Η ...στρογγυλοποίηση της ελληνικής Ιστορίας

Η πραγματική εκδοχή των γεγονότων του Ιουλίου του 1974 στην Κύπρο - Μια εκ βαθέων εξομολόγηση

Θυμάστε την κα Ρεπούση, την κολλητή της πρώην Υπουργού Παιδείας και πρώην βουλευτίνας κας Γιαννάκου. Που της είχε ανατεθεί η …στρογγυλοποίηση της Ελληνικής Ιστορίας, η επανεγγραφή της με τέτοιο τρόπο ώστε να μη θίγει τους γείτονές μας. Και που αποσύρθηκε μετά πολλών …ιαχών και κυμβάλων αλαλαζόντων. Κάτι ανάλογο προσπαθούν να δημιουργήσουν και στην Κύπρο (τελικά αυτός ο …φιλέλληνας George Soros και τα …κοινωφελή του ιδρύματα ανά τον κόσμο, βρήκαν ...εθελοντές στην Ελλάδα και την Κύπρο). Η προσπάθειά τους δεν είναι η αντικατάσταση του μέχρι τώρα ιστορικού παραμυθιάσματος από την ιστορική αλήθεια, αλλά από την …άλλη, την βρετανική ή την αμερικάνικη (δε θάθελα να πιστέψω πως θα χρησιμοποιήσουν και την τούρκικη). Παρόλο που πιστεύω πως πρώτα απ’ όλα, όσον αφορά στο παρελθόν, αυτό που πραγματικά χρειάζονται σήμερα τα παιδιά μας -γι' αυτούς φαντάζομαι πως ...ξαναγράφεται- δεν είναι το ποιος ακριβώς έφταιξε λιγότερο ή περισσότερο πριν από 50, 80 ή 100 χρόνια, αλλά το ποιος και ποια νοοτροπία ευθύνεται σήμερα για τα τόσα δεινά τα οποία υφίσταται η πατρίδα, Ελλάδα και Κύπρος. Τα παιδιά μας κινδυνεύουν πολύ περισσότερο από τους εμπόρους ναρκωτικών για παράδειγμα, είτε είναι… Έλληνες «πατριώτες» είτε δεν είναι, τα παιδιά μας κινδυνεύουν περισσότερο από την αναβίωση φασιστικών ιδεολογιών, την κατρακύλα της πολιτικής και των πολιτικών, την έκπτωση των ηθών…

Θέλοντας να δώσω κι εγώ την άλλη διάσταση των γεγονότων του Ιουλίου του 1974 στην Κύπρο, την …πραγματική εκδοχή των γεγονότων, καταθέτω το παρακάτω κείμενο. Τώρα που «ξαναγράφεται» η ιστορία της Κύπρου, θέλω να σας εκμυστηρευτώ κάτι που είχα βαθειά κρυμμένο στο μυαλό μου –και ως εκ τούτου με βάραιναν οι τύψεις- κάτι που το έζησα, το βίωσα και στο οποίο ήμουν συνεργός. Τα γεγονότα , αναφέρονται από μια οπτική που δεν είναι επηρεασμένη από σοβινισμούς, αλλά που χαρακτηρίζεται μόνο από σκληρή αυτοκριτική διάθεση. Έχουμε λοιπόν και λέμε:

«Τον Ιούλιο του 1974, 40.000 Τούρκοι στρατιώτες έπλητταν στους στρατώνες τους στην Ανατολία και η σοσιαλιστική κυβέρνηση του Μπουλέντ Ετσεβίτ, που είχε ιδιαίτερες κοινωνικές ευαισθησίες, αποφάσισε να τους στείλει κάπου για αναψυχή. Προς τούτο διαμόρφωσε ένα τουριστικό πακέτο που ονομαζόταν «Η Αϊσέ πάει διακοπές» (*), το οποίο ενεθάρρυνε και όλα τα ακραία «αθλήματα», και τους έστειλε στη βόρεια Κιπρίς (σημ. Κύπρος, τουρκιστί), η οποία ήτανε τότε ο τουριστικός παράδεισος της ανατολικής (τουρκικής) μεσογείου. Οι Ρωμιοί όμως της Βόρειας Κιπρίς με κέντρο την πόλη Κίρνε (σημ. Κερύνεια, τουρκιστί), κακομαθημένοι με τους Ευρωπαίους τουρίστες και διακατεχόμενοι με αισθ¬ήματα υπεροχής και υπεροψίας, αρνήθηκαν να εξυπηρετήσουν τους Τούρκους τουρίστες, και έδειξαν ιδιαίτερη απέχθεια στα «αθλήματα» που αυτοί με ιδιαίτερο πάθος επιδινόντουσαν. Σε μια δε επίδειξη ακραίας ρατσιστικής και ιδιοτελούς συμπεριφοράς (οι Ρωμιοί) εγκατέλειψαν σύσσωμοι όλες τις περιοχές που κυκλοφορούσαν οι Τούρκοι τουρίστες (με εξαίρεση κάποιους προοδευτικούς Ρωμιούς που παρέμειναν στη χερσόνησο της Καρπάς –σημ. Καρπασία). Το αποτέλεσμα ήταν να συνωστισθούν στις πόλεις και τα χωρία του Νότου, χωρίς να υπολογίσουν πως έτσι θα επιφόρτιζαν τους κατοίκους του με το πρόβλημα να τους τακτοποιήσουν, και ούτε πως θα άφηναν και τους καημένους τους επισκέπτες τους στο Βορρά κυριολεκτικά στο έλεος του... Αλλάχ. Παρεμπιπτόντως, το '74 βρέθηκαν στο Βορρά για να τους βοηθήσουν και 120.000 Τ/κ, εκ των οποίων οι πλείστοι είχαν μετακινηθεί αυτοβούλως από το νότο. Επειδή όμως πάλι δεν τα έβγαλαν πέρα, οι τουρίστες για να επιβιώσουν έφεραν και 180.000 συγγενείς τους από την Τουρκία. Το αποτέλεσμα ήταν από τότε όλοι να υποφέρουν εγκλωβισμένοι για 34 ολόκληρα χρόνια, σε βαθμό που 40.000 Τ/κ που ήσαν οι πιο εύποροι να μεταναστεύσουν στο εξωτερικό. Οι σκληρόκαρδοι όμως Ρωμιοί δεν λέγανε να συγκινηθούν, και πεισματικά εξακολούθησαν να κρατούν το Βορρά απομονωμένο από τον έξω κόσμο, για να αναγκάσουν τελικά τους φιλεύσπλαχνους Ευρωπαίους και Αμερικανούς να σπάζουν τα κεφάλια τους για το πως θα... σπάσουνε την απομόνωση του Βορρά.»

Τελικά η γραφή της «νέας ιστορίας» δεν είναι δα και τόσο δύσκολο πράγμα. Αρκεί κάποιος κατέχει τη «νέα γλώσσα» του Όργουελ και είναι αρκούντως... γραφικός. Απαραίτητοι βέβαια και οι χαζούληδες αποδέχτες. Εκεί όμως αρχίζουν τα δύσκολα για όλους τους επίδοξους... Θουκυδίδηδες, καθ' ότι κομμάτι ζόρικη η τεράστια πλειοψηφία των Ελλήνων!

ΥΓ. Το κείμενο αυτό το ψάρεψα σε μια κυπριακή εφημερίδα και είναι ένα απόσπασμα (του ΣΚΙ) από την εφημερίδα ΚΕΡΥΝΙΩΤΙΚΗ ΗΧΩ. Το αντιγράφω, χωρίς την άδεια του συγγραφέως του, εγώ ...ένας από τους άσπλαχνους Ρωμιούς από την ...Κιρνέ, που αρνήθηκε να εξυπηρετήσει τους Τούρκους τουρίστες και τους εγκατέλειψε μόνους 35 τόσα χρόνια.

(*) Η "Αισέ θα πάει διακοπές" ήτανε το συνθηματικό του "Αττίλα" στην Κύπρο το 1974.