'Υμνος στη Γυναίκα

Γυναίκα, της ψυχής μου ξένη
Το ξάφνιασμά σου μου απομένει
Ωραία γυναίκα αγαπημένη,
Το βράδυ αυτό το ανόητο, σήμερα
Και των ματιών σου οι μαύροι κρίκοι
Και της νυχτιάς η ανάερη φρίκη...

Χόρεψε πάνω στο φτερό του καρχαρία.
Παίξε στον άνεμο τη γλώσσα σου και πέρνα
Αλλού σε λέγανε Γιουδήθ, εδώ Μαρία
Το φίδι σκίζεται στο βράχο με τη σμέρνα.

Όσο αξίζει μια γρατζουνιά απ' την ανάσα σου
δεν αξίζουν θεωρίες μιας ζωής
γυναίκα αν έχω κάνει λάθος συγχώρα με
γυναίκα αν είμαι σωστός μη μου το πεις

Γυναίκα είσαι ζωή
απ' τη φωτιά των άστρων
απ' του Ήλιου το φιλί
πνοή του ανέμου, ανάσα μου

τραγούδι σε γιορτή

Όλο τον κόσμο είχα γυρίσει
μία γυναίκα είχα αγαπήσει
και ότι είχα της το 'χα δώσει
με δίχως φόβο να με προδώσει

Γυναίκες μόνες, αγριολούλουδα της γης της νύχτας ανεμώνες,
φθινοπωριάτικης βροχής ατίθασες σταγόνες,
σκόρπια φωτάκια ζεστασιάς μες στους χειμώνες

Σκόρπιοι στίχοι: Γ. Σεφέρη, Ν. Kαββαδία, Σωκ. Μάλαμα, Χρ. Θηβαίου, Στ. Τζουανάκου, Αν. Μουτσάτσου

Λίγα λόγια...

Η Διεθνής Ημέρα της Γυναίκας γιορτάζεται κάθε χρόνο στις 8 Μαρτίου, σε ανάμνηση μιας μεγάλης εκδήλωσης διαμαρτυρίας που έγινε στις 8 Μαρτίου 1857 από εργάτριες κλωστοϋφαντουργίας στη Νέα Υόρκη, οι οποίες ζητούσαν καλύτερες συνθήκες εργασίας.
Η επέτειος αυτή πέρασε από διάφορες φάσεις «εορτασμού» ώσπου, η άνοδος του φεμινιστικού κινήματος στη Δύση τη δεκαετία του ’60 αναζωογόνησε τη Διεθνή Ημέρα της Γυναίκας, που από το 1975 διεξάγεται υπό την αιγίδα του ΟΗΕ, με αιχμή του δόρατος την ανάδειξη των γυναικείων προβλημάτων και δικαιωμάτων, για τις οικονομικές, πολιτικές και κοινωνικές κατακτήσεις των γυναικών.

Σήμερα...

Γρήγορα όμως η Μέρα αυτή έχασε τη πολιτικής της «γεύση», και έγινε απλώς μια ευκαιρία για τους άνδρες να εκφράσουν την αγάπη τους προς τις γυναίκες (έχω την εντύπωση, με έναν τρόπο παρόμοιο όπως αυτόν της Ημέρας της Μητέρας και της Ημέρας του Αγίου Βαλεντίνου).

Ας είναι κι έτσι. Γι αυτό κι εγώ αποφάσισα να προσφέρω μίαν ανθοδέσμη στη γυναίκα μου –στο Δικό Μου Άνθρωπο. Και μάλιστα θα της δώσω και το δικαίωμα να …επιλέξει την ανθοδέσμη που της αρέσει (για να μη ξεχνιόμαστε κιόλας, ποιος είναι αφεντικό στο σπίτι μου). Τις υπόλοιπες τις προσφέρω στις …πρώην και τις …μελλούμενες (και πάλιν για να μη ξεχνιόμαστε, ποιος είναι το πολυγαμικό ζώο). 'Ισα μωρή κ... που θα μου πεις τι θα κάνω...
Αντε κορίτσια, και του χρόνου!

Νάχαν όλοι οι άνθρωποι μια αγάπη όπως εγώ

Να 'χα έναν ουρανό, να 'χα και μια θάλασσα
να 'χα ένα σπιτικό κάτω στο γιαλό,
παίζοντας με βότσαλα να μιλώ στα κύματα
και στην άμμο να πατώ και να τραγουδώ.

Μα τι λέω, ο τρελός, έχω τα δυο μάτια σου
μοιάζουνε με ουρανό, μοιάζουνε με θάλασσες,
έχω τα δυο μάτια σου θάλασσα και ουρανό,
έχω την αγάπη σου για το σπιτικό.

Να 'χα ένα σύννεφο και να με ταξίδευε
πέρα από τα σύνορα κι απ' τη μοναξιά,
να 'χω φίλους τα πουλιά, τ' άστρα να 'χω συντροφιά
να μιλώ στον ουρανό και να τραγουδώ.

Μα τι λέω, ο τρελός, έχω τα δυο χέρια σου
μοιάζουνε με σύννεφα, μοιάζουν με πουλιά,
μα τι λέω, ο τρελός, έχω τα δυο χείλη σου
έχω τα δυο μάτια σου άστρα και ουρανό.

Να 'χαν όλοι οι άνθρωποι μια αγάπη όπως κι εγώ
θα 'μαστε όλοι στη γη φίλοι κι αδερφοί. Κ. Χατζής

ΥΓ. Η JαμάνFου μου έστειλε το διπλανό video, για τη Γυναίκας στην Τέχνη. Απολαύστε το εδώ!