Τρίτη 30 Δεκεμβρίου 2008

Κουκουλοφόροι και κουκουλοφόροι


Παλαιστίνιος κουκουλοφόρος, …βάλλει κατά των ισραηλινών δυνάμεων εισβολής. Μπορεί η σφεντόνα για τα περισσότερα παιδιά του κόσμους να είναι ένα –ευχάριστο- παιχνίδι, αλλά για τα παιδιά της Παλαιστίνης είναι απλώς ένα …όπλο. Ένα όπλο στα δικά τους μέτρα, στις δικές τους δυνατότητες. Με αυτά μαθαίνουν από μικρά να σημαδεύουν Ισραηλινούς στρατιώτες, χωρίς να φοβούνται τα όπλα που στέκονται απέναντί τους απειλητικά. Με τη σφεντόνα αντιστέκονται, διεκδικούν, πολεμούν και στο τέλος, πολλά απ’ αυτά, με αυτό το όπλο στο χέρι, πεθαίνουν.



Έλληνας κουκουλοφόρος βάλλει κατά των ΜΑΤ, στα τελευταία επεισόδια στην Αθήνα που ξέσπασαν με αφορμή τη δολοφονία του νεαρού μαθητή Αλέξανδρου. Εκτός όμως από τα ΜΑΤ, τα …έβαλαν και με τις τράπεζες, πολυκαταστήματα, δημόσια κτίρια, αστυνομικά κτίρια, κλούβες

Δε θέλω να κάνω παραλληλισμούς, ούτε να βάλω δικά μου σχόλια. Απλά, στον ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟ, είδα τη φωτογραφία του νεαρού παλαιστίνιου με την κουκούλα και τη σφεντόνα και αμέσως έφερα στο μυαλό μου τα επεισόδια στην Αθήνα.

Σάββατο 27 Δεκεμβρίου 2008

Οι πόλεις κι εμείς οι άνθρωποι…ή εμείς και οι πόλεις

Κατεβαίνω Αθήνα αρκετές φορές το χρόνο. Ένεκα ...η γονική φαμίλια και ο πρωτότοκος. Συνήθως Παρασκευή μεσημέρι μέχρι Κυριακή μεσημέρι. Ακόμη και τριήμερα ή γιορτές, όπως καλή ώρα τώρα. Μ’ αρέσει η Αθήνα, πάντα μ’ άρεσε. Εξάλλου, από το ’75 μέχρι το ’89, εδώ ζούσα οικογενειακώς, εδώ παντρεύτηκα, εδώ γέννησα τα δυο μου παιδιά. Στη Λάρισα συμπτωματικά βρέθηκα. Ας όψετε το Παρακαταθηκών και Δανείων. Άτιμη κενωνία!

Έχει αλλάξει πολύ η Αθήνα που βρήκα, αυτή που έμαθα και αυτή που βρίσκω σε κάθε επίσκεψή μου. Βελτιώθηκε, τουλάχιστον σε άψυχο υλικό (ωχ, να το ρατσιστικό μου ένστικτο, επανεμφανίστηκε). Δεν υπονοώ κάτι σχετικά με το έμψυχο υλικό, εξάλλου δε ζω εδώ για να διαπιστώσω τις αλλαγές σ’ αυτό·απλώς βλέπω και παρατηρώ. Φυσικά διαπίστωσα πως, στην παλιά μου γειτονιά, στα Πατήσια εκεί δίπλα στη φοιτητική εστία, η σύνθεση του πληθυσμού άλλαξε άρδην και ριζικά. Υπερτερούν οι μετανάστες. Μαθαίνω, Ακούω και Διαβάζω πως συχνά-πυκνά στον Αγ. Παντελεήμονα Αχαρνών γίνονται επεισόδια ανάμεσα σε μετανάστες. Ίσως και σε άλλες γειτονιές. Όπως επίσης, Μαθαίνω, Ακούω, Διαβάζω μα και Βλέπω, και η Ομόνοια είναι στέκι μεταναστών, όπως και η περιοχή πίσω από τον Αγ. Κων/νο. Μα μήπως στου Παπάγου δεν είναι γκέτο; Εκεί Διάβαζα, Άκουα και Μάθαινα, πως οι …κακομαθημένοι κάτοικοι –πρώην στρατιωτικοί ή στρατιωτικοί ε.α.- πίεζαν και πετύχαιναν εκτροπή κεντρικών οδών για να μη διέρχεται ο απλός ο λαουτζίκος, η πλέμπα, από τις γειτονιές τους. Παντού λοιπόν υπάρχουν οι «κακοί» και οι «καλοί», οι …έτσι και οι …αλλιώτικοι, οι …ένθεν και οι …κακείθεν, οι …εκ δεξιών και οι …εξ ευωνύμων...




Το ιστορικό κέντρο της πόλης έγινε όμορφο, προσπελάσιμο, γραφικό, αγαπημένο, ανθρώπινο. Τα όμορφα κτίρια αναδείχτηκαν και πάλιν, οι διαφημιστικές πινακίδες καθηλώθηκαν, τα παρκάκια πρασίνισαν, το οδικό -το αστικό τουλάχιστον- βελτιώθηκε τα μέγιστα και όσοι αγαπούν τα ΜΜΜ –και το περιβάλλον- δε χρησιμοποιούν πια τα ΙΧ τους. Μικρές και μεγάλες πλατείες …φύτρωσαν σαν να μην υπήρξαν ποτέ -με εξαίρεση αυτήν της ΟΜΟΝΟΙΑΣ- αρχαιολογικοί χώροι γίνονται ορατοί και αξιοποιούνται, ακόμη ακόμη και οι κατοικίες-πολυκατοικίες ομορφαίνουν, πρασινίζουν τα μπαλκόνια, αποκτούν διάκοσμο φανταχτερό. Οι νέες κατασκευές που κτίζονται στη θέση παλιών είναι ιδιαιτέρως προσεγμένες και εντυπωσιακές·φαίνεται πως η παρέμβαση των αρχιτεκτόνων είναι σημαντική. Υπάρχουν και οι κακογουστιές, τα κιτς, οι τεράστιοι όγκοι γυάλινοι και μη -ίδε Babis Vovos- τα απρόσωπα κτίρια (ιδιαίτερα εκεί στην πλ. Συντάγματος, που καλό θα τους έκαναν οι …αναρχικοί αν τα έκαιγαν). Τα νεοκλασικά της Πανεπιστημίου και Σταδίου επιβάλλονται στο χώρο με την αρχοντιά, την επιβλητικότητα αλλά πολλές φορές και τη δωρική τους λιτότητα. Φυσικά, υπάρχουν και οι άλλες περιοχές, οι πιο λαϊκές, οι πιο φτωχές· εκεί δεν πήγα, δεν πηγαίνω γενικά, αφού δεν έχω κανένα ιδιαίτερο λόγο να πάω. Εκεί τα ξέρετε καλύτερα εσείς που ζείτε εκεί –εκτός κι αν όλοι ζείτε στα βόρεια προάστια. Γι αυτές τις περιοχές, δεν εκφέρω γνώμη, δεν έχω άποψη.
Ένα από τα μνημεία που μ’ αρέσουν περισσότερο είναι ο λόφος του Λυκαβηττού. Τον επισκέπτομαι τακτικά και απολαμβάνω το απέραντο …λευκό της πρωτεύουσας και των προαστίων αυτής. Αναρωτιέμαι δε, γιατί θαυμάζουμε το απέραντο, χύμα και άναρχο λευκό των ελληνικών νησιών μας και απεχθανόμαστε ετούτο το λευκό, των πολυκατοικιών (από μακριά και από ψηλά...). Έχει μιαν …άγρια ομορφιά·ακόμα και οι πράσινες οάσεις που ξεφυτρώνουν στο λευκό χάος, σπάνε τη μονοτονία. Δήμαρχε, φορείς, αναρχικοαυτόνομοι, καταπατητές, και λοιπά συναφή επαγγέλματα, ο λαός απαιτεί: να καούν πάραυτα, να φτάσει η φωτιά στο κόκαλο, να χυθεί άπλετο ...λευκό.




Η άλλη περιοχή, που με γοητεύει και με ...διεγείρει, είναι η ευρύτερη περιοχή γύρω από το Βράχο της Ακρόπολης. Όταν βρίσκομαι εκεί νοιώθω κάπου …αλλού! Νοιώθω τις ανάσες και ακούω τα βήματα των προγόνων μας, ξεφεύγω από αυτή την πόλη, νοιώθω …μακάριος (μην κάνετε κανένα …μακάβριο συνειρμό), εθνικά υπερήφανος (πάλι μου βγήκε ο …Άδωνις) και συνεπαρμένος. Ο δε καφές στο Θησείο με φόντο την Ακρόπολη, αξίζει τα χίλια γρόσια!




Τελικά, τι είναι αυτό που κάνει μια πόλη αγαπητή, μισητή, συμπαθητική, εχθρική, φιλική, …γήινη; Μα φυσικά οι άνθρωποι, αυτοί που ζουν σ’ αυτήν, αυτοί που εργάζονται σ’ αυτήν, αυτοί που την επισκέπτονται. Εμείς οι άνθρωποι, απ’ οποιαδήποτε θέση. Πολίτες, Δημοτικοί Άρχοντες, πολιτικοί, εργαζόμενοι, κατασκευαστές, Μηχανικοί, Αρχιτέκτονες. Ο καθένας από το πόστο που την …υπηρετεί ή την εκμεταλλεύεται. Σκεφτείτε να είχαμε Δημοτικούς Άρχοντες ή Υπηρεσίες Πολεοδομίας χωρίς φαντασία, οράματα, έμπνευση, διορατικότητα -ευτυχώς ΔΕΝ έχουμε τέτοιους. Σκεφτείτε αν είχαμε αρχιτέκτονες-κατασκευαστές χωρίς μεράκι και γνώσεις, άποψη και γούστο, -ευτυχώς ΔΕΝ έχουμε τέτοιους. Σκεφτείτε να είχαμε πολίτες κάτοικους χωρίς ευαισθησίες, ατομιστές, συμφεροντολόγους, κακόγουστους -ευτυχώς ΔΕΝ έχουμε τέτοιους. Πόσο διαφορετικές πόλεις θα είχαμε, πόσο διαφορετικά θα ζούσαμε, τι ποιότητα ζωής θα είχαμε! Δε θα φτιάχναμε ο καθένας τον μικρόκοσμό του να ζούμε σ’ αυτόν …σαν πασάδες, αλλά αντάμα, ομοθυμαδόν. Μια πόλη, τεσσεράμισι εκ. άνθρωποι, τεσσεράμισι εκ. μικρόκοσμοι! Αντί ΕΝΑΣ κόσμο! Οι πόλεις διαμορφώνουν τους ανθρώπους ή οι άνθρωποι τις πόλεις;




Καλή σας Ημέραν Άρχοντες…

Πέμπτη 25 Δεκεμβρίου 2008

Αυτή η Αθήνα μ’ αρέσει. Την ...άλλη, τους τη χαρίζω

Τώρα στις γιορτές κατέβηκα Αθήνα να γιορτάσω με οικείους. Χρόνια είχα να το κάνω αυτό μιας και συνήθως μαζευόμασταν στη Λάρισα για τις σχετικές γιορτές. Δοθείσης της ευκαιρίας, την άρπαξα από τα μαλλιά (την εικαιρία καλέ!) και νάσου εγώ, ο phou…flis, συν γυναιξί και τέκνου (ο έτερος κατοικοεδρεύει ενταύθα), παρέα μετά συγάμπρου (συν γυναιξί, μετά των θυγατέρων αυτών).
Κρύα, βροχές, χιόνια στην Πάρνηθα-Πεντέλη-Υμηττό, χαμηλές θερμοκρασίες …μας ενημέρωναν οι τηλε-κακο-καιρο-δημοσιογράφοι, εξοπλισμένοι με αντιπυρικές-άκαες στολές, ασφυξιογόνες μάσκες, χωρίς κουκούλες για την αποφυγή επεισοδίων και συλλήψεων, όπως μας …ενημέρωναν οι τηλε-ειδησεο-τρομο-γράφοι, με φορτωμένα μπαγάζια νάμαστε σε μια ωραία περιοχή παρά τω Ποδονίφτη!
Το βράδυ κατεβαίνουμε στο Σύνταγμα. Είμαστε εμείς, οι κούκοι (κυρίως αλλοδαποί) και τα ΜΑΤ (με τις καθημερινές στολές, χωρίς βαρύ οπλισμό και εξοπλισμό). Η Βουλή στη θέση της με τους βουλευτές στα χωριά τους. Νέκρα μέσα (μακάρι νάταν πάντα έτσι) κι έξω (καθότι η ...κρυότη). Μόνο οι τσολιάδες ...ακοίμητοι-ακίνητοι φρουροί.



Το χριστουγεννιάτικο δέντρο χωρίς τα ...έκτακτα στολίδια του (οπλισμένα ΜΑΤ και σακούλες σκουπιδιών). Είδα δύο μαύρες σκιές (ίδε κάτω φωτο), δεν παίρνω όρκο αν ήταν αντιεξουσιαστές!




Η φωτισμένη Ακρόπολη ψηλά στον μαύρο (όχι από τους καπνούς) ουρανό σε παίρνει σ' άλλους κόσμους που ακόμα και ο Περικλής θα ζήλευε (για τον Ικτίνο και Καλλικράτη, πάλι δε θα 'παιρνα όρκο).





...και το Αστεροσκοπείο απέναντι, επίσης. Η χαμηλή θερμοκρασία μας ...οδήγησε στο Θησείο για ένα ρόφημα σοκολάτας και μετά στον Ηλεκτρικό. Η πρώτη νυκτερινή αποστολή εξετελέσθη. Δεν καταγράψαμε κινήσεις αναρχικών, αντιεξουσιαστών, κουκουλοφόρων, μπάτσων (για γουρούνια και δολοφόνος δε το συζητάω) παρά μόνον μεταναστών, επαρχιωτών και ημών (μετά γαντίων και τραγιασκών, άνευ κουκούλων και γκλιτσών).




Η επόμενη μέρα ξημέρωσε ηλιόλουστη, με πεντακάθαρο ουρανό και εκπληκτική ατμοσφαιρική διαύγεια. Η απόφαση ελήφθη ομοφώνως: να εκδράμωμεν εις τον Αη Γιώργη του Λυκαβητού. Από κει πάνω είδα και είδαμε μια Αθήνα -Αττική θάλεγα- διαφορετική απ' ότι τις υπόλοιπες ...364 ημέρες. Ο λόφος της Ακρόπολης να δεσπόζει




...το Καλλιμάρμαρο Παναθηναϊκό Στάδιο επίσης...Μ' αρέσει αυτή η τσιμεντούπολη με το μπόλικο λευκό (γιατί αλήθεια, το ...χύμα και ανάκατο λευκό των νησιών μας, μας γοητεύει ενώ ετούτο δω μας αποστρέφει;).



Η θερμοκρασία ήταν χαμηλή αλλά ο ήλιος τόσο λαμπερός, που ...κάποιος τον απολάμβανε μακαρίως και μοναχικός! Καταραμένη μοναξιά μέσα στη μεγαλούπολη.



Η Πανεπιστημίου έμοιαζε δρόμος έρημος και η Ακαδημία, περιοχή και κτίρια, ήσυχα, ήρεμα και καθαρά σαν να μη είχε συμβεί ποτέ κάτι εκεί! Εύγε στις δημοτικές υπηρεσίες καθαριότητας.



Εκεί που φωτογράφιζα σκαρφαλωμένος κάπου ψηλά, μια ανέμελη και όμορφη παρέα, σαν μόνη κι έρμη στην πόλη, με παίρνει είδηση και αρχίζει να χαιρετά το φακό. Τους απαθανατίζω!



Το δε θέατρο του Λυκαβητού, αυτό που άλλοτε γνώρισε μεγάλες δόξες, σαν στοιχειωμένο μου έμοιαζε και δε ξέρω αν λειτουργεί ακόμη ή παραμένει κλειστό.




Ο δε δισκοβόλος απέναντι από το Καλλιμάρμαρο, αναισχύντως μας γύρισε τον γυμνό του κώλο (ευτυχώς η νερατζιά του κάλυπτε το ...επίμαχο σημείο, έτσι δεν μπαίνει το γνωστό ...μπιμπ), συνεχίζοντας απτόητος την προπόνησή του. Χριστούγεννα 25 Δεκεμβρίου 2008, αυτός δεν καταλαβαίνει τίποτε. Οι Ολυμπιακοί του Λονδίνου τον περιμένουν!


Αυτή η Αθήνα μ' αρέσει. Την άλλη Αθήνα, την καμένη, τη μολυσμένη, τη βρωμισμένη, τη δαρμένη, τη δολοφονημένη, τη βιασμένη ευτυχώς δεν τη ζούμε καθημερινά. Εμείς οι έλληνες της ...επαρχίας. Και μη σκεφτείτε ότι εμείς εκεί στην επαρχία ζούμε καλύτερα. Ξέρετε πόσες άλλες πόλεις είναι μικρές ...Αθήνες; Ελέω κατοίκων, δημάρχων, και γενικά πολιτικών αρχών! Ων ουκ έστιν αριθμός.

Καλή σας νύχτα και καλές γιορτές. Ες αύριον τα σπουδαία (ελεύθερη μετάφρ. Σιγά τα λάχανα!).

Τετάρτη 24 Δεκεμβρίου 2008

Χρόοονια πολλά, σε μένα


Σήμερα έχω τα ...γενέθλιά μου. Μα στην ...blogland, βεβαίως βεβαίως. Σήμερα ο phlou...flis, δηλαδή ο υποφαινόμενος, κλείνει ένα χρόνο από τότε που εμφανίστηκε στον διαδικτυακό χώρο των ιστολογίων. Πολλά έχουν αλλάξει από τότε που πρωτοεμφανίστηκα μέχρι σήμερα. @Γνώρισα, πάρα πάρα πολλούς ...ερασιτέχνες συναδέλφους bloggers, @επισκέφτηκα πάρα πολλούς ιστοτόπους, @διαβάζω και μελετώ αρκετούς από αυτούς, @ρίχνω κλεφτές και φευγαλέες ματιές σε ορισμένους και @συνδιαλέγομαι με ελάχιστους (οι υπόλοιποι ...χάνεται :))).
Δεν έγινα @διάσημος (ένα χέρι βοήθειας πήγε να δώσει η Νανά Τσούμα ...Κάτω από το Κιόσκι της, αλλά έπεσε το Κιόσκι και με πλάκωσε), δεν κατέχω ρεκόρ @επισκέψεων, δεν έχω πολλούς @σχολιαστές, δεν έβγαλα χρήματα από αυτή την ιστορία, παραμένω ερασιτέχνης και εραστής της τέχνης του ιστολογείν και έμαθα αρκετά από την ...τέχνη αυτή. Γενικά ήμουν πιο ...σοβαρός και κατάντησα λιγότερο (σοβαρός).
Στο ένα χρόνο αυτό της ενασχόλησής μου με το ιστολογείν, δεν @έβρισα κανέναν και δε με έβρισαν, δεν @πρόσβαλα και δε με προσβάλανε, δεν διέγραψα κανένα σχόλιο και (απ' ότι θυμάμαι) δεν μου διάγράψανε σχόλιο, ήμουν@ ευγενικός μαζί σας (ξεσπούσα στη γυναίκα μου όταν ...έπρεπε) και ήσασταν κι εσείς το ίδιο, ελπίζω να ήμουν αρκετά @φιλικός όπως κι εσείς μαζί μου, @έγραφα το χοντρό και το μακρύ μου (με την καλή έννοια πάντα) και με ανεχόσασταν, @έβγαλα και λίγη χολή (συνήθως προς τους κρατούντες και εξουσιάζοντες τη χώρα τούτη) αλλά με (το) ...μέτρο, δεν ήμουν κομματικοποιημένος αλλά σίγουρα πολιτικοποιημένος και όταν τα έβαζα, -κυρίως- με την κυβέρνηση το ίδιο θα κάνω και με την επόμενη και την μεθεπόμενη, αρκεί να είμαστε όοοολοι καλά. Και το κυριότερο απ' όλα, ήμουν είμαι και θα παραμείνω μετριόφρων (εδώ γελάνε :)))
Σήμερα που γιορτάζω δε θα γράψω τίποτε, παρά μόνον τα σχετικά, αλλά θα σας κεράσω. 'Οχι τούρτες και ...βιομηχανικά γλυκά, παρά ένα χειροποίητο γλυκό, μια μηλόπιτα, φτιαγμένη από την cookthebook, την συνταγή της οποίας μπορείτε να αντιγράψετε. Την ευχαριστώ θερμά για την μηλόπιτα, ελπίζω να σας αρέσει. Κοπιάστε όλοι αι όλες.
Παράλληλα, σας εύχομαι καλά χριστούγεννα και καλές γιορτές να έχετε, με ΥΓΕΙΑ, ΧΑΡΑ και ΕΥΤΥΧΙΑ.
Θα τα ξ@ν@πούμε και ενδιάμεσα στις γιορτές. Να μας έχει ο θεός καλά, πάντα ν' @νταμώνουμε και να ξεφ@ντώνουμε...διαδικτυακά.
Οι ευχές, από μένα και τα ...παιδάκια μου, τα άλλα phlou...fliakia (στα πλαίσια της διαφήμισης)

Σάββατο 20 Δεκεμβρίου 2008

Τρελλαθήκαμε;




Θα αναρωτηθείτε, φαντάζομαι όπως κι εγώ, πού βρέθηκαν και βρίσκονται τόοοοσα χρήματα από τον κρατικό κορβανά γι' αυτές τις καταχωρήσεις-διαφημίσεις στον Τύπο, καθώς και ανάλογες στα τηλεοπτικά κανάλια. Εδώ όοοολοι μιλάμε-μιλάνε για κρίση, για περιορισμό δημοσίων δαπανών, για σφίξιμο λουριών και εδώ βλέπουμε μια άλλη σπατάλη του δημόσιου χρήματος. Εκτός κι αν είναι ...υπόλοιπα από τους προϋπολογισμούς των σχετικών υπουργείων και πρέπει να αναλωθούν, εν όψει του Προϋπολογισμού για το 2009.


Οι τηλεκυβερνήσεις και τα κόμματα-παραφυάδες των δημοσκοπήσεων δε λένε να το βάλουν κάτω.

Πόσο αίμα είναι αρκετό;



Τα παραπάνω διάβασα σε τοίχους του Πανεπιστημίου Μακεδονίας και το μήνυμα το έπιασα. Χρειάζεται ένας (ίσως) νεκρός αστυνομικός ή ειδικός φρουρός ή ΜΑΤατζής για να σταματήσει το κακό. Μα αν Διάβασα καλά (ή 'Ακουσα ή Είδα, δε θυμάμαι πού) δεκάδες είναι οι αστυνομικοί (ή ειδικοί φρουροί ή ΜΑΤατζήδες) που έχουν τραυματιστεί και προσαχθεί σε νοσοκομεία. Το οδηγό της πυρπολημένης αστυνομικής κλούβας (όπως τουλάχιστον δήλωσαν αυτόπτες μάρτυρες) εμπόδιζαν να κατέβει από το όχημα για να καεί ζωντανός. Στο τέλος τα κατάφερε, ο φουκαράς.

Από την άλλη ...πλευρά, θύμα είχαμε (τον Αλέξη), δολοφονική απόπειρα επίσης (του μαθητή στο Περιστέρι) και φυσικά δεκάδες νεαρούς διαδηλωτές τραυματισμένους ή με αναπνευστικά προβλήματα (από τους τόνους των -ληγμένων- δακρυγόνων). Τώρα τί περιμένουμε; Να επιτευχθεί μία ...ισοπαλία; Δεν φτάνουν αυτά τα θύματα, ένθεν κακείθεν; Οφθαλμόν αντί οφθαλμού και οδόντα αντί οδόντος; 'Η στο φρικαλέο σύνθημα στον τοίχο του ΠΑ.ΜΑΚ. "Αίμα για το αίμα". Βρυκόλακες θα γίνουμε σ'αυτό τον τόπο; Εμφυλιο θ' ανοίξουμε; Μήπως θα πρέπει να τελειώνουμε πια με αυτή την εμπόλεμη κατάσταση στην οποίαν περιήλθαμε; Να διαδηλώσουμε, να απαιτήσουμε, να διεκδικήσουμε, να αγωνιστούμε ΧΩΡΙΣ όμως άλλο αίμα, άλλους βανδαλισμούς, άλλο πλιάτσικο.

Φοβάμαι πως η απάντηση των εξεγερμένων θα είναι αρνητική. Και την ευθύνη δεν θα την έχουν αυτοί πια, αλλά οι κρατούντες. Γιατί, όπως Βλέπω, Ακούω και Διαβάζω αυτοί (οι κρατούντες) δεν κατάλαβαν τι συνέβη. Γιατί αν καταλάβαιναν, θα απέδιδαν κάαααποιες ευθύνες για το σκάνδαλο Βατοπεδίου, θα παραιτούνταν κάααααποιοι υπουργοί, θα τιμωρούνταν αυστηρά κάαααποιοι υπεύθυνοι, δεν θα σιγοντάριζαν τις εξεγέρσεις κάααααποιοι της αντιπολίτευσης, δεν θα προσπαθούσαν να εκμεταλλευτούν τις τραγικές αυτές καταστάσεις κάααααπιοι άλλοι της αντιπολίτευσης. Διότι αν καταλάβαιναν όοοοολοι αυτοί (συμπολίτευση και αντιπολίτευση) τι συνέβη αυτές τις τελευταίες ημέρες και τι πιθανόν θα συμβεί τις επόμενες, δεν θα σκεφτόντουσαν συμφεροντολογικά αλλά ....πατριωτικά. Αλλά, απ' ότι Βλέπω, Ακούω και Διαβάζω, οι μεν προσπαθούν να διατηρήσουν τις θέσεις τους στην εξουσία και οι δε να εκμεταλλευτούν και να αναρρηχηθούν αυτοί. Οι άλλοι, οι τρίτοι, χαίρονται στην ήδη επικρατούσα αναμπουμπούλα.

Για να σταματήσουν όλα αυτά, θα πρέπει να αλλάξουν πολλά. Τα παιδιά, σε όλες τις εποχές έχουν ανάγκη από ιδέες, οράματα και πρότυπα. Και τα παιδιά ετούτης της γενιάς, από αυτή την άποψη, ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΠΙΟ ΦΤΩΧΑ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΕΠΟΧΩΝ. Όταν δεν υπάρχουν ιδέες και πρότυπα, όταν δεν υπάρχει θετική διέξοδος, τότε η άρνηση, το «αντί» κυριαρχούν. Και σε μια τέτοια διαδικασία δεν υπάρχουν όρια. Ειδικά όταν αναμένονται και δύσκολες συνθήκες διαβίωσης.

Θα πρέπει παράλληλα, να αλλάξει η καθεστηκυία αντίληψη των μεγάλων (δηλαδή ποιων μεγάλων, αυτών της γενιάς του Πολυτεχνείου, για να είμαστε και ειλικρινείς). Να δούμε όλοι το μέλλον με μια άλλη ματιά, με μια άλλη άποψη. Γιατί σήμερα, βλέπουμε πάρα πολλές φάτσες συμβιβασμένων, πάρα πολλά κοστούμια τάχα αδιάφθορων, πάρα πολύ κλέψιμο, πάρα πολλή αποθέωση του ασήμαντου, πάρα πολλούς δήθεν, πάρα πολύ ποτό-καφέ-τσιγάρο, πάρα πολύ λίγα χαμόγελα, πάρα πολλή μοναξιά, πάρα πολλή αμηχανία, αύριο δίχως ελπίδα, δηλητηριασμένη νέα γενιά, γονείς πάρα πολλοί απασχολημένοι και άρα εξαντλημένοι, πάρα πολλά ζωντανά πτώματα δασκάλων, πάρα πολλά φαντάσματα κυβερνητών, πάρα πολλά ναρκωτικά, πάρα πολλή αδικία, πάρα πολλή φυλακή, πάρα λιγοστές ανάσες, λιγοστό έρωτα. Σήμερα βλέπουμε πάρα πολλά λεφτά αλλά και πάρα πολλούς φτωχούς, πάρα πολύ υποδόριο λίπος και πάχος, πάρα πολλά reality, λιγοστή σκέψη, πάρα πολλή εκμετάλλευση, ελάχιστη ή μηδέν προοπτική, πάρα πολύ κιτς, πάρα πολλά λόγια, καθόλου κατανόηση και άρα ΟΡΓΗ, ΜΑ ΠΑΡΑ ΠΟΛΛΗ ΟΡΓΗ!
Update. Διαβάστε στο σχόλιο του loukis, την παραπομπή στη σημερινή ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, σε θέμα που έρχεται και ...κολλάει απόλυτα με την παραπάνω ανάρτησή μου. 'Εχει τίτλο "Αυγουστίνος και Παναγιώτης, 'παράπλευρες απώλειες'". Είναι συγκλονιστικό!

ΑΣΕΠ & διαγωνισμοί Vs Κομματικοί πελάτες μου καλοί

Παρακάμπτεται το ΑΣΕΠ σε προσλήψεις στο Δημόσιο, αναφέρει ο πρόεδρος της ανεξάρτητης αρχής, στην Ετήσια Έκθεση για το 2007 την οποίαν παρέδωσε στον πρόεδρο της Βουλής. Καταγγέλλει δε για νομοθετικές και άλλες κανονιστικής φύσεως διατάξεις και πράξεις με τις οποίες γίνονται προσλήψεις στον δημόσιο τομέα κατά παραμερισμό του ΑΣΕΠ.

Ας αναλογιστούμε ποιοι είναι αυτοί που παραμερίζουν τον ΑΣΕΠ και σε ποιον παραδόθηκε η έκθεση. Στον …αρχιτσομπάνο (πρόεδρος της Βουλής), του οποίου τα πρόβατα (οι βουλευτές) κάνουν τις …παραβιάσεις. Και τώρα τι περιμένουμε από τον πρόεδρο της Βουλής; Να τους …τραβήξει τ’ αυτί ή να ακυρώσει τις προσλήψεις και να ξαναφέρει σε ισχύ τον ΑΣΕΠ;

Θυμάμαι πως πριν από μερικά χρόνια αγώνας τεράστιος απ’ όλα σχεδόν τα κόμματα, για την κατάργηση της επετηρίδας των εκπαιδευτικών και των διορισμό τους μέσω ΑΣΕΠ, με διαγωνισμό, για να ξεφρακάρει η επετηρίδα, για να μπει φρέσκο και νέο αίμα στα σχολεία, για να…. Το αποτέλεσμα ξέρετε ποιο είναι; Αντί μιας επετηρίδας που είχαμε τότε, σήμερα έχουμε, δεν ξέρω κι εγώ πόσες επετηρίδες. Επετηρίδα επιτυχόντων στους διαγωνισμούς του ΑΣΕΠ, επετηρίδα αναπληρωτών με 24μηνη θητεία και άλλη με 18μηνη θητεία, επετηρίδα πολύτεκνων και άγνωστο τι άλλο. Άρα, αυτόματα το μυαλό μου, πονηρός ων, πάει σε άλλο, στην «εξυπηρέτηση» των ενδιαφερομένων προς διορισμό από υπουργικά ή βουλευτικά γραφεία. 'Η μήπως κάνω λάθος. Κι ας καταγγέλλει ο πρόεδρος του ΑΣΕΠ, κι ας καταγγέλλουν οι άμεσα θιγόμενοι. Το πελατειακό-κομματικό καθεστώς, που ζούσε ανέκαθεν, ζει και σήμερα αλλά θα ζει αενάως.

Πέμπτη 18 Δεκεμβρίου 2008

Το τελευταίο χειροκρότημα;

Διάβασα, Είδα, 'Ακουσα αποσπάσματα από την Ομιλία του Πρωθυπουργού στη συνεδρίαση της Κ.Ο. της ΝΔ (16 Δεκ 2008)

"...Έρχομαι σε ένα ακόμη θέμα που έφτασε στο σημείο να μονοπωλεί εδώ και πολύ καιρό την επικαιρότητα. Έρχομαι στα σκανδαλώδη που έγιναν με επίκεντρο το Βατοπέδι…. Σήμερα, είναι σαφές ότι τα πράγματα είχαν διαστάσεις σοβαρότερες από ό,τι αρχικά εκτιμήσαμε! Οφείλω να πω -και το λέω ευθέως- ότι υποτίμησα και εγώ το θέμα. Δεν είδα έγκαιρα τις διαστάσεις του. Δεν είχα πλήρη εικόνα, όταν κλήθηκα για πρώτη φορά να τοποθετηθώ. Το λάθος αυτό δεν το χρεώνω σε κανέναν άλλον. Δικό μου ήταν…" (κλαπ, κλαπ κλαπ… από τα παρατεταμένα χειροκροτήματα των βουλευτών).
"...Γνωρίζω ότι από τα όσα σκανδαλώδη έγιναν στο Βατοπέδι, οι πολίτες έχουν πληγωθεί. Η Κυβέρνηση έχει αντικειμενική, πολιτική ευθύνη για κάθε ζήτημα που πληγώνει τους πολίτες. Η Κυβέρνηση έχει αντικειμενική, πολιτική ευθύνη για κάθε ζήτημα που πληγώνει τους πολίτες. Αναλαμβάνω λοιπόν με ευθύτητα το μερίδιο των ευθυνών που μας αναλογεί. Αυτό έκανα πάντα σε όλη την πολιτική μου διαδρομή. Αυτό κάνω και τώρα...". (κλαπ, κλαπ, κλαπ… από τα παρατεταμένα χειροκροτήματα των βουλευτών).

Πολλοί, ίσως, όπως κι εγώ, θα αναρωτιέστε τι νόημα είχε το χειροκρότημα των μελών της ΚΟ. Και άντε να καταλάβω το παρατεταμένο χειροκρότημα του κου Βουλγαράκη ή του κου Δουκα, όπως και των άλλων εμπλεκόμενων υπουργών –κατά τα άλλα πορίσματα· χειροκροτήματα …ανακούφισης, καθώς ο πρωθυπουργός τους, τους …απάλλαξε από οποιαδήποτε κατηγορία. Οι άλλοι, τότε γιατί χειροκροτούσαν με τόση θέρμη; Χειροκρότησαν μήπως, τη δημόσια παραδοχή του πρωθυπουργού ότι είχε υποτιμήσει την υπόθεση του Βατοπεδίου ή ότι την αποκάλεσε σκάνδαλο, επικυρώνοντας αυτό που όλοι είχαμε αντιληφθεί; Η μήπως χειροκρότησαν τα αυτογκόλ που σημείωσε: γιατί όσοι τον …παραπλάνησαν στέκουν ακόμη όρθιοι, γιατί η παραδοχή και αυτοκριτική έπρεπε να γίνει στη βουλή και όχι στην ΚΟ, γιατί χρειάστηκε τρεις μήνες για να …καταλάβει, ενώ παλαιότερα δήλωνε πως έχει άμεση γνώση όλων των θεμάτων, κ.ά. πολλά αυτογκόλ.

Περισσότερα που αφορούν στο …χειροκρότημα, μπορούν να μας διαφωτίσουν:

Χειροκροτητές της αγωνίας, του Κωνσταντίνου Ζούλα
Χειροκροτώντας τα αυτογκόλ, του Παντελή Μπουκαλά
Η άλλη όψη του χειροκροτήματος, του Σταύρου Λυγερού

Παραιτήθηκε υπουργός

Διάβασα, Είδα, Άκουσα, Εξεπλάγη και Έγραψα: Επί του …πιεστηρίου

Επέμεινε στην παραίτησή του, η οποία αρχικώς δεν είχε γίνει αποδεκτή, ο υπουργός Δικαιοσύνης, αναλαμβάνοντας την ευθύνη για την απόδραση ισοβίτη θανατοποινίτη.

Όταν όμως αναζήτησα την είδηση στις …μέσα σελίδες, κατάλαβα πως δεν πρόκειται για τον έλληνα υπουργό αλλά για τον κύπριο ομόλογό του. Αλλά στις δυο πατρίδες μου, είναι θεσμός και στα "ήθη" μας κανένας να μην παραιτείται ποτέ και για τίποτε. Και οι θεσμοί είναι για να τους τιμούμε και τα ήθη για να τα ακολουθούμε. Οπότε κε κε υπουργέ της Δικαιοσύνης, μ' αυτό τον ...άτσαλο τρόπο της επιμονής σας για παραίτηση, μάλλον χαλάσατε την πιάτσα... Μου θυμήσατε το ...κυπριακό γαιδούρι. Και αυτή η πράξη παραίτησής σας είναι ασυγχώρητη.

Ζηλεύω τις …ΗΠΑ μα δε δηλώνω και ...αμερικανάκι (update)

Σκεπτόμενος την Εξεταστική των Πραγμάτων Επιτροπή σχετικά με το Βατοπέδι, αλλά και άλλες παρόμοιες Εξεταστικές, ή ακόμη της Προανακριτικές Επιτροπές της Βουλής, ή και τις Αποφάσεις για την ...Μη άρση της ασυλίας των βουλευτών, ακόμα και το θέμα της παραγραφής ευθύνης υπουργών, αρχίζω να ζηλεύω την Αμερική και τη …δημοκρατία της.

Παράδειγμα πρώτο: Θυμάστε που πριν από λίγο καιρό, με το ξέσπασμα της χρηματοπιστωτικοοικονομικής κρίσης εκεί, τον Πρόεδρο Μπους να εισηγείται πακέτο μέτρων και τους συμπολιτευόμενους βουλευτές -ή γερουσιαστές ή πως αλλιώς τους λένε- να το καταψηφίζουν; Και να αναγκάζουν κοτζάμ Πρόεδρο να φέρνει άλλο, βελτιωμένο σε σχέση με το πρώτο; Εδώ, ποιος έχει τέτοια κότσια να το κάνει; Εδώ, ισχύει η …κομματική πειθαρχία. Άβουλα όντα οι βουλευτές, ...χειροκροτάκηδες του αρχηγού τους, πρόβατα που δεν τολμούν να βγουν έξω από το μαντρί. Γιατί θα τους φάει ο κακός ο λύκος. Αλλά και μέσα που είναι, πάλιν πρόβατα μένουν.

Παράδειγμα δεύτερο: Τους ζηλεύω, τους αμερικανούς, και για έναν άλλο λόγο. Γιατί εκεί, ο Γενικός τους Εισαγγελέας –ή πως αλλιώς λέγεται- μπορεί να γραπώσει τον Πρόεδρο από τον γιακά και να τον καθίσει στο εδώλιο, για μια …ψευδορκία! Θυμηθείτε τον Κλίντον με τον …λεκέ του, στο φόρεμα της Μόνικα Λεβίνσκι. Εδώ πουουουου να τολμήσει κανένας εισαγγελάκος; Αφού η διαπλοκή Πολιτικής Εξουσίας και Δικαστικής είναι δεδομένη, μην πω θεσμοθετημένη! Γιατί. εδώ ισχύει η ...ρήση πως, οι πολιτικοί δεν πάνε φυλακή αλλά στα σπίτια τους!

Στα υπόλοιπα θέματα, όσον αφορά στους αμερικανούς και την Αμερική γενικότερα, σίγουρα θα συμφωνήσουμε (εμείς) πως διαφωνούμε (με τα αμερικανάκια). Τουλάχιστον, ας τους αναγνωρίσουμε τα ένα – δυο καλά!

Επί του πιεστηρίου: (Από το σχόλιο του loukis): Το 2000 ο Αλ Γκορ αν και συγκέντρωσε περίπου 500 χιλιάδες περισσότερες ψήφους εντούτοις δεν πέρασε την είσοδο του Λευκού Οίκου, γιατί ο Τζορτζ Μπους κατέκτησε την πλειοψηφία των εκλεκτόρων. Δεν είδα ξεσηκωμό στους δρόμους. Εδώ, από την επομένη των εκλογών ζητάμε ξανά εκλογές. Κατά γενικήν ομολογία ο Μπους είναι ο χειρότερος ίσως πρόεδρος των ΗΠΑ. Εντούτοις δεν είδα απαίτηση από την αντιπολίτευση για επίσπευση των εκλογών.Προτιμητέα η διακυβέρνηση ενός τόπου από μια ανίκανη κυβέρνηση από την ακυβερνησία. Ας θυμηθούμε τη δεκαετία του '60.

Τετάρτη 17 Δεκεμβρίου 2008

Δεν είδα, δεν άκουσα, δεν έμαθα

Αν ο πρωθυπουργός της χώρας έκανε 4 μήνες για να καταλάβει τι γινόταν με το Βατοπέδι, φανταστείτε πόσο θα του πάρει να καταλάβει τι έγινε την περασμένη εβδομάδα σ' όλη την Ελλάδα, μετά τη δολοφονία του Αλέξη. Θα φτάσουμε στο Πάσχα!

Τρίτη 16 Δεκεμβρίου 2008

Θεσμικοί "κουκουλοφόροι"

Sorry, αλλά τί κάνουν οι ...κουκουλοφόροι εδώ; Δεν κατάλαβα ακριβώς. Κε Στυλιανίδη και λοιποί, μπορείτε να μου εξηγήσετε;


Η φωτογραφία παρμένη από Το Μανιτάρι Του Βουνού


'Εχω και μια άλλη απορία: Γιατί οι δημοσιογράφοι και οι φωτογράφοι είναι ΠΑΝΤΑ από τη μεριά των αστυνομικών;

Δευτέρα 15 Δεκεμβρίου 2008

'Αφετε τα παιδία

Διάβασα, Είδα, 'Ακουσα και 'Εγραψα: Δηλώσεις ιερωμένων


Ξένα κέντρα πίσω από τα επεισόδια;

Από ξένα κέντρα υποκινείται το ξέσπασμα της νεολαίας και καθοδηγείτε από sites, σύμφωνα με τον Μητροπολίτη Θεσσαλονίκης Άνθιμο και έκανε λόγο για μια μειοψηφία που βάλλει κατά της εκκλησίας και πρόσθεσε πως το δηλητήριό της επεκτάθηκε και στους νέους που η ελληνική κοινωνία τους αποκαλεί "κουκουλοφόρους".


Τα παιδιά μας δεν είναι εξαγριωμένα χωρίς λόγο

«Κρίσεις υπάρχουν στη ζωή και δεν θα πάψουν να υπάρχουν. Η κρίση που ζούμε τώρα είναι γενική κρίση, κρίση αξιών, κρίση της ταυτότητας του ανθρώπου. Δεν πρέπει να απογοητευθούμε» είπε ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος και πρόσθεσε: «Αυτή η κρίση πρέπει να μας βοηθήσει να αναζητήσουμε την ελπίδα. Είμαι αισιόδοξος ότι τα παιδιά που είναι καλοπροαίρετα θα βρουν αυτό το δρόμο».

Ποιος είναι ο Άνθιμος και σε ποιο ακροατήριο απευθύνεται, είναι γνωστό; Απλώς, συγκρίνοντας τους δύο ιερατικούς λόγους, το συμπέρασμα βγαίνει αυθόρμητα. "Άφετε τα παιδία και μη κωλύετε αυτά ελθείν προς με, των γαρ τοιούτων εστίν η βασιλεία των ουρανών" (Ματθ. ΙΘ’, 14)

Τάσσο, ο Ελληνισμός σου οφείλει πολλά

«Ο Ελληνισμός του οφείλει πολλά», ανέφερε ο Έλληνας Πρωθυπουργός. Αλλά και ο Πρόεδρος της Κομισιόν, Χοσέ Μανουέλ Μπαρόζο, του αναγνώρισε μια εν πολλοίς πραγματικότητα: «Η Κομισιόν και εγώ θα τον θυμόμαστε για την απεριόριστη αγάπη για την χώρα του, αλλά και για την οξύτητα του μυαλού του, την σκληρή εργασία και αφοσίωση στο καθήκον και το κουράγιο του στην επιδίωξη των πεποιθήσεών του».

Και δύο λόγια από δύο έλληνες πρέσβεις οι οποίοι συνεργάστηκαν μαζί του. “Σταθερότητα και η συνέπεια των θέσεων του στο κυπριακό», δήλωσε ο κ. Ράλλης –πρέσβης της Ελλάδας στην Κύπρο- και επεσήμανε ότι «ήταν εντυπωσιακός για το πάθος, με το οποίο υπερασπιζόταν με λόγια και έργα την υπόθεση της Κύπρου… Δεν υπέκυπτε σε πιέσεις, ανέλυε τα δεδομένα με ψυχραιμία και αποφάσιζε τους χειρισμούς του». Τον χαρακτήρισε ως «υπόδειγμα πατριώτη και αγωνιστή, ο οποίος ,όπως είπε, άφησε ανεξίτηλη τη σφραγίδα του στο κυπριακό και αφιέρωσε τη ζωή του στην υπόθεση της εξεύρεσης βιώσιμης και λειτουργικής λύσης». Ο άλλος πρέσβης -επί τιμή- Χρ. ζαχαράκης, δήλωσε «Ως Έλληνας αισθάνομαι ευγνωμοσύνη, γιατί σε καιρούς γενικού εθνικού ξεπεσμού ο Τάσσος Παπαδόπουλος με το διάγγελμα του δημοψηφίσματος και τη διαχρονική στάση του, με έκανε να αισθανθώ περήφανος και να πιστέψω ότι δεν είναι όλα χαμένα για τον Ελληνισμό». Επίσης, επεσήμανε ότι «δεν υποχώρησε σε δύσκολες στιγμές για να ικανοποιήσει απαιτήσεις και συμφέροντα και διαφύλαξε, αυτό που του επέβαλε η συνείδηση του πως ήταν το καλύτερο για την Κύπρο».
Από τότε, που σαν σύμβουλος του Μακαρίου διαφώνησε με τις πρόνοιες των συμφωνιών Ζυρίχης -Λονδίνου (στη Συνδιάσκεψη του Λονδίνου το 1959), και ο Κωνσταντίνος Καραμανλής έκπληκτος ρώτησε, «ποιος είναι αυτός ο μικρός που διαφωνεί μαζί μας;»

Λίγα λόγια για τον Τάσσο. Τα πολλά είναι …περιττά!

Σάββατο 13 Δεκεμβρίου 2008

Αλήτες, ρουφιάνοι, δημοσιογράφοι;

«Πότε μας δώσατε το λόγο για να εκφραστούμε; Περιμένετε να κλείσουμε τα σχολεία, να καταστρέψουμε τα σχολεία, να πετάξουμε πέτρες για να μας ‘δείξετε’, για να μιλήσετε για μας. Έχετε κι εσείς τις ευθύνες σας γι’ αυτή την κατάσταση», τα λόγια ενός δεκαπεντάχρονου σε πρωινή εκπομπή, με τους δημοσιογράφους που τον προσκάλεσαν να παρακολουθούν μ’ ανοικτό το στόμα σαν …χάνοι, δυσκολευόμενοι να αρθρώσουν κουβέντα.

Κάπως έτσι είναι η πραγματικότητα με τους δημοσιογράφους και την τηλεόραση. Γίνεται μια εκπομπή-αφιέρωμα-φάκελος σ’ ένα ειδικό θέμα, π.χ. «η κατάσταση στα νοσοκομεία». Προσκαλούνται ο υπουργός Υγείας ή βουλευτές απ’ όλα τα κόμματα, καμιά φορά κι ένας γιατρός αλλά ΚΑΘΟΛΟΥ εργαζόμενοι από το νοσοκομειακό προσωπικό ή ασθενείς ή συνοδοί. Αρχίζουν οι πρώτοι τα «θα», «θα» …, οι δεύτεροι τα μπλα μπλα και την άμυνα ή επίθεση -ανάλογα από ποιο κόμμα εκπροσωπούν- ο τρίτος –αν έχει τα κότσια, εκφέρει και κανένα παράπονο ή «κατηγορώ»- και στο τέλος της εκπομπής όλοι φεύγουν ευχαριστημένοι, εμείς σαστισμένοι και ενίοτε μπερδεμένοι, ενώ η άσχημη κατάσταση στα νοσοκομεία παραμένει και περιμένει. Και όταν θελήσει κάποιος από τους τελευταίους να παρέμβει, χάνεται μέσα στον ορυμαγδό των …θέσεων, αντιπαραθέσεων, κρίσεων και επικρίσεων όλων των άλλων.

Παράδειγμα δεύτερο: Φάκελος «Παιδεία». Μιλά ακατάπαυστα ο υπουργός ή/και βουλευτές, συμμετέχει και ο πανεπιστημιακός –αυτός είναι ειδικός είτε το θέμα αφορά νηπιαγωγεία, είτε δημοτικά, είτε γυμνάσια-λύκεια και φυσικά τα πανεπιστήμια. Ενίοτε κάποιος καθηγητής ή ιδιοκτήτης φροντιστηρίου για να ενισχύσει ή να κατακεραυνώσει με την «δική» τους θέση στα της παιδείας. Άντε που και που κάποιος της ΟΛΜΕ –επαγγελματίας συνδικαλιστής μη μάχιμος και άρα ξεκομμένος από τα πραγματικά καθημερινά προβλήματα. Το πάνελ συμπληρώθηκε. Λείπουν όμως ο καθηγητής που βιώνει την εκπαιδευτική καθημερινότητα, ο μαθητής που την υφίσταται και ο γονέας-κηδεμόνας που την …πληρώνει. Οπότε, ποια προβλήματα της εκπαίδευση να καταγραφούν, ποια πραγματικότητα –όχι εικονική- να ακουστεί και ποια συμπεράσματα να εξαχθούν;

Παράδειγμα τρίτο (και πρόσφατο): Φάκελος «Σωφρονιστικό Σύστημα». Είδα τον υπουργό της Δικαισύνης(;) να μιλάει ακατάπαυστα, σε κάποιο παράθυρο να παρεμβαίνει ένας πρώην υπουργός της ίδιας …ειδικότητας, καθόλου ο σοφρωνιστικός υπάλληλος και με τηλεφωνική παρέμβαση ένας πρώην κατάδικος. «Θα» και «θα», μπλα και μπλα, …παραλάβαμε-παραδώσαμε αλλά οι άμεσα θιγόμενοι, αυτοί που υφίστανται το σωφρονισμό και οι άλλοι που σωφρονίζουν, στο πουθενά ή σχεδόν στο πουθενά. Αυτοί που εξεγείρονται, οι …παστωμένοι σωφρονιζόμενοι ελάχιστα έως καθόλου ακούγονται. Τελειώνει το αφιέρωμα, ο δημοσιογράφος ευχαριστεί τον υπουργό και την άλλη μέρα το πρόβλημα …λύνεται. Το ...πάστωμα και ο σωφρονισμός μπαίνει στο επόμενο 5ετές πρόγραμμα. Ζήσε ...κατάδικε να φας τριφύλι.

Νέο «φρούτο» -μάλλον παλιό και ώριμο θάπρεπε να πω- στη συγκρότηση των πάνελ, είναι και κάποιος …επώνυμος, συνήθως γνωστός …διανοούμενος ηθοποιός ή τραγουδιστής, ο οποίος καταθέτει την άποψή του ως …μη ειδικός. Ακόμα ακόμα και οι γνωστοί …μαϊντανοί ή επί παντός επιστητού, επαγγελματίες τηλεσχολιαστές (τύπου ΤραγκοΒλάχοΚακαουνάκηδες). Ενίοτε, κάποιος …κωμικός χρωματίζει τη συζήτηση με λίγο χιούμορ, για να σπάσει ο πάγος βρε αδελφέ.

Τα ΜΜΕ, οι δημοσιογράφοι παρουσιάζουν την είδηση και οι άλλοι, οι παραθυράτοι και έμμισθοι σχολιαστές την σχολιάζουν, την αλλοιώνουν, την διαστρεβλώνουν και –μαζί με τους πολιτικούς και πολιτικάντηδες που συμμετέχουν- ΟΛΟΙ μαζί την πασάρουν σε μας διαμορφώνοντας έτσι την κοινή γνώμη κατά τα γούστα τους, κατά …παραγγελία. Διατυπώνουν την ερώτηση και επιμένουν να τους δοθεί η …δικιά τους απάντηση, η απάντηση στα δικά τους μέτρα, στα δικά τους γούστα. Ο άμεσα ενδιαφερόμενος, παρών ή ωσεί παρών, συμμετέχει ελάχιστα και …ξώφαλτσα, επιδερμικά. Και αν …τολμήσει να πει τη δική του άποψη, να δώσει την δική του απάντηση, τότε ο τηλεοπτικός χρόνος "…δυστυχώς τελειώνει" ή τον τρώει η τηλεοπτική μαύρη τρύπα. Και θα πρέπει να πετάξει πέτρα, να σπάσει βιτρίνα ή να κάψει για να έχει μια ύστατη ελπίδα να ακουστεί. 'Οπως αυτό που συμβαίνει την τελευταία βδομάδα που όοοοοολοι αυτοί, ανακάλυψαν πως στη χώρα μας υπάρχουν και οι οργισμένοι νέοι, οι διαμαρτυρόμενοι μαθητές. Και έπρεπε να σκοτωθεί άδικα ένας άλλος μαθητής για να δοθεί ο λόγος στους συμμαθητές του.

Παρασκευή 12 Δεκεμβρίου 2008

Παγκόσμια Ημέρα του Παιδιού



Μέσα σ’ αυτό τον θρήνο και την οργή για το χαμό του μικρού Αλέξη, το χαμό των εξεγέρσεων και των καταστροφών, των δακρυγόνων και του πετροπόλεμου, των εμπρησμών και των λεηλασιών, των πορισμάτων και των δηλώσεων, των "αθωώσεων" και της "καταδίκης", να μη ξεχάσουμε πως σήμερα, 11 Δεκεμβρίου, έχει καθιερωθεί ως η Παγκόσμια Ημέρα για τα Δικαιώματα του Παιδιού.

Σύμφωνα με τη φετινή έκθεση του ΟΗΕ, του Π.Ο.Υ. και της Unicef, 830.000 παιδιά χάνουν κάθε χρόνο τη ζωή τους σε διάφορα δυστυχήματα όπως, πνιγμοί, εγκαύματα, πτώσεις, δηλητηριάσεις και τα οποία αναδεικνύονται σε πρώτη αιτία παιδικής θνησιμότητας, ξεπερνώντας σε συχνότητα τις μολυσματικές ασθένειες, τον υποσιτισμό, ακόμα και τους πολέμους.

Το 95 % των θυμάτων καταγράφονται σε φτωχές ή αναπτυσσόμενες χώρες ενώ στην Αφρική, οι θάνατοι παιδιών από διάφορα ατυχήματα παρουσιάζεται πλέον 10πλάσια του μέσου όρου προηγμένων κρατών του υπολοίπου κόσμου. Τα φτωχά παιδιά δεν απολαμβάνουν τα κέρδη και την ασφάλεια των παιδιών, που ζουν σε πλούσια κράτη και αυτή η κοινωνική αδικία πρέπει να θεραπευθεί.

Και για να λέμε και του στραβού το δίκιο, εν δυνάμει φονιάδες ήμαστε όλοι ή σχεδόν όλοι μας. Εξ αμελείας, ή δόλου. Από πολλές θέσεις …δολοφόνοι. Είτε βρισκόμαστε πίσω από το τιμόνι, τον πάγκο ενός μπαρ, την έδρα μιας σχολικής ή πανεπιστημιακής αίθουσας, το φακελάκι με την άσπρη σκόνη… Μάλλον παντού!


Γι αυτό, ας αναλογιστούμε και ας ανασκουμπωθούμε.

Πέμπτη 11 Δεκεμβρίου 2008

Μια ψύχραιμη ματιά στις φωτογραφίες

...Για την αποκατάσταση της αλήθειας ή τι βλέπω πίσω από τις φωτογραφίες! Προσπάθησα να τους δώσω τη μεγαλύτερη δυνατή ανάλυση, πριν της αναρτήσω, για να μπορέσετε κι εσείς να δείτε αυτό που εγώ είδα!

Στην 1η φωτογραφία, βλέπετε μια ...οφθαλμαπάτη: τον αστυνομικό -ή ΜΑΤατζή ή ειδικό φρουρό ή μπάτσο-γουρ.... ή τι άλλο-, με το προτεταμένο χέρι και το πιστόλι του, που φαίνεται να σημαδεύει τους διαδηλωτές. Με μια προσεκτικότερη και ψύχραιμη ματιά, ο εν λόγω σημαδεύει απειλώντας τον συνάδελφό του που, αγενέστατα, δείχνει με το δάκτυλό του προτεταμένο κάποιον από τους διαδηλωτές.

(Για την ακρίβεια, η άποψη αυτή είναι ...κλεμένη από άλλα μπλογκς)


Στη 2η φωτογραφία επίσης βλέπετε μια δεύτερη οφθαλμαπάτη: το νεαρό διαδηλωτή με την πέτρα στο χέρι, έτοιμο να την εκσφενδονίσει στους αστυνομικούς -ή σε τζαμαρία υποκαταστήματος τράπεζας ή βιτρίνα καταστήματος ή όπου αλλου. Με μια πολύ πιο προσεκτική ματιά, ο εν λόγω ετοιμάζεται να την εκσφενδονίσει στον κουκουλοφόρο μπροστά του, ο οποίος λίγες στιγμές πριν εκσφενδόνισε τη δική του πέτρα προς τους αστυνομικούς ...


Η 3η φωτογραφία, θα μπορούσε να είχε τίτλο: Ο ένας Αλέξης έφυγε, με επιλογή των ειδικών φρουρών. Ο άλλος Αλέξης έρχεται, με επιλογή και πάλι των ειδικών φρουρών, και είναι του Α. Πετρουλάκη, από την ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ.



Αυτά, προς αποκατάσταση της αλήθειας και επιβεβαίωση των δηλώσεων τους κου ...ΓιαΛόγουςΕυθιξίας και του άλλου κου, του (τηλε)Συνηγόρου ή (κατά δήλωσήν του) Μοντελλοπνίχτη!

Δηλώνω ...προβοκάτορας

Σήμερα θα γίνω …προβοκάτορας. Όχι κουκουλοφόρος (που να τολμήσω κιόλας), αλλά κάτι ανάμεσα σε γνωστός (ο –λέμε τώρα - blogger phlou…flis) άγνωστος (αφού στο …phlou…flis μπορείτε να βάλετε ό,τι θέλετε).

Τα μεμονωμένα ή «μεμονωμένα» περιστατικά της αστυνομικής βίας χαρακτηρίζουν μια μεγάλη ομάδα εργαζόμενων με το «μπάτσοι, γουρούνια, δολοφόνοι» το οποίο (ξανα)ήχησε αυτές τις μέρες.

Τα
μεμονωμένα ή «μεμονωμένα» περιστατικά της …προκαταβολικοαθωωτικοσυνηγορίστικης νοοτροπίας των (τηλε)δικηγόρων και (τηλε)συνηγόρων θα πρέπει να χαρακτηρίσουν το σύνολο των δικηγόρων με το «δικηγόροι, μαφίες, ταπαίρνετόλοι»;

ΥΓ. Δεν τα βάζω με τη συμπαθή τάξη των δικηγόρων ούτε με τη συμπαθή τάξη των αστυνομικών. Εξάλλου, …προβοκάτορας είμαι!

Τετάρτη 10 Δεκεμβρίου 2008

Πήραν τα παλούκια οι έμποροι της Λάρισας - Κοινωνικός αυτοματισμός λόγω ανεξέλεγκτης βίας

Νύχτα άγριας καταδίωξης και ακραίου κοινωνικού αυτοματισμού η χθεσινή για τη Λάρισα καθώς δεκάδες έμποροι και πολίτες με καδρόνια στα χέρια επιδόθηκαν σε κυνηγητό νεαρών κουκουλοφόρων. Ο Δήμαρχος της πόλης και ο πρόεδρος του Εμπορικού Συλλόγου Λάρισας είχαν ήδη καλέσει, μέσω τηλεοπτικών σταθμών, τους εμπόρους και πολίτες της Λάρισας να βγουν στους δρόμους για να διαφυλάξουν την πόλη και τις περιουσίες τους.

Όλα ξεκίνησαν λίγο πριν τις 8 το βράδυ, όταν περίπου 300 νεαροί Λαρισαίοι και αλλοδαποί συγκεντρώθηκαν στην πλατεία όπου και έβαλαν φωτιά στο χριστουγεννιάτικο ξύλινο καράβι του δήμου Λαρισαίων και επιτέθηκαν σε πυροσβεστικό όχημα το οποίο έσπευσε να σβήσει τις φλόγες. Οι αστυνομικές δυνάμεις τους κυνήγησαν ρίχνοντας δακρυγόνα που έκαναν αποπνικτική την ατμόσφαιρα στο κέντρο. Οι νεαροί υποχώρησαν προς άλλη πλατεία, προλαβαίνοντας να προξενήσουν φθορές σε ένα ακόμη υποκατάστημα τράπεζας. Όταν οι αστυνομικοί υποχώρησαν στο κέντρο της πόλης, οι νεαροί κινήθηκαν εκ νέου προς την πλατεία.
Εν τω μεταξύ, σε συμβολή οδών είχαν συγκεντρωθεί δεκάδες έμποροι και πολίτες οι οποίοι τους περίμεναν με καδρόνια στα χέρια από κοινού με ισχυρή αστυνομική δύναμη. Ακολούθησε συμπλοκή και άγριο κυνηγητό με τους νεαρούς να υποχωρούν στα γύρω στενά και τους αστυνομικούς να τους καταδιώκουν ακολουθούμενοι από το οργισμένο πλήθος εμπόρων και πολιτών. Ορισμένα από τα άτομα που συμμετείχαν στην πορεία των νεαρών, πιάστηκαν από τους συγκεντρωμένους και η επέμβαση των αστυνομικών αποσόβησε το άγριο λιντσάρισμα. Σημειώθηκαν 15 προσαγωγές υπόπτων για τις καταστροφές ενώ επί μία και πλέον ώρα πολίτες και έμποροι καταδίωκαν, συνοδεύοντας τους αστυνομικούς, τους νεαρούς που είχαν διαλυθεί. Τα πνεύματα ηρέμησαν αργά τη νύχτα, χωρίς να υπάρξουν φθορές καταστημάτων. Αξίζει να σημειωθεί πως την προηγούμενη βραδιά, οι νεαροί είχαν προβεί σε επιλεκτικές καταστροφές. Μόνον καταστήματα τραπεζών, κάδους απορριμμάτων και λίγα φανάρια τροχαίας. Αν αυτό σημαίνει κάτι. Μικρό, έως ελαχιστότατο, το κακό για τις τράπεζες, μιας και τα έχουν ασφαλισμένα …όλα τους.

Σε αντίθεση με αυτά τα έκτροπα, η πρωινή πορεία-διαδήλωση των μαθητών ήταν οργισμένη, αλλά ειρηνική, ενώ ο παλμός και το πάθος εξίσου εντυπωσιακά. Τα συνθήματα των συγκεντρωμένων ήταν εναντίον της αστυνομίας, της κρατικής τρομοκρατίας και υπέρ των μαζικών, λαϊκών αγώνων. Χαρακτηριστικές ήταν οι εκδηλώσεις των περαστικών που συναντούσαν την πορεία στους κεντρικούς δρόμους της Λάρισας, καθώς οι περισσότεροι τους χειροκροτούσαν, ενώ πολλοί ήταν και αυτοί που παρακολούθησαν την πορεία από τα μπαλκόνια των πολυκατοικιών.

Το συμπέρασμα προκύπτει αβίαστα: Η βία φέρνει βία. Η ανεξέλεγκτη δράση φέρνει τον κοινωνικό αυτοματισμό και αυτά τα δύο φέρνουν την καταστροφή· και ενίοτε και το θάνατο. Ευτυχώς, στα ψεσινά διαδραματισθέντα, δεν είχαμε άλλον θάνατο. Παρά τρίχα λιντσάρισμα και προσαγωγές. Μικρό το κακό; Δε γνωρίζω. Ανησυχητική εξέλιξη. Σίγουρα!
Από την εφημερίδα ΗΜΕΡΗΣΙΟΣ ΚΥΡΗΚΑΣ

Δευτέρα 8 Δεκεμβρίου 2008

Κουκουλοφόροι Vs Αστυνομία ή Kουκουλοφόροι & Αστυνομία

Δε μπορώ να μην πάρω θέση για τα επεισόδια και τη δολοφονία του νεαρού μαθητή. Και δεν με ενδιαφέρει αν ήταν κουκουλοφόρος ή απλά έτυχε να βρίσκεται εκεί. Είναι απλά ένα παιδί που βρέθηκε για κάποιους λόγους στο χώρο των επεισοδίων και για αστυνομικούς οι οποίοι, υποτίθεται, είναι εκπαιδευμένοι για να αντιμετωπίζουν κρίσιμες καταστάσεις, μεταξύ αυτών και τους κακοποιούς. Να δεχτώ ότι αυτό το παιδί ήταν κακοποιός; Ε τότε, θα πρέπει να έχω πολύ πολύ φαντασία. Αν, λοιπόν, έτσι αντιμετωπίζεται ένα νεαρό παιδί -θέλετε κουκουλοφόρος, ok- πώς θα πρέπει να αντιμετωπιστεί ο κακοποιός; Με αυτόματο πυροβόλο ή με μπαζούκας; Και αν αυτή είναι η εκπαίδευσή που παρέχεται στους αστυνομικούς, ε τότε να καταργηθούν οι αστυνομικές σχολές.

Είτε έτσι, είτε αλλιώς, είναι κρίμα και άδικο να χάνονται ανθρώπινες ζωές και μάλιστα νέες ζωές. Ντροπή σε όλους μας μα πιο πολύ σε κείνους, διατρανώνει ο kitsosmitsos, και υιοθετώ πλήρως το σχετικό σχόλιό τους. Κουκουλοφόροι Vs Αστυνομικοί (και τούμπαλιν). Ας το δούμε και αλλιώς: Κουκουλοφόροι ΚΑΙ αστυνομικοί. Και να δεις που το σύστημα τους χρειάζεται και τους δύο. Τους κουκουλοφόρους (ή γνωστούς-άγνωστους ή πως αλλιώς τους λένε), για να ενισχύουν την άποψη περί της αναγκαιότητας των ομάδων καταστολής (ΜΑΤ και ΜΕΑ), και τα ΜΑΤ για να συντηρούν και να νομιμοποιούν τους γνωστούς-άγνωστους που τα συντηρούν . Αλυσίδα δηλαδή. Και οι πρώτοι, δυστυχώς άθελά τους, δίνουν τροφή και αφορμή και επιχειρήματα για την ύπαρξη των δυνάμεων καταστολής, για καταπάτηση ελευθεριών, για κατάλυση ασύλου, για περιορισμό ελευθερίας ατόμου, για δημιουργία κλίματος φόβου και αναρχίας, για τη σπίλωση ειρηνικών κινητοποιήσεων, ακόμη ακόμη και για την αλλαγή της πολιτικής ατζέντας. Διεστραμμένο μυαλό; Ίσως;

Κι αυτές οι προαποφασισμένες «παραιτήσεις για λόγους ευθιξίας» μάλλον ως ύβρεις θα πρέπει να εκλαμβάνονται. Αν όντως νοιώθεις θιγμένος και υπεύθυνος, σιωπάς, φεύγεις και επιμένεις στην απόφασή σου. Αλλιώς, η «παραίτηση για λόγους ευθιξίας» καταντά …παράσημο για τον πολιτικάντη.
Με εκφράζει και το άρθρο του blogger Παναγιώτη, με τίτλο: "με αφορμή τον θάνατο του 16χρονου και τα επεισόδια".

Οι προκλήσεις συνεχίζονται

Σήμερα εκδικάζεται στη Θεσ/νίκη η υπόθεση με τον ανηλεή ξυλοδραμό του κύπριου φοιτητή, γνωστή και ως υπόθεση της ζαρντινιέρας. Άκουσον άκουσον, η πρόταση του εισαγγελέα είναι, μετατροπή του κατηγορητηρίου για όλους ανεξαιρέτως τους κατηγορούμενους. Δηλαδή, προτείνει μείωση ποινών. Ειδικά για τον Αστυνομικό Δ/ντή ο οποίος παρευρίσκετο στο επεισόδιο, ο Εισαγγελέας προτείνει αθώωσή του.
Η απόφαση θα βγεί αύριο.

Σάββατο 6 Δεκεμβρίου 2008

Ώρα να …εκδικηθούμε

Ίσως ήρθε η ώρα του πολίτη-πελάτη-καταναλωτή μας για εκδίκηση! Ας κόψουμε ή ας ακυρώσουμε τις πιστωτικές κάρτες. Ας μη ξοδέψουμε τον 13ο μας μισθό σε αγορά περιττών, παρά μόνο για τα απολύτως απαραίτητα. Δεν είναι ανάγκη φέτος να προστρέξουμε στα κάθε είδους εμπορικά κέντρα για αγορά πανάκριβων δώρων. Ας βολευτούμε με τα απλά και ας το εξηγήσουμε σ’ αυτό στους φίλους μας και τα παιδιά μας. Ας είναι το εορταστικό μας τραπέζι λιτό, δεν είναι να βρίθει εδεσμάτων που στο τέλος τέλος περισσεύουν και τα πετάμε. Ας μην τρέξουμε σε ταξιδιωτικά γραφεία για να κλείσουμε ταξίδια για τις διακοπές των εορτών, εκτός ή και εντός Ελλάδας. Φέτος, ας γιορτάσουμε στο σπίτι μας μέσα ή ας πάμε στα χωριά μας, παρέα με τους γονείς και συγγενείς μας. Εκεί, σίγουρα θα ανακαλύψουμε πόσο ωραία είναι τα δικά μας ελληνικά χωριά, ιδιαίτερα την περίοδο των εορτών. Δε χρειάζεται να κάνουμε ρεβεγιόν σε αίθουσες ξενοδοχείων ή νυχτερινών κέντρων παρέα με χιλιάδες άλλες άγνωστες …μοναξιές. Γιατί εκεί, κάποιοι προσπαθούν να μας πείσουν ότι θα περάσουμε καλύτερα με …άγνωστες παρέες, καλυτερότερα απ’ ότι θα περάσουμε σ’ ένα φιλικό σπίτι με οικείους. Ας αποφύγουμε τα δήθεν εορτοδάνεια ή κάθε άλλου είδους …εποχιακά δάνεια και ας κρύψουμε τις πενιχρές οικονομίες μας κάτω απ’ το ...στρώμα. Είναι απολύτως ασφαλείς . Οι μικροκλέφτες δεν ψάχνουν πια κάτω από τα στρώματα. Οι μεγάλοι κλέφτες εργάζονται ως στελέχη σε οικονομικούς οργανισμούς, επομένως ουδείς κίνδυνος συντρέχει.

Τα δώρα των Χριστουγέννων και άλλα επιδόματα καταβάλλονται σε εργαζομένους νωρίτερα από άλλες χρονιές. Ο στόχος είναι προφανής: η αγορά είναι …παγωμένη, από την κρίση και την ύφεση, και το δώρο θα την αναθερμάνει. Περιμένουν σαν γύπες, να μας το κατασπαράξουν· μαζί κι εμάς. Ε, φέτος, ας αντισταθούμε. Να μη μας ξεγελάσουν οι προσφορές τους, καθώς και τα …δώρα επί των προσφορών. Να σκεφτούμε το δικό μας συμφέρον, τη δική μας δεινή θέση, τη δική μας τσέπη βρε αδελφέ. Τόοοοοσα χρόνια, όλοι αυτοί –τράπεζες, έμποροι, επιχειρήσεις παροχής υπηρεσιών- κερδίζουν στις πλάτες μας –όχι εν αγνοία μας και παρά τη θέλησή μας- υπερκέρδη, μας πουλούν τα προϊόντα τους σε τιμές 100 & 200% άνω του κόστους αποκομίζοντας υπερκέρδη και μας έκαναν να νοιώθουμε την ανάγκη να τους ευχαριστούμε προς τούτο. Φέτος, ας αντιστρέψουμε τους όρους. Φέτος, ας έρθουν να μας ...ικετεύσουν να τους ενισχύσουμε, φέτος ας νοιώσουν και αυτοί την μέγιστη μείωση των κερδών τους –γιατί περί αυτού πρόκειται, για μείωση κερδών και όχι εσόδων. Πολύ θάθελα να δω όλους αυτούς στους δρόμους να διαδηλώνουν με κύριο αίτημα: να δοθούν αυξήσεις στους εργαζόμενους για να μπορούν (οι εργαζόμενοι) να αποκαταστήσουν την αγοραστική τους ικανότητα και να μπαίνουν στα …μαγαζιά τους να ψωνίζουν.

Τσαυτόχρονα, τον τελευταίο καιρό γινόμαστε μάρτυρες μιας πρωτοφανούς αναλγησίας των τραπεζών σε βάρος πολιτών που αποτελούν την πελατεία τους. Παγιδευμένοι στις «σειρήνες» των τραπεζικών προσφορών, με πιστωτικές κάρτες και κάθε είδους δάνεια, εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι βιώνουν σήμερα μια ιδιότυπη …ομηρία. Γιατί ένα στόχο έχουν οι τράπεζες: την αποκόμιση υπέρογκων κερδών, μέσω της …προσφοράς κάθε λογής τραπεζικών προϊόντων και κατά συνέπεια, μιας μακροχρόνιας εξάρτησης μας από αυτές. Αυτή η δικτατορία του τραπεζικού κεφαλαίου κατέστησε τις τράπεζες κράτος εν κράτει και στη χώρα μας. Η ελληνική οικονομία έφτασε τα τελευταία χρόνια στο σημείο να χορεύει στο ρυθμό που επιβάλλει το τραπεζικό σύστημα και τα νοικοκυριά εξαρτούν την ποιότητα ζωής τους από τον δανεισμό. Η αγορά με δανεικά υποβαθμίζει τη σημασία της τιμής και αναδεικνύει σε καθοριστικό παράγοντα το ύψος της δόσης. Ο καταναλωτής π.χ. δεν εξετάζει αν το σακάκι, το πουκάμισο, το ακίνητο ή το αυτοκίνητο που αγοράζει με πιστωτική κάρτα ή δάνειο, αξίζει τα λεφτά του, αλλά πόσο θα πληρώσει κάθε μήνα για να το αποκτήσει. Άλλωστε στο ύψος της δόσης εστιάζεται ο τραπεζικός ανταγωνισμός. Με τα δάνεια, τις ευκολίες πληρωμής, την επιβεβλημένη σχεδόν παροχή «έξυπνου» και "πλαστικού" χρήματος, η ζωή χάνει τη βαρύτητά της, όλα τείνουν να γίνουν εύκολα, κατορθωτά, προσιτά.

Αυτό που χρειαζόμαστε είναι μεγαλύτεροι μισθοί και συντάξεις και προπαντός μέτρο και σωφροσύνη. Απαλλαγή και αποδέσμευση από τα περιττά, εγκατάλειψη της εικονικής πραγματικότητας και προσγείωση στην καθημερινή πραγματικότητα. Εγκράτεια και σύνεση. Αλλά, δυστυχώς αυτά κατακτώνται δύσκολα. Και δυσκολότερα όταν είναι …έλληνας!

Τούτη η δίψα δε σβήνει τούτη η μάχη δε παύει...

Τούτη η δίψα δε σβήνει τούτη η μάχη δε παύει...