Οι μάνες όλου του κόσμου γιορτάζουν

Σκύψτε και φιλήστε την απαλά στο μέτωπο. Δείξτε της πόσο τη σέβεστε και τη θαυμάζετε. Κάντε την να νιώσει την αγάπη σας και να χαμογελάσει. Είναι η μητέρα, η μανούλα, η μαμά, η μάνα. Είναι η ίδια μας η ζωή, τα θέλω και τα πρέπει μας, η ανάσα και η ελπίδα μας. Το κλάμα και το γέλιο μας. Είναι όλα ό,τι είμαστε. Μας έδωσε πνοή από την πνοή της, χαρά από τη χαρά της, ζωή από τη ζωή της. Μας έφερε στον κόσμο αγκομαχώντας και πονώντας. Άρα, δικαιούται να γιορτάζει.
Αντί άλλων, αναρτώ το ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΟ τραγούδι του πόντιου Χρύσανθου Θεοδωρίδη, με τίτλο Μάνα μου Μάνα (1975).

Επειδή δε βρήκα πουθενά τους στίχους αυτού του τραγουδιού-άσματος, σκέφτηκα να γράψω τους αντίστοιχους ενός επίσης ΕΞΑΙΣΙΟΥ ποντιακού τραγουδιού, με τίτλο
Η μάνα εν κρύον νερόν, (σ' αυτό το τραγούδι δε βρήκα τη μουσική).

Η μάνα εν κρύον νερόν

Όταν γερά η μάνα και άλλο κε μπορεί (2)

α τότε θελ βοήθειαν α τότε θελ ζωήν ...α τότε θελ ζωήν

κι όταν θα έρτε η ώρα και άλλο κι θα ζει

αμάν και φτας το χρέωσις θα καίετε η ψυς

η μάνα εν κρύον νερόν και σο ποτήρ και μπεν

η μάνα να μη είνετε η μάνα να μη εν

η μάνα να μη εν

η μάνα εν βράχος η μάνα εν ρασίν (2)

σο δύσκολον την ώρας μανίτσα, μανίτσα, μανίτσαμ θα τσαείς

η μάνα εν το στήριγμαν τη χαράς το κλαδίν

τατινές η εγάπη κε βρίετε ση γην

η μάνα εν κρύον νερόν...

θα δέαβενε τα χρόνια θα έρουμε και μεις (2)

ατά είναι με τη σειράν κι θα γλυτών κανείς...

κι θα γλυτών κανείς

κατ ολ πρεπ να εξέρουμε σ ‘αούτο τη ζώην

Χωρίς τη μάνας την ευχήν κανείς κε λεπ χαΐρ

Αφιερώνονται σ’ όλες τις μάνες του κόσμου, και στη δική μου μάνα.