Παρασκευή 27 Μαρτίου 2009

Γιορτάσαμε την 25η Νοέμβρη 1821 ή μήπως τα 'χω χαμένα;

25 Νοέμβρη 1821. Τότε που μια ομάδα φοιτητών, ντυμένοι άλλοι τσολιάδες και άλλοι με χλαίνες, τα έβαζαν με το Μουσολίνι κατά του τούρκικου φασισμού και του χουντικού ιμπεριαλισμού. Που αργότερα , αυτή η ομάδα των μελών της Φιλικής Εταιρείας, από δυο έγιναν τρεις και στο τέλος κατέληξαν χίλιοι δεκατρείς. Αφού έδωσαν το νενομισμένο όρκο μπροστά στη σημαία της επανάστασης (την οποίαν φύλαγαν τα μέλη της ΠΑΣΠ) -αναφωνόντας "ή ταν ή επί τας"- στα βουνά της Πίνδου με τις ευλογίες του Π.Π. Γερμανών, με οπλαρχηγούς τον Κωλέττη -τον οποίον πολεμούσε ο Κολοκοτρώνης για να του πάρει την εξουσία- μαζί με τον Άρη Βελουχιώτη και τον Αλ. Παναγούλη, έτρεψαν σε φυγή τους Ιταλούς από το Σούλι και τα Ψαρά, κατάσφαξαν χιλιάδες τούρκους μεχμετζίκ στα αλβανικά σύνορα, εκεί στα κακοτράχαλα τα βουνά, με όπλο το σουραύλι κι έναν ζουρνά (και τότε οικονομική κρίση υπήρχε και η χώρα μας ήταν υπό επιτήρηση• τα αφεντικά άλλαξαν, απλώς). Τότε που σύσσωμος ο καταπιεζόμενος από τα φορολογικά μέτρα της Ενωμένη Ευρώπης λαός μας, μετέτρεψε τη σπίθα πυρκαγιά και σε πέλαγος τη στάλα... Τα παιδιά της Ελλάδος τα παιδιά, παρέταξαν τα σπαθιά τους απέναντι στο τανκ που εντολή πήρε από τον Μπερλουσκόνι να σπάσει την πύλη του Αξιού, στο κρησφύγετο στα στενά των Θερμοπυλών ώσπου ο Εφιάλτης έδειξε το δρόμο στους Ιρανούς για να κατασκευάσουν αγωγό πετρελαίου και να σπάσουν το εμπάργκο του Αλή πασά των Ιωαννίνων που μόνη έγνοια είχε να εκδιώξει τους αλπινιστές εισβολείς εξ Ιταλίας ορμώμενοι, δεξί χέρι της ξενοκίνητης χούντας των συνταγματαρχών. Εκεί που ο Αθανάσιος Παπαφλέσσας με τους τριακόσιους της Βουλής του Λεωνίδα -και κάτι λίγους τσολιάδες από το Προεδρικό Τάγμα του Εθνικού Κήπου- φώναζαν με ντουντούκες «Κάτω η Χούντα του ΠαΣοΚ, λευτεριά στους φυλακισμένους του Γκουαντάναμο» και ορμώντας κατά των γερμανοιταλών εισβολέων με δόρατα, σπαθιά και τη σάρισα, υπό την αρχηγία του Μεγαλέξανδρου, καβάλα στον Ψαρή (αφού οι σκοπιανοί διεκδικούν ακόμη και τον Βουκεφάλα). Τα βουνά και τα λαγκάδια αντιλαλούσαν «Ψωμί, παιδεία, Ελευθερία» από τους ακρωτηριασμένους από τα κρυοπαγήματα φαντάρους μας, ενώ η Σοφία Βέμπο φώναζε «Αέρα» για να φουσκώσουν τα πανιά των Ελλήνων του Αγαμέμνονα, ο οποίος έτοιμος ήταν για την εκστρατεία του στη Αία, για να παραλάβει και να επιστρέψει το Χρυσόμαλλο Δέρας στο Νέο Μουσείο της Ακρόπολης;;;;;;;;;;;;;;;;

Ωχ, μα τί λέωωωω ο τρελός; Όχι, δεν είμαι πιωμένος -εξάλλου ένα ουζάκι στα …τέσσερα τι μπορεί να σου κάνει• το μυαλό δε μπορεί να σαλέψει. Όχι, δεν είμαι υπό την επήρεια ουσιών ή οινοπνευμάτων• ούτε καν …εξωτικών πνευμάτων. Όχι, δε μασώ φύλλα δάφνης αλλ’ ούτε εισπνέω καπνό σαν την Πυθία• ούτε καν καπνιστής δεν είμαι. Τα ‘χω τετρακόσια -εντάξει, μια επίσκεψη από τον Alzheimer την είχα προ καρού, οπότε τάχω ...350- και πνευματική άνοια ακόμη δεν έχω. Δεν είμαι εμπύρετος και δεν έχω κάποιο άλλο παθολογικό ή ιολογικό σύμπτωμα. Απλώς τα ‘χω λίγο …μπερδεμένα. Τόσες εθνικές γιορτές γιορτάζουμε -τόσες εθνικές ήττες θάλεγαν οι πικρόχολοι- (25 Μάρτη, 28 Οκτώβρη) και αν προσθέσουμε και 2-3 άλλες σχολικές αργίες (17 Νοέμβρη, Τριών Ιεραρχών κ.ά.) συν τη γιορτή του πολιούχου ή της απελευθεύρωσης της πόλης, ε δύσκολο το ‘χει ένα μυαλό να μπερδευτεί; Και αν μπερδεύεται το δικό μου μυαλό, τι να πει το υπό …κατασκευήν μυαλό ενός παιδιού. Προετοιμασίες γιορτών, εκδηλώσεις, παρελάσεις, ομιλίες, καταθέσεις στεφανιών και άλλα σχετικά. Ουφ, κουράστηκα. Αλλά δεν είναι μόνο αυτό, μπερδεύτηκα. Και απορίαν έχω: γιατί γιορτάζουμε τόοοσες πολλές γιορτές. Ακόμα, γιατί να έχουμε δύο εθνικές γιορτές (στην ιδιαίτερή μου πατρίδα, προσθέστε άλλες κάνα δυο ακόμα εθνικές, όπως η 1η του Απρίλη); Έχω την εντύπωση πως μία είναι αρκετή αλλά και ικανή να μας προκαλέσει εθνικό ρίγος, να μας συγκινήσει, να μας αναπτερώσει το χαμένο ηθικό, να μας …ανεβάσει γενικώς. Και αυτή, πιστεύω πως είναι η γιορτή της 25ης Μαρτίου, της κατά σύμβασην ημερομηνίας έναρξης του απελευθερωτικού αγώνα, της εξέγερσης αυτής που σηματοδότησε την ίδρυση του ελληνικού κράτους. Μία και καλή. Μα νομίζω πως και στις υπόλοιπες χώρες, κάτι παρόμοιο κάνουν. Ε, τι λέτε;

8 σχόλια:

VAD είπε...

E,μια ακόμη εκδοχή της Ιστορίας μεσα στο πλήρες κουλουβάχατο,ας διδαχθει και η δική σου:))))

jf είπε...

Ου! εμπέρδεψές με!!
Μπορώ να γιορτάζω μόνο τα γενέθλιά μου? Σημαντική μέρα γαρ...

Yannis Kapnidis είπε...

Εδώ πρόκειται για επανάσταση στη μελέτη της ιστορίας, και όχι για μία απλή εκδοχή.

Πολύ σωστά ιστορείς τα γεγονότα! Είμαι σίγουρος ότι κι εσύ τα διάβασες από τα καινούρια βιβλία του ΟΕΔΒ, στο διάλειμμα, λίγη ώρα πριν το διαγώνισμα! Ε; Ε;

Πάντως για τις εθνικές γιορτές δεν έχεις δίκιο. Λίγες είναι δύο. Οι Ιταλοί είχαν περισσότερες και ο Berlusconi πρόσθεσε και τη Festa della Repubblica στις 2 του Ιούνη! Για δες οι φίλοι και γείτονες -una faccia, una razza- πόσες εθνικές γιορτές έχουν, εκτός από αυτή που σου αναφέρω...

http://en.wikipedia.org/wiki/Festa_della_Repubblica

fvasileiou είπε...

Χα-χα, σαν επεισόδιο του "Ηρακλή", που παίζει το Σταρ, μοιάζει η πρώτη παράγραφος :-)

habilis είπε...

!!!
O εορτασμός είναι ένα κανονικότατο άλλοθι,για ότι δεν κάνουμε τις άλλες ημέρες .
Ο λεκτικός πατριοτισμός με κορόνες και φανφάρες είναι βρόμα.
Η σημαία που με μπρίο σήκωσε ο Μακαριστός Χρηστόδουλος με το παπαδαριό για τις ταυτότητες νόμιζε ότι ήταν βρώμα ,και είναι ,μόνο όχι για τα παιχνιδάκια του.
Την ιστορία την γράφουμαι όλοι με το καθημερινό μας και όχι με λογίδρια και παρελάσεις .

KitsosMitsos είπε...

Εντυπωσιακότατο. Και φυσικά δεν απέχει πολύ από την πραγματικότητα που αντιλαμβάνονται ορισμένοι...

phlou...flis είπε...

@Vad: γιατί όχι

@jamanFou: πολύ εγωιστικό εκ μέρους σου

@Hellenic Potion: ναι και την ξεκίνησε ένας ...φλούφλης

phlou...flis είπε...

@fvasileiou: και πολύ καλύτερη θάλεγα. Καλως όρισες στο φτωχικό μου

@habilis: κι εγώ έγραψα τη ..δική μου εκδοχή

@KitsosMitsos: λες;

Τούτη η δίψα δε σβήνει τούτη η μάχη δε παύει...

Τούτη η δίψα δε σβήνει τούτη η μάχη δε παύει...