Δευτέρα 7 Απριλίου 2008

Σε πείσμα του ...τσιμέντου, βράχου, άμμου και του χρόνου

Να παρατηρείς τη λεπτομέρεια μέσα στην ολότητα,
να ξεχωρίζεις τη γοητεία μέσα στην ασχήμια,
να προτιμάς την ομορφιά από τη χρησιμότητα,
τη χάρη από την αποτελεσματικότητα.
Πόσες φορές δε βρεθήκαμε μπροστά σε δυσκολίες, εμπόδια και κάθε λογής δυσχέρειες και δεν είπαμε "αμάν, δεν αντέχω άλλο", ή διερωτώμαστε "πως θα τα καταφέρω", ή αναρωτιόμαστε "που πάμε" ή "τι πάμε να κάνουμε τώρα" ή ακόμη "παράτα το μωρέ" και με αφορμή αυτές τις …δυσκολίες, αναβάλλουμε κάποια πράγματα, μεταθέτουμε κάποιες ευθύνες, διακόπτουμε κάποιες εργασίες.
Υπάρχουν όμως και άλλα, ανθρώπινα ή όχι, που μπορούν και πραγματοποιούνται, να δημιουργούνται, να διατηρούνται και να στέκονται, σε πείσμα του αντίξοων συνθηκών και καταστάσεων και κυρίως σε πείσμα του χρόνου. Και θυμίζουν ηφαίστειο που όταν ξυπνά «φτύνει» τόνους λάβα, στέλνει τη φωτιά του παντού και τότε όλοι κοιτάμε το …θαύμα. Και το θαύμα γίνεται.

'Ετσι λοιπόν και τα παρακάτω μικρά -και σήμαντα ίσως- ανθρώπινα και φυσικά δημιουργήματα, έρχονται να μας διδάξουν και να μας θυμήσουν πως ...αξίζει τον κόπο!


Εικόνα 1η: Η Ιερά Μονή Ελώνης, 17 χλμ. από το Λεωνίδιο προς Κοσμά, φυτεμένη στο βράχο, ένα με αυτόν -και προστατευμένη συνάμα- δεσπόζει της περιοχής και αντέχει στο πέρασμα του χρόνου μα και των ιερόσυλων! (η κεραία στο βράχο πάνω μας τα χαλάει. Και οι νέες τεχνολογίες στην υπηρεσία του ...Θεού).



Εικόνα 2η: Κέδρος στις αμμοθίνες της Ελαφονήσσου, στην παραλία Σίμος του κόλπου Σαρακήνας. Αντέχει στη ξηρασία, στους αέρηδες και στις βροχές. Το θέμα είναι πόσο θ' αντέξει από τον αδηφάγο και ασεβή άνθρωπο, που επιμένει να κρατήσει απ' αυτόν -τον κέδρο- ένα ενθύμιο;



Εικόνα 3η: Η Ιερά Μονή Κηπίνας, κάπου εκεί στα Τζουμέρκα. Κι αυτή φυτεμένη θαρρείς στα βράχια. Καταφύγιο και προστασία συνάμα. Μακριά από τα αδιάκριτα μάτια των ανθρώπων -παλαιότερα των κατακτητών- "μέσα" στη φύση, άντεξε αιώνες και αιώνες.



Εικόνα 4η: Στο παρατηρητήριο στην Αγία Παρασκευή, εκεί στα Ζαγοροχώρια, στο Μονοδένδρι. Το δενδράκι στα ριζά του βράχου, λυγισμένο από τον κόπο και το χρόνο αντέχει. Ο βράχος φροντίζει γι αυτό, παρέχοντάς του προστασία και τροφή.



Εικόνα 5η: Το εκκλησάκι της Αγίας Θεοδώρας κοντά στο χωριό Βάστα της Μεγαλόπολης. Δεκαεφτά (ναι, 17) δέντρα φυτρώνουν πάνω στο εκκλησάκι. Και ζουν και αναπτύσσονται και η Αγία τα φροντίζει. Δείτε και διαβάστε περισσότερα στα ...σταχυολογήματα!



Εικόνα 6η: Η άγρια συκιά στέκει εκεί αγέρωχει σε πείσμα όλων μας, καρπίζει και αντέχει. Εκεί, στη γέφυρα επί της Ηρακλείου, στο γήπεδο "Γ. Καμάρας" του Απόλλωνα Αθηνών, στη Ριζούπολη.


ΥΓ. Τα φωτοστιγμιότυπα δικά μου, παρμένα σε διάφορους χρόνους με την ερασιτεχνική μου μηχανή.

5 σχόλια:

Στρατος "exoaptonkyklo" Ραπτοπουλος είπε...

Μια λεξη μοναχα.Αντισταση!

Μανιτάρι του Βουνού είπε...

Συγχαρητήρια. Καταπληκτικά. Μια άλλη αντίληψη της ζωής...

phlou...flis είπε...

@exoaptonkyklo: συμφωνώ,κι όσο αντέξουμε

@μανιτάρι του βουνού: καλωςόρισες. Χαίρομαι που σ' άρεσε.

maxforeigner είπε...

Μα πού βρίσκεις βρε Φώτο .... αυτές τις καταπληκτικές ... φώτο...? Καλά, ξέρω, εσύ τις βγάζεις, αλλα αυτά τα μέρη πώς τα ανακαλύπτεις ? τί να πω! ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΑ! Και τα ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ μου.

phlou...flis είπε...

@mike: Σ' ευχαριστώ και νάσαι καλά!Απλώς ταξιδεύω (όποτε μπορώ)...οργανωμένος και διαβασμένος (δηλ. όχι εγώ αλλά η γυναίκα μου και συνοδηγός μου).

Τούτη η δίψα δε σβήνει τούτη η μάχη δε παύει...

Τούτη η δίψα δε σβήνει τούτη η μάχη δε παύει...