Η δική μου αγωνία και η αγωνία των πολιτικών, σε παράλληλους δρόμους

Παρακολουθώ με …αγωνία, την αγωνία των πολιτικών να διατηρηθούν στις …επάλξεις. Την αγωνία τους να διατηρήσουν το προφίλ τους …ακέραιο, την …εντιμότητά τους άσπιλη, τις προθέσεις τους ..αγνές, τις διολισθήσεις τους …νόμιμες, τον αγώνα τους για το καλό μας …αέναο, την αγωνία τους για τον τόπο και την πατρίδα …ατελεύτητη. Τι κι αν αποκαλύπτονται σκάνδαλα στα οποία φέρονται μπλεγμένοι, τι κι αν οι πολίτες τους απαξιώνουν, τι κι αν τους τα σέρνουν οι δημοσιογράφοι, τι κι αν τους φτύνουν όλοι. Δεν καταλαβαίνουν τίποτε. ‘Η μάλλον, επειδή καταλαβαίνουν και πολύ καλά μάλιστα, αμύνονται επιτιθέμενοι. Οι μεν αποκαλύπτουν σκάνδαλα για τους δε στα οποία είναι αναμεμιγμένοι αμφότεροι. Αιτούνται οι μεν τη σύσταση Εξεταστικής των πραγμάτων Επιτροπής -δηλ. να κρίνουν οι κρινόμενοι- απορρίπτουν οι δε. Και όταν στριμώχνονται από τις εξελίξεις, αναζητούν ευθύνες από εποχής σύστασης του Ελληνικού κράτους -τι δηλ. μόνο εμείς, αφού και οι άλλοι…. Όταν οι δημοσιογράφοι αποκαλύπτουν σκάνδαλα με πολιτικές ευθύνες, τότε και οι δύο συνασπίζονται για να συγκαλύψουν, οι μεν τις απατεωνιές των δε και τούμπαλιν. Και μετά …στο αρχείο (μα τι μεγάλο …Αρχείο πρέπει να διαθέτει αυτή η χώρα ώστε να μπορεί να χωρά τόοοοσες πολλές και μεγάλες …ανεξιχνίαστες υποθέσεις;). Κι όταν επιλεκτικά «τιμωρείται» κάποιος, ε αυτό γίνεται για τα μάτια του κόσμου. Όλοι, εν τω μεταξύ, χορεύουν στους ρυθμούς των «δελτίων των οκτώ» και των δημοσκοπήσεων. Όμως, άλλος χορεύει τσάμικο κι άλλος τσιφτετέλι· πάνω στον ίδιο ρυθμό.
Το πολιτικό σύστημα, παλεύει να διατηρηθεί με νύχια και με δόντια. Οι νεότεροι απ’ αυτούς, νωρίς απορροφώνται στο «σύστημα» οπότε …μία από τα ίδια. Ο τσομπάνος και το μαντρί δεν επιτρέπουν ελεύθερη βοσκή. Οι διαφωνίες επιτρέπονται –εξάλλου τι δημοκρατικά κόμματα έχουμε- αλλά θα πρέπει να τις κρατάνε για τον εαυτό τους (τι δηλαδή, Αμερική γίναμε, το κογκρέσο να καταψηφίζει αποφάσεις των αρχηγών;). Η …αυτοκριτική συνήθως γίνεται κατόπιν εορτής και όταν βρεθούν έξω από το χορό. Και για να ‘μαι ειλικρινής, όταν λένε αυτό-κριτική εννοούν άλλο-κριτική, κριτική για τους άλλους.
Τελικά, οι πολιτικοί έχουν επαφή με το περιβάλλον -δεν εννοώ με το «περιβάλλον» τους· μ’ αυτό και μόνο μ’ αυτό, έχουν επαφή; Οι πολιτικοί έχουν το γνώθι σ’ αυτόν (και όταν λέμε σ’ αυτόν, δεν εννοούμε Αυτόν, τον αρχηγό, αλλά τον εαυτό τους). Οι πολιτικοί ακούν αυτά που λεν; (γιατί τα περισσότερα απ’ αυτά είναι λόγια αέρος, κούφια λόγια ή μάλλον για την ακρίβεια λόγια που κάνουν θόρυβο, τον θόρυβο ενός μπαλονιού που σκάει). Οι πολιτικοί σκέφτονται και ενεργούν ή ενεργούν και μετά σκέφτονται; Προτρέχει η διάνοια της γλώσσας τους; (ή τους λείπει κι αυτή, η διάνοια δηλαδή, όπως και άλλα πολλά). Και οι αρχηγοί τους, είναι οι «άρχοντες που ηγούνται» ή αυτοί που έπονται, αυτοί που φέρονται και άγονται; (από το «περιβάλλον», τους συμβούλους και τους πολλούς πρωινούς καφέδες).
Για να ‘μαι ειλικρινής μαζί σας, δεν γνωρίζω τις απαντήσεις των ερωτημάτων που έθεσα (λέτε να μην τις έθεσα εγώ αλλά να μου τις υπέβαλαν;). Μπορεί να υπάρχουν και να μην τις γνωρίζω. Μπορεί και να μην υπάρχουν. Αυτές όμως που σίγουρα υπάρχουν και παραμένουν, είναι οι ίδιες οι ερωτήσεις. Ας, είναι, θα περιμένω τις απαντήσεις στις επόμενες συνεδριάσεις της Κ.Ε. των κομμάτων, ή στο αυριανό briefing.

ΥΓ. Δεν μπορώ να πω πως χαίρομαι μ' αυτό το κατάντημά τους, αλλά και ούτε λυπάμαι. Απλά τους λυπάμαι και προσμένω σε κάτι καινούριο, κάτι διαφορετικό.