Πέμπτη 19 Δεκεμβρίου 2019

Κάνω ότι κάνει και η γειτόνισσα από το απέναντι μπαλκόνι;


Με ρωτούν φίλοι και γνωστοί «πώς περνάς τη μέρα σου τώρα που είσαι συνταξιούχος, τι κάνεις καθημερινά, πώς διαθέτεις το χρόνο σου;». Τους απαντώ κι εγώ «κάνω ότι κάνει και η γειτόνισσα από το απέναντι μπαλκόνι».



Κάθε πρωί ξυπνώ γύρω στις 7.15 (ας όψεται η καμπάνα της διπλανής εκκλησίας γι αυτό, η οποία μπορεί να βαρά και 40 φορές το ρυθμό, πράγμα που δεν έχω καταλάβει γιατί; Υποτίθεται πως το κτύπημα της καμπάνας είναι για να ειδοποιήσει τους πιστούς και όχι να τους εκνευρίσει –αναφέρομαι στο παρατεταμένο χτύπημα που είναι και ηλεκτρονικό. Αλλά ΘοῦΚύριεφυλακὴν τῷ στόµατί µου καὶ θύραν περιοχῆς περὶ τὰ χείλη μου). Πλένομαι, ντύνομαι και ετοιμάζω τον καφέ στο μπακιρένιο μπρίκι. Φυσικά δε κάνω αυτό που έκαναν οι γυναίκες οι παλιές που ρουφούσαν από τις πίκρες, για να βγαίνουν μέσα απ’ τις χαρές. Ούτε μου παίρνει τρεις ημέρες και τρεις νύχτες να ετοιμάσω τη φωτιά για να δω μέσ’ στο φλιτζάνι… Μόλις λοιπόν φουσκώσει και δημιουργείται το καϊμάκι (δε σας λέω τι καφέ πίνω που καν σκάσετε…) το αδειάζω στην κούπα (κουπάτο Λουμίδη προτιμώ) και ανάβω το τσιγαράκι. Μα τι λέω, αφού δεν καπνίζω, δεν κάπνισα ποτέ…
Γουλιά γουλιά τον πίνω, μα της καρδιάς μου τις φωτιές με τίποτα δεν σβήνω (όπως τραγουδούσε κι ο Σώτος) και  ταυτόχρονα ρίχνω κλεφτές ματιές στο μπαλκόνι της απέναντι να δω τι κάνει. Τελειώνω τον καφέ και βγαίνω στη βεράντα να πάρω σβάρνα να καθαρίσω τα κάγκελα (αφού το κάνει κι η γειτόνισσα στο απέναντι μπαλκόνι). Καθημερινή δουλειά με κρύο ή με καύσωνα. Βγάζω τα μαξιλάρια, σεντόνια, κουβέρτες και τα τινάζω (αφού το ίδιο κάνει και η γειτόνισσα στο απέναντι μπαλκόνι∙φυσικά με τρόπο συντονίζομαι να μη τινάξω και να -λέμε τώρα- λερώσω τη δική της βεράντα). Τελειώνω και με το τίναγμα και με τη σκούπα καθαρίζω και μετά σφουγγαρίζω τη βεράντα (αφού το ίδιο κάνει και η γειτόνισσα στο απέναντι μπαλκόνι). Έτσι ολοκληρώνω τις …εξωτερικές δουλειές (για τις εσωτερικές δουλειές δε σας λέω …αφού δε βλέπω και δε με βλέπει η γειτόνισσα από το απέναντι μπαλκόνι).
Κοιτάζω το μενού (ναι, έδωσα εντολή στην οικογένεια να μου έχει έτοιμο το μενού της εβδομάδας∙εμ τι, πάιζουμε;). 
Αν χρειαστεί, βγαίνω έξω για ψώνια (όχι δεν ντύνομαι με τα καλά μου γιατί στα ψώνια δε συναντώ τη γειτόνισσα από το απέναντι μπαλκόνι∙ίσως στέλνει τον άντρα της για τα ψώνια. Για να είμαι ειλικρινής, δε ξέρω αν έχει άντρα…).
Γυρίζω σπίτι και ανοίγω το λαπ τοπ για να βρω συνταγή (τον Πετρετζίκη δεν τον έχω και σε πολύ εκτίμηση γιατί προτείνει συνταγές-αχταρμάδες, χαρμάνι σε λέω, ενώ εμένα μ’ αρέσουν τα παλιά παραδοσιακά φαγητά, αμόν τη γιάγια, που λεν κι οι Πόντιοι). Φυσικά δε ξέρω τι προτιμά και πώς μαγειρεύει η γειτόνισσα από το απέναντι μπαλκόνι. Νοου πρόπλεμ, καθώς Περί ορέξεωςκολοκυθόπιτα (ή κυπριαστί, κολοκοτή). Ένα είμαι σίγουρος, πως μαγειρεύομαι πάνω κάτω τη ίδια ώρα (αφού ακούω να λειτούργει και ο απορροφητήρας της γειτόνισσας από το απέναντι μπαλκόνι).
Την τηλεόραση δεν την ανοίγω για τα πρωινάδικα (όπως κάνει η γειτόνισσα από το απέναντι μπαλκόνι, αφού την ακούει πόσο δυνατά την ανοίγει). Προτιμώ το ραδιόφωνο και δη το Δεύτερο…με τα τραγούδια της παρέας…, όπως με παροτρύνει κι η Ελευθερία Αρβανιτάκη.

Μ’ αυτά και με τούτα, πάει το πρωινό, έρχεται το μεσημέρι και μαζεύεται η οικογένεια. Από δω και πέρα, ίσα με το βράδυ, κάνουμε διαφορετικά με τη γειτόνισσα από το απέναντι μπαλκόνι.
Ρε σεις, τελικά μήπως τελικά, η γειτόνισσα από το απέναντι μπαλκόνι, καθημερινά κάνει ότι κάνω εγώ;

Δευτέρα 23 Σεπτεμβρίου 2019

Επίσημα και …ανεπίσημα


   Αυτό το επίσημα και ανεπίσημα έχει καθιερωθεί σε πολλές περιπτώσεις, ακόμα και στις …εποχές. Τι εννοώ; 1 Σεπτέμβριου οι περισσότεροι ευχόμαστε «καλό φθινόπωρο» μιας και ο Σεπτέμβρης είναι ο πρώτος μήνας του Φθινοπώρου. Ανεπίσημα βεβαίως. Γιατί, από πλευράς Αστρονομίας, σήμερα το πρωί της  Δευτέρας 23 Σεπτεμβρίου 2019 -και ακριβώς στις 10:51 ώρα Ελλάδας- μπαίνει και επίσημα το φθινόπωρο στην Ελλάδα (σε όλο το βόρειο ημισφαίριο). Αντίθετα, στο νότιο ημισφαίριο ξεκινά η άνοιξη.
   Τι συμβαίνει λοιπόν κατά την ισημερία; Ο Ήλιος λάμπει κάθετα πάνω από τον Ισημερινό της Γης, με τη διάρκεια της ημέρας και της νύχτας να είναι περίπου ίδια σε οποιοδήποτε σημείο της γήινης επιφάνειας. Η ισημερία συμβαίνει στις 20 Μαρτίου και 22 Σεπτεμβρίου.
   Στο βόρειο ημισφαίριο η νύχτα θα μεγαλώνει συνεχώς έως το χειμερινό ηλιοστάσιο του Δεκεμβρίου. Στη συνέχεια, η ημέρα μικραίνει και η νύχτα μεγαλώνει, ώσπου η νύχτα να φθάσει στο ζενίθ της κατά το χειμερινό ηλιοστάσιο της 22ας Δεκεμβρίου. Το αντίστροφο θα συμβαίνει στο νότιο ημισφαίριο
  Τόσο οι ισημερίες όσο και τα ηλιοστάσια συμβαίνουν από δύο φορές τον χρόνο και σηματοδοτούν την έναρξη των εποχών του έτους.
   Η «ίση μέρα - ίση νύχτα», όταν δηλαδή o Ήλιος φτάνει στα ισημερινά σημεία, συμβαίνει μόνο στους τόπους που βρίσκονται ακριβώς πάνω στον γήινο Ισημερινό. 

Στο βίντεο της NASA, η εναλλαγή των εποχών από το Διάστημα. Οι ισημερίες και τα ηλιοστάσια είναι εμφανή.

Τρίτη 10 Σεπτεμβρίου 2019

Μαντήλες, μπούρκες, μαύροι και ο Γουάκο


Η παρακάτω ιστορία είναι αληθινή και αφορά σε εσάς που μιλάτε για μαντήλες έξω από τα σχολειά, που φοβάστε πως θα αφαιρέσουν τις εικόνες από τα δικαστήρια και τις σχολικές αίθουσες, που τρομάζετε με την μπούρκα, που κομπλάρετε μπροστά σε μαύρους (αυτό το έγχρωμος δεν το καταλαβαίνω) κλπ.



Ο εγγονός μου πάει παιδικό σταθμό. Από τα μισά της περσινής χρονιάς ανέφερε ένα ‘’γουάκο”, ο γουάκο έτσι, ο γουάκο αλλιώς, ο γουάκο είπε, ο γουάκο έκανε… Λέγαμε …παιδιάστικη ορολογία. Ώσπου ανακαλύψαμε (τρόπος του λέγειν) πως γουάκο είναι ένας συμμαθητής του, ένα μαυράκι, που ήρθε πράγματι στη τη μέση της χρονιάς και που οι γονείς του ήρθαν από την Πάτρα. Ο μελαμψός Γουάκο λοιπόν από την Πάτρα. Αυτό ήξερε ο εγγονός μου, αυτό μας έλεγε ο εγγονός μου. Δεν είπε ποτέ …ήρθε ένα μαυράκι στο τμήμα μου, ο Γουάκο, από την Πάτρα. Απλά …ήρθε ο Γουάκο. Έτσι απλά. ….Ανακαλύψαμε επίσης πως ο Γουάκο είναι υιοθετημένος και μάλιστα και οι δυο γονείς τους είναι λευκοί!

Οι παππούδες μας στην Κύπρο, φορούσαν βράκες. Λέτε να έκρυβαν βόμβες από κάτω; Οι γιαγιάδες μας φορούσαν μαντήλα. Λέτε να ήσαν κρυφές …τζιχαντίστριες. Οι ιερωμένοι φοράνε ράσα. Λέτε κι αυτοί να είναι ζωσμένοι με εκρηκτικά; Ποιος οίδε;

Τετάρτη 24 Ιουλίου 2019

i ELLADA aniki ΣΤΟΥΣ …ellinares της

Προσπάθησα να διαβάσω χτες σε ελληνικό προφίλ στο fb, ελληνικό κείμενο από έλληνα γραμμένο, και όχι απλά έλληνα αλλά ellinara, απ’ αυτούς που βροντοφωνάζουν  h makedonia einai mono elliniki”, ή …“ΟΙ ΤΟΥΡΚΟΙ ΠΟΤΕ ΔΕ ΘΑ ΓΙΝΟΥΝ ΑΔΕΛΦΙΑ ΜΑΣ” ή “καλος τουρκος είναι ο νεκρος τουρκος” και άλλα πολλά μαργαριτάρια. Ομολογώ πως δυσκολεύτηκα πάρα πολύ. Χρειάστηκα και τη βοήθεια του αυτόματου μεταφραστή της Google (google translate) αλλά εις μάτην. Ξανακοίταξα το προφίλ του υπογράφοντος τη σχετική ανάρτηση, μπας και έκανα λάθος για την καταγωγή τους αλλά φευ, ήταν έλληνας (με την ευρεία έννοια του όρου) ο οποίος αποφοίτησε από το τάδε ελληνικό γυμνάσιο-Λύκειο, σπούδασε και αποφοίτησε από τη δείνα Σχολή του τάδε ελληνικού Πανεπιστημίου, άρα τῆς ἠμετέρας παιδείας μετέχων, αλλά…. μπαη δε γουεη, είμαι σίγουρος πως ο Γεώργιος Μπαμπινιώτης θα βγάζει συνεχώς εξανθήματα του δε Έλληνα φιλόλογου και γλωσσολόγου Αχιλλέα Τζάρτζανου τα κόκκαλα θα τρίζουν. Μπορώ να υποθέσω πως ετούτος ο γράφων τη σχετική ανάρτηση, από τα φιλολογικά μαθήματα έκανε κοπάνα, αλλά μου είναι λιγάκι δύσκολο να το πιστέψω.



Τι να φταίει λοιπόν; Το πληκτρολόγιο του που δε “γράφει” ελληνικά –δεν έχει ελληνικούς χαρακτήρες; Πως είναι οπαδός της τελείως ατονικής γραφής; Πως δεν ανακάλυψε το ειδικό πλήκτρο που μετατρέπει τα Κεφαλαία σε Μικρά; Πως τα πτυχία του τα πήρε …ταχυδρομικά; Pos είναι ΟΠΑΔΟΣ μιαs eleftheris παγκοσμιας και ΑΝΑΜΕΙΚΤΗΣ γραφης με ellinikous και ΛΑΤΙΝΙΚΟΥΣ χαρακτήρες; Μήπως εν τέλει, είναι μέλος μιας παγκόσμιας σπείρας η οποία προωθεί ένα νέο λεξικό, ένα νέο αυτόματο μεταφραστή;
Ενιγουει, απ’ όλ’ αυτά τείνω να καταλήξω στο τελευταίο. Αλλιώς δεν υπάρχει εξήγηση.


ΥΓ. Δεν αναφέρθηκα καθόλου σε ορθογραφικά -ή ανορθογραφικά- λάθη γιατί αυτά ανθρώπινα ή και ...θεϊκά είναι. Ακόμα και ο …Δαίμων του Τυπογραφείου δικαιούται σε λάθη!


Τετάρτη 17 Ιουλίου 2019

Ο Μαύρος Ιούλης της Κύπρου και …αυτών που ήταν ΕΚΕΙ


Αυτή την περίοδο του Ιούλη, γράφονται πολλά, διαβάζουμε πολλά, βλέπουμε πολλάκαι αναφέρομαι κυρίως στο διαδίκτυο, στο fb. Γράφονται όμως και λέγονται από ποιους; Γιατί όπως έλεγε κάποιος (τώρα κινέζος ήτανε, λατίνος ήτανε, αρχαιοέλληνας ήτανε θα σας γελάσω), «σημασία δεν έχει τι λέει ή τι γράφει κανείς αλλά ποιος το λέει και ποιος το γράφει». Πάντως ένα είναι σίγουρο, πως αυτοί που ήταν «εκεί» και που τα έζησαν κρατάνε τα στόματά τους κλειστά. Αυτοί που ήταν «εκεί» και τα έζησαν, ήταν όντως «εκεί», ήταν εντεταλμένοι να είναι «εκεί», δεν έτυχε να βρίσκονται «εκεί», δεν την …κοπάνησαν από «εκεί» και τους …τσάκωσαν αλλού. Διότι, ακόμη και σήμερα, κάποιοι είναι ακόμα «εκεί».



Αυτοί που ήταν «εκεί» δε γράφουν …τα λόγια τα μεγάλα (τα ψεύτικα πολλές φορές), δε γράφουν …απομνημονεύματα, δε δίνουν συνεντεύξεις, δε βγαίνουν στα κανάλια, δεν κάνουν ντοκιμαντέρ, δε ζητούν μνημεία και προτομές, δε γράφονται γι’ αυτούς διθύραμβοι, δεν τους λιβανίζουν, δε διεκδικούν δόξες και τιμές και στέφανα και επιδόματα και αποζημιώσεις, δε ζητούν θώκους και προεδριλίκια. Δεν… Γιατί; 

Μα γιατί πονούν, όχι σωματικά, αλλά ψυχικά. Πονούν γι’ αυτά που είδαν αλλά και γι’ αυτά που δεν είδαν. Πονούν γι’ αυτούς που είχαν δίπλα τους και τους έχασαν. Πονούν για φίλους, συμμαθητές, συντρόφους, συμπολεμιστές που χάθηκαν, δολοφονήθηκαν, εξαφανίστηκαν και ακόμη αγνοούνται. Πονούν γιατί… Και ύστερα σιωπούν

Σιωπούν όχι γιατί ντρέπονται ή φοβούνται ή κρύβονται ή κρύβουν. Σιωπούν γιατί σέβονται αυτούς που χάθηκαν. Σιωπούν όχι …ενός λεπτού σιγή αλλά μυριάδων λεπτών σιγή. Σιωπούν εις ανάμνησιν αλλά και εις μνήμην.  

Σιωπούν αλλά κυρίως ΔΕΝ ΞΕΧΝΟΥΝ!

Πέμπτη 4 Ιουλίου 2019

Κόμματα, Κομματά-κια και Κομματικοί αντίπαλοι


Αναρωτιέμαι γιατί το κόμμα της Δεξιάς -γενικότερα αυτό που αποκαλούμε «Συντηρητικό» κόμμα- δε χάνει τα ποσοστά του και παρόλα όσα κακά ή αρνητικά έχει κάνει στην Ελλάδα, διεκδικεί την εξουσία. Τελικά η απάντηση μάλλον είναι απλή. Τα κόμματα της Αριστεράς –ή αυτό που συνηθίσαμε να λέμε «Προοδευτικά»- στις εκλογικές αναμετρήσεις βγάζουν το ένα τα μάτια του άλλου. Κοινό κομματικό αντίπαλο δεν έχουν τα συντηρητικά κόμματα αλλά τα άλλα κόμματα (ή κομμάτια) της Αριστεράς τα οποία, πιστεύουν, πως λεηλατούν τις «δικές» τους ψήφους, τη «δική» τους πελατεία, τους «δικούς» τους ψηφοφόρους.
Έτσι, παραδοσιακά το ΚΚΕ, κομματικό αντίπαλο δεν έχει τη ΝΔ αλλά το ΚΚΕ-Εσωτερικού και το ΠαΣοΚ παλιότερα, το ΣυΡιζΑ πρόσφατα.
Το ΠαΣοΚ, κομματικό εχθρό έχει το ΣυΡιζΑ και όχι τη ΝΔ (θα μου πείτε μα πως, αφού κάποτε συνεργάστηκαν).
Να μη μιλήσουμε για τα διάφορα …ΚΚΕ Μ-Λ, ΜΛΚΚΕ, ΕΚΚΕ, Τροτσιστές-Λενινιστές, Λενινιστές-Τροτσκιστές κλπ. Ή για τα περιθωριακά  …ΑντΑρΣυΑ, ΛαΕ κλπ.


Η ΝΔ έχει και αυτή γύρω της διάφορα Κεντροδεξιά, Ακραία Δεξιά κόμματα και ...Κομμάτια, αλλά ποιος ασχολείται μαζί τους. Κομματικός της αντίπαλος

ήταν, είναι και θα είναι η εκάστοτε Συμπολίτευση, το εκάστοτε Κόμμα για το οποίο νιώθει ότι την απειλή. Γι’ αυτό και δεν έχει μεγάλα σκαμπανεβάσματα στα ποσοστά ή έχει αυτή τη συσπείρωση που έχει.
Όσα άλλα μικρά κόμματα πήγαν ή πάνε να δημιουργηθούν, σε νέες ενδεχομένως βάσεις, πρωτοποριακές καμιά φορά, χάνονται, εξαφανίζονται. Φυσικά, λένε πως αυτά τα κομματά..κια είναι …ειδικού σκοπού. Δημιουργούνται για να καλύψουν κάποιες ανάγκες, για να εξυπηρετήσουν κάποιο σκοπό που όταν αυτές εξαλειφθούν ή πραγματοποιηθούν, τότε αυτά διαλύονται. Κρίμα, θεωρώ, γιατί κάποια ήταν αξιόλογα, ή έστω αξιόλογες οι προτάσεις τους.

Πέμπτη 20 Ιουνίου 2019

ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΠΡΟΣΦΥΓΩΝ


Παγκόσμια Ημέρα Προσφύγων (και όχι προσφυγών) σήμερα 20 Ιουνίου 2019, γράφει το ...εορτολόγιο. Δηλαδή να το ...γιορτάσω; Να ευχηθώ ...χρόνια Πολλά; Δε ξέρω τι να κάμω. Ή να μη ξεχάσω να θυμηθώ; Μα δε χρειάζεται, το ξέρω κάθε μέρα (από την 20η Ιουλίου του 1974), το ζω, το αισθάνομαι. Κι ας μην είμαι ...πρόσφυγας!. Αφού έτσι λένε οι ...διανοούμενοι, πως εμείς οι Κυπράιοι ΔΕΝ είμαστε πρόσφυγες αλλά ΕΚΤΟΠΙΣΜΕΝΟΙ. Λες και για εμάς έχει καμία διαφορά! Μα το γράφει και το διεθνές δίκαιο που ορίζει ότι "...πρόσφυγες είναι οι άνθρωποι που δεν μπορούν ή δεν θέλουν να επιστρέψουν στις ΧΩΡΕΣ τους, εξαιτίας βάσιμου φόβου δίωξης, με βάση τη φυλή, το θρήσκευμα, τις πολιτικές τους πεποιθήσεις, την εθνικότητά τους ή τη συμμετοχή τους σε μία ιδιαίτερη κοινωνική ομάδα..."

Τι ζητάμε οι πρόσφυγες (έστω, οι εκτοπισμένοι); Μα τι άλλο, ΕΙΡΗΝΗ!

Δευτέρα 10 Ιουνίου 2019

Πάσχα 2019 στη Magna Graecia (Μεγάλη Ελλάδα) - Μέρος Γ' (τελευταίο)

ΝΟΤΙΑ ΙΤΑΛΙΑ - ΣΙΚΕΛΙΑ - Μέρος Γ'


5η Ημέρα: 5η Ημέρα: Agrigento - Syracusa - Ortigia - Catania




Την 5η μέρα ξεκινήσαμε το μεγάλο ταξίδι για να διασχίσουμε τη Σικελία και να επισκεφτούμε τον Ακράγα ή Aκράγαντα (σημερινό Agrigento) και ποιο συγκεκριμένα, για να αποκτήσουμε ένα άρωμα Ελλάδας στην κοιλάδα των ναών, έναν αρχαιολογικό χώρο 12 χιλιομέτρων που εκτείνεται κατά μήκος μιας πετρώδους ράχης νότια της σύγχρονης πόλης του Ακράγαντα. Ο χώρος αυτός περιλαμβάνει τα ερείπια επτά ναών δωρικού ρυθμού που αποτελεί πολιτιστικό μνημείο της Unesco. (Archaeological site featuring the remains of a large Greek temple, including toppled stone atlases).






Ο ναός της Ήρας Λακινίας -Temple of Juno - Tempio di Giunone


Τάφοι λαξευτοί στο περιμετρικό τείχος


Άγαλμα ακέφαλο ...πολ/πλής χρήσης. Ανάλογα με τον εκάστοτε επικεφαλής άρχοντα ετοποθετείτο το κεφάλι του επί του υπόλοιπου σώματος


Ο ναός της Ήρας Λακινίας -Temple of Juno - Tempio di Giunone


Ναός της Ομόνοιας -Temple of Concordia - Tempio della Concordia


Ο Ίκαρος (σύγχρονη κατασκευή) μπροστά από το Ναό της Ομόνοιας -Temple of Concordia - Tempio della Concordia


Ναός της Ομόνοιας -Temple of Concordia - Tempio della Concordia. Διακρίνονται οι παρεμβάσεις που είχαν γίνει στο εσωτερικό του Ναού για να μετατραπεί σε Χριστιανικός


Ο Ναός του Ηρακλή -Temple of Hercules - Tempio di Ercole


Κίονας από το Ναό του Ολυμπίου Διός -Tempio Di Zeus Olympios- με φόντο τη σύγχρονη πόλη του Agrigento


 Η σύγχρονη πόλη του Agrigento


Από κει κατευθυνόμαστε προς Συρακούσες, ΝΑ Σικελία (Syracusa), η οποία ιδρύθηκε από τους Κορινθίους) για να γνωρίσουμε το Αρχαιολογικό Πάρκο της Νεάπολης, έναν αρχαιολογικό χώρο, με πολλά ενδιαφέροντα αξιοθέατα και έντονο αρχαιοελληνικό χρώμα. Ξεχωρίζουν το Αρχαίο Θέατρο, τα Λατομεία του Παραδείσου με το περίφημο «Αυτί του Διονύσιου», το Ρωμαϊκό Αμφιθέατρο, ο τεράστιος Βωμός του Ιέρωνα ΙΙ κ.ά.


Ο χάρτης του αρχαιολογικού πάρκου


Latomia del Paradiso και το αυτί του Διονυσίου


Latomia del Paradiso και το αυτί του Διονυσίου


Latomia del Paradiso και το αυτί του Διονυσίου


Latomia del Paradiso


Teatro Greco (Ελληνικό Θέατρο). Το θέατρο ανακατασκευάστηκε από τους Ρωμαίους. Στο βάθος ψηλά ένας νερόμυλος ο οποίος χρησιμοποιούνταν για ...εφε (η φωνή του Θεού).


Teatro Greco (Ελληνικό Θέατρο). Το θέατρο ανακατασκευάστηκε από τους Ρωμαίους. (Το σκηνικό ετοιμάζεται για να δοθεί αρχαιοελληνική παράσταση).


Τάφοι Βυζαντινής εποχής στο πάνω μέρος του Ελληνικού θεάτρου


Teatro Greco (Ελληνικό Θέατρο). Το θέατρο ανακατασκευάστηκε από τους Ρωμαίους. (Το σκηνικό ετοιμάζεται για να δοθεί αρχαιοελληνική παράσταση).


Τεχνητή σπηλιά αφιερωμένη στις Μούσες με τη δεξαμενή στην οποίαν χύνονται νερά από έναν καταρράχτη


 Πανοραμική άποψη των λατομείων -Latomia del Paradiso


Anfiteatro Romano Siracusa


Ακολουθεί επίσκεψη στην Ορτυγία (ιτ. Ortigia), νησίδα μόλις λίγα μέτρα μπροστά στην ακτή της Σικελίας, αλλά στην αρχαιότητα ήταν το κέντρο της αρχαίας πόλης των Συρακουσών. Στην είσοδο είδαμε τα ερείπια του Ναού του Απόλλων αλλά και στο εσωτερικό του νησιού τον επιβλητικό Καθεδρικό Ναό των Συρακουσών στην Piazza Duomo, χαρακτηρισμένο μνημείο πολιτιστικής κληρονομιάς από την UNESCO. Στη μεγάλη πλατεία μπροστά από τον καθεδρικό ναό απολαύσαμε καφέ και παγωτό και αναπολήσαμε το λάγνο περπάτημα της Monica Bellucci στην ταινία Malèna.


Διαβαίνοντας τη γέφυρα -Ponte Santa Lucia- για την Ορτυγία


Via Cavour - O εμπορικός πεζόδρομος


Ο Ναός της Αθηνάς -Cathedral of Syracuse  - Cattedrale metropolitana della Natività di Maria Santissima και δεξιά Archbishop's Palace
Palazzo Arcivescovile με τον Archdiocese Of Syracuse  -  Arcidiocesi Di Siracusa


Καθολική εκκλησία Church of Santa Lucia alla Badia



Ακολουθεί επιστροφή, αργά το βράδυ, στην Κατάνη (σημερινή Catania που ιδρύθηκε από τους Ναξιώτες Σικελίας) τη «Citta Nera» (Μαύρη πόλη)  αφού η Αίτνα την σκεπάζει (το πιο ψηλό και ενεργό ηφαίστειο της Ευρώπης) και διανυκτέρευση, αφού προηγουμένως περπατήσαμε για λίγο στο μεγάλο πεζόδρομο της πόλης και απολαύσαμε ένα ακόμη παγωτό.


Το κτήριο αριστερά φιλοξενεί διάφορα καταστήματα. Στο κέντρο της πλατείας η Fontana dell' Elefante. Δεξιά το Ανάκτορο των Ελεφάντων, Palazzo Degli Elefanti. Piazza del Duomo, Catania



Cathedral of Sant'Agata στην Piazza del Duomo, Catania



Σύνθεση στο Four Points by Sheraton Catania Hotel & Conference Center, η οποία απεικονίζει την Αίτνα και τη λάβα που ξεχύνεται από τις εκρήξεις της




Ο παραλιακός δρόμος -Via Antonello da Messina- με τα βράχια από λάβα και στο βάθος η Κατάνια



Parco dell'Etna με το ηφαίστειο της Αίτνας που δεσπόζει πάνω και ΒΔ από την Κατάνια




6η Ημέρα: Taormina - Διεθνές αεροδρόμιο Fontanarossa της Κατάνια - Θεσσαλονίκη






Η 6η και τελευταία μέρα περιλαμβάνει επίσκεψη στο Ταυρομένιο (ιταλικάTaormina) της οποίας η παλιά πόλη βρίσκεται περίπου 250 μέτρα από το ύψος της θάλασσας, και κοντά βρίσκονται και τα ερείπια του αραβικού κάστρου (Castelmola) στην κορυφή του βράχου στα 150 μέτρα ψηλότερα με σημαντικότερο αξιοθέατο το αρχαίο θέατρο του Ταυρομενίου/Ταορμίνα (Teatro antico di Taormina), ή αλλιώς γνωστό ως το ελληνικό θέατρο (teatro greco) και με μοναδική θέα προς το ηφαίστειο της Αίτνας.



Στο δρόμο για την Taormina με το επιβλητικό Castelmola πάνω από την πόλη στα δεξιά


Η Porta Messina η οποία μέσω της Corso Umberto οδηγεί στο ιστορικό κέντρο


Porta di Mezzo. Λήψη από Piazza IX Aprile


Το παραλιακό μέτωπο κάτω από την Taormina


Chiesa di San Giuseppe με φόντο το Castelmola


Το καμπαναριό της Chiesa di San Giuseppe και Porta di Mezzo, στ' αριστερά


Κάπου στο σημείο αυτό ολοκληρώθηκε το ταξίδι μας στη Μεγάλη Ελλάδα. Φεύγουμε για το Διεθνές Αεροδρόμιο Φονταναρόσα της Κατάνια (Aeroporto di Catania-Fontanarossa) με προορισμό τη Θεσσαλονίκη... 





Αφού πετάξαμε πάνω από την Κέρκυρα...


Αφού είδαμε και το Δέλτα του Αλιάκμονα...



Φτάσαμε και προσγειωθήκαμε στο Διεθνή Αερολιμένα Θεσσαλονίκης. Τέλος Καλό, Όλα Καλά. Καλά ταξίδια σε όλες και όλους... arrivederci Magna Graecia. Εις το επανιδείν...

Τούτη η δίψα δε σβήνει τούτη η μάχη δε παύει...

Τούτη η δίψα δε σβήνει τούτη η μάχη δε παύει...