Ενοικιάζονται τρακτέρ...

Ποιος είναι ο πρωταγωνιστής αυτή την εποχή στην Ελλάδα; Η απάντηση δεν είναι ...αυτός ή αυτή. Η απάντηση είναι ...αυτοί. Διότι πράγματι, οι πρωταγωνιστές είναι πολλοί. Είναι τα ξένα funds που επιτίθενται κατά ριπάς στην ελληνική οικονομία και όχι μόνο –εξάλλου αυτή τη ...δουλειά έμαθαν, αυτήν κάνουν- με τα σπρεντς, είναι ο χωρισμός της Ελένης-Γιάννη, είναι οι 3 ή 4 ή 5 εξεταστικές των πραγμάτων επιτροπές, είναι η κόντρα που υποβόσκει στο εσωτερικό της ΝΔ –πολιτικός που δεν αποδέχεται την ήττα του (ης) είναι πολύ κάτω του μετρίου, μην πω πως φτάνει τα όρια του ...ξεπεσμού, άσε που του κόβεται μαχαίρι και το χαμόγελο-, είναι η γκρίνια του βαθέος ΠαΣοΚ και του ...ξέβαθου τοιούτου για το κατά πόσον πρέπει να εφαρμοστούν άμεσα τα σκληρά για τους εργαζόμενους μέτρα ή με τη μορφή σαλαμιού, είναι τα τάνκς, σόρυ, τρακτέρ ήθελα να πω των αγροτών τα οποία κλείνουν διαμήκως, εγκάρσια ή και διαγώνια τις εθνικές οδούς –κατά πως επιτάσσουν οι αλληλοσπαραζόμενοι αγροτοπατέρες οι οποίοι, ερήσθω εν παρόδω, διαγκωνίζονται για την πρωτοκαθεδρία στις κινητοποιήσεις-, τα μεθοριακά τελωνεία, τις παρακαμπτήριες οδούς.

Θα μείνω ολίγον εις τα τελευταία, τα τρακτέρ και τα μπλόκα. Δεν είμαι σίγουρος αν πολλοί από μας έχουμε κατανοήσει τι ακριβώς ζητάνε, φοβάμαι όμως πως παγιδευόμαστε στα πολύ γενικά. «Μητρώο αγροτών» ας πούμε. Τι είναι, ποιοι το υποστηρίζουν και ποιοι αντιτίθενται σ’ αυτό. Από το 1998 έχει συνταχθεί, το οποίο ωστόσο δεν αξιοποιήθηκε. Γιατί, υπάρχουν διαφωνίες αν θα πρέπει να εγγραφούν σ’ αυτό μόνο οι κατά κύριο επάγγελμα αγρότες ή και οι αγρότες-ετεροεπαγγελματίες. Κάποιοι δε θέλουν μόνο τους "κατά κύριο επάγγελμα αγρότες" γιατί πίσω από αυτούς ουσιαστικά κρύβονται όλοι οι τσιφλικάδες των χιλίων ή χιλιάδων στρεμμάτων, ενώ στους αγρότες-ετεροεπαγγελματίες ανήκει και ο μπαρμπέρης του χωρίου που έχει και 20 στρέμματα και τα καλλιεργεί, ανήκει και ο καφετζής, ο χασάπης, ο φούρναρης ή ακόμα και ο καθηγητής, ο δημόσιος υπάλληλος στον οποίον έλαχε κλήρος πέντε, δέκα, είκοσι στρεμμάτων τα οποία καλλιεργεί. Το πρόβλημα είναι ποιοι θα δικαιούνται τις επιδοτήσεις. Κάπιοι υποστηρίζουν πως μόνο οι κατ’ επάγελμα αγρότες, οι άλλοι υποστήρίζουν πως όλοι. Γι αυτό δεν είναι μονιασμένοι οι αγροτοσυνδικαλιστές.

Υπάρχουν αγρότες σε πολλές περιοχές της χώρας που δεν κατανοούν τα μπλόκα, τις κινητοποιήσεις, τα «αιτήματα». Είναι εκείνοι οι δραστήριοι αγρότες που δημιούργησαν συνεταιρισμούς, που διαχειρίζονται μόνοι τα προιόντα τους, που αυτοί καθορίζουν τις τιμές ή/και αναλαμβάνουν τις εξαγωγές. Είναι, ας πούμε, οι παραγωγοί κρόκου στην Κοζάνη, οι παραγωγοί μήλων με ...όνομα, (στα «Ζαγορίν» αναφέρομαι), είναι οι παραγωγοί γογγυλιού στα Γιαννιτσά, οι παραγωγοί μανιταριών στις Σέρρες αλλά και άλλοι πολλοί. Οι πρώτοι, αυτοί που βγάζουν τα τρακτέρ έξω, περιμένουν κυρίως τις επιδοτήσεις ή τις κρατικές επιχορηγήσεις για να «ζήσουν». Πόσοι γνωρίζουμε αλήθεια ότι πολλές καλλιέργειες γίνονται μόνο και μόνο για να παρθούν οι επιδοτήσεις και στη συνέχεια μένουν παρατημένες στα χωράφια γιατί ...δε συμφέρει το προιόν; Πόσοι στ’ αλήθεια γνωρίζουμε πως για αρκετές καλλιέργειες οι αγρότες παρακαλούν για φυσικές καταστροφές έτσι ώστε να πάρουν τις αποζημιώσεις και από κει και πέρα ότι βγάλουν; Κλασσικό φετινό παράδειγμα εδώ στη μηλοπαραγωγική Αγιά. Με το πρώτο φθινοπωρινό χαλάζι πάρθηκαν οι αποζημιώσεις για τις «καταστροφές» διά κατάθεσης υπεύθυνης δηλώσεως –σπάνια οι εκτιμητές γεωπόνοι επισκέπτονται τα χωράφια-, αλλά η καλοκαρία που ακολούθησε βελτίωσε την παραγωγή και τώρα τα ψυγεία της Αγιάς και της ευρύτερης περιοχής είναι γεμάτη μήλα αναμένοντας τους εμπόρους. Θα πουλήσουν –φυσικά σε εξευτελιστικές τιμές-, θα πάρουν ίσως και διακαιούμενες επιδοτήσεις, πήραν και αποζημίωση. Βρείτε μου κι άλλους τέτοοιυς εργαζόμενους ή αυτοαπασχολούμενους.

Ξαναγυρίζω στο κυρίως πιάτο, θέμα ήθελα να πω. Στα τρακτέρ και τα μπλόκα. Θα τολμούσα να πω πως οι ιδιοκτήτες των πρώτων και δράστες των δεύτερων καταδυναστεύουν τη ζωή όλων των άλλων με έναν μοναδικά φασιστικό τρόπο. Αυτοί που θίγονται από αυτή την ...εποχική δραστηριότητα, είναι πολυαριθμότεροι των πρώτων. Αλλά παραδόξως, ελάχιστοι τολμούν να διαμαρτυρηθούν, μήπως και κατηγορηθούν ως εχθροί «των καημένων των αγροτών». Πιέζουν οι πρώτοι, συμπιέζονται οι άλλοι, κυβέρνηση, κόμματα συμπαραστέκονται ή αντιστέκονται και το κακό συνεχίζεται. Φαίνεται πως βαίνει σε εκτόνωση, πλην των σκληροπυρηνικών.
Το δικαίωμα στην απεργία και στη διαμαρτυρία, είναι πάνω απ’ όλα, είναι ιερό, είναι δημοκρατική κατάκτηση. Όμως φαίνεται πως οι λέξεις έχουν χάσει τη σημασία που είχαν ανέκαθεν –όπως άλλωστε και τόσα άλλα-, λες και κάποιος ιός ...Η2Ν2 προκάλεσε τις μεταλλάξεις αυτές. Αυτή η ιστορία περί «δικαιωμάτων» που τα επικαλούνται κατά καιρούς διάφοροι, πάντα για λογαριασμό τους, κόντρα σε όλους τους άλλους κοντεύει να καταντήσει το πιο σύντομο ανέκδοτο της εποχής. Στις διαμαρτυρίες μας όλοι ξεχνάμε ότι τα δικαιώματά μας τελειώνουν εκεί που αρχίζουν τα δικαιώματα των άλλων. Όσοι διαμαρτυρόμαστε με ανάλογους τρόπους, προφανώς έχουμε προβλήματα, ήμαστε σε απόγνωση. Έτσι και οι αγρότες. Δεν αναλογίζονται όμως πως αφενός χάνουν τη συμπάθεια και συμπαράσταση του κόσμου που κρατούν σε ομηρεία, αφετέρου οι πολιτικοί είναι γνωστό πως ό,τι σου δίνουν (ή νομίζεις πως κερδίζεις) με το ένα χέρι, σου το παίρνουν με το άλλο (ή από κάποιον άλλο, εξίσου δυστυχή).

Οι κινητοποιήσεις των αγροτών έχουν γίνει ετήσιο ...έθιμο του Γενάρη. Όπως άλλωστε και οι καταλήψεις των μαθητών τέλη Νοέμβρη, οι απεργίες εφοριακών Φεβράρη πριν την κατέθεση φορολογικών Δηλώσεων, των υπαλλήλων αποκομιδής σκουπιδιών παραμονές Χριστουγέννων ή Πάσχα. Αν ξέχασα κάποιους, ας με ...συγχωρέσουν. Νομίζω ότι κάποτε το συνδικαλιστικό κίνημα θα πρέπει να ξεφύγει και λίγο από τη λογική της συγκέντρωσης με τα πλακάτ, τις πορείες και τις συγκεντρώσεις ή τη λογική της βίαιης σύγκρουσης και να βρει καινούργιους, πιο αποτελεσματικούς τρόπους διεκδίκησης. Ας αδειάσουν τα σκουπίδια μπροστά στα σπίτια του πρωθυπουργού και των υπουργών. Ας κλείσουν με τρακτέρ και ας αποκλείσουν εκείνους που ευθύνονται. Ας καταλάβουν τις τράπεζες και ας κλείσουν τις εφορείες, τα Δημαρχεία, τις Περιφέρειες. Όχι όμως να περιορίζουν την ελευθερία κίνησης και διακίνησης γενικότερα. Οι αγρότες έχουν τα τρακτέρ και μπορούν. Αν εγώ θέλω να διαμαρτυρηθώ και να διεκδικήσω κάτι, πώς θα το κάνω χωρίς τρακτέρ; Φαντάζεστε άλλες τάξεις εργαζομένων, προκειμένου να ασκήσουν μεγαλύτερες πιέσεις να νοικιάζουν τρακτέρ και να τα χρησιμοποιούν ομοιοτρόπως; Τότε, οι αγρότες που σήμερα διαμαρτύρονται θα μπορούσαν να λύσουν κάποια από τα οικονομικά τους προβλήματα, ενοικιάζοντάς τα. Αλήθεια, το σκέφτηκε κανείς άλλος, ή να κατοχυρώσω την πατέντα και να γίνω «μεσάζων διεκδικήσεων»; Σκεφτήκατε να δούμε αγγελίες στις εφημερίδες "Ενοικιάζονται τρακέρ και άλλα αγροτικά μηχανήματα σε κοινωνικές ομάδες, εργαζόμενους και κάθε ενδιαφερόμενο για να τα χρησιμοποιήσει για κάθε είδους αγωνιστικές κινητοποιήσεις. Πληροφορίες ....";

ΥΓ. Είχα διαβάσει άρθρο του Χρήστου Γιανναρά, στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, με τίτλο «Τανκς και τρακτέρ καταλύουν το ίδιο τη δημοκρατία" (κλικ) και σκέφτηκα πως ώρα είναι να θεωρήσει κανείς πως βάζω κι εγώ το δίλημα «Τρακτέρ ή τανκς»; Το μόνο κοινό μου σημείο με το εν λόγω άρθρο είναι ίσως στο ότι συμφωνούμε με τον τίτλο.