Τα ναρκωτικά είναι πιο σοβαρό πρόβλημα από το πολιτικό.

Τα ναρκωτικά αποτελούν σήμερα το πρώτο πρόβλημα που αντιμετωπίζει η πατρίδα μας. Είναι πιο μεγάλο και από τη συνεχιζόμενη τουρκική κατοχή, γιατί καταστρέφει οικογένειες, καταστρέφει νέους και γενικά καταστρέφει την κοινωνία μας. Τα παραπάνω επισημαίνει μητέρα παιδιού με εξάρτηση στην ηρωίνη, η οποία καλεί δημόσια τον πρόεδρο της Δημοκρατίας να ασχοληθεί και με την εξεύρεση και λήψη μέτρων ριζικής καταπολέμησης του κοινωνικού ολέθρου των ναρκωτικών.

«Και κάθε χρήστης, κύριε Χριστόφια» προσθέτει η μητέρα, «αποτελεί μια βόμβα μέσα στην οικογένεια του, η οποία δυστυχώς εκρήγνυται και γκρεμίζονται όλοι. Κάθε μέρα υπάρχει ένταση, φωνές και τσακωμοί μεταξύ γονιών και χρήστη, τον οποίο προσπαθούν να τον αποτρέψουν από τα ναρκωτικά. Και όλη αυτή η αρνητικότητα συναισθημάτων επηρεάζει και τα άλλα μικρότερα παιδιά-αδέλφια. Παράλληλα η οικογένεια απομονώνεται από φίλους και συγγενείς, οι οποίοι με το δίκαιο τους, θέλουν να προστατεύσουν τα δικά τους παιδιά. Οι γονείς ζουν συνεχώς μέσα στο άγχος της αβεβαιότητας, και νιώθουν ενοχές για τον κατήφορο που έχει πάρει το παιδί τους. Κάτω από αυτές τις συνθήκες δεν μπορούν να λειτουργήσουν ως γονείς και για τα άλλα παιδιά τους, και πραγματικά χρειάζονται στήριγμα αξιόπιστο. Το κακό είναι η εισαγωγή των ναρκωτικών στην Κύπρο. Αν σταματούσε αυτό το λαθρεμπόριο, τότε αναπόφευκτα θα σταματούσε και η διάδοση των ναρκωτικών, οπότε δεν θα είχαμε αυτό το τεράστιο πρόβλημα που σε λίγο καιρό θα μας καταστρέψει. Και για να μην ξεχνούμε, τα ναρκωτικά προκαλούν αλυσιδωτά κακά, αφού ο εξαρτώμενος, για να μπορέσει να αγοράσει τη δόση του, αν δεν έχει χρήματα, θα κλέψει ή θα χτυπήσει κάποιον άνθρωπο για να τον ληστέψει, και με αυτό τον τρόπο αυξάνεται και το έγκλημα, ο φόβος και η ανασφάλεια σε μια κοινωνία. Η Κύπρος δεν έχει πολιτικό μόνο πρόβλημα, έχει και τα ναρκωτικά, τα οποία επιβάλλεται να καταστείλει το συντομότερο, πριν καταρρεύσει η κοινωνία».

Τι να συμπληρώσω σ' αυτή την επιστολή-έκκληση αυτής της μάνας αλλά και χιλιάδων άλλων μανάδων, εκεί, εδώ και παντού. Και να έρχονται οι κυβερνώντες να κλείνουν μονάδες απεξάρτησης, για οικονομικούς ή άλλους λόγους. Και τα παιδιά να πεθαίνουν. Και οι οικογένειές τους να διαλύονται. Και η κοινωνία να σαπίζει. Και κάποιοι άλλοι να θησαυρίζουν, με κόστος ζωές νέων ανθρώπων και όχι μόνον. Ανθρωπιά χρειάζονται αξιόπιστο στήριγμα. Κάποιος ας ακούσει επιτέλους την κραυγή αυτής της μάνας αλλά και των άλλων σιωπηλών μανάδων που μαζί με τα παιδιά τους ανεβαίνουν το δικό τους γολγοθά έρμοι και μόνοι.