Το βαρέλι (Ζαχοπουλειάδα) και ο πάτος (δικαστική διερεύνηση)

Εκών άκων, ελήλυθεν η ώρα του τέλους. Ποιού τέλους; Αναφέρομαι στην γνωστή …Ζαχοπουλιάδα και τις παραφυάδες της. Για φανταστείτε, μια απόπειρα αυτοκτονίας έφερε στο φως βρώμα και δυσωδία και το άδυτον αδύτων. Γιατί …ουδέν κρυπτόν υπό τον ήλιον.
Ακούμε, διαβάζουμε επί μακρόν για Δημόσιους Ανώτατους Λειτουργούς …πάσης φύσεως, για …εξ απορρήτων, για δημοσιογραφικά …συγκροτήματα, για μεγαλο…δημοσιογράφους, για DVDs, για ιδιωτικά συμφέροντα, για of Shore εταιρίες –πανταχού παρούσες-, για Ελβετικές τράπεζες, για…για……, άνευ αιδούς να διαπλέκονται εν κρυπτώ και παραβύστω, βαίνοντες κατά κρημνών. Και δεν ξέρω κι εγώ τι άλλο θα δούμε και θ’ ακούσουμε. Γιατί, …από κύλικος μέχρι χειλέων πολλά πέλει. Και τα βέλη πολλάκις εξ …οικείων. Και λέμε, αμάν πότε επιτέλους θα φτάσουν στον πάτο του βαρελιού; Για πόσο ακόμα καιρό θα περιμένουμε να συμβεί αυτό; Το να πλησιάσουν δηλαδή και να πατήσουν επιτέλους στον πάτο. Γιατί, μετά θα κοιτάζω με αισιοδοξία το μέλλον μου -κι' αυτοί το δικό τους μέλλον. Και φυσικά όχι ...αβρόχοις ποσί.
Πού αντλώ αυτή την αισιοδοξία, είπερ ποτέ και άλλοτε; Σε μια θεωρία που λέει ότι για να ξεκολλήσει κανείς από το βαρέλι –ή πυθμένα ή πηγάδι, ή λάσπη ή βούρκο- θα πρέπει πρώτα να φτάσει στον πάτο, να πατήσει γερά –αν έχει κουράγιο- και να μπορέσει να δώσει την απαιτούμενη ώθηση για να βγει έξω και να αναπνεύσει. Να αναπνεύσουν αυτοί, ταυτόχρονα κι εμείς.
Τώρα αν δεν μπορέσουν να δώσουν αυτήν την ώθηση που απαιτείται, ε, τότε θα πράξω κι εγώ τα δέοντα. Θα αναφωνήσω στεντορεία τη φωνή, ως άλλος Ιουλιανός παραβάτης, «ανέγνων, έγνων, κατέγνων»: ελθέτω το απευκταίον! Μείνετε εκεί θαμμένοι εις αιωνίους μονάς, μπας κι’ αναπνεύσουμε εμείς ελεύθεροι. Εκάς οι βέβηλοι!
Αρκετά κάποιοι, επί ματαίω, τηρούν αιδήμονα σιγήν γι’ αυτό το θέμα, απορούν, εξίστανται και διαρρηγνύουν τα ιμάτια. Αυτοί που, κατά τα άλλα, έχουν άποψη επί παντός επιστητού. Αλλά, έστι δίκης οφθαλμός ος τα πανθ’ορά.

Γι’ αυτό κουράγιο παλληκάρια, ερρίφθη ο κύβος. Άντε και καλό …πάτο!