Πολυκομματική κυβέρνηση: ευχαριστώ …θα πάρω

Μια περιρρέουσα ατμόσφαιρα πλανάται, μια φιλολογία αναπτύσσεται έντονα το τελευταίο χρονικό διάστημα -συνοδευόμενη μετά ...άγχους και αγωνίας- κατά πόσον στις επόμενες εθνικές εκλογές θα προκύψει ή όχι μονοκομματική αυτοδύναμη κυβέρνηση, κατά πόσο θα πρέπει ή όχι να συνεργαστούν κάποια κόμματα προκειμένου να υπάρξει κυβέρνηση και άλλα παρόμοια. Μας τρομάζουν τέτοιες διαφαινόμενες καταστάσεις διότι …μας θυμίζουν μια εποχή που είχαμε διαδοχικές εκλογικές αναμετρήσεις, καθότι δεν προέκυπτε αυτοδυναμία. Τότε όμως, αλλιώτικες ήσαν οι εποχές, τότε τα κεντρικά ζητήματα και προβλήματα διαφορετικά ήσαν και …βόλευε η μονοκομματική κυβέρνηση. Τα πράγματα όμως άλλαξαν άρδην. Βλέπετε, για παράδειγμα σήμερα, ο πρωθυπουργός ζητάει τη συναίνεση των κομμάτων για το μεγάλο θέμα της παιδείας –το οποίο παρεμπιπτόντως, δεν πάει άλλο. Αν του την προσφέρουν -τη συναίνεση- καλώς· κάτι καλό θα προκύψει. Αν όχι όμως; Πού οδηγούμαστε; Πιθανόν -ή μάλλον σίγουρα- σε αλλαγές, τροποποιήσεις ή διορθώσεις …πρόσκαιρες. Οι οποίες θα ξανα-αλλαχτούν, ξανα-τροποποιηθούν και ξανα-διορθωθούν στις επόμενες μεγάλες πιέσεις και κινητοποιήσεις. Μιας και η μοναδική συμβολή του εκάστοτε υπουργού της παιδείας, είναι να αφήσει το δικό του στίγμα σ’ αυτήν (ο προηγούμενος άφησε ως …στίγμα, το νέο λογότυπο του ΥΠΕΠΘ, «όλα είναι θέμα παιδείας»).
Στο αγροτικό, μία από τα ίδια. Ποτέ δεν εφαρμόστηκε μια εθνική αγροτική πολιτική, η οποία θα καθοδηγούσε τον αγροτικό κόσμο, θα τον ενθάρρυνε, θα τον βοηθούσε -χωρίς κατ’ ανάγκην με εφήμερες παροχές- να βρει το δρόμο του ή -και αυτό είναι το ζητούμενο- να χαράξει καινούριους δρόμους. Αντ’ αυτών, πρόχειροι ή καθόλου σχεδιασμοί, επίλυση προβλημάτων με την απλή μέθοδο των …υποσχέσεων και επιδοτήσεων, διαμαρτυρίες αγροτών αλλά και «αγροτών» και η κατάληξη γνωστή· καταλήψεις εθνικών οδών και όχι μόνον, μπλόκα παντού, αποκλεισμοί, διακοπές κυκλοφορίες και τα …συναφή. Τι χρειάζεται κι εδώ; Μα απλά μια γενναία αγροτική πολιτική! Και ποια κυβέρνηση μπορεί να την επινοήσει, σχεδιάσει και επιβάλει; Μα φυσικά μια …μονοκομματική κυβέρνηση αλλά με τη βοήθεια της αντιπολίτευσης ή και μέρους αυτής. Και γιατί, παρακαλώ, η αντιπολίτευση να βοηθήσει την εκάστοτε κυβέρνηση για να βγάλει αυτή τα κάστανα απ’ τη φωτιά και στο τέλος να απολαμβάνει αυτή -δλδ η κυβέρνηση- τα κάστανα; Καμία αντιπολίτευση του …κόσμου. Ενώ μια πολυκομματική κυβέρνηση, μπορεί να το κάνει. Και μπορεί να κάνει πολλά. Απλός κανόνας είναι: εν τη ενώσει η ισχύς, το 'να χέρι νίβει τ' άλλο και τα δυο το πρόσωπο και άλλα παρόμοια.

Αλλά στη σημερινή ελληνική πολιτική σκηνή, αυτό –δλδ η συνεργασία κομμάτων για τη δημιουργία κυβερνήσεων- φαντάζει …εξωπραγματικό. Οι σημερινοί πολιτικοί σχηματισμοί θεωρούν …υποτιμητικό να καθίσουν –ακόμα και να καθίσουν, έτσι απλά- να συνομιλήσουν με άλλους σχηματισμούς, να βρουν κοινές θέσεις επί βασικών θεμάτων, να συμφωνήσουν στα ελάχιστα και να πουν: ξεκινάμε μαζί. Αφού τα …καταφέρνουν μόνοι, τι θέλουν συνεργασίες και εταίρους; Εκλιπαρούν συναινέσεις αλλά όχι συνεργασίες. Και όταν το καμπανάκι κτυπάει –και κτυπάει το άτιμο και δυνατά μάλιστα- προτρέχουν σε αλλαγές εκλογικών νόμων, σε τρικλοποδιές για …μη συνεργασίες και άλλα …ελληνικά κόλπα.

Παραδείγματα συνεργασιών κομμάτων και συγκυβερνήσεων στην παγκόσμια, αλλά και ευρωπαϊκή πολιτική σκηνή, έχουμε. Το πιο …κοντινό και …ελληνικό, είναι η κυβέρνηση της Κύπρου. Συνεργαζόμενα κόμματα είναι το ΑΚΕΛ (Ανορθωτικό Κόμμα Εργαζόμενου Λαού), μαζί με ΔΗΚΟ (Δημοκρατικό Κόμμα), Κίνημα Σοσιαλδημοκρατών ΕΔΕΚ και Κίνημα Οικολόγων Περιβαλλοντιστών. Δεν έχουν σημασία τα …καρβέλια ή τα …ψίχουλα που προσφέρουν τα συνεργαζόμενα κόμματα στη συγκρότηση της κυβέρνησης. Ούτε η μεγάλη ή μικρή ανάγκη του πρώτου κόμματος (του ΑΚΕΛ, στην προκειμένη περίπτωση) να μεγαλώσει το ποσοστό τους για να τα καταφέρει. Σημασία είναι η κίνηση για συνεργασία. Μια συνεργασία δύσκολη, με προβλήματα μεγάλα και μικρά. Η οποία, όπως δείχνει μέχρι σήμερα, επιβιώνει. Το ομολογούν όλοι οι συνεργαζόμενοι. Δύσκολη χρονιά θα είναι το 2009 γι αυτή τη συνεργασία, λόγω της κρισιμότητας που αφορά στη διαδικασία επίλυσης του χρονίζοντος εθνικού θέματος, λένε. Οι ηγέτες των τεσσάρων κομμάτων παραδέχονται ότι υπάρχουν ανοιχτά μέτωπα και διαφορές σε πολλά και σημαντικά θέματα. Σας παραθέτω κάποια χαρακτηριστικά στοιχεία από πρόσφατες δηλώσεις τους: Ο νέος Γενικός Γραμματέας του ΑΚΕΛ παραδέχεται έλλειψη συντονισμού με ΔΗΚΟ και ΕΔΕΚ και λέει με νόημα: «Πρέπει να διευκρινίσουμε κάποια ζητήματα. Θα έρθουμε σε επαφή μαζί τους σε μια προσπάθεια να δούμε πώς τοποθετούμε την πολιτική ζωή του τόπου σε ένα επιθυμητό επίπεδο». Ο πρόεδρος της ΕΔΕΚ, για την εσωτερική διακυβέρνηση λέει ότι πρέπει να γίνουν πολλά και θέτει σειρά αιτημάτων. Ο Γ.Γ. των Οικολόγων τονίζει: «Ο Πρόεδρος φαίνεται πως δεν ασχολείται με την εσωτερική διακυβέρνηση και δημιουργείται ένα μπάχαλο». Φυσικά, εκεί έχουν, όπως ανέφερα, ένα σοβαρό θέμα να επιλύσουν και γι αυτό ίσως διαχωρίζουν τα προβλήματα σε δύο κατηγορίες. Το εθνικό και το εσωτερικό. Αλλά συνεργάζονται.
Ανάλογο πρόβλημα, αλλά με αρνητικές συνέπειες, είναι και η κυβέρνηση της Ισλανδίας. Στη χώρα αυτή, η συνεργασία των κομμάτων της κυβέρνησης κατέρρευσε (μόλις τώρα το άκουσα στο ραδιόφωνο και το καταγράφω) λόγω των τεράστιων προβλημάτων που δημιούργησε στη χώρα η τελευταία παγκόσμια χρηματοοικονομική κρίση. ‘Ηταν θέμα συν-διαχείρισης αλλά και συγκυριών.

Αναρωτιέμαι, λοιπόν, πόσο δύσκολο ή εφικτό είναι, να προκύψει ΚΑΙ στην Ελλάδα μια κυβέρνηση συνεργασίας. Προσωπικά, ΔΕ μ’ ενδιαφέρει ποια κόμματα θα συνεργαστούν αυτή τη στιγμή, αρκεί να δω να συνεργάζονται και να αρχίσουν να επιλύουν προβλήματα-γάγγραινες που ταλανίζουν την Ελλάδα, εμάς δλδ. Να καταπιαστούν με τα θέματα, ένα ένα, να τα αξιολογήσουν, να βάλουν προτεραιότητες και να μπουν στη διαδικασία επίλυσής τους. Γιατί κάποια απ’ αυτά τα προβλήματα θέλουν ευρείες συναινέσεις για να επιλυθούν. Εύχομαι και το ελπίζω –για την ακρίβεια στο χέρι μας είναι και όχι θέμα ευχολογίου- να έχουμε ένα τέτοιο εκλογικό αποτέλεσμα στις επικείμενες εθνικές εκλογές έτσι ώστε να μην προκύψει αυτοδυναμία και να οδηγηθούν σε εκλογικές συνεργασίας συνδιακυβέρνησης. Αργήσαμε πολύ σ’ αυτό το θέμα –όπως άλλωστε και σε πολλά άλλα- αλλά ποτέ δεν είναι αργά. Έλληνα ψηφοφόρε, πάρε την υπόθεση στα χέρια σου, εδώ και τώρα, από …χτες κιόλας. ‘Ιτε παίδες ...νεοελλήνων!