"Monday blues" Vs "TGI Friday"

Σάββατο πρωί, με μία τσάντα με τα μαγιό και τις πετσέτες κι’ ένα μικρό «ψυγειάκι» με λίγα φρούτα, ένα χυμό κι από ένα τοστ, ξεκινήσαμε για τον Αγιόκαμπο, την καταπληκτική παραλία της Λάρισας. Σε λιγότερο από μία ώρα ήμασταν εκεί, εξασφαλίσαμε τέντα με ξαπλώστρες –τέντα, ξαπλώστρα και ένας καφές κοστίζουν 3,5€, άντε και μισό € ένα μπουκαλάκι νερό. Κόσμος λιγοστός, πρωτοφανές γιατί η ζέστη στη Λάρισα ξεκίνησε πρωί πρωί και διότι τα Σάββατα του Ιουλίου τα καταστήματα είναι κλειστά. Δροσιά, κολύμπι, θαλασσινή αύρα περάσαμε καλά. Φύγαμε εφτά και μισή η ώρα. Στην πόλη τα πρώτα …συμπτώματα δροσιά αρχίζουν να εμφανίζονται. Έντεκα, έντεκα και μισή για ύπνο. Η κούραση ήταν μεγάλη.
Πρωί Κυριακής, δέκα η ώρα και η Λάρισα πάλι αρχίσει να σιγοβράζει. Ξανά το ίδιο σκηνικό με μια διαφορά· γυρίσαμε πολύ νωρίτερα, γιατί …κουβαλούσαμε και την κούραση της προηγούμενης μέρας.
Ελαφρύς ύπνος και να το απόγευμα της Κυριακής. Αλλά τώρα το συναίσθημα αλλιώτικο. Η αίσθηση ήταν πως οι στιγμές χαλάρωσης του Σ/Κ τελείωσαν μετά τη μεσημεριανή σιέστα. Γιατί , αρχίζει η ανησυχία και το άγχος για το ποιες επαγγελματικές εκκρεμότητες και υποχρεώσεις μας περιμένουν στο γραφείο, στη δουλειά.
Τι είναι αυτό που μας «καταλαμβάνει» από την Κυριακή το μεσημέρι –χειμώνα, καλοκαίρι- και ουσιαστικά …τερματίζεται η χαλάρωση; Ίσως οι σκέψεις για το τι μας περιμένει στο γραφείο την επόμενη μέρα. Ίσως η προετοιμασία για τη δουλειά της Δευτέρας, τα ενδεχόμενα ραντεβού με τους πελάτες, τις πωλήσεις και τις υποχρεώσεις. Όλα αυτά μας δημιουργούν μία ανησυχία που δυστυχώς δεν μας αφήνουν περιθώρια να ασχοληθούμε με τίποτε άλλο. Και πιστεύω πως αναλογικά ισχύει ο κανόνας για όσους εργάζονται στο Δημόσιο τομέα αλλά και σε όσους εργάζονται στον ιδιωτικό τομέα. Το συναίσθημα είναι πάντα το ίδιο: μετά το μεσημεριανό φαγητό και τον κυριακάτικο απογευματινό καφέ, αρχίζει η ανησυχία ότι το Σαββατοκύριακο τελειώνει. Οι σκέψεις …στριφογυρίζουν στο μυαλό. Η διάθεση από χαλαρή και ανέμελη μετατρέπεται αυτόματα σε στρες και ανησυχία. Ίδια η κατάσταση και τη Δευτέρα το πρωί, το άγχος των εργαζομένων χτυπά κόκκινο. Φαινόμενο που οι επιστήμονες αποκαλούν «μελαγχολία της Δευτέρας», μια κατάσταση που χαρακτηρίζει πολλούς εργαζόμενους το βράδυ της Κυριακής και τη Δευτέρα το πρωί.
Υπάρχουν και συμπτώματα· εκνευρισμός και μελαγχολική διάθεση είναι τα πιο συχνά. 'Ολα μας φταίνε. Σύζυγος, παιδιά. Γι αυτό πολλές φορές, τα Σ/Κ είμαστε οικογενιεκώς ...μαλλωμένοι. Κι όλα αυτά σε αντίθεση με το πώς ή αισθάνεται κανείς την Παρασκευή αργά το μεσημέρι νωρίς το απόγευμα, όταν κλείνει πίσω του την πόρτα του γραφείου: χαρούμενος, ευδιάθετος, αισιόδοξος, κεφάτος, έτοιμος να απολαύσει τις χαρές του Σ/Κ. Οι Αμερικανοί, έχουν ήδη ονομάσει τις δύο αυτές καταστάσεις: «Είναι το “Μonday blues”, η μελαγχολία δηλαδή της Δευτέρας και το “ΤGΙ Friday” (Τhank God Ιt΄s Friday), δηλαδή Δόξα τω Θεώ, είναι Παρασκευή».
Ειδικοί μας προτείνουν να κάνουμε ένα σωστό προγραμματισμό και διάκριση των προτεραιοτήτων λίγο πριν φύγουμε από το γραφείο την Παρασκευή. Λίγο δύσκολο το βλέπω, ειδικά με εμάς του Έλληνες, στους οποίους δεν …αρέσει ο προγραμματισμός.