Γιατί οι τράπεζες δε θέλουν (;) την κρατική επιχορήγηση

Διάβασα, Είδα, 'Ακουσα και Αντέγραψα: ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, 4 Νοεμβρίου

Τι κρύβεται πίσω από την (υποτιθέμενη) άρνηση (των) μεγάλων τραπεζών να μετέχουν στο πακέτο των 28 δισ. ευρώ; Μάλλον, κρύβεται η γοητεία του συνδικαλισμού. Μεγαλομέτοχοι των τραπεζών, αφού έπεισαν την κυβέρνηση να τους ρίξει το κρατικό σωσίβιο (χωρίς να υποχρεωθούν να το ζητήσουν δημοσίως, αφού παραδεχτούν ότι έχουν πρόβλημα...), τώρα διαπραγματεύονται (αφ’ υψηλού) τους όρους με τους οποίους θα... δεχτούν να σωθούν.
....

Οι τράπεζες, λοιπόν, θέλουν να αξιοποιήσουν το επόμενο δίμηνο, ώστε να πετύχουν να εισπράξουν τις εγγυήσεις του Δημοσίου (που θα τους επιτρέψει να κάνουν με άνεση τις κινήσεις τους...) χωρίς, όμως, την οποιαδήποτε συμμετοχή του κράτους στο κεφάλαιό τους.

Το πλήρες άρθρο ΕΔΩ

Εξόχως ενδιαφέρον βρήκα επίσης και το άρθρο του Θάνου Οικονομόπουλου στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, με θέμα την κρατική ενίσχυση προς τις τράπεζες και την άρνηση τους, καθώς και το σκίτσο του Ηλία Μακρή, που το συνοδεύει. Έτσι τα δημοσιεύω, χωρίς σχόλια (τα οποία άλλωστε θαρρώ πως περιττεύουν).

«Μα, τι ακριβώς συνέβη; Με το που άρχισαν (υπό την πίεση της κριτικής του Τύπου και της αντιπολίτευσης) να ξεκαθαρίζουν οι ασαφείς και «στο μιλητό» όροι για την περιβόητη «στήριξη» των τραπεζών με αυτό το πακέτο των 28 δισ., με το που έγιναν κάποιες σχεδόν δεσμευτικές εξαγγελίες για το τι περιλαμβάνεται στο σχετικό νομοσχέδιο, ως προς ορισμένες στοιχειώδεις εγγυήσεις για τον εποπτικό ρόλο του κράτους (που, επιτέλους, δίνει και τα χρήματα των φορολογουμένων!), «ξαφνικά» οι τράπεζες, που μέχρι τότε ζητούσαν και πίεζαν ασφυκτικά για την άμεση στήριξή τους με κεφάλαια για να συνεχίσουν να χρηματοδοτούν την αγορά... ανακάλυψαν πως δεν έχουν ανάγκη στήριξης και πως τελικά μάλλον δεν θα ενταχθούν στο σχετικό πρόγραμμα…»