Πρόσκληση σε...τσάι παρέα με τους διασημότερους φυσικούς

Μια μέρα, οι διάσημοι φυσικοί όλου του κόσμου αποφάσισαν να συγκεντρωθούν για ένα απογευματινό… τσάι. Ευτυχώς –για σας- προσκάλεσαν και μένα κι έτσι μπορώ να σας περιγράψω πώς συμπεριφέρθηκε ο καθένας από τους φιλοξενούμενους…

Στο τέλος της βραδιάς κι αφού είχαν εξαφανίσει όλα τα εδέσματα του μπουφέ και αφού είχαν καταναλώσει γαλόνια τσαγιού -συνοδευμένου με κονιάκ- μου ζήτησαν να τους φωτογραφήσω. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίον δεν εμφανίζομαι στην αναμνηστική φωτογραφία. Το αποτέλεσμα φαίνεται πιο κάτω.

Παρατήρησα λοιπόν πως ο Coulomb, από την αρχή της βραδιάς φαινόταν ιδιαίτερα φορτισμένος, η συγκίνησή του από την σύναξη αυτή ήταν μεγάλη.

Ο Ισαάκ Newton προσέλκυε τους πάντες γύρω του οι οποίοι περιστρεφόντουσαν κινούμενοι με σταθερή ταχύτητα ενώ αντίστοιχα ο Millikan ρίχνοντας την τελευταία σταγόνα λαδιού στη σάλτσα του, τους παρακολουθούσε.

Ο Thomson περιόρισε τις γαστρονομικές του επιλογές απολαμβάνοντας τα...σταφιδόψωμα.

Ο Αλβέρτος Einstein πέρασε σχετικά καλά, ενώ ο Pascal ένοιωθε πολύ πιεσμένος για να το απολαύσει.

Δίπλα τους ο Hertz πηγαινοερχόταν στον μπουφέ αρκετές φορές το λεπτό. Ο Volt παρακολουθούσε τις πολλές και διάφορες τάσεις που είχαν αναπτυχθεί στην αίθουσα.

Απομονωμένος στις σκέψεις του ο Heisenberg και μ’ ένα απροσδιόριστο βλέμμα έδειχνε ότι θα μπορούσε να ήταν ή και να μην ήταν εκεί τη βραδιά εκείνη.

Άλλοι έδειχναν να προσελκύονται από τη μαγνητική προσωπικότητα του Tesla με τον Μιχαήλ Faraday δίπλα του να ηλεκτρίζει την ατμόσφαιρα με τις επαγωγικές μεθόδους που εφάρμοζε απέναντι στους συνομιλητές του.

Ο Watt αποδείχθηκε ισχυρός ομιλητής ενώ ο καημένος ο Bohr, επειδή έφαγε πάρα πολύ εκείνο το βράδυ, στο τέλος έφυγε με έναν ατομικό πόνο.

Ο Amper καταθέτοντας την άποψη του πάνω στα τρέχοντα γεγονότα δημιούργησε ένα ισχυρό ρεύμα οπαδών γύρω του ενώ ο Ohm μάταια προσπαθούσε να αντισταθεί σ’ αυτές τις απόψεις.

Οι αχώριστοι φίλοι Stefan και Boltzman βρέθηκαν στο επίκεντρο των πιο καυτών συζητήσεων ενώ δίπλα, σε άλλη παρέα, ο Wien ακτινοβολούσε μια ζωηρόχρωμη προσωπικότητα, χωρίς να μπορέσω να διαγνώσω την αιτία.

Ο Roentgen περιφερόταν ως ο άγνωστος Χ της ομήγυρης σε αντίθεση με τον γεμάτο ενέργεια και αεικίνητο Joule.

Ο Πέτρος Curie με τα πειράγματα του διασπούσε την προσοχή των παρευρισκομένων ενώ η σύζυγός του Μαρία Curie έπλεε σε ουράνια πελάγη.

Ο Dalton παρατηρούσε τα άτομα γύρω του και ιδιαίτερα το μελανό σημείο στο αριστερό μάγουλο του Planck.

Μάταια ο Rutherford προσπαθούσε να δια-σκεδάσει την παρέα του ενώ ο Carnot έκανε συνεχώς κύκλους -μάλλον κάποιο ή κάτι έψαχνε.

Σε μια γωνιά της αίθουσας, ο Ιάκωβος Maxwell πάσχιζε να διαβάσει κάτω από το αμυδρό φως που εξέπεμπε ένα λαμπατέρ ασκώντας μεγάλη πίεση στον, μικρόσωμο σε όγκο, Boyle να του μεταφράζει το κείμενο.

Ο Pauli τήρησε την βασική του αρχή, απαγορεύοντας στον εαυτό του να δοκιμάσει δεύτερο γλυκό που τόσο γενναιόδωρα πρόσφερε ο μπουφές.

Ο Oppenheimer βομβαρδιζόταν συνεχώς με ερωτήσεις για την σχέση ηθικής του επιστήμονα με το συμφέρον του έθνους.

Ο de Broglie βάδιζε κυματιστά, γιατί όπως διαπίστωσα εκ των υστέρων, είχε ρίξει στο τσάι του περισσότερη ποσότητα κονιάκ από αυτήν που άντεχε ο οργανισμός του.

Ο Van der Waals ανέπτυξε και αυτός δεσμούς με τον...μπουφέ.

Ο Βernoulli προσπαθούσε να εξηγήσει σε μια ομάδα πόσο ρευστή ήταν η πολιτική κατάσταση στην χώρα του, ενώ ο Lorentz μετασχηματιζόταν άλλοτε σε οπαδό και άλλοτε σε αντίπαλό του.

Και όπως σας είπα και στην εισαγωγή μου, ο υποφαινόμενος -ποζάροντας μαζί με τον Αλβέρτο, όπως φαίνεται και στην διπλανή φωτογραφία- παρακολουθούσε και κατέγραφε -για πάρτη σας- όλους τους υπόλοιπους...συναδέλφους του!

Ας είναι καλά τα παιδιά που με θυμηθήκανε!