Κυριακή 20 Σεπτεμβρίου 2009

Η εικονική πραγματικότητα στην οποία ζουν οι πολιτικοί

Επί του πιεστηρίου. 'Ωρα 19.30 κάπου στη Λάρισα

Πριν μισή ώρα επέστρεφα μέσω από το καθημερινό περπάτημα-άσκηση σε περιφερειακό προς το γήπεδο Αλκαζάρ, για όσους γνωρίζουν τη Λάρισα. Σ’ ένα κόμβο, δύο άντρες της Τροχαίας με μοτοσυκλέτες βρίσκονται σε …αναμονή. Αναρωτηθήκαμε τι να συνέβαινε. Όπως πλησιάζαμε στην επόμενη διασταύρωση είδαμε συνωστισμό αυτοκινήτων και κορναρίσματα. Σε κλάσματα δευτερολέπτου, όχημα της τροχαίας προπορευόταν και ακολουθούσε πεντάδα σκουρόχρωμων μερσεντές. Τότε καταλάβαμε τους λόγους της …επιστράτευσης• αφικνείτο ο πρωθυπουργός για την προγραμματισμένη ομιλία του στην κεντρική πλατεία Λάρισας.
Ομολογώ πως δε γνωρίζω πού βρισκόταν και από πού ερχόταν. Αν ερχόταν οδικώς ή αεροπορικώς μέσω του στρατιωτικού αεροδρομίου του ΑΤΑ. Και αυτόματα, διερωτηθήκαμε: όταν οι πρωθυπουργοί και ακόμα χειρότερα οι υπουργοί, υπουργίσκοι και μεγαλόσχημοι πολιτικοί παράγοντες κυκλοφορούν με τέτοιες ιδανικές τροχαίες συνθήκες, με δρόμους ελεύθερους από οχήματα, με τέτοια μέτρα προστασίας, πώς είναι δυνατόν να αντιλαμβάνονται τα διάφορα προβλήματα, αυτά της καθημερινότητας του πολίτη, για τα οποία ΟΛΟΙ κόπτονται; Δε λέω πως πρέπει να πάρει το λεωφορείο ή το τρένο για να φτάσει στην πόλη, δε λέω πως δεν πρέπει να έχει προσωπική ασφάλεια ο πρώτος πολίτης της χώρας (μετά από το Πρόεδρο της Δημοκρατίας), δε λέω πως δεν… πολλά δεν… αλλά έτσι όπως ζουν και κινούνται, είναι αποκομμένοι από την πραγματικότητα, σε εικονικό κόσμο ζουν και τον γνωρίζουν μέσω των Συμβούλων τους. Γι αυτό, ίσως, έχουν λανθασμένη ή στρεβλή εντύπωση της κατάστασης, της πραγματικότητας. Γι αυτό και δεν αδικούνται όσοι υποστηρίζουν πως διανύουμε τις περιόδους της Τηλεοπτικής Δημοκρατίας.
Θα μπορούσαμε να αναφερθούμε και σε άλλα τέτοια παραδείγματα. 'Οταν τα παιδιά τους φοιτούν σε ιδιωτικά σχολεία και αργότερα σε ξένα πανεπιστήμια, πώς είναι δυνατόν να γνωρίσουν τα προβλήματα του ελληνικού δημόσιου σχολείου και να εκδηλώσουν πραγματικό ενδιαφέρον για την ελληνική εκπαίδευση; Εμείς όλοι οι γονείς των οποίων τα παιδιά φοιτούν σε ελληνικά δημόσια σχολεία, τα γνωρίζουμε από πρώτο χέρι. Τα παιδιά μας, μας τα λένε κι εμείς τα διαπιστώνουμε. Αυτοί; Όταν δεν έχουν μπει στη ζωή τους σε σούπερ μάρκετ, σε φούρνο, σε μαγαζί τέλος πάντων για να ψωνίσουν κάτι (εκτός της περίπτωσης επίσκεψής τους σε βιβλιοπωλεία για να αγοράσουν τα αγαπημένα τους βιβλία συνοδεία τηλεοράσεων ή σε λαϊκές αγορές για να …σφίξουν το χέρι των πωλητών και πολιτών) πως θα πάρουν μυρωδιά την ακρίβεια που θεριεύει και πνίγει τον λαό.
Και το συμπέρασμα είναι αυτονόητο: γι’ αυτό και η πατρίδα μας δεν πάει καθόλου καλά, μην πω πως πάει κατά διαόλου. Γιατί οι κατέχοντες τις διάφορες μορφές εξουσίας, είναι ελίτ, ζουν σε άλλη χώρα, και αν τελικά νομίζουν πως ζουν σ’ αυτήν, λανθάνονται• σε εικονική πραγματικότητα ζουν.

13 σχόλια:

habilis είπε...

Τους θέλουμαι τους πολιτικούς ακτιβώς σαν τα μούτρα μας.

nickpet είπε...

ξέχασες και το ενδεχόμενο να είναι κάποιος Υπουργός Άμυνας, δίχως να έχει πάει στο στρατό ούτε απ έξω!!!

stalamatia είπε...

όπως τα λες είναι!!!.
Αντε να τους πίσεις ότι δεν είναι έτσι τα πράγματα ούτε οδικώς ούτε σχολικώς ούτε οικονομικώς!!!.

dyosmaraki είπε...

Ploufli μου περιγράφεις μια πραγματικότητα που κατά τη γνώμη μου αποτελεί και τη βάση των προβλημάτων του τόπου μας.

Η αλήθεια είναι αυτή : Οι πολιικοί μας άρχοντες ΔΕΝ γνωρίζουν τα προβλήματα των πολιτών αφού δεν κινούνται μέσα στη σφάιρα του κοινωνικού συνόλου. Κινούνται σε ένα κόμσο αγγελικά πλασμένο όπου οι "σύμβουλοι" τους ενημερώνουν για την πραγματικότητα του "έξω κόσμου" κατά το δοκούν.

Για αυτό πάμε κατά διαόλου....

ΥΓ. Σε κάτι τέτοιες στιγμές θυμάμαι κάποιους φωτισμένους Δημάρχους συνοικιών που κάθε Κυριακή αντί να κάθονται κλειδαμπαρωμένοι στη βίλλα τους έκαναν μια περατζάδα από τις γειτονιές (περπατώντας), δίχως συνοδεία των δημοσιογράφων, έτσι απλά και...ταπεινά....για να ακούσουν τη γνώμη της κυρά Γιωργίας, του κυρ Μπάμπη του περιπτερά, του κυρ Νίκου του καφετζή προσωπικότητες που θα μπορούσαν να τους μεταδόσουν το σφυγμό της λαϊκής γνώμης.
Τρόποι υπάρχουν, θέληση δεν υπάρχει....

akrat είπε...

kalimera

Ανώνυμος είπε...

έτσι είναι.

Side21 είπε...

Σιγά μην αντιλαμβάνονται
οι πολιτικοί τα προβλήματα
του απλού λαού, αυτοί ζούν στο
δικό τους μικρόκοσμο, γι' αυτό και
δε μπορούν να κάνουν καλό στον τόπο ...

KitsosMitsos είπε...

Κάποια στιγμή παλιότερα (30 χρόνια πίσω) ίσως ήταν πιο κοντά στο λαό. Τώρα τα ξεχάσανε όλα.

phlou...flis είπε...

@habilis: υπονοείς πως έτσι είναι τα μούτρα μας;

@nickpet: υπάρχουν και τέτοιοι;

@stalamatia: και χειρότερα

phlou...flis είπε...

@dyosmaraki: άραγε δε θέλουν ή δεν μπορούν

@akrat: πού την είδες; :-)

@ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΑ: και χειρότερα ίσως

phlou...flis είπε...

@side21: ορθώς ελάλησας

@KitsoMitso: κάτι θα ξέρετε εσείς οι ...παλιοί

dyosmaraki είπε...

phlouflis μου, μπορούν μα δεν θέλουν γιατί είναι βολεμένοι και έχουν εξασφαλισμένο το χρυσό τους μέλλον, γιατί να προσπαθήσουν να καταλάβουν τις ανάγκες του κυρ Μπάμπη, της κυρά Κατίνας, αφού αυτοί ποτέ δεν θα βρεθούν στη δική τους θέση....

Είναι σαν να παρατηρούμε ένα παιδί που μεγάλωσε στο δρόμο και ένα παιδί που μεγάλωσε σαν βασιλόπουλο μέσα στα πούπουλα. Το παιδί του δρόμου στην προσπάθειά του να επιβιώσει, αναγκάζεται να συνυπράξει με άλλους, ζώντας στους δρόμους ξέρει τι γίνεται στην αληθινή κοινωνία. Το βασιλόπουλο που μεγαλώνει στα πούπουλα προτού εκφράσει μια επιθυμία αυτή έχει υλοποιηθεί!!!! Γιατί να παλέψει??? Δεν έχει μάθει να παλεύει...αλλά από την άλλη έχει γαλουχηθεί όντας στο επίκεντρο του κόσμου...αυτή νομίζει πως είναι η πραγματικότητα....

phlou...flis είπε...

@dyosmaraki: πολύ ορθώς ελάλησες

Τούτη η δίψα δε σβήνει τούτη η μάχη δε παύει...

Τούτη η δίψα δε σβήνει τούτη η μάχη δε παύει...