Σάββατο 16 Φεβρουαρίου 2008

Όταν ο δικός σου άνθρωπος είναι καλύτερα

6 μμ, το επισκεπτήριο έληξε, ευγενικά στο ανακοινώνει η νοσοκόμα κι εσύ χωρίς ενοχές, χωρίς ενδοιασμούς, χωρίς αγωνία φεύγεις γιατί ξέρεις πως ο δικός σου άνθρωπος τελικά είναι καλά! Τον είχες αφήσει το προηγούμενο βράδυ γνωρίζοντας πως πονάει και πως θα πρέπει μόνος να …βγάλει τη βραδιά. Το μήνυμα που σου έστειλε φεύγοντας σε καθησύχασε, αλλά το μυαλό σου το είχες κάπου εκεί… Απόψε όμως είσαι σίγουρος, ο δικός σου άνθρωπος δείχνει να συνέρχεται. Μαθαίνεις πως η περίπτωση της ζωντανής …σφαγής του δικού σου ανθρώπου έγινε αντικείμενο ενδιαφέροντος σ’ όλο το νοσοκομείο, αλλά εσύ ήδη το έχεις ξεχάσει –και ο άνθρωπός σου μαζί. Αποδέχεσαι ότι ήταν ένα ατυχές περιστατικό που συνέβη σε δικό σου άνθρωπο, παραδέχεσαι όμως την ψυχολογική υποστήριξη που σου παρείχε ο συγκεκριμένος αναισθησιολόγος και τον …συγχωρείς. Αρκεί που ο δικός σου άνθρωπος δείχνει και είναι καλά. Μαθαίνεις ότι σ’ αυτό συνέτεινε και η νυχτερινή νοσοκόμα η οποία έδωσε τις κατάλληλες οδηγίες-ασκήσεις κι έτσι απαλύνθηκε ο πόνος. Τη βοηθάς να σηκωθεί για λίγο από το κρεβάτι να κάνει μικρές βόλτες στο διάδρομο. Η εικόνα αυτή σε συγκινεί. Ο δικός σου άνθρωπος επανέρχεται. Το οικείο πρόσωπο βεβαίως είναι κουρασμένο αλλά είναι ευδιάθετο. Αυτό σου δίνει χαρά. Προλαβαίνεις να ανταλλάξεις λίγες κουβέντες παραπάνω, λίγες ματιές αφού σε λίγο το μονόκλινο -ας είναι καλά η προϊσταμένη- γεμίζει κόσμο. Αγαπητό μεν, περιττό όμως για την ώρα εκείνη. Ας είναι όμως καλά, αφού ξέρεις ότι κι αυτοί για το δικό σου άνθρωπο νοιάζονται. Το τηλέφωνο κτυπά, μαθαίνεις ότι πολλά τηλεφωνήματα έχουν γίνει από άλλα εξίσου αγαπητά πρόσωπα που πήραν να μάθουν, να ευχηθούν την καλή και ταχεία ανάρρωση. Είναι πολλοί που νοιάζονται για το δικό σου άνθρωπο. Τώρα δεν ανησυχείς ούτε για το περασμένο της ώρας, μπορείς να φύγεις, χωρίς την αναγγελία της λήξης του επισκεπτηρίου, ήσυχος. Τώρα ξέρεις πως ο δικός σου άνθρωπος αναρρώνει. Απλώς περιμένεις την επίσκεψη του γιατρού σου –ο οποίος έφυγε για ολιγοήμερο σεμινάριο- να σου ανακοινώσει την ημέρα εξόδου από το νοσοκομείο. Θέλεις να γυρίσει γρήγορα σπίτι αλλά δε βιάζεσαι. Θέλεις πρώτα να γίνει τελείως καλά, να δοθεί η σαφής έγκριση του γιατρού για εξιτήριο. Αφού πρόκειται για το καλό του δικού σου ανθρώπου. Είσαι σίγουρος πως η νύχτα θα είναι ήρεμη και για τους δυο. Καληνύχτα και στους δυο μας λοιπόν! Αύριο πάλι, 4-6.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Τούτη η δίψα δε σβήνει τούτη η μάχη δε παύει...

Τούτη η δίψα δε σβήνει τούτη η μάχη δε παύει...