Πρωταπριλιά και εθνική επέτειος στην Κύπρο

Πρωταπριλιά σήμερα και για μας τους κυπραίους σημαίνει κάτι διαφορετικό από …ψέματα. «Ήταν 1η Απριλίου της ΕΟΚΑ η αρχή …» λέει και το γνωστό πατριωτικόν άσμα, δηλαδή γιορτάζουμε (εθνική γιορτή και αργία στην ιδιαίτερη πατρίδα μας) τον ξεσηκωμό κατά των άγγλων κατακτητών. Μόλις τώρα ξεφυλλίζοντας και την κυπριακή εφημερίδα Ο ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟΣ, διάβασα στην πρώτη σελίδα για …« 'Γκουαντάναμο' των Εγγλέζων με τους πολιτικούς κρατούμενους του ’55 και τις μαζικές φυλακίσεις, φρικτά βασανιστήρια και άθλιες συνθήκες διαβίωσης ως απάντηση της αποικιοκρατικής Αγγλία στον απελευθερωτικό αγώνα…». Ο αριθμός για τα κυπριακά δεδεομένα μέγα, 3361 Έλληνες της Κύπρου κρατήθηκαν στα στρατόπεδα συγκέντρωσης ανά την Κύπρο, χωρίς δίκη. Στην 3η σελίδα της ίδιας εφημερίδας διάβασα για τη «…συντήρηση της θηλιάς του θανάτου στα Φυλακισμένα Μνήματα… και για τα συναισθήματα δέους και θαυμασμού, τιμής και ευγνωμοσύνης που διακατέχουν όποιον βρεθεί μπροστά από αυτό το θυσιαστήριο…».

Με την ευκαιρία αυτή θυμήθηκα την πρόσφατή κάθοδό μου στην Κύπρο και την επίσκεψή μου σε λημέρια της ΕΟΚΑ και στα κρατητήρια των εγγλέζων στο χωριό Κοκκινοτριμιθιά. Δε θα γράψω κάτι αλλ' ούτε θα ανεβάσω φωτογραφίες από μέρη γνωστά και χειλιειπωμένα, όπως τα Φυλακισμένα Μνήματα στις Κεντρικές Φυλακές της Λευκωσίας, ή το Μουσείο Αγώνα, κοντά στην Αρχιεπισκοπή. Παρά μόνο για μέρη άγνωστα ή ...άβατα.

Πανοραμική άποψη του χώρου των κρατητηρίων της Κοκκινοτριμιθιάς

Στάθηκα με τη φωτογραφική μου μηχανή και απαθανάτισα στιγμιότυπα τα οποία σκέφτηκα να παρουσιάσω αντί οποιουδήποτε …λογυδρίου γι αυτήν την επέτειο. Περιττό να σας πω πως η συγκίνηση που με διακατείχε ήταν τεράστια.

Κατηφορίζοντας προς Πάφο, σε μια στροφή βλέπω μία Επιτύμβια Στήλη, σταματώ και διαβάζω...

και στη συνέχεια ανηφορίζω πεζός ένα χορταριασμένο μονοπάτι που με οδηγεί...

Σε μια επόμενη διαδρομή μου επισκέφθηκα το Μοναστήρι του Μαχαιρά, όπου και το κρησφύγετο το Γρηγόρη Αυξεντίου, του επονομαζόμενου και "Σταυραετός του Μαχαιρά"

Σε λόφο απέναντι από το μοναστήρι, ένα τεράστιο σε όγκο και ύψος μνημείο απεικόνιζε τον Σταυραετό του Μαχαιρά, ενώ στη βάση του υπήρχε το γλυπτό που παρίστανε την καμένη σορό του ήρωα, έτσι όπως βρέθηκε στο παρακείμενο κρυσφήγετό του.

Σε χώρο της Μονής, έξω και δίπλα από αυτήν, υπάρχει Μουσείο Αγώνα της ΕΟΚΑ, στην αυλή του οποίου δεσπόζει ο τεράστιος ανδριάντας του Γρηγόρη Αυξεντίου.

Γυρίζοντας από Τρόοδος, σκεφτηκα να περάσω από την Κοκκινοτριμιθιά, εκεί όπου υπάρχουν τα κρατητήρια στα οποία ...φιλοξενήθηκαν από τους Άγγλους, κύπριοι αγωνιστεές και μη. Η  είσοδος ήτνα κλειστή και η εγκατάλειψη του χώρου είναι προφανής στις φωτογραφίες. Τέτοιοι χώροι-μνημεία, σε άλλες χώρες, δυτικές μα και ανατολικές ή πρώην ανατολικές, λειτουργούν, συντηρούνται και είναι επισκέψιμοι. Στο Βερολίνο, στο Νταχάου κι αλλού. Εδώ άραγε γιατί;

Εδώ τελειώνει το αφιέρωμά μου στην 1η τ' Απρίλη, που μόνο ψέματα δεν είπαμε στην Κύπρο, εκείνη τη χρονιά του 1955. Απ' ότι φαίνεται, είναι η μοίρα του ελληνισμού κάποιοι αγώνες που ξεκίνησε να μην έχουν τελειωμό. Ο Ελλαδικός ελληνισμός ξεσηκώθηκε το 1821 μα ακόμα και σήμερα, ο αγώνας για λευτεριά (ακόμα και από αυτά τα ...σπρέντς) συνεχίζεται. Το 1955 ο κυπριακός ελληνισμός ξεσηκώθηκε κατά των άγγλων για λευτεριά, μα ίσαμε σήμερα, λευτεριά δεν είδαμε και ο αγώνας συνεχίζεται. Είθε κάποτε να αναφωνήσουμε πως ο αγώνας, επιτέλους δικαιώθηκε!