ROM της Λάρισας: ένας ...ΜΚΜ, για την ανακύκλωση

Σήμερα λέω να ξεφύγω από την καθημερινή πραγματικότητα, τους πολέμους, την κρίση, τα σκάνδαλα και τα συλλαλητήρια (όχι φυσικά, δε τα ξεχνάω γιατί ΑΥΤΑ δε θα μ’ αφήσουν να τα ξεχάσω) και να γράψω για ένα άλλο θέμα, επικαιρότητας κι αυτό, το θέμα της ανακύκλωσης.

Εκεί που μπήκαμε με θέρμη στα ..προγράμματα ανακύκλωσης, Διαβάζω, Ακούω και Βλέπω πως αρχίζουν να εμφανίζονται τα πρώτα …προβλήματα ή προβληματάκια, αν θέλετε. Επιφυλάξεις φορέων για το νέο σύστημα ανακύκλωσης που εγκρίθηκε από το ΥΠΕΧΩΔΕ, διαβάζω στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ· τα προβληματάκια που λέγαμε. Πρόβλημα όμως και στη διάθεσή τους –στις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες- καθώς το ενδιαφέρον της Κίνας (του μεγαλύτερου εισαγωγέα ανακυκλώσιμων) έχει μειωθεί τα τελευταία χρόνια.

Στις συχνές-πυκνές επισκέψεις μου στην Αθήνα, παρακολουθώ με μια …ζήλια, τους αθηναίους κάθε ηλικίας -νέοι, γέροι, μικρά παιδιά και οι «φιλιππινέζες»- να κατεβάζουν τις σακούλες σκουπιδιών τους και να αφήνουν, τα μεν ανακυκλώσιμα στους μπλε κάδους, τα δε υπόλοιπα στους άλλους κάδους. Επιτέλους, αναφωνώ, και οι έλληνες αποκτούμε συνείδηση, κατ’ αρχάς οικολογική. Κάτι είναι και αυτό, σαν αρχή. Από την άλλη …θλίβομαι που βλέπω αυτούς τους κάδους ξεχειλισμένους και …πλαισιωμένους με αναρίθμητες σακούλες, διότι η υπηρεσία συλλογής καθυστερεί να τα συλλέξει. Οι αθηναίοι, σκέφτομαι απέκτησαν …ευρωπαϊκές συνήθειες αλλά οι υπηρεσίες μένουν ακόμη στις ανατολίτικες αντίστοιχες.

Στη Λάρισα, όπου διαβιώ εργαζόμενος, ...επίσημα ανακυκλώνουμε μόνο το χαρτί, ανεπίσημα κάποια μεγάλα καταστήματα και τελευταία και ο Δήμος -δειλά δειλά- ξεκίνησαν πρόγραμμα ανακύκλωσης ηλεκτρικών και ηλεκτρονικών συσκευών. Όμως, ένας άλλος …Μη Κρατικός Οργανισμός (Μ.Κ…Ο.) -…ΜΚΜηχανισμός θα έλεγα ορθότερα- πιο οργανωμένος, πιο ευέλικτος, πιο άμεσος και χωρίς κόστος για την πολιτεία, έχει αναλάβει –καιρό τώρα- την ανακύκλωση ΚΑΘΕ υλικού που προσφέρεται προς τούτο. Αναφέρομαι στους ROM, τους γνωστούς μας τσιγγάνους. Σαρώνουν όλες τις γειτονιές, ατομικά ή ομαδικά -οικογενειακά δλδ- με αυτοσχέδια καρότσια, καροτσάκια και φορτηγά, κάθε ηλικίας και φύλου, αθόρυβα ή με τον σχετικό μεγαφωνικό σύστημα εγκατεστημένο στα Ντάτσουν. Εργάζονται όλες τις ημέρες, εργάσιμες και αργίες, όλο το 24ωρο, κάτω από οποιεσδήποτε καιρικές συνθήκες, συγκεντρώνοντας το υλικό είτε κατευθείαν στα φορτηγά είτε σε σταθμούς επαναφόρτισης, με σκοπό -φυσικά, φυσικότατα- την εμπορία και την αποκόμιση χρημάτων. Η προσφορά τους στην πόλη είναι τεράστια, στο δε περιβάλλον ανεκτίμητη. Δε γνωρίζω σε ποια σεμινάρια περί ανακύκλωσης συμμετέχουν -αν συμμετέχουν-, δεν γνωρίζω ποιες είναι οι απόψεις τους για το περιβάλλον -αν έχουν-, την αειφορία, τη μόλυνση ή τους ρύπους, αλλά τους …βγάζω το καπέλο. Προφανώς, αποκομίζουν μεγάλα κέρδη, αφού ζουν από την ανακύκλωση και δε γνωρίζω τι είδους ζημιά -οικονομική κρίση- θα τους επιφέρει τον προαναγγελθέν πρόγραμμα ανακύκλωσης του Δήμου Λάρισας. Αλλά οι άνθρωποι είναι πανέξυπνοι, πολυμήχανοι και κάτι άλλο θα σκεφτούν. Ελπίζω και πάλιν προς όφελος της πόλης και του περιβάλλοντος.

Σκεφτείτε πως ξεκίνησαν από τις «πατάτεεεεεε», πήγαν στις «καρέκλιεεεεε», τα καλοκαίρια στα «καρπούζιααα με τη …Βούλα» και σήμερα στην ανακύκλωση προϊόντων. Είναι δυνατόν ποτέ να γνωρίσουν κρίση ή ανεργία;