Φτιάξε κι εσύ ένα συνδικάτο. Μπορείς!

Διάβασα, Είδα, 'Ακουσα και 'Εγραψα: στον ημερήσιο Τύπο, δηλ. ΕΔΩ!, ΕΚΕΙ! κι' ΑΛΛΟΥ!

συνδικαλισμός

και "συνδικαλισμός"

Το σημερινό θέμα με το οποίο καταπιάστηκα -και θα ταλαιπωρήσω όσους αποφασίσουν να το αναγνώσουν- είναι τα συνδικάτα στην Ελλάδα –συντεχνίες παραταξιακές-κομματικές θα τις έλεγα- που..., είναι δυσανάλογα πολλά σε σχέση με όσους εκπροσωπούν, έχουν εξελιχθεί σε κομματικά παρακλάδια, χρηματοδοτούνται από το κράτος είναι μερικές από τις …καινοτομίες που τα διακρίνουν.
Ενώ τα μέλη τους μειώνονται, δεν ακολουθούν, αποσύρονται και ιδιωτεύουν, αυτά παραμένουν …άφθαρτα και αιώνια τα δε στελέχη τους …αναρριχώνται, «βουλευτοποιούνται» ή συνταξιοδοτούνται (από το γνωστό ως ‘ταμείο εργατοπατέρων’. Μάλιστα, βουλευτής και πρώην εργατοπατέρας δήλωσε ...ευθαρσώς σε τηλεοπτικό κανάλι ότι θα μπορούσε να πάρει ο ίδιος τρεις συντάξεις, από την κύρια εργασία του, την βουλετική και την συνδικαλιστική). Ο αριθμός τους είναι τρομακτικά μεγάλος, δυσανάλογος με τα μέλη τους. Βάσει των στοιχείων από τα τελευταία συνέδρια της ΓΣEE και της AΔEΔY, υπάρχουν και λειτουργούν 3.710 συνδικαλιστικές οργανώσεις για 500.000 μισθωτούς (στοιχεία της EΣYE). Ενώ το 98% των επιχειρήσεων στην Ελλάδα απασχολεί μέχρι 20 εργαζόμενους, το προσωπικό των οποίων δεν έχει τη δυνατότητα να συστήσει σωματείο (η νομοθεσία θέτει ως όριο την ύπαρξη τουλάχιστον 21 φυσικών μελών), οπότε ο εριθμός των συνδικάτων θα ήταν μεγαλύτερος. Αυτός είναι και ο βασικός λόγος για τον οποίον οι μεγαλύτερες παραβιάσεις της εργασιακής νομοθεσίας συντελούνται στις μικρές επιχειρήσεις. Προφανώς κάτι ήξερε ο Νομοθέτης.
Ακόμη και η σύνθεση των οργανώσεων είναι ένας δαιδαλώδης: 74 Ομοσπονδίες και 84 Εργατοϋπαλληλικά Κέντρα που ανήκουν στη δύναμη της ΓΣEE, 2.425 πρωτοβάθμια σωματεία, 46 Ομοσπονδίες στο χώρο της δημόσιας διοίκησης, υγείας και εκπαίδευσης στις οποίες είναι μέλη 1.260 πρωτοβάθμια σωματεία. Η δομή αυτή αναπαράγει μια εξίσου διογκωμένη συνδικαλιστική γραφειοκρατία και γι αυτό επικρατεί η ασυνεννοησία και ο διάλογος στο συνδικαλιστικό χώρο. Μεγάλη η ευθύνη των εργατοπατέρων και των κομμάτων στα οποία υπακούουν. Αυτή η συνδικαλιστική …Βαβέλ, ποιους άραγε εξυπηρετεί;
Ο τρόπος λειτουργίας τους παραμένει παμπάλαιος. Οι παρατάξεις κυριαρχούν. Βλέπουμε δηλ. «συμπολιτευόμενους» και «αντιπολιτευόμενους» συνδικαλιστές. Έτσι, η συμμετοχή των μελών μειώνεται σε όλα τα επίπεδα, οι συνεδριάσεις των συνδικαλιστικών οργάνων έπαψαν να έχουν το παραμικρό ενδιαφέρον μιας και οι θέσεις των παρατάξεων είναι από πριν γνωστές. H εκλογή των προσώπων δεν μπορεί να γίνει παρά μόνο μέσω των ψηφοδελτίων συγκεκριμένων παρατάξεων. Ως ψηφοφόρος επιλέγω παράταξη και όχι πρόσωπο αφού τα ενιαία ψηφοδέλτια τείνουν να γίνουν είδος εν ανεπαρκεία. Οι συσχετισμοί είναι καθορισμένοι, τα αποτελέσματα ψηφοφοριών αναμενόμενα και κανείς δεν προσπαθεί να πείσει κανέναν. Στα μικρόφωνα ακούγονται ομιλίες-απαγγελιές. Μάταια προσπαθούν να «μαντρώσουν» τα μέλη σε Γ.Σ., τα κινητά τηλέφωνα είναι …standby, οι διαμορφώσεις και ανατροπές μέσω …μετακινήσεων «οπαδών» συχνές. Ακόμη και οι κρίσιμες αποφάσεις λαμβάνονται …ερήμην. Για του λόγου το αληθές αναφέρω δύο περιστατικά. Πρώτο περιστατικό, την τελευταία φορά που διαφοροποιήθηκαν δύο συνδικαλιστές από την ...κατεύθυνση της παράταξης, ήταν το 1997. Ο ένας συνταξιοδοτήθηκε και ο άλλος διεγράφη. Δεύτερο περιστατικό. Η Ένωση των καθηγητών της Λάρισας (ΕΛΜΕ) που εκπροσωπεί 2.000 μέλη και άνω, πολλάκις συμμετέχει στη Γ. Συνέλευση των Προέδρων ΕΛΜΕ της χώρας, με απόφαση του …ΔΣ και μόνον.

Όταν το συνδικαλιστικό στέλεχος -αυτό που επέλεξα να με εκπροσωπεί, να μάχεται και να διεκδικεί για τα συμφέροντα μου- παραμένει πρωτίστως κομματικό μέλος και άρα δεν έχει ελευθερία, ε αυτή η παραταξιοποίηση με απωθεί. Η λειτουργία των παρατάξεων μέσα στα συνδικάτα θυμίζει πολλές φορές συνεδριάσεις κομματικών οργανώσεων. (Όταν συνδικαλιστική παράταξη προσκείμενη στο κυβερνών κόμμα, ήλθε σε πλήρη ρήξη με την εισοδηματική πολιτική της κυβέρνησης, το αποτέλεσμα ήταν να διαγραφούν πολλά μέλη και η ίδια να διασπαστεί). Πόσοι και πόσοι συνδικαλιστές εξαργύρωσαν τη θέση τους, ή την …αιρετική τους στάση με την ανάδειξή τους στο βουλευτικό αξίωμα και την τοποθέτησή τους σε κρατικά αξιώματα; Ων ουκ έστι αριθμός. Και προσπαθούν μάταια να δικαιολογήσουν αυτή τους τη στάση, κραυγάζοντας ενίοτε από …παράθυρο σε παράθυρο …υπερασπιζόμενοι από άλλη θέση τα …δίκαια των εργατών ή μισθωτών που παλαιότερα …εκπροσωπούσαν, …απειλώντας με καταψήφιση σχετικών νομοσχεδίων ή αποφάσεων αλλά που στην κρίσιμη στιγμή να κάνουν την …πάπια, για το καλό του κόμματος με το οποίο …αναρριχήθηκαν.

Τελικά, υπάρχει στην Ελλάδα συνδικαλιστικό κίνημα αυτόνομο και ανεξάρτητο από κράτος και εργοδότες. ‘Η απλώς μερικές συνδικαλιστικές οργανώσεις και ορισμένες συσπειρώσεις; Όταν η οικονομική εξάρτηση τους από το κράτος συνεχίζεται. Όταν τα ελληνικά συνδικάτα δεν στηρίχτηκαν ποτέ στις συνδρομές των μελών τους. Όταν οι πόροι προέρχονται από την κρατική χρηματοδότηση με φορέα τον Οργανισμό της Εργατικής Εστίας, στην οποία κατευθύνεται το 0,25% της εισφοράς των μισθωτών και των εργοδοτών. Δηλαδή, ακόμα κι εγώ που δε θέλω να είμαι μέλος συνδικάτου καταβάλλω υποχρεωτικά συνδικαλιστική εισφορά, με τη διαμεσολάβηση του κράτους και των εργοδοτών που αναλαμβάνουν την παρακράτησή του και την καταβολή του στο IKA πριν καταλήξει στα Ταμεία της Εστίας και από εκεί στη συνδικαλιστική χρηματοδότηση. O Μεταξάς ήταν εκείνος που καθιερώνει την υποχρεωτική εισφορά των εργαζομένων υπέρ της ελεγχόμενης ΓΣEE και έκτοτε το σύστημα αυτό λειτουργεί. Έτσι, η κρατική χρηματοδότηση παραβιάζει την αυτονομία των συνδικάτων, αλλά και η εμπλοκή των μεγάλων συνδικαλιστικών φορέων στο σύστημα διαχείρισης των πόρων και προγραμμάτων που συγχρηματοδοτούνται από τα Ταμεία της E.E. για τη δημιουργία Κέντρων Επαγγελματικής Κατάρτισης ή συγχρηματοδοτούμενες μελέτες (που καταλήγουν σε ακριβοπληρωμένα συμπεράσματα, τα οποία δεν έχουν καμία ωφέλεια για τον εργαζόμενο), με κάνουν να αναρωτιέμαι μήπως τα συνδικάτα έχουν μετατραπεί σε MKO; Σε αυτή την περίπτωση τότε γιατί είναι απαραίτητη η συνδρομή των μελών, ακόμη και η …ύπαρξη μελών; Ίσως αυτός να είναι και ο λόγος που οι συνδικαλιστικές ηγεσίες δεν ανησυχούν για την απουσία νέων μελών και γενικότερα των μελών...

ΥΓ. 'Οπως θακαταλάβατε ε,δεν τρέφω δα και μεγάλη εκτίμηση στους συνδικαλιστές. 'Εχω ζητήσει μάλιστα και πέτυχα τη διαγραφή μου από το συνδικαλιστικό φορέα μου, όταν με το έτσι θέλω απαίτησε να μου παρακρατεί τη συνδρομή από το μισθό μου!