Ανταπόκριση από την ...καιόμενη Λευκωσία

Βρίσκομαι ήδη στην ιδιαίτερή μου πατρίδα από την Τρίτη (*) και …λιώνω σαν το κεράκι της Λαμπρής (Πάσχα), κυριολεκτικά. Νοιώθω πως καθημερινά είμαι σε μια …σάουνα και μόνο όταν έκλεψα δυο μέρες και πήρα τα …βουνά, στο Τρόοδος, ένοιωσα μια ανακούφιση και πως …ανασυντίθεμαι. Ένα μόνο σας λέω, κάθε βράδυ και όλο το βράδυ, είναι αναμμένα τα κλιματιστικά. Αλλιώς δεν μπορείς να κλείσεις μάτι. Αν με δείτε σε φωτογραφία, δε θα με αναγνωρίσετε για δύο λόγους:

ιδού πώς κατάντησα

α) 'Εχω σταφιδιάσει και αφυδατωθεί από τη ζέστη (μη με ρωτήσετε τί θερμοκρασίες έχει εδώ κάτω γιατί δεν παρακολουθώ, αρκεί μόνο που τις νοιώθω) και...

β) όπου κι αν πάω πρέπει να …τρώω. Είναι must. Έχω γίνει μια σταφιδιασμένη παιδο-μαιμού (ίδε φωτό). Τούτοι εδώ οι άνθρωποι τρώνε …ακατάπαυστα. Και όταν σε φιλοξενούν, μίαν έγνοια έχουν, πώς να σε χορτάσουν με φαΐ, πώς να σε παχύνουν, πώς να σε κάνουν ν' αηδιάσεις το φαΐ και να πεις "φτάνει πια, δε θέλω άλλο φαΐ". Θα δείτε –και κάποια στιγμή όταν επιστρέψω θα αναρτήσω φωτογραφίες- κάθε κυπριακή μονοκατοικία έχει, εκτός από την πλήρως εξοπλισμένη κουζίνα, έχει στην αυλή απαραιτήτως το φουρνί (φούρνο χωριάτικο) για το οφτόν κλέφτικον (κάτι σαν το εξοχικό), την φουκούν (ψησταριά ή μπάρμπεκιου για σούβλες και σουβλάκια) και …τόνους κρέας στην κατάψυξη. Έτσι, με το που εμφανίζεται ο φιλοξενούμενος ή ο επισκέπτης, για πότε ετοιμάζονται όλα, πυρώνονται και ψήνεται το κρέας, χαμπάρι δεν παίρνεις. Και τι να πω για τους μεζέδες και τα λοιπά …παρελκόμενα. Και ποτό, κυρίως μπύρα και ζιβανία (κυπριακό τσίπουρο) τα οποία παραγγέλλουν να είναι τσακριστά (πάρα πολύ κρύα, μέσ' απ' την κατάψυξη).

Τα …σπιτάκια τους είναι τόσο μικροκαμωμένα που όλα, ή σχεδόν όλα, ξεκινάνε από 250 έως 400 τ.μ. εμβαδόν καθαρό. Λέγεται, σχετικά για τους κυπραίους, με αφορμή το φαί και το σπίτι πως «ο κυπραίος κτίζει (μεγάλο) σπίτι λες και θα ζήσει σ’ αυτό χίλια χρόνια και τρώει (πολύ) λες και θα πεθάνει αύριο».

Το μενού δε, περιλαμβάνει ότι,δήποτε υγιεινό στη διατροφή αλλά και όλα τα ανθυγιεινά. Πολλά κρέατα -κυρίως χοιρινά- χοιρομέρια, λούντζες, μπέικον, χαλούμι (τυρί ιδιαιτέρως λιπαρό) αλλά και πλούσιες σαλάτες με ποικιλίες λαχανικών, μανιτάρια και φρούτα. Είναι μια …περίεργη διαιτολογία και μια παρεξηγημένη έννοια της …φιλοξενίας, φιλοξενία που ξεκινά και σταματά στο ...στομάχι. Και αυτή η διατροφή -με τα πολλά λιπαρά- με την υπερβολική ζέστη δημιουργούν, σε μένα τουλάχιστον, έναν εκρηκτικό συνδυασμό.
Αυτή τη στιγμή, βρίσκομαι στη σάουνα με ένα λαπτοπ και ετοιμάζω την ανάρτηση. Σήμερα δε, είναι μια ειδική μέρα για μένα και το …σινάφι μου. Απόψε θα έχουμε τη συνάντηση με τους παλιούς συμμαθητές/τριές, με την ευκαιρία των 35 χρόνων από την αποφοίτησή μας από το γυμνάσιο (το σημερινό λύκειο) της κατεχόμενης Κερύνειας. Και νοιώθω περίεργα. Ποιους/ες θα δω-ποιους/ες δε θα δω, θα τους θυμηθώ-θα με θυμηθούν, θα παρευρίσκονται και παλιοί καθηγητές, θα υπάρξει αμηχανία και συγκίνηση (α, να μη ξεχάσω να πάρω και τα χαπάκια μου για την πίεση!). Θα σας πω σχετικά σε άλλη ανάρτησή μου. Τώρα φεύγω από τη …σάουνα και πάω για …spa (να ετοιμαστώ ντε, για τη συνάντησh).
Καλό απόγευμα, από την …καιόμενη Λευκωσία.

(*) Ξαδέλφη, αν τύχει να διαβάσεις το παραπάνω περιεχόμενο, μην πεις κάτι· όταν βρεθούμε από κοντά θα σου εξηγήσω.