Τετάρτη 24 Ιουλίου 2019

i ELLADA aniki ΣΤΟΥΣ …ellinares της

Προσπάθησα να διαβάσω χτες σε ελληνικό προφίλ στο fb, ελληνικό κείμενο από έλληνα γραμμένο, και όχι απλά έλληνα αλλά ellinara, απ’ αυτούς που βροντοφωνάζουν  h makedonia einai mono elliniki”, ή …“ΟΙ ΤΟΥΡΚΟΙ ΠΟΤΕ ΔΕ ΘΑ ΓΙΝΟΥΝ ΑΔΕΛΦΙΑ ΜΑΣ” ή “καλος τουρκος είναι ο νεκρος τουρκος” και άλλα πολλά μαργαριτάρια. Ομολογώ πως δυσκολεύτηκα πάρα πολύ. Χρειάστηκα και τη βοήθεια του αυτόματου μεταφραστή της Google (google translate) αλλά εις μάτην. Ξανακοίταξα το προφίλ του υπογράφοντος τη σχετική ανάρτηση, μπας και έκανα λάθος για την καταγωγή τους αλλά φευ, ήταν έλληνας (με την ευρεία έννοια του όρου) ο οποίος αποφοίτησε από το τάδε ελληνικό γυμνάσιο-Λύκειο, σπούδασε και αποφοίτησε από τη δείνα Σχολή του τάδε ελληνικού Πανεπιστημίου, άρα τῆς ἠμετέρας παιδείας μετέχων, αλλά…. μπαη δε γουεη, είμαι σίγουρος πως ο Γεώργιος Μπαμπινιώτης θα βγάζει συνεχώς εξανθήματα του δε Έλληνα φιλόλογου και γλωσσολόγου Αχιλλέα Τζάρτζανου τα κόκκαλα θα τρίζουν. Μπορώ να υποθέσω πως ετούτος ο γράφων τη σχετική ανάρτηση, από τα φιλολογικά μαθήματα έκανε κοπάνα, αλλά μου είναι λιγάκι δύσκολο να το πιστέψω.



Τι να φταίει λοιπόν; Το πληκτρολόγιο του που δε “γράφει” ελληνικά –δεν έχει ελληνικούς χαρακτήρες; Πως είναι οπαδός της τελείως ατονικής γραφής; Πως δεν ανακάλυψε το ειδικό πλήκτρο που μετατρέπει τα Κεφαλαία σε Μικρά; Πως τα πτυχία του τα πήρε …ταχυδρομικά; Pos είναι ΟΠΑΔΟΣ μιαs eleftheris παγκοσμιας και ΑΝΑΜΕΙΚΤΗΣ γραφης με ellinikous και ΛΑΤΙΝΙΚΟΥΣ χαρακτήρες; Μήπως εν τέλει, είναι μέλος μιας παγκόσμιας σπείρας η οποία προωθεί ένα νέο λεξικό, ένα νέο αυτόματο μεταφραστή;
Ενιγουει, απ’ όλ’ αυτά τείνω να καταλήξω στο τελευταίο. Αλλιώς δεν υπάρχει εξήγηση.


ΥΓ. Δεν αναφέρθηκα καθόλου σε ορθογραφικά -ή ανορθογραφικά- λάθη γιατί αυτά ανθρώπινα ή και ...θεϊκά είναι. Ακόμα και ο …Δαίμων του Τυπογραφείου δικαιούται σε λάθη!


Τετάρτη 17 Ιουλίου 2019

Ο Μαύρος Ιούλης της Κύπρου και …αυτών που ήταν ΕΚΕΙ


Αυτή την περίοδο του Ιούλη, γράφονται πολλά, διαβάζουμε πολλά, βλέπουμε πολλάκαι αναφέρομαι κυρίως στο διαδίκτυο, στο fb. Γράφονται όμως και λέγονται από ποιους; Γιατί όπως έλεγε κάποιος (τώρα κινέζος ήτανε, λατίνος ήτανε, αρχαιοέλληνας ήτανε θα σας γελάσω), «σημασία δεν έχει τι λέει ή τι γράφει κανείς αλλά ποιος το λέει και ποιος το γράφει». Πάντως ένα είναι σίγουρο, πως αυτοί που ήταν «εκεί» και που τα έζησαν κρατάνε τα στόματά τους κλειστά. Αυτοί που ήταν «εκεί» και τα έζησαν, ήταν όντως «εκεί», ήταν εντεταλμένοι να είναι «εκεί», δεν έτυχε να βρίσκονται «εκεί», δεν την …κοπάνησαν από «εκεί» και τους …τσάκωσαν αλλού. Διότι, ακόμη και σήμερα, κάποιοι είναι ακόμα «εκεί».



Αυτοί που ήταν «εκεί» δε γράφουν …τα λόγια τα μεγάλα (τα ψεύτικα πολλές φορές), δε γράφουν …απομνημονεύματα, δε δίνουν συνεντεύξεις, δε βγαίνουν στα κανάλια, δεν κάνουν ντοκιμαντέρ, δε ζητούν μνημεία και προτομές, δε γράφονται γι’ αυτούς διθύραμβοι, δεν τους λιβανίζουν, δε διεκδικούν δόξες και τιμές και στέφανα και επιδόματα και αποζημιώσεις, δε ζητούν θώκους και προεδριλίκια. Δεν… Γιατί; 

Μα γιατί πονούν, όχι σωματικά, αλλά ψυχικά. Πονούν γι’ αυτά που είδαν αλλά και γι’ αυτά που δεν είδαν. Πονούν γι’ αυτούς που είχαν δίπλα τους και τους έχασαν. Πονούν για φίλους, συμμαθητές, συντρόφους, συμπολεμιστές που χάθηκαν, δολοφονήθηκαν, εξαφανίστηκαν και ακόμη αγνοούνται. Πονούν γιατί… Και ύστερα σιωπούν

Σιωπούν όχι γιατί ντρέπονται ή φοβούνται ή κρύβονται ή κρύβουν. Σιωπούν γιατί σέβονται αυτούς που χάθηκαν. Σιωπούν όχι …ενός λεπτού σιγή αλλά μυριάδων λεπτών σιγή. Σιωπούν εις ανάμνησιν αλλά και εις μνήμην.  

Σιωπούν αλλά κυρίως ΔΕΝ ΞΕΧΝΟΥΝ!

Πέμπτη 4 Ιουλίου 2019

Κόμματα, Κομματά-κια και Κομματικοί αντίπαλοι


Αναρωτιέμαι γιατί το κόμμα της Δεξιάς -γενικότερα αυτό που αποκαλούμε «Συντηρητικό» κόμμα- δε χάνει τα ποσοστά του και παρόλα όσα κακά ή αρνητικά έχει κάνει στην Ελλάδα, διεκδικεί την εξουσία. Τελικά η απάντηση μάλλον είναι απλή. Τα κόμματα της Αριστεράς –ή αυτό που συνηθίσαμε να λέμε «Προοδευτικά»- στις εκλογικές αναμετρήσεις βγάζουν το ένα τα μάτια του άλλου. Κοινό κομματικό αντίπαλο δεν έχουν τα συντηρητικά κόμματα αλλά τα άλλα κόμματα (ή κομμάτια) της Αριστεράς τα οποία, πιστεύουν, πως λεηλατούν τις «δικές» τους ψήφους, τη «δική» τους πελατεία, τους «δικούς» τους ψηφοφόρους.
Έτσι, παραδοσιακά το ΚΚΕ, κομματικό αντίπαλο δεν έχει τη ΝΔ αλλά το ΚΚΕ-Εσωτερικού και το ΠαΣοΚ παλιότερα, το ΣυΡιζΑ πρόσφατα.
Το ΠαΣοΚ, κομματικό εχθρό έχει το ΣυΡιζΑ και όχι τη ΝΔ (θα μου πείτε μα πως, αφού κάποτε συνεργάστηκαν).
Να μη μιλήσουμε για τα διάφορα …ΚΚΕ Μ-Λ, ΜΛΚΚΕ, ΕΚΚΕ, Τροτσιστές-Λενινιστές, Λενινιστές-Τροτσκιστές κλπ. Ή για τα περιθωριακά  …ΑντΑρΣυΑ, ΛαΕ κλπ.


Η ΝΔ έχει και αυτή γύρω της διάφορα Κεντροδεξιά, Ακραία Δεξιά κόμματα και ...Κομμάτια, αλλά ποιος ασχολείται μαζί τους. Κομματικός της αντίπαλος

ήταν, είναι και θα είναι η εκάστοτε Συμπολίτευση, το εκάστοτε Κόμμα για το οποίο νιώθει ότι την απειλή. Γι’ αυτό και δεν έχει μεγάλα σκαμπανεβάσματα στα ποσοστά ή έχει αυτή τη συσπείρωση που έχει.
Όσα άλλα μικρά κόμματα πήγαν ή πάνε να δημιουργηθούν, σε νέες ενδεχομένως βάσεις, πρωτοποριακές καμιά φορά, χάνονται, εξαφανίζονται. Φυσικά, λένε πως αυτά τα κομματά..κια είναι …ειδικού σκοπού. Δημιουργούνται για να καλύψουν κάποιες ανάγκες, για να εξυπηρετήσουν κάποιο σκοπό που όταν αυτές εξαλειφθούν ή πραγματοποιηθούν, τότε αυτά διαλύονται. Κρίμα, θεωρώ, γιατί κάποια ήταν αξιόλογα, ή έστω αξιόλογες οι προτάσεις τους.

Τούτη η δίψα δε σβήνει τούτη η μάχη δε παύει...

Τούτη η δίψα δε σβήνει τούτη η μάχη δε παύει...