34 χρόνια μετά….

Το αντιγράφω από την κυπριακή εφημερίδα ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟΣ.

Kηδεία

Αύριο Πέμπτη 19 Ιουνίου 2008 και ώρα 5.30 μ.μ.

κηδεύουμε από τον Ιερό Ναό Αγίου Παντελεήμονα

στη Μακεδονίτισσα τον πολυαγαπημένο μας αδελφό



ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟ (ΛΑΚΗ) ΣΟΛΩΜΟΥ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ
(από την Κερύνεια)

που έπεσε ηρωικά μαχόμενος κατά των Τούρκων εισβολέων

το 1974 και έκτοτε αγνοείτο η τύχη του και που τα οστά του
βρέθηκαν σε ομαδικό τάφο στο Τριμίθι και η ταυτότητά του

εξακριβώθηκε με τη μέθοδο DNA.
Καλούμε όσους τιμούν τη μνήμη του όπως παραστούν στην εξόδιο

ακολουθία την οποία θα τελέσει ο Πανιερώτατος Μητροπολίτης

Κυρηνείας κ. Παύλος. Επικήδειο λόγο θα εκφωνήσει η
Δήμαρχος Κερύνειας κ. Μαρία Ιωάννου.
Την κηδεία έχει αναλάβει ο Δήμος Κερύνειας.

Τεθλιμμένα αδέλφια:
Ήβη και Φιλής Γιάγκου, Ανδρέας-Παρασκευή Χριστοδούλου
Τα ανήψια (σ.σ. ξαδέλφια) και λοιποί συγγενείς
Εισφορές: Ταμείο Κοινωνικής Πρόνοιας Δήμου Κερύνειας

Φιλόπτωχο Ίδρυμα Αγίου Φανουρίου (Λεμεσός)

Πέθανε-σκοτώθηκε τον Ιούλιο 1974 - Κηδεύεται τον Ιούνιο 2008

1619, μαγικός-μακάβριος αριθμός. Ο αρχικός συνολικός αριθμός των αγνοουμένων της κυπριακής τραγωδίας, εξαιτίας της τουρκικής εισβολής στο νησί, τον Ιούλιο του 1974. Έκτoτε ο αριθμός αυτός …μικραίνει. Αιτία, η ανακάλυψη τάφων –κυρίως ομαδικών- και η ταυτοποίηση με τη μέθοδο του DNA.

Για την ιστορία αναφέρω πως, σε εκταφές που διενεργήθηκαν κατά το έτος 2000, 48 άτομα -που υπήρχαν στον κατάλογο των αγνοουμένων- έχουν εντοπιστεί με την μέθοδο του DNA. Κατά το έτος 2007 άλλα 39 πρόσωπα εντοπίζονται και ταυτοποιούνται με τη μέθοδο του DNA. Ως εκ τούτου, ο σημερινός αριθμός των αγνοουμένων είναι τώρα 1532. Τα 87 πρόσωπα που εντοπίστηκαν δεν θεωρούνται πλέον ότι λείπουν, αλλά αντίθετα, ως ήρωες του πολέμου. Ενώ, απ’ ό,τι παρατήρησα στην επίσημη ιστοσελίδα των αγνοουμένων, υπάρχει αναφορά για εντοπισμό-ταυτοποίηση μέχρι το έτος 2007 (περισσότερα ΕΔΩ. Η σελίδα σε μετάφραση, ΕΔΩ)

Πολλά έχουν γραφεί για τους έλληνες αγνοούμενους, ελλαδίτες και ελληνοκύπριους –γιατί υπάρχουν και τουρκοκύπριοι αγνοούμενοι . Ότι κάποιοι μεταφέρθηκαν στα βάθη της Τουρκίας και …ξεχάστηκαν στις τουρκικές φυλακές, κάποιοι άλλοι χρησιμοποιήθηκαν ως πειραματόζωα σε χημικά εργαστήρια της Τουρκίας (περισσότερα ΕΔΩ), ή σκοτώθηκαν και …παραχώθηκαν σε ομαδικούς τάφους. Το ευρωπαϊκό δικαστήριο ανθρωπίνων δικαιωμάτων, καταδίκασε την Τουρκία για σωρεία και κατ’ εξακολούθηση παραβίαση βασικών ανθρωπίνων δικαιωμάτων, όπως είναι εκείνα κατά της ζωής και κατά της ανθρώπινης συμπεριφοράς, για φόνους και βασανισμούς στην Κύπρο και για τους αγνοούμενους.

Είτε έτσι είτε αλλιώς, αυτοί οι άνθρωποι αγνοούνται. Γνωρίζω πως μέχρι σήμερα έχουν ταυτοποιηθεί κι άλλα πρόσωπα και παραδόθηκαν τα οστά τους στους οικείους τους για ταφή. Τον ακριβή αριθμό δε γνωρίζω, ούτε έχει σημασία, φαντάζομαι. Η ουσία είναι μία: ακόμη και σήμερα κάποιοι αγωνιούν, κάποιοι ψάχνουν, κάποιοι κηδεύουν και κάποιοι θρηνούν. 34 χρόνια μετά…

ΥΓ. Ο Λάκης, ήταν γείτονάς μου στην Κερύνεια, 5-6 χρόνια μεγαλύτερός μου. Αναρωτιέμαι, πόσοι τον θυμόμασταν μέχρι σήμερα που διαβάσαμε την είδηση αυτή; Αυτόν και τόσους άλλους...