Σε λίγες μέρες οι Γάλλοι θα ξαναθυμηθούν το ...Charlie Hebdo και το δημοσίευμά του με το οποίο σατίριζε το Μωάμεθ, κάθε ιερό και όσιο (για τους άλλους), την επίθεση και τα θύματα αυτής και τον εφιάλτη που ξύπνησε για το Παρίσι. Οι Γάλλοι πολίτες -κυρίως οι παριζιάνοι- και οι πολιτικές Αρχές θα τιμήσουν αυτά και αυτούς. Και αναρωτιέμαι: ένα σκίτσο που προσβάλλει έναν λαό έγινε αφορμή για πολλαπλά αθώα θύματα, δηλαδή ΕΝΑΣ ο ηθικός αυτουργός και κανείς δεν τόλμησε να τον καταδικάσει, παρά μόνο τον ηρωποιήσανε (θυμάστε εκεινο το ...je suis Charlie). Δηλαδή αυτό το ..."η σάτιρα δεν (πρέπει) να έχει όρια" (επειδή λένε πως και ο Αριστοφάνης δεν είχε) είναι ΤΟ ορθόν; Προκαλείς, δέχεσαι αντίδραση (διότι είναι παγκόσμιος ο νόμος της Δράσης-Αντίδρασης), την πληρώνουν αθώοι και μετά κυνηγάς τους φυσικούς αυτουργούς αφήνοντας στο απυρόβλητο τους ηθικούς αυτουργούς; Αυτό δεν είναι υποκρισία, ίσως ...δυτική υποκρισία;
ΥΙΟΘΕΤΩΝΤΑΣ ΕΝΑ ΣΚΥΛΑΚΙ Ή ΓΑΤΑΚΙ ....
Πριν από 13 χρόνια
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου