...Από δω, η φίλη μου η Rai, Rai Nam

Σήμερα θα σας γράψω για τη μικρή μου φίλη, τη Rai. Το πλήρες όνομά της είναι Rai Nam, είναι 11 χρονών και μαζί με τα τρία της αδέλφια και τους γονείς της ζουν κάπου εκεί στην Καμπότζη, στην περιοχή Τσόρμ Ξαν. Η οικογένειά της εκτρέφει ζώα -λίγα πουλερικά, χοίρους και βοοειδή- για να επιβιώσει. Διαθέτουν και ένα κομμάτι γης για καλλιέργεια∙συνήθως ρύζι. Η μικρή Rai περπατάει μεγάλες αποστάσεις για να βρει πόσιμο νερό και να το μεταφέρει σπίτι. Αυτή είναι αποκλειστική φροντίδα των γυναικών και των κοριτσιών, μιας και δε διαθέτουν δεξαμενές για την αποθήκευση του νερού. Φυσικά για τις καθημερινές τους ανάγκες μαζεύουν το νερό της βροχής ή παίρνουν νερό από ρυάκια και αφύλακτα πηγάδια, που όμως χρησιμοποιούν χωρίς να βράσουν, αγνοώντας τους κανόνες υγιεινής∙ άλλωστε ποιος να τους τα διδάξει;

Το σπίτι της μικρής μου φίλης είναι φτιαγμένο από τσίγκο. Άλλωστε τα περισσότερα σπίτια της περιοχής είναι ξύλινα, με στέγες αχυρένιες ή από τσίγκο, ενώ οι τοίχοι είναι από ξύλο ή μπαμπού. Δε ξέρω αν η Rai είναι τυχερή που ζει μέσα στο τσίγκινό της σπίτι, αλλά αυτό διαθέτει η οικογένειά της. Άλλωστε έχουν και πολλές επιλογές;
Η μικρή Rai είναι τυχερή γιατί μπορεί και πηγαίνει σχολείο. Μη φαντάζεστε απλά πράγματα, αφού διανύει αρκετή απόσταση για να πάει και να γυρίσει. Είναι όμως τυχερή γιατί ο αναλφαβητισμός αγγίζει το 42,26%, με τα κορίτσια να «προηγούνται» στον δείκτη, αφού οι γονείς τους, λόγω των μεγάλων αποστάσεων που καλούνται να διανύσουν καθημερινά, φοβούνται να τα στείλουν. Η Rai ευτύχησε να έχει δημοτικό σχολείο στην κοινότητα που διεμένει. Φυσικά για γυμνάσιο και λύκειο είναι λίγο δυσκολότερα τα πράγματα, καθώς στην περιφέρειά της υπάρχουν μόνο δύο γυμνάσια και ένα λύκειο. Αλλά ας μεγαλώσει η Rai και βλέπουμε.

Από υγειονομική περίθαλψη, η μικρή μας Rai και η κοινότητά της πάσχει. Καθημερινά εύχονται να μην αρρωστήσει καποιο μέλος της οικογένειά της, αφού για να το μεταφέρουν στον κοντινότερο σταθμό υγείας, πρέπει να διανύσουν με τα πόδια απόσταση μεγαλύτερη των πέντε χιλιομέτρων από το σπίτι της. Φαντάζομαι θα γνωρίζετε πως οι πιο συνήθεις ασθένειες που πλήττουν τον πληθυσμό και κυρίως τα μικρά παιδιά, είναι ο τύφος, η ελονοσία, ο δάγγειος πυρετός, γαστρεντερικά προσβλήματα και μολύνσεις στα μάτια. Φτωχή μου Rai. Εμείς εδώ ευχόμαστε και προσευχόμαστε να μην ασθενήσεις ποτέ! Στο δικό μας θεό∙ α, ναι, ξέχασα να σας πω πως η Rai και η οικογένειά της είναι Βουδιστές, αλλά τί σημασία έχει; Οι θεοί όλου του κόσμου όλο και κάποια συγγένεια μεταξύ τους θα έχουν! Τι στο καλό ...θέοί είναι;

Δεν έχω μιλήσει ποτέ με τη νεαρή μου φίλη, άλλωστε μόλις πρόσφατα την έχω γνωρίσει. Εξάλλου η Rai και η οικογένειά της, αλλά και όλοι οι κάτοικοι της κοινότητάς της είναι Χμερ και μιλούν την ομώνυμη γλώσσα. Μου έχει στείλει όμως μία φωτογραφία της. Δείτε πόσο γλυκιά είναι, αλλά και πόση θλίψη έχει στα τόσο εκφραστικά της ματάκια.

Πρόσφατα της έστειλα μια επιστολή και της έγραψα λίγα πράματα για μένα, την οικογένειά μου και την πόλη μου. Δε θα μπορέσει να τα διαβάσει, καθότι δεν είναι γραμμένα στα Χμερ, αλλά όλο και κάποιος θα της τα μεταφράσει. Και θα περιμένω με αγωνία δικά της νέα.

Πω πω, κόντεψα να το ξεχάσω. Να ξεχάσω να σας πω το πώς γνώρισα τη μικρή μου φίλη, τη μικρή Rai. Λοιπόν, είχα κάποτε ακούσει για «υιοθετήσεις» παιδιών, για την ActionAid και τις δραστηριότητές της κι έτσι επισκέφθηκα την ηλεκτρονική της δ/νση. Πλοηγήθηκα, μελέτησα και συμπλήρωσα τη σχετική αίτηση. Και νάμαι σήμερα με μια καινούρια φίλη, μια μικρή φίλη από τη μακρινή Ασία, τη Rai Nam. Θάθελα δε παρεπιπτόντως να σας πω, πόσο πολύ μου/μας άλλαξε τη διάθεση, αυτή η "γνωριμία" μου/μας με τη μικρή μου φίλη!