Σάββατο 15 Νοεμβρίου 2008

Της γης οι …ξενιτεμένοι μετανάστες


11.001 αλλοδαποί χωρίς χαρτιά καταγράφηκαν στη Μυτιλήνη, από τις αρχές του έτους μέχρι σήμερα, 8.000 στη Σάμο, 4.300 στο Αγαθονήσι, 3.400 στη Λέρο. (Στοιχεία από την ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ). Η χωρητικότητα των «Κέντρων Υποδοχής και Φιλοξενίας Παρανόμων Μεταναστών» δεν ξεπερνά τα 1.300 άτομα. Το αποτέλεσμα είναι αυτό που βλέπετε στις φωτογραφίες.


Το πρόβλημα είναι τεράστιο, είναι υπαρκτό, είναι αντικειμενικό. Οι φετινές εισροές είναι ανησυχητικές και οι ελληνικές αρχές τρομάζουν στο ενδεχόμενο αυτό. Ακόμα και οι καλοπροαίρετες κοινωνίες των νησιών, ανησυχούν. Τις περισσότερες φορές διερμηνείς δεν υπάρχουν, γιατροί δεν υπάρχουν, νοσοκόμες, ψυχολόγοι δεν υπάρχουν. Κι όπου υπάρχουν, δεν επαρκούν για έκτακτες καταστάσεις. Τα Κέντρα έχουν αφεθεί στην Αστυνομία που μοιραία απλά κάνει χρέη …ανθρωποφύλαξης.


Οι περιγραφές (από τη Μυτιλήνη) είναι σοκαριστικές: «150 γυναίκες και παιδιά στοιβαγμένοι σε ένα θάλαμο, χωρίς να προαυλίζονται, μόνο με μια τουαλέτα και ένα ντους στη διάθεσή τους. Τα περιττώματα έχουν σχεδόν μπει μέσα στον θάλαμο. Η δυσοσμία είναι ασύλληπτη. Παιδιά από δύο μηνών έως οκτώ χρονών και οι μανάδες τους δεν επιτρέπεται να βγουν στο προαύλιο. Οι κρατούμενοι πίνουν νερό από τις τουαλέτες. Νερό που δεν πίνουν οι ντόπιοι και περνά μέσα από παμπάλαιους και σκουριασμένους σωλήνες». Χώροι και συνθήκες άθλιοι που δε θα έπρεπε να υπάρχουν, αλλά υπάρχουν και …φιλοξενούν ανθρώπους. Γιατί, ακόμα και οι παράνομοι μετανάστες, ΑΝΘΡΩΠΟΙ είναι. Και ο Ξένιος Ζευς, αδυνατεί να ανταποκριθεί.



Ο Παναγιώτης Παπαχατζής γράφει στο Πρόχειρο Τετράδιο, πως η μετανάστευση πέρα από τις πολιτικές εξελίξεις σε κάθε χώρα σχετίζεται άμεσα με τις κλιματικές αλλαγές, με την επισιτιστική κρίση, την οικονομική αλλά και κοινωνική. Ο τρόπος υποδοχής των μεταναστών δεν θα πρέπει να είναι το μόνο που θα μας απασχολεί. Οφείλουμε να κοιτάξουμε και τις χώρες και τις συνθήκες από τις οποίες προέρχονται οι μετανάστες. Τα κονδύλια που διατίθενται για την αποτελεσματική αποτροπή της εισόδου μεταναστών θα μπορούσαν να διατίθενται για την πρόληψη της. Η ποινικοποίηση των μεταναστών, ουσιαστικά ποινικοποιεί τη φτώχεια. Γι' αυτό το λόγο απαιτείται ο σεβασμός των μεταναστών και των οικογενειών τους. Οι άνθρωποι αυτοί συμβάλλουν στις οικονομίες των χωρών υποδοχής. Μήπως τελικά αντί να μαντρώνουμε τους μετανάστες κρύβοντας το πρόβλημα κάτω από το χαλί πρέπει σαν Ε.Ε να στρέψουμε την προσοχή μας στις αιτίες που οδηγούν στην δημιουργία του φαινομένου; Ο πρώτος ήταν πάντα ο εύκολος τρόπος, ο δεύτερος ο ουσιαστικός. Όλα, τελικά, είναι θέμα επιλογών..

5 σχόλια:

habilis είπε...

Γαμώτο...

phlou...flis είπε...

@habilisQ και μη χειρότερα. Ερχονται για μια καλύτερη ζωή!

Λουκάς είπε...

Η μετανάστευση είναι τόσο παλιά όσο και νέα. Μετανάστες υπήρχαν ανέκαθεν. Υπάρχουν και σήμερα και θα συνεχίσουν να υπάρχουν. Η οικονομική και η κοινωνική ιστορία γράφεται και από τους μετανάστες. Κάθε μετακίνηση ανθρώπων από τόπο σε τόπο προκαλούσε πάντοτε προβλήματα. Οι κοινωνίες που δέχονταν μετανάστες μέχρι σήμερα δεν κατόρθωσαν, με ελάχιστες ίσως εξαιρέσεις, να τους αντιμετωπίσουν ισότιμα, αλλά τους θεωρούσαν ξένο σώμα. Τα τελευταία χρόνια έχει αυξηθεί σημαντικά ο αριθμός των παράνομων, αλλά και των νόμιμων μεταναστών στην Ελλάδα. Τους μετανάστες τους βλέπουμε παντού. Τους χρησιμοποιούμε στις δουλειές μας και αυτοί με τη σειρά τους χρησιμοποιούν τα σχολεία μας, τα νοσοκομεία μας. Αποτελούν πλέον μια νέα πραγματικότητα την οποία δεν μπορούμε να απαρνηθούμε. Είναι κάποιοι από εμάς έστω και αν διαφέρουν στο χρώμα, στη γλώσσα, στη θρησκεία. Πρέπει να ζήσουμε με αυτούς. Ίσως είναι πλέον καιρός να συζητήσουμε σοβαρά το θέμα της μετανάστευσης όχι ως πρόβλημα, αλλά ως μια νέα πραγματικότητα.

Περισσότερα στο βιβλίο: Μετανάστες & Μετανάστευση (Οικονομικές, πολιτικές και κοινωνικές πτυχές)

Λουκάς είπε...

Προτείνω ένα ακόμη βιβλίο του
Gasmed Kaplani
Μικρό Ημερολόγιο Συνόρων

phlou...flis είπε...

@loukis: σωστά μιας και η προσφορά τους στην οικονομία είναι σημαντική

Τούτη η δίψα δε σβήνει τούτη η μάχη δε παύει...

Τούτη η δίψα δε σβήνει τούτη η μάχη δε παύει...