Εις μνήμη της γερόντισσας από την Ηλεία...

Πλημμύρες στην Ηλεία, εικόνες καταστροφής βλέπουμε, τραγικές οι στιγμές καθώς όλ’ αυτά συνοδεύτηκαν από θάνατο∙το θάνατο μιας ανήμπορης να αντιδράσει γερόντισσας, που θα μπορούσε να ήταν η δική μας μάνα. Αν καθίσουμε και σκεφτούμε άλλα τέτοιες παρόμοιες περιπτώσεις και καταστάσεις -με λιγότερη ή περισσότερη τραγική κατάσταση- θα έρθουν στο μυαλό μας πολλά.

Ο Ποδονίφτης είχε προκαλέσει τις τρομερές πλημμύρες του 1995. Γιατί όμως; Διότι κάποιοι τον μπάζωσαν, το στένεψαν, τον υπογείωσαν, τον εξέτρεψαν από την πορεία του και κάποιοι, έκτισαν μέσα στην κοίτη του ολόκληρη πολυκατοικία. Επόμενο ήταν, σε μια μεγάλη βροχόπτωση, να πλημμυρίσει. Θυμάμαι τότε τις απεγνωσμένες κραυγές του κόσμου, να διαμαρτύρεται για την απουσία της πολιτείας, των αρμοδίων. Γενικά στο Λεκανοπέδιο Αθηνών υπάρχουν 700 ρέματα! Απ΄αυτά μόνο τα 70 φαίνονται. Όλα τ΄ άλλα έχουν μπαζωθεί ή σκεπαστεί και τα νερά κυλάνε υπόγεια. Σε έντονες βροχοπτώσεις ξαναγίνονται… ποτάμια και προξενούν καταστροφές.

Τέτοια φαινόμενα υπάρχουν σ’ όλη την Ελλάδα. Θυμάμαι στη Στυλίδα, πριν από κάποια χρόνια, όταν ο κεντρικός δρόμος –ο κάθετος στην Εθνική οδό- μετατράπηκε σε χείμαρρο και παρέσυρε ότι έβρισκε μπροστά του. Μάλλον, αυτός ο δρόμος ήταν, κάποτε, χείμαρρος ο οποίος μπαζώθηκε ή σκεπάστηκε. Με αποτέλεσμα … αυτό που έζησαν τότε οι κάτοικοι της Στυλίδας.….

Στη Λάρισα ακόμη, πριν από 15-20 χρόνια, όταν ξεχείλιζε ο Πηνειός, πλημμύριζαν οι περιοχές που βρίσκονταν δίπλα στο ποτάμι -ο Άγιος Θωμάς, ο Πέρα Μαχαλάς, η Αγία Μαρίνα κ.ά. Γιατί όμως; Διότι το επίπεδο των περιοχών αυτών είναι χαμηλότερο από το επίπεδο των παρόχθιων περιοχών, γιατί τα αναχώματα δεν συντηρούνταν, γιατί …υπήρχαν κατασκευαστικά λάθη. Πολύ παλαιότερα, οι πλημμύρες ήσαν πιο έντονες, με αποτέλεσμα να κατασκευαστεί νέα κοίτη, μακρύτερα από την πόλη -προς το Αισθητικό Άλσος, για τους γνωρίζοντες- για την εκτροπή του νερού. Έτσι η Λάρισα γλύτωσε νέες πλημμύρες.

Αλλά και στη Γλυφάδα υπήρχαν παρόμοιες καταστάσεις. Και εκεί οι αιτίες ήσαν πολλές. Αποψίλωση των λόφων, μπάζωμα χειμάρρων. Έτσι συμβαίνει και οπουδήποτε αλλού όπου υπάρχει ανθρώπινη λαθραία παρέμβαση και επέμβαση (μαγαζάτορες που φράζουν τα φρεάτια όμβριων υδάτων μπροστά από τα καταστήματά τους -τα οποία πολλάκις όζουν- αλλά τα ξεχνούν φραγμένα σε περιπτώσεις βροχών), κακοτεχνία κατασκευαστική (Εθνικές οδοί και υπόγειες διαβάσεις που πλημμυρίζουν με τις πρώτες στάλες βροχής) και πολλά άλλα.

Έτσι, φαντάζομαι, πως και στην Ηλεία, κάτι ανάλογο συνέβη. Όπως επίσης αναρωτιέμαι, μήπως οι εικόνες που δείχνουν τα κανάλια και οι φωτογραφίες, αναφέρονται σε μια συγκεκριμένη περιοχή, σε μια συγκεκριμένη γειτονιά, σε κάποιο συγκεκριμένο δρόμο, εκεί που ίσως υπήρχε το ρέμα που μπαζώθηκε; Και τέλος πάντων, γιατί πάντοτε, αναζητούμε κρατικές ευθύνες και όχι τις ατομικές ή ομαδικές. Ως πότε αυτό τα κράτος θα είναι ανώνυμο; Πότε θα αποδοθούν ευθύνες, έστω και μετά από χρόνια, εφόσον αποδειχθεί ότι υπάρχουν; Ως πότε θα θρηνούμε τραγικά θύματα, όπως η ηλικιωμένη γυναίκα στην Ηλεία, που έχασε τη ζωή της όταν παρασύρθηκε από τα ορμητικά νερά; Πότε θα αφήσουμε κατά μέρος -κατ'αρχάς- το προσωπικό όφελος και θα σκεφτούμε το κοινωνικό;