Σήμερα τα Φώτα και ο Φωτισμός

Ο …ΚΑΘΑΡΙΣΜΟΣ ΤΩΝ ΥΔΑΤΩΝ 

Καλημέρα σε όλες και όλους. Φώτα σήμερα, φωτισμός να ‘ρθει σε όλες κι όλους κι άμα δεν έρθει θάρθω ‘γω να σας τ’ αλλάξω. Σήμερα καθαρίζονται-καθαγιάζονται και τα νερά και είπα κι εγώ να συμμετάσχω στο έθιμο, στον …καθαρισμό των νερών του Πηνειού, να βουτήξω να πιάσω το Σταυρό. Ψάχνω να βρω το μαγιό, πουθενά μαγιό. Θα φορέσω τη σκελέα τη χειμωνιάτικη, λέω, κρύο κάνει. Καβαλώ τη μοτοσυκλέτα για να πάω, δεν παίρνει μπρος∙έμεινε από μπαταρία. Παίρνω τ’ αυτοκίνητο να πάω. Πού να σταθμεύσω, γίνεται το αδιαχώρητο. Αποφασίζω να γυρίσω σπίτι να το αφήσω και να πάω με τα πόδια, να κάνω και ζέσταμα. Στο δρόμο μου κόβεται η μία σαγιονάρα, συνεχίζω ξυπόλυτος μεσ’ την παγωνιά. Κάποια στιγμή φτάνω, βρίσκω άλλους 15-20 να …προθερμαίνονται. Κάνω κι εγώ το ίδιο. Πάνω κάτω τροχάδην ελαφρύ, γλιστρώ και πέφτω κάτω∙στραμπούληγμα η διάγνωση. Όχι λέω, θα μείνω να συνεχίσω. Έρχεται η στιγμή, πετάει ο Μητροπολίτης το Σταυρό, κάνω να βουτήξω με σπρώχνει ο διπλανός και αντί να πέσω στο νερό, βουτώ στις όχθες. Να ένα καρούμπαλο. Βρίσκω κουράγιο και πέφτω στο νερό, οι μασέλες μου …κροταλίζουν, η άνω κάνει να μου φύγει, ίσα ίσα που τη συγρατώ, νιώθω μια γλίτσα να με αγκαλιάζει. Όχι θα μείνεις, ψιθυρίζω, είναι η μέρα σου, τα νερά σήμερα θα …καθαριστούν. Ψάχνουμε το Σταυρό, πουθενά Σταυρός. Το νήμα που το κρατούσε έφυγε από τα χέρια του Μητροπολίτη κι έπεσε στο νερό κι αυτό. Παλεύω, παλεύουμε όλοι να το βρούμε. Κάποιος με βουλιάζει, τον κλωτσάω στα …τέτοια του και συνεχίζω. Κάτι μου γυαλίζει στο βυθό, παίρνω βαθειά εισπνοή και βουτάω. Φευ, μια λαμαρίνα. Προσπαθώ να σκεφτώ, νιώθω …κρυσταλλωμένος. Υπάρχει μικρή ροή, λέω, θα παρασύρθηκε λίγο, ξανασκέφτομαι -τελικά και παγωμένο το μυαλό μπορεί να σκέφτεται, αφήνω τους άλλους και ψάχνω παρακάτω. Κάτι μπερδεύεται στα πόδια μου, βουτώ και τον πετυχαίνω. Δεν μπορώ όμως να τον ανασύρω, το νήμα κάπου μπερδεύτηκε. Στην προσπάθειά μου να κόψω το νήμα, κόβω την παλάμη μου∙μα καλά, με μισινέζα τον έδεσαν; Τέλος πάντων τον ανασύρω και τον σηκώνω ψηλά. Πανηγυρισμοί από τους παρευρισκόμενους και παλαμάκια. Κάποιοι μου πετάνε κέρματα, το έθιμο λένε. Ένα με βρίσκει στο κούτελο και ναααα ένα δεύτερο καρούμπαλο. Άμα σε πιάσω…. λέω από μέσα μου. Νερά μου πετάνε στο πρόσωπο οι …συναθλητές-συναγωνιστές μου. Νιώθω να πνίγομαι. Αρπάζομαι από έναν κορμό που επιπλέει, κάνω να βγω, σκίζεται το δεξί μπατζάκι. Κάποια στιγμή τα καταφέρνω και ανεβαίνω στην όχθη. Κάνω ένα βήμα, μου πέφτει η σκελέα∙ήταν δύο νούμερα μεγαλύτερη. Ρεζίλι έγινα. Ψάχνω το μπουρνούζι, βλέπω δύο αδέσποτα να παίζουν μ’ αυτό. Αρπάζω το μπουρνούζι του διπλανού μου και τρέχω προς τη γέφυρα. Μπουρδουκλώνομαι στη ζώνη του μπουρνουζιού, πέφτω κάτω με τα μούτρα, μου πέφτει ο Σταυρός από τα χέρια, γλιστρά στο νερό. Φτου από την αρχή. Δεν ξανατολμώ να βουτήξω, θα παρακολουθήσω απέξω, λέω. Ξανά η ίδια αγωνία, ο ίδιος και χειρότερος ανταγωνισμό. Ώσπου ….

-Ξύπνα, μου λέει η συμβία μου, πήγε 9, δε θα πας εκκλησία; Τότε κατάλαβα… 

Χρόνια Πολλά σε όλες και όλους!