Νεκρέ ήρωα της ηρωίνης, σου γράφω....

Πριν από κάποιες μέρες, έγραψα για ένα νεαρό παιδί στην πολυκατοικία που μένω, ο οποίος έμπλεξε στη δύνη των ναρκωτικών. Αναφέρθηκα και στην οικογένειά του η οποία έχει τους δικούς της κώδικες, τις δικές της συμπεριφορές και τρόπους αντίδρασης. Ένας απ’ αυτούς είναι και η αντιμετώπιση του γιού τους. Για άγνωστο για μας λόγο, δεν του επιτρέπουν το βράδυ να κοιμάται στο διαμέρισμά τους. Έτσι, ο νεαρός, τη …βγάζει στο παγκάκι της πυλωτής, μέχρι να νυχτώσει για τα καλά και στη συνέχεια, στα σκαλοπάτια, έξω από το διαμέρισμά τους. Φυσικά η οικογένεια του, τον προμηθεύει μ’ ένα χοντρό μπουφάν για να μην κρυώνει. Τις άλλες ώρες τις ημέρας, βρίσκεται και στο σπίτι του. Τα βράδια όμως, όχι. Πού θα πάει, για το νεαρό χρήστη, αυτή η κατάσταση, κανείς δε γνωρίζει. Η μάλλον όλοι το φανταζόμαστε…

Σήμερα, αποφάσισα και επισκέφτηκα το Γραφείο Ενημέρωσης της ΕΞΟΔΟΥ, για να συζητήσω το πρόβλημα με ειδικούς, εν γνώσει μου πως αυτό δεν θα απέφερε αποτελέσματα. Αν ο ίδιος ο χρήστης, κατ’ αρχάς και κύρια, και η οικογένειά του, στη συνέχεια, δεν αποδεχτούν το πρόβλημα και δεν αποφασίσουν να δώσουν τέλος στο πρόβλημα τους, κανείς δεν μπορεί να βοηθήσει. Και αυτό ακριβώς μου είπαν. Και μου συνέστησαν να μιλήσω στους γονείς -δίνοντάς τους ένα τηλέφωνο επικοινωνίας- ή με τον νεαρό, ενημερώνοντας τον για το συγκεκριμένο Γραφείο. Θα επιχειρήσω το δεύτερο, πολύ δύσκολο γιατί ο νεαρός συγκάτοικός μας αποφεύγει τους πάντες. Θα δούμε…

Ανασκαλίζοντας το αρχειακό μου …παρελθόν, ανακάλυψα μια «επιστολή» από ένα αγαπημένο περιοδικό της Λάρισας, “ΤΟ ΣΕΛΑΣ μιας άλλης καταχνιάς”, γραμμένο κατά κύριο λόγο, από έναν αδικοχαμένο δάσκαλο, ο οποίος έφυγε νωρίς νωρίς από τη ζωή. Τον Νίκο Παπανικολάου. Θέλω να δημοσιεύσω αυτή την επιστολή του, προς έναν ανώνυμο χρήστη ναρκωτικών ουσιών, προς τιμήν του δασκάλου αυτού.

ΝΕΚΡΕ ΗΡΩΑ ΤΗΣ ...ΗΡΩΙΝΗΣ

Νεκρέ… ήρωα της ηρωίνης, με το σκουλαρικάκι στο αυτί και με την καρφωμένη σύριγγα στ’ αδούλευτο λευκό σου μπράτσο, σου μιλάω: Το γνώριζες θαρρώ καλά, από τα μικρά σου χρόνια, ότι η νάρκωση είναι μαγκιά… θανατερή!

Ναι, φταιν’ οι άλλοι όπως σ΄ αρέσει να λες και να δικαιολογείσαι: οι έμποροι, οι παρέες, τα κυκλώματα, αλλά και η κοινωνία μας! Κύρια όμως, φταιει η Πολιτεία που δεν κρέμασε ανάποδα από μια κολόνα της ΔΕΗ, έναν έμπορα ναρκωτικών, λεω εγώ!
Ναι, να ‘ναι κρεμάλα, να βλέπουν όλοι και να λεν: Τούτον εδώ τον κρέμασαν γιατί… θάνατο κέρναγε στα νιάτα! Έλα όμως, που οι έμποροι βγαίνουν σαν κύριοι απ’ τις φυλακές την πάσα ώρα;

Ντροπή ακόμη, στην νεοελληνική κοινωνία, που εκτρέφει νεολαία ανόητη, ερωτευμένη με το θάνατο! Όμως ΝΤΡΟΠΗ ΣΕ ΣΕΝΑ ΠΡΩΤΑ νεαρέ, γιατί δεν άλλαξες την κοινωνία και γιατί δεν άλλαξες κι εσύ!