Παγκόσμια Ημέρα του Παιδιού

Μέσα σ’ αυτό τον θρήνο και την οργή για το χαμό του μικρού Αλέξη, το χαμό των εξεγέρσεων και των καταστροφών, των δακρυγόνων και του πετροπόλεμου, των εμπρησμών και των λεηλασιών, των πορισμάτων και των δηλώσεων, των "αθωώσεων" και της "καταδίκης", να μη ξεχάσουμε πως σήμερα, 11 Δεκεμβρίου, έχει καθιερωθεί ως η Παγκόσμια Ημέρα για τα Δικαιώματα του Παιδιού.

Σύμφωνα με τη φετινή έκθεση του ΟΗΕ, του Π.Ο.Υ. και της Unicef, 830.000 παιδιά χάνουν κάθε χρόνο τη ζωή τους σε διάφορα δυστυχήματα όπως, πνιγμοί, εγκαύματα, πτώσεις, δηλητηριάσεις και τα οποία αναδεικνύονται σε πρώτη αιτία παιδικής θνησιμότητας, ξεπερνώντας σε συχνότητα τις μολυσματικές ασθένειες, τον υποσιτισμό, ακόμα και τους πολέμους.

Το 95 % των θυμάτων καταγράφονται σε φτωχές ή αναπτυσσόμενες χώρες ενώ στην Αφρική, οι θάνατοι παιδιών από διάφορα ατυχήματα παρουσιάζεται πλέον 10πλάσια του μέσου όρου προηγμένων κρατών του υπολοίπου κόσμου. Τα φτωχά παιδιά δεν απολαμβάνουν τα κέρδη και την ασφάλεια των παιδιών, που ζουν σε πλούσια κράτη και αυτή η κοινωνική αδικία πρέπει να θεραπευθεί.

Και για να λέμε και του στραβού το δίκιο, εν δυνάμει φονιάδες ήμαστε όλοι ή σχεδόν όλοι μας. Εξ αμελείας, ή δόλου. Από πολλές θέσεις …δολοφόνοι. Είτε βρισκόμαστε πίσω από το τιμόνι, τον πάγκο ενός μπαρ, την έδρα μιας σχολικής ή πανεπιστημιακής αίθουσας, το φακελάκι με την άσπρη σκόνη… Μάλλον παντού!

Γι αυτό, ας αναλογιστούμε και ας ανασκουμπωθούμε.