Αυτή η Αθήνα μ’ αρέσει. Την ...άλλη, τους τη χαρίζω

Τώρα στις γιορτές κατέβηκα Αθήνα να γιορτάσω με οικείους. Χρόνια είχα να το κάνω αυτό μιας και συνήθως μαζευόμασταν στη Λάρισα για τις σχετικές γιορτές. Δοθείσης της ευκαιρίας, την άρπαξα από τα μαλλιά (την εικαιρία καλέ!) και νάσου εγώ, ο phou…flis, συν γυναιξί και τέκνου (ο έτερος κατοικοεδρεύει ενταύθα), παρέα μετά συγάμπρου (συν γυναιξί, μετά των θυγατέρων αυτών).

Κρύα, βροχές, χιόνια στην Πάρνηθα-Πεντέλη-Υμηττό, χαμηλές θερμοκρασίες …μας ενημέρωναν οι τηλε-κακο-καιρο-δημοσιογράφοι, εξοπλισμένοι με αντιπυρικές-άκαες στολές, ασφυξιογόνες μάσκες, χωρίς κουκούλες για την αποφυγή επεισοδίων και συλλήψεων, όπως μας …ενημέρωναν οι τηλε-ειδησεο-τρομο-γράφοι, με φορτωμένα μπαγάζια νάμαστε σε μια ωραία περιοχή παρά τω Ποδονίφτη!

Το βράδυ κατεβαίνουμε στο Σύνταγμα. Είμαστε εμείς, οι κούκοι (κυρίως αλλοδαποί) και τα ΜΑΤ (με τις καθημερινές στολές, χωρίς βαρύ οπλισμό και εξοπλισμό). Η Βουλή στη θέση της με τους βουλευτές στα χωριά τους. Νέκρα μέσα (μακάρι νάταν πάντα έτσι) κι έξω (καθότι η ...κρυότη). Μόνο οι τσολιάδες ...ακοίμητοι-ακίνητοι φρουροί.

Το χριστουγεννιάτικο δέντρο χωρίς τα ...έκτακτα στολίδια του (οπλισμένα ΜΑΤ και σακούλες σκουπιδιών). Είδα δύο μαύρες σκιές (ίδε κάτω φωτο), δεν παίρνω όρκο αν ήταν αντιεξουσιαστές!

Η φωτισμένη Ακρόπολη ψηλά στον μαύρο (όχι από τους καπνούς) ουρανό σε παίρνει σ' άλλους κόσμους που ακόμα και ο Περικλής θα ζήλευε (για τον Ικτίνο και Καλλικράτη, πάλι δε θα 'παιρνα όρκο).

...και το Αστεροσκοπείο απέναντι, επίσης. Η χαμηλή θερμοκρασία μας ...οδήγησε στο Θησείο για ένα ρόφημα σοκολάτας και μετά στον Ηλεκτρικό. Η πρώτη νυκτερινή αποστολή εξετελέσθη. Δεν καταγράψαμε κινήσεις αναρχικών, αντιεξουσιαστών, κουκουλοφόρων, μπάτσων (για γουρούνια και δολοφόνος δε το συζητάω) παρά μόνον μεταναστών, επαρχιωτών και ημών (μετά γαντίων και τραγιασκών, άνευ κουκούλων και γκλιτσών).

Η επόμενη μέρα ξημέρωσε ηλιόλουστη, με πεντακάθαρο ουρανό και εκπληκτική ατμοσφαιρική διαύγεια. Η απόφαση ελήφθη ομοφώνως: να εκδράμωμεν εις τον Αη Γιώργη του Λυκαβητού. Από κει πάνω είδα και είδαμε μια Αθήνα -Αττική θάλεγα- διαφορετική απ' ότι τις υπόλοιπες ...364 ημέρες. Ο λόφος της Ακρόπολης να δεσπόζει

...το Καλλιμάρμαρο Παναθηναϊκό Στάδιο επίσης...Μ' αρέσει αυτή η τσιμεντούπολη με το μπόλικο λευκό (γιατί αλήθεια, το ...χύμα και ανάκατο λευκό των νησιών μας, μας γοητεύει ενώ ετούτο δω μας αποστρέφει;).

Η θερμοκρασία ήταν χαμηλή αλλά ο ήλιος τόσο λαμπερός, που ...κάποιος τον απολάμβανε μακαρίως και μοναχικός! Καταραμένη μοναξιά μέσα στη μεγαλούπολη.

Η Πανεπιστημίου έμοιαζε δρόμος έρημος και η Ακαδημία, περιοχή και κτίρια, ήσυχα, ήρεμα και καθαρά σαν να μη είχε συμβεί ποτέ κάτι εκεί! Εύγε στις δημοτικές υπηρεσίες καθαριότητας.

Εκεί που φωτογράφιζα σκαρφαλωμένος κάπου ψηλά, μια ανέμελη και όμορφη παρέα, σαν μόνη κι έρμη στην πόλη, με παίρνει είδηση και αρχίζει να χαιρετά το φακό. Τους απαθανατίζω!

Το δε θέατρο του Λυκαβητού, αυτό που άλλοτε γνώρισε μεγάλες δόξες, σαν στοιχειωμένο μου έμοιαζε και δε ξέρω αν λειτουργεί ακόμη ή παραμένει κλειστό.

Ο δε δισκοβόλος απέναντι από το Καλλιμάρμαρο, αναισχύντως μας γύρισε τον γυμνό του κώλο (ευτυχώς η νερατζιά του κάλυπτε το ...επίμαχο σημείο, έτσι δεν μπαίνει το γνωστό ...μπιμπ), συνεχίζοντας απτόητος την προπόνησή του. Χριστούγεννα 25 Δεκεμβρίου 2008, αυτός δεν καταλαβαίνει τίποτε. Οι Ολυμπιακοί του Λονδίνου τον περιμένουν!

Αυτή η Αθήνα μ' αρέσει. Την άλλη Αθήνα, την καμένη, τη μολυσμένη, τη βρωμισμένη, τη δαρμένη, τη δολοφονημένη, τη βιασμένη ευτυχώς δεν τη ζούμε καθημερινά. Εμείς οι έλληνες της ...επαρχίας. Και μη σκεφτείτε ότι εμείς εκεί στην επαρχία ζούμε καλύτερα. Ξέρετε πόσες άλλες πόλεις είναι μικρές ...Αθήνες; Ελέω κατοίκων, δημάρχων, και γενικά πολιτικών αρχών! Ων ουκ έστιν αριθμός.

Καλή σας νύχτα και καλές γιορτές. Ες αύριον τα σπουδαία (ελεύθερη μετάφρ. Σιγά τα λάχανα!).