Ο covid-19 – Η Πολιτεία – Εμείς – Οι άλλοι - Τα μέτρα

 Μα και βέβαια τα παιδιά στις καταλήψεις φοράνε μάσκες -αυτές ντε που τους παραχώρησαν στο σχολείο- και τηρούνε όλα τα …πρωτόκολλα προφύλαξης. Το Υπουργείο της Παιδείας και Συναφών…, τα έχει όλα …under control (ελληνιστί).

Μα και βέβαια στις καφετέριες, τα μπαρ, τα καφενεία, τις ταβέρνες οι θαμώνες κρατάνε την …κοινωνική απόσταση, εμ πως. Τα …συναρμόδια Υπουργεία παραμονεύουν.

Μα και βέβαια στα ΜΜΜ όοοολοι/ες φοράνε μάσκες, κρατάνε αποστάσεις, δε συνωστίζονται, προσέχουν, δε βήχουν, δε φταρνίζονται, δεν… Μα και βέβαια το Σύστημα Υγείας αντέχει, οι ΜΕΘ στα νοσοκομεία αφθονούν, το ιατρικό-νοσηλευτικό προσωπικό αντέχει…, το Υπουργείο της Υγείας έχει φροντίσει γι’ αυτό.

Μα και βέβαια στις κοινωνικές-μαζικές εκδηλώσεις (γάμους, πανηγύρια, κηδείες…) τηρούνται τα πρωτόκολλα με τους συγκεκριμένους αριθμούς καλεσμένων κτλ. Τι διάολο, μόνοι μας θα παντρευτούμε….

Δεν αφήνουμε, λέω ‘γω, τις χαζομάρες. Το λένε και το φωνάζουν επιδημιολόγοι: Κοστίζουν λιγότερο τα μέτρα πρόληψης παρά τα μέτρα καταπολέμησης …εκ των υστέρων.

 ...βεβαίως λιγότεροι μαθητές στα τμήματα.

…βεβαίως λιγότεροι επιβάτες στα ΜΜΜ και μάλιστα μόνον οι καθήμενοι.

… βεβαίως και χρήση μάσκας και σε εξωτερικούς χώρους, ιδίως σε περιοχές μεγάλου συγχρωτισμού.

…βεβαίως να εξασφαλιστεί σε έναν εργαζόμενο το μεροκάματο για τις 14 υποχρεωτικές ημέρες απομόνωσης, ο οποίος πιθανόν να έχει δέκατα αλλά θα φοβηθεί να το ανακοινώσει στα αφεντικά.

…βεβαίως να φοράμε ΣΩΣΤΑ την κατάλληλη μάσκα, ΟΧΙ τι μάσκες-ασπίδες τάχαμου, ΟΧΙ με το …τσουτσούνι, sorry τη μύτη ήθελα να πω, απέξω!

Γιατί έτσι όπως βαδίζουμε και με τα μυαλά που κουβαλάμε, ακόμα και αν όλες οι κλίνες στα Νοσοκομεία μετατραπούν σε ΜΕΘ, δε θα μας αρκούν, ειδικά τώρα με την επέλαση του χειμώνα. Γιατί ο covid-19 δεν είναι …ακόμα μια παγκόσμια συνωμοσία. Βεβαίως θα κερδίσουν κάποιες φαρμακοβιομηχανίες -και όχι μόνο- από όλη αυτή την πανδημία -όπως άλλωστε συμβαίνει σε ανάλογες περιπτώσεις. Δεν παύει όμως να είναι μία ακόμη ίωση και όπως γνωρίζουμε, ή μάθαμε, τα εμβόλια για τις ιώσεις και άρα η αντιμετώπισή τους αργούν, καθώς ο ιός, οι ιοί, εύκολα μεταλλάσσονται.

Το νου μας λοιπόν, για να ξαναβρεθούμε όλοι μαζί όταν και όποτε…. Κυρίως, εφαρμογή των μέτρων –και άλλων μέτρων- για να μη μας ….πάρουνε τα μέτρα!

Το δικό μου...G

Τα κατάφερα. Μπορεί να μου πήρε δυο χρόνια, από την πρώτη φορά, αλλά εν τέλει τα κατάφερα. Α, να την το παινευτώ, ΕΓΩ ήμουν και τα κατάφερα. Θα μου πείτε, οι άλλοι δεν κατάφεραν αυτό που κατάφερες εσύ; Ναι, δε λέω, αλλά ομολογώ -και δεν το λέω εγώ, το λέει όλο το σόι μου- πως το αποτέλεσμα είναι σίγουρα έξοχο, υπέροχο, σωστό καλλιτέχνημα. Φτου μη με ματιάσω. Εξάλλου, όπως λέει και ο Karl Heinrich Marx, χωριό που φαίνεται, κολαούζο δε θέλει. Ήταν η δεύτερη φορά που το επιχειρούσα. Η πρώτη ήταν εντελώς …συμπωματική. Μετά από 41 χρόνια, μπορώ να σας το εξομολογηθώ πως ούτε που το κατάλαβα. Ξέρεις, εκεί που δεν το περιμένεις κι έρχεται απ’ τη γωνία∙ή απ’ τον ουρανό. Ενδεχομένως και από κάποιον ξεχασμένο πελαργό. Ήταν αυτό που λένε στην ινδουιστική φιλοσοφία …ατυχές ευτύχημα.

Φυσικά δεν ήμουν μόνος στην προσπάθεια αυτή. Ααα, η αλήθεια να λέγεται. Με βοήθησε και η σύζυγός μου. Όχι πως έκαμε και πολλά ή σπουδαία πράγματα. Όλο το ζόρι εγώ το τράβηξα. Αυτή καθότανε, για την ακρίβεια ξάπλα ήταν, και περίμενε. Ίδρωνα, ξαναΐδρωνα, αγκομαχούσα και στο τέλος, με ανακούφιση ακούστηκε εκείνο το …άχ, της απόλυτης επιτυχίας. Για του λόγου το αληθές, η επιτυχία της όλης προσπάθειάς μου ταυτοποιήθηκε αργότερα, μετά από 4-5 βδομάδες. Έτσι είναι αυτές οι δουλειές, τρέχεις σήμερα, μάχεσαι, παλεύεις, ιδροκοπάς αλλά τα αποτελέσματα βγαίνουν αργότερα. Κάτι σαν τις Πανελλαδικές ένα πράμα. Πιστεύεις πως πήγες καλά, πως τα κατάφερες, αλλά άμα δεν έρθει ο Αύγουστος (εν προκειμένω ο Ιούνης) δε ξέρεις τι ακριβώς πέτυχες. Και όταν στο ανακοινώνουν, δίνεις κι ένα μπαξίσι, έτσι για τις χαρές. Διότι πέτυχα το σημείο …G!

Και τώρα, αυτό που κατάφερα πριν από 38 περίπου χρόνια, είναι εδώ, δίπλα μου -για την ακρίβεια …από πάνω μου, κυριολεκτικά- και το καμαρώνω, πετυχημένο εργασιακά -κι ας γκρινιάζει που και που- το βλέπω καθημερινά, το περιποιούμαι, το ποτίζω μη μαραθεί, το ταΐζω να μεγαλώσει και προσμένω… -ναι ρε, προσμένω, σε πειράζει; Προσμένω να το δω δισευτυχισμένο και τρις… και τετράκις… γιατί όχι; Γιατί τα χρόνια περνούν, ούτε έχω το κουράγιο να ξαναπροσπαθήσω (σε βλέπω εσένα που μειδιάς ειρωνικά…). Όχι ότι δε μπορώ, αλλά να μόνος δε δύναμαι. Ξέρετε εσείς….

Επειδή τα πολλά λόγια είναι φτώχια κι επειδή δεν θέλω να γίνω φτωχός –εσύ που ξαναγελάς τι ξέρεις; Έκαμες ποτέ φτωχός για να ξέρεις;- εύχομαι κάθε ευτυχία, πολλές χαρές στη ζωή σου και άσε εμάς  τους …γέρους σου, να λένε και μια κουβέντα παραπάνω. Για το …καλό σου!

Στον ουρανό κοιτάμε το …παρελθόν και η …quarante-να

Κάποιος καθηγητής μας έλεγε πως όταν κοιτάμε τον ουρανό, κοιτάμε το παρελθόν. Φυσικά δεν καταλαβαίναμε τι εννοούσε. Θεωρούσαμε πως ήταν ένα …πράμα φιλοσοφικό, μεταφυσικό ή άτοπο και μαγικό. Μας έδωσε λοιπόν το εξής παράδειγμα:
Το φως από τον Ήλιο χρειάζεται μόλις 8 λεπτά για να φτάσει στη Γη. Άρα όταν κοιτάμε τον Ήλιο (να φροντίσουμε όμως να μην τον κοιτάμε κατάματα, παρά μόνο με προστατευτική μάσκα) βλέπουμε …παρελθόν. Βλέπουμε το Ήλιο πως ήταν πριν 8 λεπτά. Αμέσως ξεκαθαρίστηκε στο μυαλό μας, των παιδιών της εποχής εκείνης, τι εννοούσε …βλέπουμε το παρελθόν.

Να διευκρινίσω κάτι. Ένα αντικείμενο, είτε αυτόφωτο είτε ετερόφωτο, το βλέπουμε, δηλαδή είναι ορατό σε μας, όταν αυτό στέλνει φως, μια ακτίνα φωτός, και διεγείρει το οπτικό μας νεύρο. Αν ψάχνουμε κάτι στο σκοτάδι και δεν το βλέπουμε είναι διότι δεν έρχεται στα μάτια μας φως από το αντικείμενο αυτό, ακόμη και εξ αντανακλάσεως.

Ας σκεφτούμε πως για άλλους πλανήτες, το φως από αυτούς για να φτάσει στη γη, στα μάτια μας χρειάζεται κάποιες γήινες μέρες. Άρα όταν ανασηκώσουμε το κεφάλι και το δούμε, εκείνη τη στιγμή που το βλέπουμε μπορεί και να μην υπάρχει. Μπορεί να το «κατάπιε» μια μαύρη τρύπα, ας πούμε, μπορεί να εξερράγει.

Ελάτε να σκεφτούμε ένα άλλο παράδειγμα. Κάποιο εξωγήινο ον κατοικεί κάπου πολύυυυ μακριά, που για να φτάσει το φως από τη γη σ' αυτόν χρειάζεται κάποια δις χρόνια. Αυτό το ον κοιτάει στον ουρανό και βλέπει τη γη να κατοικείται από ....δεινόσαυρους, ακριβώς λόγω της μεγάλης απόστασης που μας χωρίζει, οπότε της μεγάλης καθυστέρησης του φωτός να ταξιδέψει. Τι είπατε, ουτοπικό σας φαίνεται; Λάθος, αυτή είναι η πραγματικότητα.

Κατ’ αναλογία, ας πάμε στο Covid-19 και τα τεστ που πραγματοποιούνται. Μάθαμε πια πως ο χρόνος επώασης για τη λοίμωξη από νέο κορωνοϊό Covid-19 είναι 14 ημέρες. Δηλαδή αν σήμερα κάνω το τεστ και είμαι αρνητικός, μπορεί μέσα στις 14 ημέρες να καταστώ θετικός, ενδεχομένως, ασυμπτωματικός. Άρα το τεστ που έκανα σήμερα μου δείχνει …παρελθόν. Δηλαδή τα αποτελέσματα που έχω σήμερα δεν είναι σημερινά, φρέσκα. Είναι μπαγιάτικα. Γιατί κανείς δε μπορεί να εγγυηθεί τι μπορεί να γίνει μέσα στις επόμενες 14 ημέρες. Να γιατί φωνάζουν όλες/οι πως τούτος εδώ ο κορωνοϊός είναι ύπουλος.

Για την ιστορία: τα παλιά χρόνια η καραντίνα ίσχυε για σαράντα ημέρες. Καραντίνα, εκ του quarante στα γαλλικά ή quaranta στα ιταλικά. Όταν κατέφταναν σε λιμάνια ξένοι ή ακόμη και το πλήρωμα με κάποια υποψία λοιμώδους νόσου, για σαράντα ημέρες τους απέκλειαν σε μεμονωμένους χώρους και μετά τους επέτρεπαν την ελευθερία κινήσεων. Η πρόληψη από τα παλιά χρόνια ήταν ένα ατού στο μανίκι της κοινότητας!

Οι ειδικοί και οι "ειδικοί"

Για τη σωστή ενημέρωσή σας ακούστε τον δικό μας …ειδικό

Κάποτε, ένας ήταν ο μετεωρολόγος που προσκαλούνταν στην τηλεόραση και τα νέα του καιρού από αυτόν τα μαθαίναμε.

Κάποτε, ένας ήταν ο σεισμολόγος που προσκαλούνταν στην τηλεόραση και τα νέα για ένα σεισμό από αυτόν τα μαθαίναμε.

Κάποτε, ένας ήταν ο συνταγματολόγος που προσκαλούνταν στην τηλεόραση και για τα θέματα άρθρων ή παραβάσεων του Συντάγματος από εκείνον τα μαθαίναμε.

Κάποτε, ένας ήταν ο λοιμωξιολόγος που προσκαλούνταν στην τηλεόραση και τα νέα για έναν ιό ή μια σοβαρή λοίμωξη από εκείνον τα μαθαίναμε.

Κάποτε…

Σήμερα, κάθε κανάλι και …δευτεροκάναλο έχει το δικό του μετεωρολόγο, σεισμολόγο, συνταγματολόγο, λοιμωξιολόγο και τον κάθε είδους …λόγο και από αυτούς μαθαίνουμε τα μύρια όσα και πολλάκις αντικρουόμενα μηνύματα. Πλουραλισμός, κάποιος θα πει. Πολλά τα κανάλια, πολλές και οι ανάγκες για …ειδικούς. Αμ δε, ανταγωνισμός περισσότερο, θάλεγα. Και το αποτέλεσμα ποιο; Να αντιμάχονται επιστήμονες και «επιστήμονες», ειδικοί με «ειδικούς», σοβαροί με «ανόητους» και να έχουμε διασπορά …fake news (για να χρησιμοποιήσω μια φράση του Σωκράτη). Να έχουμε και τους δημοσιογράφους να (αυτό)βαφτίζονται και αυτοί ως «ειδικοί». Κι εμείς οι αδαείς αλλά και ανενημέρωτοι να είμαστε ανάμεσα, οπαδοί του τάδε και του δείνα. Και να μη γνωρίζουμε ποιον να ακούσουμε και κυρίως πώς και τι να πράξουμε. Και γι’ αυτό αδειάζουμε τα ράφια από τα καταστήματα τροφίμων ή τρέχουμε στον καθαρό αέρα για να ανασάνουμε ή φοράμε γάντια και μάσκες για να κυκλοφορήσουμε ή…

Ειδικά, τώρα με την κρίση λόγω covid 19, πού βρέθηκαν τόοοσοι πολλοί τηλε-λοιμωξιολόγοι και άλλοι τόσοι του αναπνευστικού και δε ξέρω κι εγώ τι άλλο; Και πώς ξοδεύουν την ώρα τους στα δελτία των 8 ή σε πάνελ και δεν πάνε στα νοσοκομεία να βοηθήσουν;

Ναι, καλή η σκέψη για την άμεση, εθελοντική ή με κίνητρα ανάκληση συνταξιοδοτηθέντων υγειονομικών (γιατρών, νοσηλευτών). Στο Η.Β. επιτάχθηκαν ακόμα και εργαζόμενοι σε φυσιοθεραπευτικά κέντρα για το σκοπό αυτό. Γιατί όχι και εδώ; Αλλά πρώτα πρώτα ας επιταχθούν οι τηλε-γιατροί. Για την ενημέρωσή μας Ένας αρκεί, ο κος Τσιόδρας αρκεί!

Μ’ αρέσει το κόκκινο

Ξέρετε, μ’ αρέσει τρομερά το κόκκινο. Είμαι fun του κόκκινου.

-Κόκκινα τριαντάφυλλα∙ τα λατρεύω. Αφού για να την κατακτήσω …ξέρετε ποια, αγόραζα κάθε μέρα κόκκινα τριαντάφυλλα. Τόσα που με τα λεφτά που πλήρωσα θα μπορούσα να αγοράσω το ανθοπωλείο και την αφεντικίνα του μαζί!

-Κόκκινο κρασί και δη ξηρό, συνοδεία φαγητού. Ελαφρώς γλυκό τις υπόλοιπες ώρες της ημέρας, βελούδινο. Και φυσικά, πάντοτε κεκραμένο, μη μας τη δώσει και στο κεφάλι…. Αφήστε που κάπου διάβασα πως ..όταν ο άντρα πίνει κρασί κόκκινο, χαίρεται η γυναίκα… (ασχέτως αν δεν έχω καταλάβει γιατί).

-Κόκκινο …ξέρετε τι -ωχ με κάνετε να κοκκινίζω- πώς να το πώς …από κάτω.. Αντερστούντ; Μην επιμένετε. Δε μπορώ να το πω…. Φυσικά μ’ αρέσει όταν το φορούν οι άλλες, όχι η …ξέρετε ποια…

-Το κόκκινο φεγγαράκι, ειδικά όταν είμαι με την αγαπημένη μου (ποια; Δεν έχει σημασία ποια; Πωπωωω, μα τι αδιάκριτοι που είστε;) στην αγκαλιά μου…

-Τα κόκκινα αβγά του Πάσχα, το χρώμα που αφήνουν στα χέρια όταν τα πιάνω για τσούγκρισμα αλλά και η ιδιαίτερη γεύση τους. Ίσως επειδή περνάει το χρώμα στο εσωτερικό; Δε ξέρω ακριβώς…

-Τα κόκκινα έντονα βαμμένα χείλη, ιδιαίτερα σ’ ένα κάτασπρο πρόσωπο και η αντίθεση που δημιουργείται. Αφού μου ‘ρχεται να φιλήσω όλες τις γυναίκες που το φορούν, αλλά να, δε μ’ αφήνει η …ξέρετε ποια.

-Ε όχι, μη πείτε πω ξέχασα το αίμα; Τι στο καλό, βαμπίρ είμαι; Αφήστε που, στη θέα του αίματος λιποθυμώ. Αφού όταν πηγαίνω για αιμοληψία προειδοποιώ τις νοσοκόμες σχετικά…

-Τα κόκκινα μάγουλα. Τα λατρεύω. Δείχνουν άτομο ντροπαλό, ευαίσθητο γεμάτο συναισθήματα, σαν κι εμένα …Σου μιλώ και κοκκινίζεις κι έχεις προδοθεί… λέει μια παλιά κινέζικη παροιμία. Όπως αντιλαμβάνεστε (και πιστεύω πως ναι) δε μιλώ για το κοκκίνισμα από πυρετό, ή έκθεση στον ήλιο… Αλλά γι’ αυτό που συμβαίνει όταν απέναντί σου έχεις κάποιο πρόσωπο που, να πώς να το πω, συμπαθείς…

-Το …κακό είναι πως μ’ αρέσει τόοοοοσο πολύ το κόκκινο που θέλω να περνάω τα φανάρια με κόκκινο. Δεν μπορεί να αλλάξει αυτό άραγε; Να σταματάμε στο πράσινο και να φεύγουμε με κόκκινο. Παρακαλώ να το μελετήσουν οι συγκοινωνιολόγοι και να το προωθήσουν.

Μ’ αρέσει το κόκκινο. Αφού τόσο πολύ μ’ αρέσει που …πήρα κόκκινα γυαλιά… πολύ πιο πριν απ’ ότι τα πήρε ο Κραουνάκης. Ε και διότι το κόκκινο χρώμα έχει χαρακτηρισθεί ως το χρώμα του πάθους και του έρωτα, το χρώμα με αφροδισιακές ιδιότητες…. Αφήστε που το κόκκινο ή ερυθρό είναι ένα από τα τρία βασικά χρώματα του ορατού φωτός. Αυτό πού το πάτε;

Δύο κόκκινα ΔΕ μ’ αρέσουν. Το ένα είναι αυτό του επαίσχυντου -ξέρετε ποιου- του …θρύλου τάχαμου. Αφού, ως και οι ταύροι εξαγριώνονται στη θέα του… Πώς να αντισταθώ εγώ; Γιατί; Μα γιατί είμαι …αντι-ολυμπιακός (ωχ, το ξεστόμισα, και συγγνώμη και μετά συγχωρήσεως.. δεν το ξανακάνω)

Και το δεύτερο είναι το κόκκινο της σημαίας του εξ ανατολών γείτονά μας –και κατ’ άλλους φίλους, αδέλφια μας… Γιατί; Μα το ρωτάς; Διότι, χμ….. Δεν έχει γιατί. Διότι έτσι!

Αν ναι, κι ένα τρίτο, να μην το ξεχάσω. Το κόκκινο του …Ερχόμαστε, Πάμε… δε θυμάμαι ακριβώς. Αυτού ντε, που μαζεύονται 2-3 και κάνουν σματά σα να είναι 10; Το καταλάβατε; Όχι; Ε τώρα τι θέλετε, να το πώς και να με διαγράψουν  ο Γενικός Γραμματέας της Κεντρικής Επιτροπής του; Α, όχι όλα κι’ όλα. Μέχρις εδώ. Γκέγκε; 

ΕληνοΤουρκικά και η ελληνική απάθεια

Ἐκ τοῦ κατὰ Λουκᾶν εὐαγγελίου τὸ ἀνάγνωσμα. Πρόσχωμεν!

Η Τουρκία προβαίνει σε γεωτρήσεις στο οικόπεδο τάδε της Κυπριακή ΑΟΖ. Το τούρκικο πολεμικό ναυτικό εμποδίζει έλληνες ψαράδες να πλησιάζουν τα Ίμια. Το τούρκικο Λιμενικό κλέβει δίκτυα ελλήνων ψαράδων. Τούρκικη φρεγάτα διεμβολίζει ελληνική. Η Τουρκία συνάπτει συμμαχίες με Λιβύη καταπατώντας δικαιώματα ελληνικών νησιών. Η Τουρκική αεροπορία παραβιάζει το ελληνικό FIR….

Κι εμείς; Διαμαρτυρίες, Επιστολές, τηλεφωνήματα, παρεμβάσεις σε διεθνείς οργανισμούς και φόρα. Καθολικώς Διαμαρτυρόμενοι εν ολίγοις. Ας κάνουμε κι εμείς κάτι επιτέλους. Τι;

Ας περιορίσουμε τα ταξίδια και τις αθρόες επισκέψεις στην Τουρκία και την Κωνσταντινούπολη ειδικώς για κάποιους μήνες. Ας κάνουμε δύσκολη τη ζωή των Τούρκων φορτηγατζήδων στο Τελωνείο Έβρου με αλλεπάλληλους ελέγχους και ελεγχόμενη καθυστέρηση. Ας περιορίσουμε την εισαγωγή Τούρκικων προϊόντων. Ας σταματήσουμε τη διέλευση μέσω των οδοφραγμάτων στα κατεχόμενα εδάφη της Κύπρου για λόγους αναψυχής, χαρτοπαιγνίου κά. Ας κάνουμε κάτι λοιπόν γιατί, θαρρώ πως, αυτή μας η απάθεια είναι που μερακλώνει τους Τούρκους να είναι θρασείς.