μεθοριακά τελωνεία, τις παρακαμπτήριες οδούς.
Θα μείνω ολίγον εις τα τελευταία, τα τρακτέρ και τα μπλόκα. Δεν είμαι σίγουρος αν πολλοί από μας έχουμε κατανοήσει τι ακριβώς ζητάνε, φοβάμαι όμως πως παγιδευόμαστε στα πολύ γενικά. «Μητρώο αγροτών» ας πούμε. Τι είναι, ποιοι το υποστηρίζουν και ποιοι αντιτίθενται σ’ αυτό. Από το 1998 έχει συνταχθεί, το οποίο ωστόσο δεν αξιοποιήθηκε. Γιατί, υπάρχουν διαφωνίες αν θα πρέπει να εγγραφούν σ’ αυτό μόνο οι κατά κύριο επάγγελμα αγρότες ή και οι αγρότες-ετεροεπαγγελματίες. Κάποιοι δε θέλουν μόνο τους "κατά κύριο επάγγελμα αγρότες" γιατί πίσω από αυτούς ουσιαστικά κρύβονται όλοι οι τσιφλικάδες των χιλίων ή χιλιάδων στρεμμάτων, ενώ στους αγρότες-ετεροεπαγγελματίες ανήκει και ο μπαρμπέρης του χωρίου που έχει και 20 στρέμματα και τα καλλιεργεί, ανήκει και ο καφετζής, ο χασάπης, ο φούρναρης ή ακόμα και ο καθηγητής, ο δημόσιος υπάλληλος στον οποίον έλαχε κλήρος πέντε, δέκα, είκοσι στρεμμάτων τα οποία καλλιεργεί. Το πρόβλημα είναι ποιοι θα δικαιούνται τις επιδοτήσεις. Κάπιοι υποστηρίζουν πως μόνο οι κατ’ επάγελμα αγρότες, οι άλλοι υποστήρίζουν πως όλοι. Γι αυτό δεν είναι μονιασμένοι οι αγροτοσυνδικαλιστές.

Υπάρχουν αγρότες σε πολλές περιοχές της χώρας που δεν κατανοούν τα μπλόκα, τις κινητοποιήσεις, τα «αιτήματα». Είναι εκείνοι οι δραστήριοι αγρότες που δημιούργησαν συνεταιρισμούς, που διαχειρίζονται μόνοι τα προιόντα τους, που αυτοί καθορίζουν τις τιμές ή/και αναλαμβάνουν τις εξαγωγές. Είναι, ας πούμε, οι παραγωγοί κρόκου στην Κοζάνη, οι παραγωγοί μήλων με ...όνομα, (στα «Ζαγορίν» αναφέρομαι), είναι οι παραγωγοί γογγυλιού στα Γιαννιτσά, οι παραγωγοί μανιταριών στις Σέρρες αλλά και άλλοι πολλοί. Οι πρώτοι, αυτοί που βγάζουν τα τρακτέρ έξω, περιμένουν κυρίως τις επιδοτήσεις ή τις κρατικές επιχορηγήσεις για να «ζήσουν». Πόσοι γνωρίζουμε αλήθεια ότι πολλές καλλιέργειες γίνονται μόνο και μόνο για να παρθούν οι επιδοτήσεις και στη συνέχεια μένουν παρατημένες στα χωράφια γιατί ...δε συμφέρει το προιόν; Πόσοι στ’ αλήθεια γνωρίζουμε πως για αρκετές καλλιέργειες οι αγρότες παρακαλούν για φυσικές καταστροφές έτσι ώστε να πάρουν τις αποζημιώσεις και από κει και πέρα ότι βγάλουν; Κλασσικό φετινό παράδειγμα εδώ στη μηλοπαραγωγική Αγιά. Με το πρώτο φθινοπωρινό χαλάζι πάρθηκαν οι αποζημιώσεις για τις «καταστροφές» διά κατάθεσης υπεύθυνης δηλώσεως –σπάνια οι εκτιμητές γεωπόνοι επισκέπτονται τα χωράφια-, αλλά η καλοκαρία που ακολούθησε βελτίωσε την παραγωγή και τώρα τα ψυγεία της Αγιάς και της ευρύτερης περιοχής είναι γεμάτη μήλα αναμένοντας τους εμπόρους. Θα πουλήσουν –φυσικά σε εξευτελιστικές τιμές-, θα πάρουν ίσως και διακαιούμενες επιδοτήσεις, πήραν και αποζημίωση. Βρείτε μου κι άλλους τέτοοιυς εργαζόμενους ή αυτοαπασχολούμενους.

Ξαναγυρίζω στο κυρίως πιάτο, θέμα ήθελα να πω. Στα τρακτέρ και τα μπλόκα. Θα τολμούσα να πω πως οι ιδιοκτήτες των πρώτων και δράστες των δεύτερων καταδυναστεύουν τη ζωή όλων των άλλων με έναν μοναδικά φασιστικό τρόπο. Αυτοί που θίγονται από αυτή την ...εποχική δραστηριότητα, είναι πολυαριθμότεροι των πρώτων. Αλλά παραδόξως, ελάχιστοι τολμούν να διαμαρτυρηθούν, μήπως και κατηγορηθούν ως εχθροί «των καημένων των αγροτών». Πιέζουν οι πρώτοι, συμπιέζονται οι άλλοι, κυβέρνηση, κόμματα συμπαραστέκονται ή αντιστέκονται και το κακό συνεχίζεται. Φαίνεται πως βαίνει σε εκτόνωση, πλην των σκληροπυρηνικών.
Το δικαίωμα στην απεργία και στη διαμαρτυρία, είναι πάνω απ’ όλα, είναι ιερό, είναι δημοκρατική κατάκτηση. Όμως φαίνεται πως οι λέξεις έχουν χάσει τη σημασία που είχαν ανέκαθεν –όπως άλλωστε και τόσα άλλα-, λες και κάποιος ιός ...Η2Ν2 προκάλεσε τις μεταλλάξεις αυτές. Αυτή η ιστορία περί «δικαιωμάτων» που τα επικαλούνται κατά καιρούς διάφοροι, πάντα για λογαριασμό τους, κόντρα σε όλους τους άλλους κοντεύει να καταντήσει το πιο σύντομο ανέκδοτο της εποχής. Στις διαμαρτυρίες μας όλοι ξεχνάμε ότι τα δικαιώματά μας τελειώνουν εκεί που αρχίζουν τα δικαιώματα των άλλων. Όσοι διαμαρτυρόμαστε με ανάλογους τρόπους, προφανώς έχουμε προβλήματα, ήμαστε σε απόγνωση. Έτσι και οι αγρότες. Δεν αναλογίζονται όμως πως αφενός χάνουν τη συμπάθεια και συμπαράσταση του κόσμου που κρατούν σε ομηρεία, αφετέρου οι πολιτικοί είναι γνωστό πως ό,τι σου δίνουν (ή νομίζεις πως κερδίζεις) με το ένα χέρι, σου το παίρνουν με το άλλο (ή από κάποιον άλλο, εξίσου δυστυχή).
Οι κινητοποιήσεις των αγροτών έχουν γίνει ετήσιο ...έθιμο του Γενάρη. Όπως άλλωστε και οι καταλήψεις των μαθητών τέλη Νοέμβρη, οι απεργίες εφοριακών Φεβράρη πριν την κατέθεση φορολογικών Δηλώσεων, των υπαλλήλων αποκομιδής σκουπιδιών παραμονές Χριστουγέννων ή Πάσχα. Αν ξέχασα κάποιους, ας με ...συγχωρέσουν. Νομίζω ότι κάποτε το συνδικαλιστικό κίνημα θα πρέπει να ξεφύγει και λίγο από τη λογική της συγκέντρωσης με τα πλακάτ, τις πορείες και τις συγκεντρώσεις ή τη λογική της βίαιης σύγκρουσης και να βρει καινούργιους, πιο αποτελεσματικούς τρόπους διεκδίκησης. Ας αδειάσουν τα σκουπίδια μπροστά στα σπίτια του πρωθυπουργού και των υπουργών. Ας κλείσουν με τρακτέρ και ας αποκλείσουν εκείνους που ευθύνονται. Ας καταλάβουν τις τράπεζες και ας κλείσουν τις εφορείες, τα Δημαρχεία, τις Περιφέρειες. Όχι όμως να περιορίζουν την ελευθερία κίνησης και διακίνησης γενικότερα. Οι αγρότες έχουν τα τρακτέρ και μπορούν. Αν εγώ θέλω να διαμαρτυρηθώ και να διεκδικήσω κάτι, πώς θα το κάνω χωρίς τρακτέρ; Φαντάζεστε άλλες τάξεις εργαζομένων, προκειμένου να ασκήσουν μεγαλύτερες πιέσεις να νοικιάζουν τρακτέρ και να τα χρησιμοποιούν ομοιοτρόπως; Τότε, οι αγρότες που σήμερα διαμαρτύρονται θα μπορούσαν να λύσουν κάποια από τα οικονομικά τους προβλήματα, ενοικιάζοντάς τα. Αλήθεια, το σκέφτηκε κανείς άλλος, ή να κατοχυρώσω την πατέντα και να γίνω «μεσάζων διεκδικήσεων»; Σκεφτήκατε να δούμε αγγελίες στις εφημερίδες "Ενοικιάζονται τρακέρ και άλλα αγροτικά μηχανήματα σε κοινωνικές ομάδες, εργαζόμενους και κάθε ενδιαφερόμενο για να τα χρησιμοποιήσει για κάθε είδους αγωνιστικές κινητοποιήσεις. Πληροφορίες ....";

ΥΓ. Είχα διαβάσει άρθρο του Χρήστου Γιανναρά, στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, με τίτλο «Τανκς και τρακτέρ καταλύουν το ίδιο τη δημοκρατία" (κλικ) και σκέφτηκα πως ώρα είναι να θεωρήσει κανείς πως βάζω κι εγώ το δίλημα «Τρακτέρ ή τανκς»; Το μόνο κοινό μου σημείο με το εν λόγω άρθρο είναι ίσως στο ότι συμφωνούμε με τον τίτλο.

Δευτέρα 1 Φεβρουαρίου 2010

Η αδέσμευτη δικαιοσύνη ξυπνά

Δε γνωρίζω πόσοι από εσάς έχετε εμπιστοσύνη στη δικαιοσύνη (με εξαίρεση τις @φίλες έγκριτες δικηγορίνες) αλλά εγώ θάλεγα πως έχω∙και τεράστια μάλιστα. Φυσικά δεν αναφέρομαι στην ελληνική δικαιοσύνη, αλλά των άλλων χωρών. Ακόμα και αυτής της Βρετανίας. Πόσο μάλλον στο ΕΔΑΔ (Ευρωπαικό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων). Ίσως θα γνωρίζετε αρκετές περιπτώσεις ελλήνων ή κυπρίων (ελλήνων και τούρκων) που προσέφυγαν σ’ αυτό και δικαιώθηκαν, όταν ελληνικά ή κυπριακά δικαστήρια απέρριψαν τις προσφυγές τους. Θα γνωρίζετε επίσης και για την περίπτωση της κερυνειώτισσας Τιτίνας Λοιζίδου, της πρώτης ίσως η οποία κατέφυγε στο ΕΔΑΔ κατά της Τουρκίας, όπου δικαιώθηκε αφού κλήθηκε, η Τουρκία, να αποζημιώσει την Ελληνοκύπρια για απαλλοτρίωση της περιουσίας της από το Τουρκικό κράτος. Έκτοτε ακολούθησαν κι άλλες προσφυγές με αίσιο αποτέλεσμα.
Πρόσφατα, ζευγάρι ελληνοκυπρίων από την κατεχόμενη Λάπηθο, υπέβαλε μήνυση σε κυπριακό δικαστήριο σε ζευγάρι άγγλων οι οποίοι «αγόρασαν» την περιουσία των ελληνοκυπρίων από τούρκους, έκτισαν σε αυτήν εξοχική κατοικία. Στην προσφυγή τους αυτή ζητούσαν καταβολή αποζημιώσεων στους νόμιμους ιδιοκτήτες, κατεδαφίση της παράνομης ανάπτυξης στην περιουσία τους, τον τερματισμό των επεμβάσεων σε αυτήν και την παραδοσή της στους νόμιμους ιδιοκτήτες της. Το ζεύγος των άγγλων κατέφυγε στη βρετανική δικαιοσύνη και υπέβαλε αίτηση στο εφετείο. Εν τέλει, το Βρετανικό Εφετείο, στις 19 Ιανουαρίου, ειδοποίησε τον Ντέιβιντ και τη Λίντα Όραμς ότι απορρίπτεται το αίτημά τους για να καταθέσουν έφεση καθώς επίσης και το αίτημα για αναστολή του διατάγματος κατεδάφισης της οικίας στην κατεχόμενη Λάπηθο. Τους επέβαλε δε, τους διέταξε για την ακρίβεια, να δώσουν 696.378 ευρώ, ως ενδιάμεση πληρωμή. Ένα ποσό που καταδεικνύει πως το τελικό κόστος των δικαστικών εξόδων θα πλησιάσει το ενάμισι εκατομμύριο ευρώ. Πρόσθετα θα πρέπει να τρέξουν να βρουν τις 600 χιλιάδες στερλίνες για να πληρώσουν στο δικαστήριο. Η απόφαση για άμεση ενδιάμεση πληρωμή σημαίνει πως τα χρήματα θα πρέπει να εξευρεθούν και να δοθούν τάχιστα, διαφορετικά θα κινδυνεύουν με νέα καταδικαστική απόφαση.
Η απόφαση του Βρετανικού Εφετείου στην υπόθεση εναντίον Οραμς, ουσιαστικά επικυρώνει την απόφαση του Κυπριακού Δικαστηρίου, η δε απόφαση αυτή έχει, πέραν της νομικής σημασίας, και πολιτική σημασία.
Στην κατεχόμενη περιοχή της βόρειας Κύπρου, πολλοί ξένοι «αγοραστές» πείστηκαν και «αγόρασαν» παρανόμως ελληνοκυπριακή περιουσία. Αυτή η απόφαση του βρετανικού Εφετείου ανοίγει και τον Ασκό του Αιόλου για το σύνολο των Βρετανών που έχουν αποκτήσει παράνομα περιουσίες στα κατεχόμενα αλλά και για όλους εκείνους που είχαν εκμεταλλευθεί τα ε/κ ακίνητα. Σύμφωνα με πληροφορίες που δημοσιεύθηκαν στα κατεχόμενα, ξένοι αγοραστές ακινήτων στα κατεχόμενα και κυρίως Βρετανοί άρχισαν να αναζητούν αγοραστές. Απευθύνονται είτε σε κτηματομεσίτες είτε σε γνωστούς τους για να πωλήσουν τα σπίτια και διαμερίσματα που αγόρασαν στα κατεχόμενα.
Υπολογίζεται πως γύρω στους 1.400 Βρετανούς επενδυτές ακινήτων στα κατεχόμενα μπορεί να κατοικούν πάνω σε γη που ανήκει σε Ελληνοκύπριους και ως εκ τούτου κινδυνεύουν να έχουν την ίδια τύχη με τους Όραμς. Αρκετοί αγοραστές ακινήτων φαίνεται να προσανατολίζονται σε κατάθεση αγωγών εναντίον των κτηματομεσιτών.

Το 2008, οι συγγενείς των θυμάτων της σφαγής του Διστόμου από τους γερμανούς κατακτητές, ένιωσαν πως βρίσκονται κοντά στη δικαίωση, μετά την ουσιαστικά οριστική απόφαση της ιταλικής δικαιοσύνης. Προσέφυγαν σε Ιταλικό δικαστήριο κατά της Γερμανίας και δικαιώθηκαν. Πιο απλά, η δικαίωση τους ήρθε μέσω Ιταλίας. Η απόφαση του Εφετείου της Φλωρεντίας, που δικαιώνει τις οικογένειες των θυμάτων είναι άμεσα εκτελεστή. Γεγονός που σημαίνει ότι αν οι γερμανικές αρχές για οποιονδήποτε λόγο αρνηθούν να την εφαρμόσουν, τότε οι ιταλικές αρχές θα προχωρήσουν σε κατάσχεση περιουσιακών στοιχείων του γερμανικού δημοσίου, που βρίσκονται επί ιταλικού εδάφους!




Ε, μετά από αυτά, αρχίζω να νιώθω πως κάπου, σε κάποιο κοντινό ή μακρινό μέρος του κόσμου, στο κοντινό ή μακρινό μέλλον, κάποιοι θεσμοί επιτέλους δειλά δειλά επαναδραστηριοπούνται, ανεξάρτητοι, αδέσμευτοι, κόντρα στην πολιτική και τα συμφέροντα. Και την αρχή θα την κάνει ο αυτός ο θεσμός της Δικαιοσύνης. Ακόμη και στην Ελλάδα. Ωψόμεθα!

Τούτη η δίψα δε σβήνει τούτη η μάχη δε παύει...

Τούτη η δίψα δε σβήνει τούτη η μάχη δε παύει...