Πόσο αίμα είναι αρκετό;

Τα παραπάνω διάβασα σε τοίχους του Πανεπιστημίου Μακεδονίας και το μήνυμα το έπιασα. Χρειάζεται ένας (ίσως) νεκρός αστυνομικός ή ειδικός φρουρός ή ΜΑΤατζής για να σταματήσει το κακό. Μα αν Διάβασα καλά (ή 'Ακουσα ή Είδα, δε θυμάμαι πού) δεκάδες είναι οι αστυνομικοί (ή ειδικοί φρουροί ή ΜΑΤατζήδες) που έχουν τραυματιστεί και προσαχθεί σε νοσοκομεία. Το οδηγό της πυρπολημένης αστυνομικής κλούβας (όπως τουλάχιστον δήλωσαν αυτόπτες μάρτυρες) εμπόδιζαν να κατέβει από το όχημα για να καεί ζωντανός. Στο τέλος τα κατάφερε, ο φουκαράς.

Από την άλλη ...πλευρά, θύμα είχαμε (τον Αλέξη), δολοφονική απόπειρα επίσης (του μαθητή στο Περιστέρι) και φυσικά δεκάδες νεαρούς διαδηλωτές τραυματισμένους ή με αναπνευστικά προβλήματα (από τους τόνους των -ληγμένων- δακρυγόνων). Τώρα τί περιμένουμε; Να επιτευχθεί μία ...ισοπαλία; Δεν φτάνουν αυτά τα θύματα, ένθεν κακείθεν; Οφθαλμόν αντί οφθαλμού και οδόντα αντί οδόντος; 'Η στο φρικαλέο σύνθημα στον τοίχο του ΠΑ.ΜΑΚ. "Αίμα για το αίμα". Βρυκόλακες θα γίνουμε σ'αυτό τον τόπο; Εμφυλιο θ' ανοίξουμε; Μήπως θα πρέπει να τελειώνουμε πια με αυτή την εμπόλεμη κατάσταση στην οποίαν περιήλθαμε; Να διαδηλώσουμε, να απαιτήσουμε, να διεκδικήσουμε, να αγωνιστούμε ΧΩΡΙΣ όμως άλλο αίμα, άλλους βανδαλισμούς, άλλο πλιάτσικο.

Φοβάμαι πως η απάντηση των εξεγερμένων θα είναι αρνητική. Και την ευθύνη δεν θα την έχουν αυτοί πια, αλλά οι κρατούντες. Γιατί, όπως Βλέπω, Ακούω και Διαβάζω αυτοί (οι κρατούντες) δεν κατάλαβαν τι συνέβη. Γιατί αν καταλάβαιναν, θα απέδιδαν κάαααποιες ευθύνες για το σκάνδαλο Βατοπεδίου, θα παραιτούνταν κάααααποιοι υπουργοί, θα τιμωρούνταν αυστηρά κάαααποιοι υπεύθυνοι, δεν θα σιγοντάριζαν τις εξεγέρσεις κάααααποιοι της αντιπολίτευσης, δεν θα προσπαθούσαν να εκμεταλλευτούν τις τραγικές αυτές καταστάσεις κάααααπιοι άλλοι της αντιπολίτευσης. Διότι αν καταλάβαιναν όοοοολοι αυτοί (συμπολίτευση και αντιπολίτευση) τι συνέβη αυτές τις τελευταίες ημέρες και τι πιθανόν θα συμβεί τις επόμενες, δεν θα σκεφτόντουσαν συμφεροντολογικά αλλά ....πατριωτικά. Αλλά, απ' ότι Βλέπω, Ακούω και Διαβάζω, οι μεν προσπαθούν να διατηρήσουν τις θέσεις τους στην εξουσία και οι δε να εκμεταλλευτούν και να αναρρηχηθούν αυτοί. Οι άλλοι, οι τρίτοι, χαίρονται στην ήδη επικρατούσα αναμπουμπούλα.

Για να σταματήσουν όλα αυτά, θα πρέπει να αλλάξουν πολλά. Τα παιδιά, σε όλες τις εποχές έχουν ανάγκη από ιδέες, οράματα και πρότυπα. Και τα παιδιά ετούτης της γενιάς, από αυτή την άποψη, ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΠΙΟ ΦΤΩΧΑ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΕΠΟΧΩΝ. Όταν δεν υπάρχουν ιδέες και πρότυπα, όταν δεν υπάρχει θετική διέξοδος, τότε η άρνηση, το «αντί» κυριαρχούν. Και σε μια τέτοια διαδικασία δεν υπάρχουν όρια. Ειδικά όταν αναμένονται και δύσκολες συνθήκες διαβίωσης.

Θα πρέπει παράλληλα, να αλλάξει η καθεστηκυία αντίληψη των μεγάλων (δηλαδή ποιων μεγάλων, αυτών της γενιάς του Πολυτεχνείου, για να είμαστε και ειλικρινείς). Να δούμε όλοι το μέλλον με μια άλλη ματιά, με μια άλλη άποψη. Γιατί σήμερα, βλέπουμε πάρα πολλές φάτσες συμβιβασμένων, πάρα πολλά κοστούμια τάχα αδιάφθορων, πάρα πολύ κλέψιμο, πάρα πολλή αποθέωση του ασήμαντου, πάρα πολλούς δήθεν, πάρα πολύ ποτό-καφέ-τσιγάρο, πάρα πολύ λίγα χαμόγελα, πάρα πολλή μοναξιά, πάρα πολλή αμηχανία, αύριο δίχως ελπίδα, δηλητηριασμένη νέα γενιά, γονείς πάρα πολλοί απασχολημένοι και άρα εξαντλημένοι, πάρα πολλά ζωντανά πτώματα δασκάλων, πάρα πολλά φαντάσματα κυβερνητών, πάρα πολλά ναρκωτικά, πάρα πολλή αδικία, πάρα πολλή φυλακή, πάρα λιγοστές ανάσες, λιγοστό έρωτα. Σήμερα βλέπουμε πάρα πολλά λεφτά αλλά και πάρα πολλούς φτωχούς, πάρα πολύ υποδόριο λίπος και πάχος, πάρα πολλά reality, λιγοστή σκέψη, πάρα πολλή εκμετάλλευση, ελάχιστη ή μηδέν προοπτική, πάρα πολύ κιτς, πάρα πολλά λόγια, καθόλου κατανόηση και άρα ΟΡΓΗ, ΜΑ ΠΑΡΑ ΠΟΛΛΗ ΟΡΓΗ!

Update. Διαβάστε στο σχόλιο του loukis, την παραπομπή στη σημερινή ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, σε θέμα που έρχεται και ...κολλάει απόλυτα με την παραπάνω ανάρτησή μου. 'Εχει τίτλο "Αυγουστίνος και Παναγιώτης, 'παράπλευρες απώλειες'". Είναι συγκλονιστικό!