Της Λαρίσης το Ανάγνωσμα: Ζητείται χώρος Πολλαπλών Εκδηλώσεων

Η παρούσα ανάρτηση αφορά το σχολείο μου, το 2ο Γενικό Λύκειο Λάρισας, και συγκεκριμένα στην έλλειψη χώρου Πολλαπλών Εκδηλώσεων και στις διάφορες προτάσεις που ακούγονται, ή αφήνονται να εννοηθούν.

Όλο και πυκνότερα τίθεται το θέμα της κατασκευής αίθουσας πολλαπλών εκδηλώσεων που θα καλύπτει τις αυξημένες ομολογουμένως ανάγκες των δύο σχολείων, του 2ου Γυμνασίου και 2ου Λυκείου. Πανθομολογουμένως, τα δύο αυτά σχολεία παρουσιάζουν πλούσιες και ποικίλες δραστηριότητες, οι καθηγητές και οι μαθητές δείχνουν μεγάλο ζήλο γι αυτές, καινοτομούν, οραματίζονται, μοχθούν, υλοποιούν και αυτό που τους λείπει είναι ο χώρος στον οποίον θα μπορούσαν να παρουσιάσουν αυτές τις δραστηριότητες. Οι δύο ισόγειοι χώροι είναι τελείως ακατάλληλοι για τέτοιες εκδηλώσεις –παρόλο που το Γυμνάσιο κατέβαλε φιλότιμες προσπάθειες και δημιούργησε έναν τέτοιο χώρο- και έτσι επιστρατεύονται, άλλοτε το Ωδείο, σπάνια το Χατζηγιάννειο, το Αμφιθέατρο του 6ου Λυκείου, η αυλή και τις περισσότερες φορές, το ακατάλληλο ισόγειο.

«Να κινητοποιήσουμε το Σύλλογο Γονέων και Κηδεμόνων», προτείνουν κάποιοι, «να βάλουμε και τους μαθητές μας στο παιχνίδι της διεκδίκησης», εισηγούνται έτεροι, να απευθυνθούμε στους αρμόδιους, σε φορείς, στο Δήμαρχο και όπου δει, συμφωνούν όλοι. Φυσικά, όλα αυτά είναι ορθά, αλλά…. Αναρωτιέμαι αν όλοι όσοι φωνάζουν, διεκδικούν ή προτείνουν έχουν ..πρόταση; Τι εννοούν άραγε όταν ζητάνε την κατασκευή αίθουσας πολλαπλών εκδηλώσεων, Αμφιθεάτρου; Μήπως εννοούν να «φυτέψουμε» καμπόσα κυβικά μέτρα τσιμέντο, ή τόνους σίδερο για να χτιστεί μια τέτοια αίθουσα; Αναρωτιέμαι αν σκέφτηκαν το εξής απλό: υπάρχει χώρος, υπάρχουν τετραγωνικά μέτρα γης για να κτιστεί; Θα ήθελαν να κτιστεί μέσα στον ασφυκτικά μικρό προαύλειο χώρο, ο οποίος μόλις και μετά βίας χωράει τους 1.000 περίπου μαθητές των δύο σχολείων. Ή μήπως κλείνουν πονηρά το μάτι στο βορειοανατολικό χώρο που φιλοξενούσε το ορφανοτροφείο, εκεί που σήμερα βρίσκονται καμιά 30ριά πεύκα, τη μοναδική πράσινη όαση της ήδη πυκνοκατοικημένης περιοχής; Αν όντως αυτό συμβαίνει -και πολύ φοβάμαι πως αυτό εννοούν, μιας και άλλος για «αξιοποίηση» δεν υπάρχει- τότε κάνουν σφάλμα μέγα, πλανώνται πλάνην οικτράν. Δε θα πρέπει να επιτρέψουμε να συμβεί αυτό, γιατί πιστεύουμε πως τούτην εδώ τη στιγμή, αυτό που λείπει από την περιοχή αυτή δεν είναι «άλλο ένα κτίριο» κοντά στα τόσα άλλα, αλλά ελεύθεροι και πράσινοι χώροι. Υπήρχε ένας τέτοιος ελεύθερος χώρος -γωνία Ηρ. Πολυτεχνείου και 28ης Οκτωβρίου- και ο …καλός μας δήμαρχος φρόντισε να τον «αξιοποιήσει», φυτεύοντας ένα ακόμη γιαπί. Στο σημείο αυτό, καλό είναι να υπενθυμίσουμε σε όσους το ξέχασαν πως, αυτό το χώρο μας είχε υποσχεθεί ο ίδιος δήμαρχος, για να κτιστεί αίθουσα πολλαπλών εκδηλώσεων. Αλλά άλλαι αι βουλαί των ανθρώπων (μαθητών και καθηγητών) και άλλαι του ...κυρίου (δημάρχου).

Η πράσινη όαση, όπως φαίνεται μέσα από το Google Earth
 

Όπως φαίνεται από την Ηρ. Πολυτεχνείου (από το απέναντι πεζοδρόμιο)

Άραγε υπάρχει εναλλακτική λύση; Ή θα καταντήσουμε όπως συνέβη με το κλειστό γυμναστήριο, το οποίο αφού κτίστηκε για τις ανάγκες των σχολείων, στη συνέχεια «καταλήφθηκε» για τις ανάγκες του Δήμου; Είδατε στη συνέχεια τι έκανε το διπλανό Δημοτικό σχολείο. «Φύτεψε» ένα άλλο μικρό κλειστό γυμναστήριο για τις ανάγκες των μικρών μαθητών περιορίζοντας δραματικά τον αύλειο χώρο.
Νομίζουμε πως υπάρχει λύση. Μαθαίνουμε πως το γειτονικό πανεπιστημιακό Τμήμα της Βιοχημείας και Βιοτεχνολογίας πρόκειται να κλείσει, ή μάλλον να συγχωνευθεί και να μεταφερθεί στο Βόλο. Άρα θα πρέπει να διεκδικήσουμε την επιστροφή του υπάρχοντος αμφιθεάτρου του Τμήματος, το οποίο διαχωρίστηκε και το ήμισυ λειτουργεί ως εστιατόριο για τους φοιτητές. Οι από μέρους μας κινήσεις πρέπει να γίνουν από τώρα, να διεκδικήσουμε το χώρο, να το δεσμεύσουμε, να το καταλάβουμε αν χρειαστεί. Και κάποτε, θα πρέπει να τεθεί και ένα άλλο μεγάλο θέμα. Όλος αυτός ο χώρος που περιορίζεται από την Πλούτωνος, Ηρ Πολυτεχνείου, 28ης Οκτωβρίου και Αιόλου πρέπει να ενοποιηθεί. Ο χώρος αυτός να γίνει μία πραγματική …μαθητούπολη -γιατί αυτό είναι στην πραγματικότητα- φιλική για τους μικρούς και μεγάλους μαθητές, πιο προσιτή, καλύτερα οργανωμένη και ελκυστική. Ένα όραμα χρειάζεται και όχι πολλά χρήματα. Ζητάμε πολλά;