Πέμπτη 29 Ιανουαρίου 2009

Τρακτέρια ...πάνε κι έρχονται

Τα τελευταία νέα από το αγροτικό ...κίνημα (του ...αυτόπτη μάρτυρα): Οι γαλάζιοι φεύγουν, οι κόκκινοι μένουν και οι πράσινοι ...γυροφέρνουν!




Οι απορίες γεννώνται αβίαστα. Αλήθεια τι κέρδισαν;

  • Ποιος συνδικαλιστής μπορεί να πει ότι μετά από 8 μέρες στο δρόμο οι αγρότες εξασφάλισαν άτοκα δάνεια και πάγωμα των δανείων τους, κάτι που αποτελούσε πάγιο αίτημά τους;
  • Ποιος συνδικαλιστής μπορεί να πει ότι πέτυχαν τη διασφάλιση του χαρακτηρισμού «κατά κύριο επάγγελμα αγρότης»;
  • Ποιος συνδικαλιστής μπορεί να πει τι έγινε με το αφορολόγητο πετρέλαιο και τη μείωση του κόστους παραγωγής;
  • Ποιος συνδικαλιστής μπορεί να πει τι θα γίνει με τα καρτέλ στα αγροτικά προϊόντα;
  • Ποιος συνδικαλιστής μπορεί να πει τι θα γίνει με τα έργα υποδομής, όπως στο θεσσαλικό κάμπο που κινδυνεύει άμεσα με ερημοποίηση;
  • Ποιος συνδικαλιστής μπορεί να πει τι θα γίνει μετά το 2013 που το βαμβάκι θα τελειώσει και τυπικά για το θεσσαλικό κάμπο;

Ο συνδικαλισμός απέθανε. Ζήτω ο κομματικός συνδικαλισμός (που δε γεννήθηκε φυσικά σήμερα, αλλά εδώ και πολλά χρόνια).

Τετάρτη 28 Ιανουαρίου 2009

Ας δούμε για λίγο και κάποια άλλα θέματα

Ας αφήσουμε για λίγο τους αγρότες να μελετήσουν τις προτάσεις του υπουργού και να αποφασίσουν (ήδη μαθαίνω για διασπάσεις και αποχωρήσεις), ας αφήσουμε για λίγο τα περί εκλογολογίας (σήμερα, αύριο, το 2010 κάποτε θα γίνουν και ίσως θα έχουμε μια από τα ίδια), ας αφήσουμε για λίγο και τους ισραηλίτες και παλαιστίνιους στην …εκεχειρία τους (κάποιος έγραψε πως οι εκεχειρίες είναι μικρά διαλείμματα ανάμεσα σε εχθροπραξίες), ας αφήσουμε για λίγο τον τούρκο Αττίλα και τη διάθεση αυτοκριτικής του για την εισβολή του ’74 (ή την δεινή του υποκριτική ικανότητα) και ας δούμε για λίγο τα της καθημερινότητάς μας. Για να ακριβολογώ, ας δούμε περιπτώσεις που αφορούν το μέλλον μας, το μέλλον της ζωής των παιδιών μας.
Αναφέρομαι στην πλατεία, Πατησίων και Κύπρου γωνία. Εκεί που κάποτε υπήρχε μια πράσινη πλατεία-οικόπεδο και κάααααποτε στη μέση αυτής της πλατείας-οικόπεδου υπήρχε ένα νεοκλασικό. Σήμερα υπάρχουν ….τίποτε από τα δύο. Μα τα ξέρετε άλλωστε, τι σας τα λέω; Αποφάσισα να δημοσιεύσω –να αντιγράψω για την ακρίβεια- το άρθρο του Παντελή Μπουκαλα, με τίτλο: Όχι άλλο πράσινο... που δημοσιεύεται στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ.

"Αμάν πια. Δεν πάει άλλο μ’ αυτή τη μανία για το πράσινο που δέρνει μερικούς μερικούς. Δηλαδή τι; Δεν τους αρκεί που η Αθήνα (και ειδικότερα η ζουγκλώδης Κυψέλη) έχει μια από τις καλύτερες αναλογίες παγκοσμίως, κοτζάμ ενάμισι μέτρο πράσινου κατά κεφαλήν εγκλωβισμένου; Δεν τους φτάνει που για να λάβει σάρκα και οστά το «όνειρο» της ομάδας με τα πράσινα, σύσσωμη η κυβέρνηση, το ΠΑΣΟΚ, τα περισσότερα κανάλια, ο δήμαρχος, το ΛΑΟΣ, οι πεφωτισμένοι κονδυλοφόροι και οι μεγαλοκατασκευαστές δίνουν τον ωραίο αγώνα τους με τόσο πάθος που δεν τους νοιάζει αν στο διάβα τους συμπαρασύρουν και το (αναρχοαυτόνομης άλλωστε αποκλίσεως) Συμβούλιο της Επικρατείας; Τι δηλαδή; Θα στραπατσάρουμε το αναπτυξιακό πρόγραμμα του τόπου, την πλήρη τσιμέντωσή του, για σαράντα ψωροδέντρα; Αρκετά πια με τους ευαισθητούληδες, που άλλο από Σεφέρη δεν ξέρουν να τσιτάρουν, τάχα «τ’ αηδόνια και τα λιόδεντρα τα σάρωσαν οι πολυκατοικίες». Ποια αηδόνια και ποια λιόδεντρα, κακομοίρηδες; Πεύκα είχε στην Κυψέλη...
...Πεύκα και κάτι άλλα αιωνόβια. Και πήγαν μέσα στη νύχτα τα συνεργεία του Δήμου Αθηναίων και τα έκοψαν…"
Η συνέχεια στο άρθρο.

Στην ίδια εφημερίδα, ήρθε κι έδεσε το σκίτσο του ΑΝΔΡΕΑ ΠΕΤΡΟΥΛΑΚΗ, παρακάτω:

Δευτέρα 26 Ιανουαρίου 2009

Πολυκομματική κυβέρνηση: ευχαριστώ …θα πάρω

Μια περιρρέουσα ατμόσφαιρα πλανάται, μια φιλολογία αναπτύσσεται έντονα το τελευταίο χρονικό διάστημα -συνοδευόμενη μετά ...άγχους και αγωνίας- κατά πόσον στις επόμενες εθνικές εκλογές θα προκύψει ή όχι μονοκομματική αυτοδύναμη κυβέρνηση, κατά πόσο θα πρέπει ή όχι να συνεργαστούν κάποια κόμματα προκειμένου να υπάρξει κυβέρνηση και άλλα παρόμοια. Μας τρομάζουν τέτοιες διαφαινόμενες καταστάσεις διότι …μας θυμίζουν μια εποχή που είχαμε διαδοχικές εκλογικές αναμετρήσεις, καθότι δεν προέκυπτε αυτοδυναμία. Τότε όμως, αλλιώτικες ήσαν οι εποχές, τότε τα κεντρικά ζητήματα και προβλήματα διαφορετικά ήσαν και …βόλευε η μονοκομματική κυβέρνηση. Τα πράγματα όμως άλλαξαν άρδην. Βλέπετε, για παράδειγμα σήμερα, ο πρωθυπουργός ζητάει τη συναίνεση των κομμάτων για το μεγάλο θέμα της παιδείας –το οποίο παρεμπιπτόντως, δεν πάει άλλο. Αν του την προσφέρουν -τη συναίνεση- καλώς· κάτι καλό θα προκύψει. Αν όχι όμως; Πού οδηγούμαστε; Πιθανόν -ή μάλλον σίγουρα- σε αλλαγές, τροποποιήσεις ή διορθώσεις …πρόσκαιρες. Οι οποίες θα ξανα-αλλαχτούν, ξανα-τροποποιηθούν και ξανα-διορθωθούν στις επόμενες μεγάλες πιέσεις και κινητοποιήσεις. Μιας και η μοναδική συμβολή του εκάστοτε υπουργού της παιδείας, είναι να αφήσει το δικό του στίγμα σ’ αυτήν (ο προηγούμενος άφησε ως …στίγμα, το νέο λογότυπο του ΥΠΕΠΘ, «όλα είναι θέμα παιδείας»).
Στο αγροτικό, μία από τα ίδια. Ποτέ δεν εφαρμόστηκε μια εθνική αγροτική πολιτική, η οποία θα καθοδηγούσε τον αγροτικό κόσμο, θα τον ενθάρρυνε, θα τον βοηθούσε -χωρίς κατ’ ανάγκην με εφήμερες παροχές- να βρει το δρόμο του ή -και αυτό είναι το ζητούμενο- να χαράξει καινούριους δρόμους. Αντ’ αυτών, πρόχειροι ή καθόλου σχεδιασμοί, επίλυση προβλημάτων με την απλή μέθοδο των …υποσχέσεων και επιδοτήσεων, διαμαρτυρίες αγροτών αλλά και «αγροτών» και η κατάληξη γνωστή· καταλήψεις εθνικών οδών και όχι μόνον, μπλόκα παντού, αποκλεισμοί, διακοπές κυκλοφορίες και τα …συναφή. Τι χρειάζεται κι εδώ; Μα απλά μια γενναία αγροτική πολιτική! Και ποια κυβέρνηση μπορεί να την επινοήσει, σχεδιάσει και επιβάλει; Μα φυσικά μια …μονοκομματική κυβέρνηση αλλά με τη βοήθεια της αντιπολίτευσης ή και μέρους αυτής. Και γιατί, παρακαλώ, η αντιπολίτευση να βοηθήσει την εκάστοτε κυβέρνηση για να βγάλει αυτή τα κάστανα απ’ τη φωτιά και στο τέλος να απολαμβάνει αυτή -δλδ η κυβέρνηση- τα κάστανα; Καμία αντιπολίτευση του …κόσμου. Ενώ μια πολυκομματική κυβέρνηση, μπορεί να το κάνει. Και μπορεί να κάνει πολλά. Απλός κανόνας είναι: εν τη ενώσει η ισχύς, το 'να χέρι νίβει τ' άλλο και τα δυο το πρόσωπο και άλλα παρόμοια.

Αλλά στη σημερινή ελληνική πολιτική σκηνή, αυτό –δλδ η συνεργασία κομμάτων για τη δημιουργία κυβερνήσεων- φαντάζει …εξωπραγματικό. Οι σημερινοί πολιτικοί σχηματισμοί θεωρούν …υποτιμητικό να καθίσουν –ακόμα και να καθίσουν, έτσι απλά- να συνομιλήσουν με άλλους σχηματισμούς, να βρουν κοινές θέσεις επί βασικών θεμάτων, να συμφωνήσουν στα ελάχιστα και να πουν: ξεκινάμε μαζί. Αφού τα …καταφέρνουν μόνοι, τι θέλουν συνεργασίες και εταίρους; Εκλιπαρούν συναινέσεις αλλά όχι συνεργασίες. Και όταν το καμπανάκι κτυπάει –και κτυπάει το άτιμο και δυνατά μάλιστα- προτρέχουν σε αλλαγές εκλογικών νόμων, σε τρικλοποδιές για …μη συνεργασίες και άλλα …ελληνικά κόλπα.

Παραδείγματα συνεργασιών κομμάτων και συγκυβερνήσεων στην παγκόσμια, αλλά και ευρωπαϊκή πολιτική σκηνή, έχουμε. Το πιο …κοντινό και …ελληνικό, είναι η κυβέρνηση της Κύπρου. Συνεργαζόμενα κόμματα είναι το ΑΚΕΛ (Ανορθωτικό Κόμμα Εργαζόμενου Λαού), μαζί με ΔΗΚΟ (Δημοκρατικό Κόμμα), Κίνημα Σοσιαλδημοκρατών ΕΔΕΚ και Κίνημα Οικολόγων Περιβαλλοντιστών. Δεν έχουν σημασία τα …καρβέλια ή τα …ψίχουλα που προσφέρουν τα συνεργαζόμενα κόμματα στη συγκρότηση της κυβέρνησης. Ούτε η μεγάλη ή μικρή ανάγκη του πρώτου κόμματος (του ΑΚΕΛ, στην προκειμένη περίπτωση) να μεγαλώσει το ποσοστό τους για να τα καταφέρει. Σημασία είναι η κίνηση για συνεργασία. Μια συνεργασία δύσκολη, με προβλήματα μεγάλα και μικρά. Η οποία, όπως δείχνει μέχρι σήμερα, επιβιώνει. Το ομολογούν όλοι οι συνεργαζόμενοι. Δύσκολη χρονιά θα είναι το 2009 γι αυτή τη συνεργασία, λόγω της κρισιμότητας που αφορά στη διαδικασία επίλυσης του χρονίζοντος εθνικού θέματος, λένε. Οι ηγέτες των τεσσάρων κομμάτων παραδέχονται ότι υπάρχουν ανοιχτά μέτωπα και διαφορές σε πολλά και σημαντικά θέματα. Σας παραθέτω κάποια χαρακτηριστικά στοιχεία από πρόσφατες δηλώσεις τους: Ο νέος Γενικός Γραμματέας του ΑΚΕΛ παραδέχεται έλλειψη συντονισμού με ΔΗΚΟ και ΕΔΕΚ και λέει με νόημα: «Πρέπει να διευκρινίσουμε κάποια ζητήματα. Θα έρθουμε σε επαφή μαζί τους σε μια προσπάθεια να δούμε πώς τοποθετούμε την πολιτική ζωή του τόπου σε ένα επιθυμητό επίπεδο». Ο πρόεδρος της ΕΔΕΚ, για την εσωτερική διακυβέρνηση λέει ότι πρέπει να γίνουν πολλά και θέτει σειρά αιτημάτων. Ο Γ.Γ. των Οικολόγων τονίζει: «Ο Πρόεδρος φαίνεται πως δεν ασχολείται με την εσωτερική διακυβέρνηση και δημιουργείται ένα μπάχαλο». Φυσικά, εκεί έχουν, όπως ανέφερα, ένα σοβαρό θέμα να επιλύσουν και γι αυτό ίσως διαχωρίζουν τα προβλήματα σε δύο κατηγορίες. Το εθνικό και το εσωτερικό. Αλλά συνεργάζονται.
Ανάλογο πρόβλημα, αλλά με αρνητικές συνέπειες, είναι και η κυβέρνηση της Ισλανδίας. Στη χώρα αυτή, η συνεργασία των κομμάτων της κυβέρνησης κατέρρευσε (μόλις τώρα το άκουσα στο ραδιόφωνο και το καταγράφω) λόγω των τεράστιων προβλημάτων που δημιούργησε στη χώρα η τελευταία παγκόσμια χρηματοοικονομική κρίση. ‘Ηταν θέμα συν-διαχείρισης αλλά και συγκυριών.
Αναρωτιέμαι, λοιπόν, πόσο δύσκολο ή εφικτό είναι, να προκύψει ΚΑΙ στην Ελλάδα μια κυβέρνηση συνεργασίας. Προσωπικά, ΔΕ μ’ ενδιαφέρει ποια κόμματα θα συνεργαστούν αυτή τη στιγμή, αρκεί να δω να συνεργάζονται και να αρχίσουν να επιλύουν προβλήματα-γάγγραινες που ταλανίζουν την Ελλάδα, εμάς δλδ. Να καταπιαστούν με τα θέματα, ένα ένα, να τα αξιολογήσουν, να βάλουν προτεραιότητες και να μπουν στη διαδικασία επίλυσής τους. Γιατί κάποια απ’ αυτά τα προβλήματα θέλουν ευρείες συναινέσεις για να επιλυθούν. Εύχομαι και το ελπίζω –για την ακρίβεια στο χέρι μας είναι και όχι θέμα ευχολογίου- να έχουμε ένα τέτοιο εκλογικό αποτέλεσμα στις επικείμενες εθνικές εκλογές έτσι ώστε να μην προκύψει αυτοδυναμία και να οδηγηθούν σε εκλογικές συνεργασίας συνδιακυβέρνησης. Αργήσαμε πολύ σ’ αυτό το θέμα –όπως άλλωστε και σε πολλά άλλα- αλλά ποτέ δεν είναι αργά. Έλληνα ψηφοφόρε, πάρε την υπόθεση στα χέρια σου, εδώ και τώρα, από …χτες κιόλας. ‘Ιτε παίδες ...νεοελλήνων!

Κυριακή 25 Ιανουαρίου 2009

Μα πόσο σοβαροί μπορεί να είναι;

Έναν χρόνο πριν τη λήξη της θητείας του Προέδρου της Δημοκρατίας, ο υπουργός Εσωτερικών, Προκόπης Παυλόπουλος αποκάλυψε την πρόθεση της κυβέρνησης να προτείνει ξανά τον Κάρολο Παπούλια. Σε συνέντευξή του στην «Απογευματινή της Κυριακής», ο Π. Παυλόπουλος έπλεξε το εγκώμιο του Κ. Παπούλια λέγοντας ότι «είναι ένας εξαιρετικός πρόεδρος και είμαστε έτοιμοι να τον στηρίξουμε για τη δεύτερη θητεία του». «Απομένει», πρόσθεσε ο κ. Παυλόπουλος, «και οι άλλες πολιτικές δυνάμεις, και ιδίως το ΠαΣοΚ, να ξεκαθαρίσει τη θέση του».
Το ΠαΣοΚ, έχει ξεκαθαρίσει και αυτό τη θέση του. Να υπενθυμίσω ότι σε πρόσφατη συνέντευξή του, ο γραμματέας της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΠαΣοΚ, Δημήτρης Ρέππας είχε αφήσει ανοιχτό το ενδεχόμενο να επιδιώξει το ΠαΣοΚ προσφυγή στις κάλπες με αφορμή την εκλογή του Προέδρου, τον Ιανουάριο του 2010. Δηλαδή να αρνηθεί να τον ψηφίσει για να οδηγηθεί η χώρα σε εκλογές. Ταυτόχονα, διευκρίνισε πως αν στη συνέχεια το κόμμα του αποκτήσει αυτοδυναμία, θα προτείνει τον Κ. Παπούλια για Πρόεδρο.

Φαιδρότητες; Ανεπιφύλακτα ΝΑΙ! Και από τα δύο κόμματα εξουσίες. Υπάρχει κανένας σοβαρός πολιτικός σ’ αυτή τη χώρα να μας βγάλει απ’ το τούνελ και το αδιέξοδο;

Πέμπτη 22 Ιανουαρίου 2009

«Γαλάζια» τρακτέρια Vs «Κόκκινα» τρακτέρια

Είμαι σίγουρος ότι όλοι, ή σχεδόν όλοι, θα ενδιαφέρεστε για το …ποιοι κόμβοι εθνικών ή και παρακαμπτήριων οδών είναι κλειστοί, πως θα παρακολουθείτε τα σχετικά ρεπορτάζ στα δελτία ειδήσεων -μόνο έκτακτα δελτία δεν έχουν βγάλει και ανησυχώ γι αυτό- θα βλέπετε τον πραγματικά μεγάλο όγκο των …τρακτεριών –κατά την αγροτική διάλεκτο- και θα πιστεύετε πως -επιτέλους- ο αγροτικός συνδικαλισμός λειτούργησε ομαδικά, όλοι είναι ενωμένοι, κοινά τα προβλήματα, κοινά τα αιτήματα, κοινός ο αγώνας. Και αφού είναι ενωμένοι, μονιασμένοι, θα τα καταφέρουν. Κουραφέξαλα. Πράγματι βλέπετε στα κανάλια σας -και θα μιλήσω μόνο για τα μπλόκα στη Λάρισα- ογκωδέστατες συγκεντρώσεις τρακτεριών. Αυτό που δε βλέπετε είναι το …χρώμα τους (βλέπετε οι κατασκευαστές τους τα προτιμούν στο …λαχανί ή είναι σκουριασμένα από την πολυκαιρία). Γιατί, αυτά που είναι συγκεντρωμένα στα Τέμπη, είναι τα λαρισαϊκά «γαλάζια» τρακτέρ του κορυφαίου αγροτοσυνδικαλιστή Θ. Κοκκινούλη, ενώ αυτά που βρίσκονται στον κόμβο της Νίκαιας (λίγο έξω από τη Λάρισα, στον κόμβο για Τρίκαλα-Καρδίτσα) είναι τα τρικαλινά «κόκκινα», του άλλου κορυφαίου αγροτοσυνδικαλιστή -και πρώην βουλευτή του ΚΚΕ- Β. Μπούτα.
Η εικόνα που βγαίνει στα παράθυρα για το αγροτικό κίνημα και τους αγροτοσυνδικαλιστές είναι …σκανδαλιστική. Συναγωνιστές μεν κομματικοί αντίπαλοι δε, ειρωνεύονται ο ένας τον άλλο, πικάρει ο ένας τον άλλο, καρφώνει ο ένας τον άλλο. «…Εμείς εδώ στα Τέμπη, κόβουμε την Ελλάδα στα δύο, εσείς εκεί τι κάνετε;» ρίχνει ταβανόπροκα ο ένας. «Όταν εμείς κάναμε κινητοποιήσεις και κλείναμε τους δρόμους, εσύ έτρεχες στις τράπεζες» αποκρίνεται ο άλλος. Και η ενότητα με την ομόνοια στα δύο μπλόκα καλά κρατούν (φυσικά το τσίπουρο, τα λουκάνικα και το κρασάκι, επίσης. Γιατί, πώς να το κάνουμε, νηστικό αρκούδι ...σε μπλόκο δε βγαίνει).
Όπως θα γνωρίζετε -μα από τα δελτία των οχτώ φυσικά- οι γαλάζιοι βουλευτές πήραν εντολή άνωθεν να μην εμφανιστούν στα μπλόκα. Ελάχιστες δηλώσεις στα κανάλια. Εκεί αλωνίζουν οι πρασινοκόκκινοι και λοιπόν χρωματικών αποχρώσεων. Μόνη εξαίρεση, ο γαλάζιος βουλευτής του …κάμπου, ο Μάξιμος Χαρακόπουλος -Ψάξιμος κατά τους κομματικούς του αντιπάλους- είχε το …θάρρος και πήγε στα μπλόκα. Ποιο μπλόκο όμως νομίζετε; Ναι, το βρήκατε. Μα φυσικά στο γαλάζιο μπλόκο των Τεμπών, εκεί που βρίσκεται ο σύντροφός του και ομοϊδεάτης του αγροτοσυνδικαλιστής. Εκεί που θα βρει σίγουρα …ευήκοα ώτα ακουώντων. Εκεί που θα τον …ακούσουνε, εκεί που δε θα τον γιουχάρουνε. Εκεί λοιπόν, εξέφρασε την αλληλεγγύη του στα «δίκαια αιτήματα των αγροτών» και τόνισε «την ανάγκη ενίσχυσης του αγροτικού κόσμου». Δήλωσε δε αισιόδοξος ότι «μπορούν να ικανοποιηθούν τα περισσότερα αιτήματα των αγροτών». Το θέμα είναι, θα πήγαινε εκεί και θάλεγε ότι είπε, αν στον τελευταίο ανασχηματισμό υπουργοποιούνταν, όπως όλοι ανέμεναν;

ΥΓ. Για τα «πράσινα» τρακτέρια δεν ξέρω να σας πω με σιγουριά πού βρίσκονται. Σίγουρα ζέσταναν τις μηχανές τους αλλά σε ποιο …χρωματικό μπλόκο βρίσκονται, δεν είμαι σίγουρος. Μάλλον προς Νίκαια μεριά.

Τετάρτη 21 Ιανουαρίου 2009

Αν συνέβαιναν κι εδώ...

Ελλάδα, εκλογές 2120. Ας φανταστούμε το σκηνικό της ορκωμοσίας του νέου Πρωθυπουργού της Ελλάδας. Το επίθετο του …νέου, γνωστό: ή Καραμανλής ή Παπανδρέου ή Μητσοτάκης… Σε κάτι διαφορετικό, δισύλλαβο ας πούμε, το βλέπω χλωμό.
Yes we can, φαντάζομαι πως θάλεγε (δεν ξέρω, μήπως κιόλας τόπε) ο Πρωθυπουργός. Give us a hope, θα απαντούσαν όλοι οι βουλευτές, σύσσωμη η Βουλή των Ελλήνων –και οι ανά τον κόσμο συνέλληνες. Πράσινοι, Γαλάζιοι, Κόκκινοι, Βένετοι και λοιπές …χρωματικές δυνάμεις. Όλοι εκεί, όλοι μαζί, να ανεμίζουν τις πολύχρωμες κομματικές τους σημαίες. I hove a dream θα συνέχιζε αυτός και όλοι θα …ρουφάγαμε τις μίξες μας –από συγκίνηση. Και θάναι εκεί, μπροστά μπροστά και ο χαμένος εσωκομματικός αντίπαλος, συν γυναιξί και …(τέκνα δεν είδα, σάμπως τα ξέρω κιόλας;). Ο άλλος, ο εξω-κομματικός και βασικός αντίπαλός του, θάνει κι αυτός εκεί. Λιγάκι κατσουφιασμένος, μάλλον απορροφημένος· πιθανόν να συλλογάτε τι να έφταιξε που έχασε. Πάντως, την προηγούμενη βραδιά, σ’ ένα δείπνο ήταν μαζί, τον προσφώνησε και ήταν κι οι δυο χαμογελαστοί. Αντάλλαξαν και μία θερμή χειραψία. Όλα μέλι γάλα. Η εκλογική μάχη έληξε. Άλλωστε κι οι δυο έλληνες είναι, αγωνίστηκαν …για την Ελλάδα ρε γμτ!
Η αοιδός Lady άδει ένα άσμα ασμάτων -μια αηδία κοινώς-, στην έναρξη της εκδήλωσης. Τα Μουσικά Σύνολα της ΙΕΡΤ (*), με μαέστρο τον Ανδρέα Πυλαρινό Δ’, εκτελούν μια σύνθεση του ΛεΠα Ζ’ κλείνοντας τη σεμνή και ταπεινή εκδήλωση, το κόστος της οποίας ανήλθε στα 150 εκατομμύρια γουάν (ευρώ, ρούβλια και δολάρια έσβησαν από τον χάρτη). Ποσό τριπλάσιο από αυτό που χρειάστηκε για την τελετή ορκωμοσίας του προηγούμενου πρωθυπουργού και πενταπλάσιο του αντίστοιχου που χρειάστηκε ο προπροηγούμενος πρωθυπουργός για τη δική του ορκωμοσία. Κανείς όμως δεν παραπονιέται για το υπέρογκο ποσό, ούτε τα δύο εκατομ. άστεγων της Αθήνας. Ούτε οι 5.000 περίπου καναλάρχες, ούτε οι ΜουΜουΕδες, ούτε καν οι ΤραγκοΚακαουνάκηδες της εποχής.
Ορκίστηκε, ζήτησε τη βοήθεια του Θεού, χαιρέτησε δια χειραψίας συντρόφους και αντιπάλους, αντευχήθηκαν θερμά και ξεκινάει τον παρθενικό του λόγο, προς άπασαν την οικουμένη. Όλοι κρέμονται από τα χείλη του. I have a hope και μπλα μπλα… Οι πάντες παραληρούν, κάποιοι σκουπίζουν τα δάκρυά τους. Εξηγεί τις προτεραιότητες της διακυβέρνησής του και όλοι φεύγουν ευχαριστημένοι. Άλλη μια εκλογική διαδικασία τελειώνει. Όλοι δέχονται χωρίς μεμψιμοιρίες το αποτέλεσμα και παραδέχονται την επικράτηση του νέου πρωθυπουργού. Η αντιπολίτευση επίσης, ούτε καν διανοείται, την επομένη, να θέσει θέμα παραίτησης και εκλογών. Αποδέχονται την ήττα τους και συμβάλουν στη ομαλή λειτουργία των θεσμών. Ο νέος Πρόεδρος, μόλις ορκίστηκε, είναι Πρόεδρος όλων και το σέβονται. Άλλωστε, μετά τη λήξη της θητείας του, θα έχουν το χρόνο να διεκδικήσουν –εκ νέου- τη νίκη, να πάρουν τη ρεβάνς. Όλοι γυρίζουν στις δουλειές τους ευχαριστημένοι -λίγο ή πολύ, πάντως ευχαριστημένοι διότι η χώρα έχει κυβέρνηση. Και όλοι και όλα, ελπίζουν στα καλύτερα.

Αυτά έγιναν -δυστυχώς για εμάς- σε μια πολύ μακρινή μας χώρα, στις ΗΠΑ. Ο νέος πρόεδρος των ΗΠΑ είναι ο Barack Hussein Obama, η εσωκομματική του αντίπαλος η Hillary Clinton του …αλανιάρη Bill, ο αντίπαλος ασπρομάλλης John Mackein και ο απερχόμενος –και μάλλον στον …κόσμο του- George Junior Bush. Γιατί στη δική μας Δημοκρατία, ο ηττημένος δε θέλει να βλέπει στα μάτια του το νικητή, ο εσωκομματικός αντίπαλος διαγράφεται –με την πρώτη …απροσεξία- ή παροπλίζεται και η αντιπολίτευσή την επομένη ζητάει παραίτηση της …νωπής κυβέρνησης και προκήρυξη εκλογών. Αυτά συμβαίνουν εδώ. Τα άλλα συνέβησαν εκεί.

(*) Ιδιωτική Ελληνική Ραδιοφωνία Τηλεόραση

Σάββατο 17 Ιανουαρίου 2009

Ασυναρτησίες στα λατινικά Vs Λατινική …υστερία από τον phlou…flis

Μας πετάει μια …tabula rasa (άγραφη πινακίδα) κατακούτελα ο υπουργός, ο της Παιδείας -σε μια de profundis (εκ βαθέων) δήλωσή του στους δημοσιογράφους. Του απαντάει με ένα …quo vadis (πού πηγαίνεις) η σκιώδης υπουργός του ΠαΣοΚ. Φήμες άρχισαν να διαδίδονται per terram per mare (στη ξηρά και στη θάλασσα) και τα νέα διαθόθηκαν urbi et orbi (παντού): Πού το πάνε οι δυο τους; A propos (επί τη ευκαιρία) η χρήση των λατινικών έγινε για ν’ ανέβει το επίπεδο του πολιτικού πολιτισμού μας (κάτι ανάλογο με το «όπως λέει και μια κινέζικη παροιμία», για να προσδώσει κανείς κύρος στα λεγόμενά του), συμπληρώνω κι εγώ, phlou…flis ων.


'Οπως θα θυμούνται και οι παλαιότεροι, ο πολιτικός πολιτισμός υπήρχε στην ελληνική πολιτική σκηνή ab aeterno (ανέκαθεν), άσχετα αν ο κάθε πολιτικός αντίπαλος έλεγε ab hoc et ab hac (άλλ’ αντ’ άλλων). Αυτά που έλεγε όμως τα …εννοούσε και τα έλεγε ab imo pectore (εκ βάθους καρδίας), ακόμα και όταν ο ίδιος δεχόταν μαχαιρώματα ab intra (εκ των έσω). Καμιά φορά, όμως, οι αποφάσεις λαμβάνονται ab irato (εν βρασμώ ψυχής) και τότε τα πάντα παραπέμπονται ad calendas graecas (εις τας ελληνικά καλένδας). Τότε συστήνονται επιτροπές ad hoc (γι’ αυτό τον σκοπό), για να ερευνήσουν κάθε υπόθεση και να δράσουν ad libitum (κατά βούλησιν), ακολουθώντας ad litteram (κατά γράμμα) τις επιταγές των προϊσταμένων. Και αυτό επαναλαμβάνεται ad nauseam (κατά κόρον), απλά και μόνο ad ostentationem (για το θεαθήναι). Φυσικά, καταλαβαίνει κανείς πως η κατάρρευση ενός τέτοιου σαθρού πολιτικού οικοδομήματος είναι ad portas (στις πύλες). Την όποια ευθύνη καλείται να την αναλάβει ο κος γενικός, το alter ego (ο άλλος εαυτός) του εκάστοτε υπουργού. Γιατί, η λογική του υπουργού είναι aut Caesar aut nihil Καίσαρ ή τίποτε). Καθότι, de minimis non curat lex (ο πραίτωρας δεν ασχολείται με ασήμαντα). Εξάλλου, dolce far niente (η απραγία έχει τη γοητεία της) είναι ιδιαιτέρως προσφιλής σήμερα σε τέτοια άτομα όταν κατέχουν εξουσία. Ενώ παλαιότερα… Αφήστε, autres temps, autres moeurs (άλλοι καιροί, άλλα ήθη). Όμως, μια τέτοια συμπεριφορά θεωρείται casus belli (αιτία πολέμου) για τους αντιπάλους.
Πού θα πάει όμως, τα πράγματα θ’ αλλάξουν, είναι μοιραίο γιατί che sara, sara (αυτό που είναι να συμβεί, θα συμβεί) κι εμείς dum spiro spero (όσο ζούμε ελπίζουμε). Διότι, dura lex sed lex (σκληρός ο νόμος, αλλά νόμος) σ’ αυτές τις περιπτώσεις. Κάποτε θα καταλάβουν πως errare humanum est (το πλανάσθαι ανθρώπινον εστι). Γνωρίζουν πως fortes fortuna iuvat (η τύχη βοηθάει τους ισχυρούς) αλλά μέχρι πότε; Ο κόσμος θα τους θέσει, είτε in margine (στο περιθώριο) είτε in medias res (στο κέντρο των πραγμάτων).. Απαιτούνται hic et nunc (εδώ και τώρα) τολμηρές αποφάσεις από τον προϊστάμενο πρωθυπουργό, αλλιώς θα καταστούν imperium in imperio (κράτος εν κράτει). Είναι luce clariore (ηλίου φαεινότερον). Γιατί δεν το βλέπει;

Κυρίες και κύριοι, φίλοι συν-boggers, οccasione data (δοθείσης της ευκαιρίας) προσπάθησα κι εγώ, pausis verbis (εν συντομία) με τα …χύμα λατινικά μου –κάτι σαν τα αγγλικά της …παραλίας- να ...προσφέρω στον πολιτικό πολιτισμό μας! Άραγε τα κατάφερα ή θα κινδυνεύσω να χαρακτηριστώ persona non grata (ανεπιθύμητο πρόσωπο) στην blog-όσφαιρα; ‘Η ακόμα χειρότερα, θα αναφωνήσετε όλοι μαζί: O tempora! O mores! (ω καιροί! ω ήθη!) ad gloriam (προς δόξαν) των αντιπάλων μου. Ετσι κι αλλιώς, συνηθίζεται post mortem (μετά θάνατον) ο τεθνεώς να δεδικαίωται! Πάντως, ακόμη κι αν δεν τα κατάφερα, δε σκέφτομαι να εγκαταλείψω ετούτο δω το ιστολόγιο ελεύθερης διακίνησης ιδεών (κάτι σαν το άσυλο ένα πράμα!) χωρίς quid pro quo (αντάλλαγμα). Κάποιοι φίλοι με συμβούλευαν: quieta non movere (τα ησυχάζοντα μην κινείς) αλλά πού να τους ακούσω. Vae victis (ουαί τοις ηττημένοις), τους απαντούσα. Υπομονή, quod erat demonstrandum (όπερ έδει δείξαι). Θα συνεχίσω να γράφω, έστω και sotto voce (χαμηλοφώνως) γιατί τα scripta manent, verba volant (τα γραπτά μένουν, τα λόγια πετούν).

ΥΓ. Άρη και Άννα, στα λατινικά σας έσκισα! Ouaou (ουάου)!!

Παρασκευή 16 Ιανουαρίου 2009

ROM της Λάρισας: ένας ...ΜΚΜ, για την ανακύκλωση

Σήμερα λέω να ξεφύγω από την καθημερινή πραγματικότητα, τους πολέμους, την κρίση, τα σκάνδαλα και τα συλλαλητήρια (όχι φυσικά, δε τα ξεχνάω γιατί ΑΥΤΑ δε θα μ’ αφήσουν να τα ξεχάσω) και να γράψω για ένα άλλο θέμα, επικαιρότητας κι αυτό, το θέμα της ανακύκλωσης.

Εκεί που μπήκαμε με θέρμη στα ..προγράμματα ανακύκλωσης, Διαβάζω, Ακούω και Βλέπω πως αρχίζουν να εμφανίζονται τα πρώτα …προβλήματα ή προβληματάκια, αν θέλετε. Επιφυλάξεις φορέων για το νέο σύστημα ανακύκλωσης που εγκρίθηκε από το ΥΠΕΧΩΔΕ, διαβάζω στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ· τα προβληματάκια που λέγαμε. Πρόβλημα όμως και στη διάθεσή τους –στις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες- καθώς το ενδιαφέρον της Κίνας (του μεγαλύτερου εισαγωγέα ανακυκλώσιμων) έχει μειωθεί τα τελευταία χρόνια.

Στις συχνές-πυκνές επισκέψεις μου στην Αθήνα, παρακολουθώ με μια …ζήλια, τους αθηναίους κάθε ηλικίας -νέοι, γέροι, μικρά παιδιά και οι «φιλιππινέζες»- να κατεβάζουν τις σακούλες σκουπιδιών τους και να αφήνουν, τα μεν ανακυκλώσιμα στους μπλε κάδους, τα δε υπόλοιπα στους άλλους κάδους. Επιτέλους, αναφωνώ, και οι έλληνες αποκτούμε συνείδηση, κατ’ αρχάς οικολογική. Κάτι είναι και αυτό, σαν αρχή. Από την άλλη …θλίβομαι που βλέπω αυτούς τους κάδους ξεχειλισμένους και …πλαισιωμένους με αναρίθμητες σακούλες, διότι η υπηρεσία συλλογής καθυστερεί να τα συλλέξει. Οι αθηναίοι, σκέφτομαι απέκτησαν …ευρωπαϊκές συνήθειες αλλά οι υπηρεσίες μένουν ακόμη στις ανατολίτικες αντίστοιχες.
Στη Λάρισα, όπου διαβιώ εργαζόμενος, ...επίσημα ανακυκλώνουμε μόνο το χαρτί, ανεπίσημα κάποια μεγάλα καταστήματα και τελευταία και ο Δήμος -δειλά δειλά- ξεκίνησαν πρόγραμμα ανακύκλωσης ηλεκτρικών και ηλεκτρονικών συσκευών. Όμως, ένας άλλος …Μη Κρατικός Οργανισμός (Μ.Κ…Ο.) -…ΜΚΜηχανισμός θα έλεγα ορθότερα- πιο οργανωμένος, πιο ευέλικτος, πιο άμεσος και χωρίς κόστος για την πολιτεία, έχει αναλάβει –καιρό τώρα- την ανακύκλωση ΚΑΘΕ υλικού που προσφέρεται προς τούτο. Αναφέρομαι στους ROM, τους γνωστούς μας τσιγγάνους. Σαρώνουν όλες τις γειτονιές, ατομικά ή ομαδικά -οικογενειακά δλδ- με αυτοσχέδια καρότσια, καροτσάκια και φορτηγά, κάθε ηλικίας και φύλου, αθόρυβα ή με τον σχετικό μεγαφωνικό σύστημα εγκατεστημένο στα Ντάτσουν. Εργάζονται όλες τις ημέρες, εργάσιμες και αργίες, όλο το 24ωρο, κάτω από οποιεσδήποτε καιρικές συνθήκες, συγκεντρώνοντας το υλικό είτε κατευθείαν στα φορτηγά είτε σε σταθμούς επαναφόρτισης, με σκοπό -φυσικά, φυσικότατα- την εμπορία και την αποκόμιση χρημάτων. Η προσφορά τους στην πόλη είναι τεράστια, στο δε περιβάλλον ανεκτίμητη. Δε γνωρίζω σε ποια σεμινάρια περί ανακύκλωσης συμμετέχουν -αν συμμετέχουν-, δεν γνωρίζω ποιες είναι οι απόψεις τους για το περιβάλλον -αν έχουν-, την αειφορία, τη μόλυνση ή τους ρύπους, αλλά τους …βγάζω το καπέλο. Προφανώς, αποκομίζουν μεγάλα κέρδη, αφού ζουν από την ανακύκλωση και δε γνωρίζω τι είδους ζημιά -οικονομική κρίση- θα τους επιφέρει τον προαναγγελθέν πρόγραμμα ανακύκλωσης του Δήμου Λάρισας. Αλλά οι άνθρωποι είναι πανέξυπνοι, πολυμήχανοι και κάτι άλλο θα σκεφτούν. Ελπίζω και πάλιν προς όφελος της πόλης και του περιβάλλοντος.
Σκεφτείτε πως ξεκίνησαν από τις «πατάτεεεεεε», πήγαν στις «καρέκλιεεεεε», τα καλοκαίρια στα «καρπούζιααα με τη …Βούλα» και σήμερα στην ανακύκλωση προϊόντων. Είναι δυνατόν ποτέ να γνωρίσουν κρίση ή ανεργία;

Πέμπτη 15 Ιανουαρίου 2009

Κάποια άρθρα του Συντάγματος πρέπει να υπογραμμιστούν με αίμα;

Παρακολουθώ, όπως κι εσείς φαντάζομαι, τον αγώνα του, 21 χρονών, αστυνομικού να κρατηθεί στη ζωή –τουλάχιστον σ’ αυτόν δόθηκε αυτή η ευκαιρία, η 2η ευκαιρία-, την αγωνία των οικείων του καθώς και τις απέλπιδες κραυγές τους για σεβασμό της ιδιωτικής τους ζωής –γιατί υπάρχει και τέτοια! Οι προσπάθειες της αντιτρομοκρατικής υπηρεσίας συνεχίζονται στα σκοτεινά -πού αλλού θα μπορούσαν άλλωστε- χωρίς κανένα μέχρι σήμερα αποτέλεσμα. Ήρθε να …καθίσει και η απαγωγή του εφοπλιστή και να μπερδέψει κι άλλο το κουβάρι· αυτό της εγκληματικότητας και της τρομοκρατίας.

Η Πολιτεία, μέσω επιταγών του Συντάγματος, δεν μπορεί να υπερασπιστεί τη ζωή των πολιτών της. Διαβάζω στο άρθρο 2.1. πως «Ο σεβασμός και η προστασία της αξίας του ανθρώπου αποτελούν την πρωταρχική υποχρέωση της Πολιτείας». Στο δε άρθρο 5.2. πως «Όλοι όσοι βρίσκονται στην Ελληνική Επικράτεια απολαμβάνουν την απόλυτη προστασία της ζωής, της τιμής και της ελευθερίας τους». Αυτό το «όλοι» πρέπει να υπογραμμιστεί, να το θυμόμαστε, να το θυμούνται. Αλλά, μήπως η υπογράμμιση αυτή πρέπει να γίνει με αίμα; Για να συγκλονίζει; Να συγκλονίζει αυτούς που υπόσχονται «εξονυχιστική έρευνα» και «παραδειγματική τιμωρία των ενόχων», που ακούγονται λόγια κενά, έπεα πτερόεντα. Γιατί κανένας ένοχος δεν βρέθηκε (πλην των μελών της 17 Νοέμβρη), για να δοθεί έτσι το μήνυμα ατιμωρησίας, ειδικά όταν οι θύτες βρίσκονται στις τάξεις των δυνάμεων ασφαλείας. Κάποιοι, φυσικοί και ηθικοί αυτουργοί ζουν με το βάρος αδικοχαμένων ψυχών· αλλά στη δική τους ψυχή δεν πρέπει να ήταν ιδιαίτερα μεγάλο το βάρος αυτό. Καθώς και των πολιτικών τους προϊσταμένων. Ας θυμηθούμε κάποια ...μεμονωμένα, ...τυχαία περιστατικά ...πρόσκρουσης ή ...εποστρακισμού! (ας είναι καλά το google που με βοήθησε προς τούτο).


Νοέμβριος 1980. Σε μαζική διαδήλωση μια εργάτρια, η Σταματίνα Κανελλοπούλου, 21 ετών, πέφτει νεκρή, χτυπημένη από τα κλομπ των αστυνομικών, ενώ ένας φοιτητής Ιάκωβος Κουμής, 26 ετών, σκοτώνεται από πυροβόλο όπλο. Οι ένοχοι παραμένουν ατιμώρητοι, αφού κανείς τους δε βρίσκεται. Οι ΕΔΕ και οι άλλες έρευνες απέβησαν μάταιες.
Νοέμβριος 1985. Αστυνομικός σκοτώνει τον μαθητή Μιχάλη Καλτεζά· η σφαίρα βρίσκει τον δεκαπεντάχρονο στο πίσω μέρος του κεφαλιού του. Στην περίπτωση αυτή ο ένοχος βρίσκεται, συλλαμβάνεται, δικάζεται και στο εφετείο …αθωώνεται (αφού καταδικάστηκε πρωτοδίκως σε δυόμισι χρόνια φυλάκιση με αναστολή). Δλδ, ατιμωρησία!
Δεκέμβριος 2008. Ένας ειδικός φρουρός σκοτώνει τον μαθητή Αλέξανδρο Γρηγορόπουλο, 15 χρονών· η σφαίρα βρίσκει τον δεκαπεντάχρονο στο στήθος. Δεκάδες μαρτυρίες δεν επιτρέπουν στις δυνάμεις ασφαλείας –μια συντεχνία σαν τι άλλες είναι κι αυτή- να προωθήσουν το απαλλακτικό σενάριο του «αστυνομικού εν αμύνη» και του «βρασμού ψυχής». Η υπόθεση βρίσκεται στο ανακριτικό στάδιο αφού η σφαίρα δε λέει ακόμα να ...καταθέσει, να πει την πάσα ...αλήθεια.

Σε κάποιες από τις παραπάνω περιπτώσεις, οι αντίστοιχοι πολιτικοί προιστάμενοι των δυνάμεων ασφαλείας …υποβάλλουν την παραίτησή τους «για λόγους ευθιξίας». Ο εκάστοτε πρωθυπουργός δεν τις κάνει αποδεκτές·ωσάν η ευθιξία να υπακούει σε κάποιο νόμο σχετικότητας. Η ευθιξία υπάρχει ή δεν υπάρχει. Ούτε λάστιχο είναι να τεντώνει και να συσπειρώνεται.

Τετάρτη 14 Ιανουαρίου 2009

Η επίλυση του Κυπριακού μήπως βρίσκεται στο …περιουσιακό

Έτος επίλυσης του Κυπριακού χαρακτηρίστηκε το 2009 τόσο από τα Ηνωμένα Έθνη όσο και από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Πόσες φορές διαβάσαμε, ακούσαμε, πιστεύσαμε και στο τέλος απογοητευτήκαμε από ανάλογες δηλώσεις. Πράγματι, η Κύπρος βρίσκεται μπροστά στην προοπτική δύο παραλλαγών διχοτόμησης: μιας συμφωνίας τύπου Σχεδίου Ανάν (και κάτι χειρότερο) ή της …αποκατάστασης της de facto κατάστασης, της διχοτόμησης δλδ, στην οποίαν βαδίζουμε αργά μα σταθερά.

Γιατί όμως εγώ έχω διαφορετική άποψη; Γιατί έχω μια υποψία –ίσως και πεποίθηση- πως αν λυθεί το περιουσιακό θετικά για τους κύπριους, το κυπριακό θα έχει λυθεί αυτοστιγμεί; "Χωρίς ουσιαστική ικανοποίηση στο περιουσιακό, το κυπριακό δεν λύνεται. Τελεία και παύλα". Η χαρακτηριστική αυτή τοποθέτηση διπλωμάτη είναι ενδεικτική της σημασίας που αποδίδει η ελληνοκυπριακή πλευρά στο συγκεκριμένο κεφάλαιο. Για τρεις λόγους:
  • Ο πρώτος, διότι το περιουσιακό αφορά σε χιλιάδες ανθρώπους, πρόσφυγες και τις περιουσίες τους.
  • Ο δεύτερος, αφορά στο γεγονός ότι το ζήτημα των περιουσιών θα δώσει και το στίγμα του αν η λύση θα σέβεται ή όχι τα βασικά ανθρώπινα δικαιώματα και ελευθερίες ή αν θα καθιστά τους ελληνοκυπρίους πολίτες «περιορισμένων» δικαιωμάτων.
  • Ο τρίτος λόγος συνίσταται στο γεγονός πως αν οι τουρκικές προθέσεις στο κεφάλαιο των περιουσιών είναι απογοητευτικές, τότε θα είναι ουσιαστικά προδιαγεγραμμένη η πορεία και η κατάληξη των συζητήσεων και σε θέματα-κεφάλαια όπως Διακυβέρνηση και Κατανομή Εξουσιών.

Η ελληνοκυπριακή πλευρά θεωρεί ότι το κατά πόσον θα υπάρξει ικανοποιητική διευθέτηση του περιουσιακού θα εξαρτηθεί από την ανταπόκριση στα εξής κριτήρια: 1) Το ποσοστό εδάφους που θα επιστραφεί. 2) Η πλήρης -αλλά και στην πράξη- αναγνώριση του δικαιώματος ιδιοκτησίας των ελληνοκυπρίων, χωρίς βεβαίως θεωρίες περί …διπλής ιδιοκτησίας. 3) Αναγνώριση ότι τον πρώτο λόγο στις περιουσίες θα έχουν οι νόμιμοι ιδιοκτήτες και ενδεχομένως το δεύτερο λόγο οι νυν χρήστες. Δηλαδή, οι νόμιμοι ιδιοκτήτες θα έχουν το πλήρες δικαίωμα επιλογής του πώς θα αξιοποιήσουν την περιουσία τους (επιστροφή σε αυτήν, πώληση κτλ).


Είχα γράψει σε παλαιότερη ανάρτησή μου πως δε γνωρίζω πραγματικά ποια λύση και τι λύση θέλουν οι συμπατριώτες μου. ‘Η ακόμη κι αν κάποιοι θέλουν λύση. Εξηγούμαι:

  • Οι νέοι (ελληνοκύπριοι, τουρκοκύπριοι και τούρκοι έποικοι) ηλικίας μέχρι και 34 χρόνων, έχουν γεννηθεί γνωρίζοντας την υπάρχουσα κατάσταση, «εμείς από δω κι αυτοί από κει». Αυτοί, πιστεύω πως (οι νεώτεροι σίγουρα) προτιμούν ή αποδέχονται την υπάρχουσα κατάσταση.
  • Οι μη πρόσφυγες, αναρωτιέμαι αν θέλουν καν λύση που να οδηγεί στην προηγούμενη κατάσταση; Γιατί, σε μια τέτοια περίπτωση θα …ζημιωθούν οικονομικά.
  • Και από την άλλη, οι πρόσφυγες οι οποίοι δικαίως περιμένουν τη λύση. Τώρα ποια λύση θέλουν; Κυρίως θέλουν να επιστραφεί η παλιά ιδιοκτησία τους και η διαχείριση αυτής στα χέρια τους. Είναι ρεαλιστές. Το μόνο που θέλουν είναι να υπάρξει εγγύηση για την ασφάλεια και την προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων τους.

Μέχρι σήμερα τρεις γενιές «ζουν» το κυπριακό πρόβλημα –η τέταρτη, τα εγγόνια μας δηλαδή, τώρα γεννιέται. Η γενιά των πατεράδων μας, που έζησαν και δημιούργησαν στα κατεχόμενα και τελικά τα έχασαν όλα. Η γενιά η δικιά μου που έζησε αλλά δεν πρόλαβε να χαρεί, να «απολαύσει». Και η γενιά των παιδιών μας, η οποία απλώς …έμαθε το πρόβλημα και επισκέφτηκε –ή όχι- τα κατεχόμενα. Ο φυσικός θάνατος των δύο πρώτων πιθανόν –για να μην πω σίγουρα- θα αλλάξει το σκηνικό. Λέτε αυτό να περιμένουν κάποιοι πολιτικοί μας, οι ξένοι και σίγουρα οι Τούρκοι; Ο χρόνος θα δείξει του λόγου το αληθές -ή αναληθές!


ΥΓ. Η παρούσα ανάρτηση γράφτηκε τη Δευτέρα 12 του γενάρη και προγραμματίστηκε για την Τετάρτη 14 γενάρη.

Τρίτη 13 Ιανουαρίου 2009

Όλα τα ‘χε η Παλαιστίνη, οι βόμβες φωσφόρου της έλειπαν

'Οχι, δεν πρόκειται για πυροτεχνήματα στον ουρανό της Γάζας, ούτε για πτώση αστεροειδών, αλλά για βόμβες λευκού φωσφόρου τις οποίες χρησιμοποιούν οι ισραηλίτες στρατιώτες.

Εμπειρογνώμονας του περιοδικού, στρατιωτικής επιθεώρησης της Βρετανίας, «Jane΄s», δήλωσε κατηγορηματικά ότι «τα συγκεκριμένα βλήματα περιέχουν φωσφόρο». Διευκρίνισε μάλιστα ότι «πρόκειται για έναν εξελιγμένο τύπο βόμβας που δεν φέρει την εξαιρετικά καυστική ουσία του φωσφόρου στο περίβλημα αλλά μέσα σε μικρές σακούλες». Όπως εξήγησε, οι υφασμάτινες συσκευασίες, 116 τον αριθμό, διασπείρονται στον αέρα αφού πυροδοτηθούν από το εκρηκτικό γέμισμα που φέρουν οι οβίδες και εκρήγνυνται ελάχιστα δευτερόλεπτα αργότερα. Η καύση αυτού του μείγματος διαρκεί 5 έως 10 λεπτά και δημιουργεί πυκνά νέφη καπνού, τα οποία αποτελούν ιδανική μέθοδο «απόκρυψης» για τις χερσαίες δυνάμεις. Ο ισραηλινός στρατός χρησιμοποιεί τις βόμβες αυτές για να δημιουργήσει προπέτασμα καπνού στο πεδίο της μάχης.
Από την άλλη, πολλές είναι οι μαρτυρίες γιατρών και νοσηλευτών στη Λωρίδα της Γάζας που επιβεβαιώνουν ότι συχνά αντικρίζουν «πολύ ασυνήθιστα» τραύματα. «Δεν μοιάζουν με τα άλλα εγκαύματα που βλέπουμε συνήθως. Πρόκειται για εγκαύματα τρίτου βαθμού, τα οποία δεν φαίνεται να μπορούμε να αντιμετωπίσουμε αποτελεσματικά». Και τονίζουν με έκπληξη: «Τα τραύματα είναι πολύ βαθιά και εντελώς διαφορετικά από τα συνήθη».

Γενικότερα, ο λευκός φωσφόρος είναι μια εξαιρετικά τοξική ουσία και η έκθεση σε αυτή μπορεί να αποβεί μοιραία. Μπορεί να προκαλέσει πολύ σοβαρά εγκαύματα και βλάβες στο ήπαρ, την καρδιά και τα νεφρά. Παρ’ όλ’ αυτά, η χρήση του δεν είναι απαγορευμένη από καμία διεθνή συνθήκη. Ωστόσο το Πρωτόκολλο ΙΙΙ της Σύμβασης της Γενεύης του 1980 για τα συμβατικά όπλα απαγορεύει τη χρήση του εναντίον πληθυσμών ή στρατιωτικών δυνάμεων που βρίσκονται κοντά στον άμαχο πληθυσμό.
Αντίστοιχα βλήματα βρίσκονται σε μεγάλες ποσότητες και στις αποθήκες πυρομαχικών των Ηνωμένων Πολιτειών και της Βρετανίας, ωστόσο δεν χρησιμοποιούνται ως όπλα κατά προσωπικού, καθώς αυτό απαγορεύεται από το τρίτο πρωτόκολλο της Χάρτας περί των Συμβατικών Όπλων που υπεγράφη στη Γενεύη το 1980.


Τώρα θα μου πείτε τι θέμα βάζω και τι συζητάμε. Εδώ οι ισραηλίτες πολιτικοί έχουν γραμμένα στα παλιά τους παπούτσια τον ΟΗΕ, το Συμβούλιο Ασφαλείας, όλο τον κόσμο, όλα τα Διεθνή Δίκαια, όλες τις Διεθνείς Συνθήκες, όλα τα Διεθνή Πρωτόκολλα, όλες τις Διεθνείς Χάρτες, στη βόμβα λευκού φωσφόρου θα ...κωλώνανε;

Δευτέρα 12 Ιανουαρίου 2009

Πάμε καλά (στη Γάζα), ξεπερνιέται η κρίση (στις βιομηχανίες πολέμου)

Το Ισραήλ κινητοποίησε τον πολεμικό της μηχανισμό (έχει ήδη καλέσει εφέδρους), εισβάλλει, βομβαρδίζει, δολοφονεί και επελαύνει στη Γάζα (χωρίς ουσιαστική αντίσταση και με τους ...συνέταιρους να επικροτούν τους δε άραβες και άλλους να σιωπούν).
Η Χαμάς -παράνομα ή νόμιμα εξοπλισμένη- εκτοξεύει πυραύλους στο Ισραήλ και σκοτώνει, αμάχους κυρίως (χωρίς να λογαριάζει το …ημέτερο ανθρώπινο κόστος).
Οι ΗΠΑ και οι λοιπές χώρες-βιομηχανίες …πολέμου, πωλούν οπλισμό και εξοπλισμό εκατέρωθεν, νόμιμα ή παράνομα (πάντοτε σε …ετοιμότητα και σε αγαστή συνεργασία).
Πολιτικοί, υπουργοί, ειδικοί, απεσταλμένοι, δημοσιογράφοι, βουλευτές πάνε κι έρχονται, ξημεροβραδιάζονται και συσκέπτονται με αποτέλεσμα τα αεροπορικά εισιτήρια, τα ξενοδοχεία, εστιατόρια ανεβάζουν τον τζίρο τους (άλλος ξοδεύει και άλλος πληρώνει).
Άμαχοι και κυρίως παιδιά -εκατέρωθεν αλλ’ …ανισόρροπα- πληρώνουν με ζωές και αίμα (κουφάλες νεκροθάφτες τα καταφέρατε πάλι).
Ο λοιπός …πολιτισμένος κόσμος παρακολουθεί, συντρέχει με ανθρωπιστική βοήθεια (αίμα, φάρμακα, τρόφιμα κ.ά.) και διαδηλώσεις (αλλά δεν έχει κότσια να καταγγείλει επίσημα. Δημόσια και θαρρετά).
Ο φόρος αίματος-ζωών καλά κρατεί (τον οποίον πληρώνουν σχεδόν πάντοτε οι αδύναμοι και οι φτωχοί)!
Ο τζίρος …ζωών-όπλων ανεβαίνει (και τα …κοράκια τρίβουν τα χέρια τους ευτυχισμένα).
Ο παγκόσμιος τζίρος στα φάρμακα και τρόφιμα ανεβαίνει (μιας και αγοράζονται και αποστέλλονται στη Γάζα. Σκεφτείτε ότι υπάρχει μεγάλη έλλειψη και σε σακούλες για τα …πτώματα!!)
Οι βιομηχανίες …πολέμου και τα συναφή επαγγέλματα ξεπερνούν τη χρηματοοικονομική κρίση.


Το 2009 ...τους μπήκε κερδοφόρα και άκρως αισιόδοξα. Πάμε καλά!

Σάββατο 10 Ιανουαρίου 2009

Το ...τρίτο ημίχρονο του ανασχηματισμού

Σκόρπια ψίχουλα ...ανασχηματισμού, σκαλίζοντας τον Τύπο, σας παραθέτω χωρίς αναφορά στην πηγή. Μου διέφυγε. Σόρρυ.

Αναρωτιέται ο δύσμοιρος, τον ανασχηματισμό να ονοματίσει, τίτλο να του δώσει:
  • «Δομικό» δεν τον λες, γιατί δεν είναι.
  • «Σαρωτικό» δεν τον λες γιατί δεν είναι, επίσης.
  • «Ριζοσπαστικό» δεν τον λες, που να χτυπιέσαι δηλαδή.
  • «Εντυπωσιακό»; Μμμ! Τι να πει κανείς. Εξαρτάται από το πόσο εύκολα εντυπωσιάζεσαι ή όχι.
  • «Λειτουργικό»; Πού να ξέρει κανείς; Το μέλλον θα δείξει.
  • «Αποτελεσματικό»; Η... νεκροψία θα το δείξει. Γιατί αυτός είναι ένας ανασχηματισμός στον οποίο ο Καραμανλής ποντάρει για την ανατροπή του κλίματος υπέρ της κυβέρνησης. Θα το πετύχει; Ίδωμεν.
  • Πώς τον λεν, πώς τον λεν τον ανασχηματισμό; "Αλογοσκουφικό" το δίχως άλλο! Διότι, είναι εμφανές ότι αυτός ο ανασχηματισμός έγινε για να φύγει ο Αλογοσκούφης.
Και συμπληρώνει, ο δεύτερος της παρέας, με σκεπτικισμό κατ' αρχάς αλλά με τη σιγουριά του ...ηλίθιου πως....
Ένα είναι το σίγουρο: Αμείφθηκαν με κυβερνητικά οφίτσια οι «κουκουλώσαντες», οι δε «αποπεμφθέντες-κουκουλωθέντες» κατοχύρωσαν την ατιμωρησία τους!

'Ενας τρίτος, είδε φως και μπήκε, στην παρέα, αναρωτήθηκε τί να ήθελε να πει ο ποιητής ...ο νέος υπουργός Δικαιοσύνης, στην τελετή ...-παραλαβής: «Το Υπουργείο Δικαιοσύνης διοικεί τη δικαιοσύνη”; Απεφάνθημεν ομοφώνως πως ο νέος ...έβαλε τα πράματα στη θέση τους, αφού εξήγησε πόοοοοσο ανεξάρτητη είναι η δικαιοσύνη!

Η εκδοχή της ...κινέζικης παροιμίας "εδώ τρως, εδώ πίνεις, αλλού πας και το δίνεις" δόθηκε σε ελεύθερη μετάφραση από τον Αλογοσκούφη: "οι άλλοι ξοδεύουν αλλά ένας πληρώνει
!".
Πως είδε μια τsaousa τον ανασχηματισμό...: Σε φυλακή τριτοκοσμικής χώρας, οι κρατούμενοι ελεεινοί και βρώμικοι, έκλαιγαν τη μοίρα τους. Μια μέρα μπαίνει ο διευθυντής στο κελί και τους λέει: «Ρεμάλια σήμερα θα αλλάξετε σώβρακα». Kι ενώ αυτοί άρχισαν να χειροκροτούν, ο διευθυντής συμπληρώνει: «Εσύ θα αλλάξεις μ΄ αυτόν κι εσύ μ΄ εκείνον». Έτσι ακριβώς έγινε ο ανασχηματισμός χθες.

Παρασκευή 9 Ιανουαρίου 2009

Με αφορμή την τελετή παράδοσης-παραλαβής στο υπουργείο Υγείας.

Πώς είναι η …υγεία του ελληνικού Συστήματος Υγείας; Ας κάνουμε μια απλή ...διαπίστωση.



Ο νέος υφυπουργός Υγείας Μάριος Σαλμάς παρέλαβε από τον Γ. Κωνσταντόπουλο και δήλωσε συνεχιστής του έργου του προκατόχου του στο υφυπουργείο.
Από την πλευρά του, ο κ. Κωνσταντόπουλος είπε ότι κληροδοτεί στο νέο υφυπουργό το εθνικό πλαίσιο δράσης για την αλληλεγγύη και τη φτώχεια και ευχαρίστησε τον υπουργό Υγείας, Δ. Αβραμόπουλο για τη συνεργασία, λέγοντας ότι «ο υπουργός μάς ενέπνευσε». Ο υπουργός Υγείας κ. Αβραμόπουλος έμεινε στη θέση του ως επιτυχημένος; Επειδή δεν έλυσε το πρόβλημα με τις εφημερίες, για τη διαχείριση των οικονομικών στα νοσοκομεία, για τη συμφωνία με τους προμηθευτές μετά τις κατασχέσεις ιατρικού υλικού, για τα χρέη του ΟΠΑΔ, για τις κλινικές που είναι ακόμη κλειστές, για το προσωπικό που δεν έχει προσληφθεί; Όλοι, δε, να καυχώνται για το τεράστιο έργο στο Υπουργείο Υγείας.

Να τους πιστέψω και να δεχτώ λοιπόν ότι δεν υπάρχουν προβλήματα στον τομέα της Υγείας, ή αν υπήρχαν λύθηκαν, ή ακόμα αυτά μου υπάρχουν μπήκαν στη διαδικασία επίλυσης. Στη Λάρισα, την τελευταία 3ετία έχουν ανεγερθεί και λειτουργούν –αν θυμάμαι καλά- τέσσερα (4) ΙΔΙΩΤΙΚΑ ΚΕΝΤΡΑ ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗΣ, ενώ ανεγείρετε τουλάχιστον ακόμα ένα (1). Επίσης, ανεγείρεται και ΙΔΙΩΤΙΚΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ (*), ενώ έχουν ξεφυτρώσει και αρκετοί ΟΙΚΟΙ ΕΥΓΗΡΙΑΣ, τα γνωστά μας ΓΗΡΟΚΟΜΕΙΑ, αποθήκες γερόντων (Σημ. Το αντίστοιχο Δημοτικό Γηροκομείο προσπαθεί να σταθεί στα …γεροντικά του πόδια, λόγω έλλειψης χρηματοδότησης. Πρόσφατα ανακινήθηκε το θέμα και αποκαλύφθηκε –σε όσους τουλάχιστον δεν το γνωρίζαμε- ότι …τιμητικά φέρει τον τίτλο «Δημοτικό» ενώ στην πραγματικότητα ιδρύθηκε και στηρίζεται σε δωρεές και προσφορές ιδιωτών). Και αναφέρομαι ΜΟΝΟ στην πόλη της Λάρισας.



Δικαίως μπορεί να αναρωτηθεί κανείς, γιατί αυτές οι επενδύσεις ιδιωτικών υπηρεσιών υγείας στην περιοχή; Η απάντηση μπορεί να είναι προφανής: όταν το δημόσιο ΕΣΥ καθυστερεί προκλητικά τις όποιες επενδύσεις (τόσο σε κτιριακές υποδομές όσο και σε εξοπλισμό) απαξιώνοντας το σύστημα υγείας σε βάρος των ασφαλισμένων, τα δημόσια νοσοκομεία έχουν εγκαταλειφθεί στη μοίρα τους σε ότι αφορά στις επενδύσεις σε αξονικούς και μαγνητικούς τομογράφους και όχι μόνο σε ότι αφορά στον ιατρικοτεχνολογικό εξοπλισμό. Όταν, για το δημόσιο σύστημα υγείας επίσης, ο τομέας της αποκατάστασης αποτελεί… «άγνωστη» λέξη τότε αυτά τα «κενά» έρχεται να τα καλύψει ο ιδιωτικός τομέας. Το «πεδίο δράσης» μένει ελεύθερο στις ιδιωτικές εταιρίες που «μονοπωλούν» την αγορά -και μάλιστα στους πλέον κερδοφόρους τομείς– προσφέροντας άμεσες (συνήθως και υψηλής ποιότητας) υπηρεσίες στους χρήστες υγείας που αποφεύγουν τις λίστες αναμονής και την πολύωρη ταλαιπωρία ακόμη και με ραντεβού, στα δημόσια νοσοκομεία. Οι επενδύσεις σε διαγνωστικά κέντρα, αποτελούν τις πλέον κερδοφόρες αφετέρου είναι από τις πλέον αναγκαίες για τη διάγνωση διαφόρων νόσων.
Αν, λοιπόν, ΟΛΑ πάνε καλά, τότε ή αυτοί -οι ιδιώτες επενδυτές- είναι ...χαζοί ή εμάς περνούν για χαζούς;


ΥΓ. Στη Λάρισα υπάρχουν ήδη δύο (2) Δημόσια νοσοκομεία, το Γενικό Νοσοκομείο Λάρισας και το Πανεπιστημιακό.

(*) Το συγκεκριμένο ιδιωτικό νοσοκομείο, προσπαθεί να δελεάσει γιατρούς της περιοχής να εργαστούν σ’ αυτό είτε με τη μέθοδο της …ξενάγησης στους χώρους και της …προσφοράς , είτε με τη μορφή του εκβιασμού. Για παράδειγμα, όσοι ιδιώτες διαθέτουν μαγνητικό τομογράφο …καλούνται να «συνδιαλεγούν» και «συνεργαστούν» με το εν λόγω νοσοκομείο με την …απειλή πως αν δεν το κάνουν, θα ρίξουν (στο νοσοκομείο) τις τιμές κάτω του κόστους με συνέπεια να είναι ασύμφορο στους ιδιώτες γιατρού. Γνωστόν τοις πάσι, πως πολλοί -αν όχι όλοι- οι νοσοκομειακοί γιατροί …παραπέμπουν ασθενείς τους σε ιδιωτικά κέντρα προκειμένου να εξυπηρετηθούν …άμεσα. Τα παραπάνω αναφέρω μετά λόγου γνώσεως, αλλά αποδειχτικά στοιχεία δεν έχω, οπότε …please, μη με μηνύσει κανένας γιατρός, αν πέσει στην αντίληψή του το παρόν δημοσίευμα! Δεν έχω στον ήλιο μοίρα!

Πέμπτη 8 Ιανουαρίου 2009

Ο ανασχηματισμός στα ...ΜΜΕ

Πώς είδε ο ...τύπος τον χτεσινό ανασχηματισμό και τα αντίστοιχα πρωτοσέλιδα του σημερινού Τύπου. Διαβάζοντας κανείς τα πρωτοσέλιδα, μπορεί να αναρωτηθεί -τουλάχιστον αυτό συνέβη σε μένα- αν οι …τύποι αναφέρονται στον ίδιο ανασχηματισμό, αυτόν που προέκυψε από τις χθεσινές αλλαγές (ή τράμπες ή καραμπόλες ή αντικαταστάσεις ή καρατομήσεις ή αναδομήσεις ή αναβαθμίσεις ή αποκεφαλισμούς ή όπως αλλιώς το βλέπει κανείς) ή αν πρόκειται για διαφορετικούς. Εσείς ποιον τίτλο προσδίδεται σ’ αυτόν το ανασχηματισμό ή ποιος σας εκφράζει ή σας αρέσει, ανάλογα με το αγαπημένο σας …χρώμα ή …ομάδα, διαλέγετε και παίρνετε (Σημ. Το ερώτημα-απορία που διατυπώνω, μα φυσικά ρητορικό είναι, δεν περιμένω απαντήσεις. Γιατί Φλούφλης -phlou…flis- μπορεί να λέγομαι, αλλά δεν είμαι, ούτε καν χαζός). Γι αυτώ κι εγώ αναφωνώ:

Ζήτω ο αδέσμευτος, ανεξάρτητος, ελεύθερος, δημοκρατικός, πλουραλιστικός, αχρωμάτιστος, πολιτικός και οικονομικός, πρωινός και απογευματινός Τύπος. Ο ...τύπος μου, δλδ.

Γι αυτό τον λόγο και για άλλους 2009 λόγους, για τη μη καφρο-ενημέρωσή σας, προτιμείστε τα blogs. Προσφέρονται δωρεάν και συμφέρουν.

Τετάρτη 7 Ιανουαρίου 2009

...με αρμοδιότητα τα ΜΜΕ

Αυτό το υφυπουργείο στο Εσωτερικών με αρμοδιότητα τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, δεν το καταλαβαίνω. Μπορεί να μου το εξηγήσει κανείς; Τι αρμοδιότητες, ας πούμε θα έχει; Θα εκπροσωπεί, ας πούμε, τα ΜΜΕ στην κυβέρνηση ή θα εκπροσωπεί, ας πούμε, την κυβέρνηση στα ΜΜΕ; Θα υπαχθούν, ας πούμε, όλα τα ΜΜΕ σ' αυτό (και άρα στην κυβέρνηση) ή θα υπαχθεί, ας πούμε, αυτό (το υφυπουργείο δλδ) στα ΜΜΕ; Τα ΜΜΕ θα έχουν τώρα, ας πούμε, υπουργό (ή έστω υφυπουργό) ή το υφυπουργείο, ας πούμε, θα έχει τα ΜΜΕ; Αναβαθμίζεται, ας πούμε, τώρα το αντίστοιχο υπουργείο ή αναβαθμίζονται, ας πούμε, τώρα τα ΜΜΕ; Θα είναι, ας πούμε, ο αντίστοιχος "Αντώναρος" των ΜΜΕ ή θα είναι, ας πούμε, τα ΜΜΕ του ατίστοιχου "Αντώναρου";
Τέλος πάντων, κάποιος ας μου εξηγήσει. Ας είναι και ο κύριος Κ. Γκιουλέκας.

Δευτέρα 5 Ιανουαρίου 2009

Δολοφονική απόπειρα εναντίον 21χρονου αστυνομικό

Πριν από λίγο καιρό, είχα διαβάσει σε τοίχο του Πανεπιστημίου Μακεδονίας το παρακάτω σύνθημα και είχα δημοσιεύσει σχετική ανάρτηση με τίτλο Πόσο αίμα είναι αρκετό;



Με αφορμή τη χτεσινοβραδινή δολοφονική απόπειρα εναντίον του -εικοσιενός χρονών- αστυνομικού και χωρίς να με ενδιαφέρουν οι δηλώσεις συμπαράστασης ή καταδίκης πολιτικών, συναδέλφων του αστυνομικών και άλλων, αναρωτιέμαι: μήπως ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ να κλείσει αυτός ο κύκλος αίματος; Μήπως θα πρέπει να βάλουμε τα κουμπούρια και τα «κουμπούρια» μέσα και να δούμε στα σοβαρά ΠΩΣ θα λυθεί αυτό το πρόβλημα που γέννησε και γεννά τέτοιες βίαιες αντιδράσεις, ένθεν κακείθεν; Αντε γιατί ...στραβά ξεκινήσαμε τη νέα χρονιά, παρά τις εγκάρδιες ευχές που κατά μιλιούνια στείλαμε.

Παρασκευή 2 Ιανουαρίου 2009

Ποδαρικό με φόβο και παγωμένα χαμόγελα

Ευχές για το νέον έτος, για καλύτερη χρονιά, για περισσότερη ελπίδα και αισιοδοξία, για προσωπική υγεία και ευτυχία, για ειρήνη στον κόσμο όλο, για …για… αλλά. Μήπως αυτά είναι έπεα πτερόεντα, ευχές για τις ευχές, προκάτ ευχές; Γιατί, τα αποτελέσματα από μια έρευνα της Κάπα Research στο ΒΗΜΑ της Παρασκευής 2 Ιανουαρίου 2008, άλλα δείχνουν. Το φόβο, την απογοήτευση και την απελπισία των ελλήνων για τη χρονιά που μπήκε. Αναλυτικά:

  • Το 59,2% «βλέπει» χρεοκοπία της ελληνικής οικονομίας
  • Το 55,1% πιστεύει πως η χώρα θα προσφυγή στο ΔΝΤ
  • Το 51,8% αναμένει συνέχιση των ταραχών
  • Το 57,7% φοβάται έκρηξη ανεργίας
  • Το 63,1% προσμένει σε λύσεις από το κράτος και την πολιτική
  • Το 75,2% δηλώνει απρόθυμο να αποδεχθεί θυσίες
  • Το 53% δηλώνει ότι αν το ΠαΣοΚ ήταν στην κυβέρνηση τα ίδια θα συνέβαιναν

Συμπερασματικά:

  • Το 64,2% των πολιτών πως το 2009 θα είναι μια χειρότερη χρονιά
  • Το 80,7% δηλώνει απογοητευμένο.

Η γελοιογραφία του ΚΥΡ, απεικονίζει αυτή την πραγματικότητα



Τώρα τι να λέμε; Από τη μια, βλέπουμε ή φανταζόμαστε τι θα γίνει στην Ελλάδα και από τη άλλη παρακολουθούμε και στις εξελίξεις στον υπόλοιπο κόσμο. Μια απογοήτευση, μια απελπισία ίσως (ακόμη και αυτή που προσμονούσαν στον Ομπάμα, μάλλον θα πρέπει να είναι ήδη απογοητευμένη από –μη- τη στάση του στο θέμα των ισραηλινών και της Γάζας). Και στην Ελλάδα ακόμη, βλέπουν τον Πρωθυπουργό άτολμο και την αντιπολίτευση ανύπαρκτη. Παρόλα αυτά, φύσει αισιόδοξος θα σας ευχηθώ…

Καλή (ή καλύτερη) Χρονιά, γεμάτη Υγεία, Χαρά, Ευτυχία, Ειρήνη και Αισιοδοξία. Και κυρίως να έχουμε ώτα ευήκοα στον άνθρωπο, στον συνάνθρωπό μας!

Πέμπτη 1 Ιανουαρίου 2009

Η άλλη έκδοση της ...ζαρτινιέρας



Τα συγχαρητήρια στο Δήμο Ν. Ιωνίας στην Αθήνα ή όταν η εξουσία έχει φαντασία!

Τούτη η δίψα δε σβήνει τούτη η μάχη δε παύει...

Τούτη η δίψα δε σβήνει τούτη η μάχη δε παύει...