Καλό ταξίδι μάνα….

  

  Είναι πολλά αυτά που θέλω να γράψω, είναι περισσότερες οι θύμησες πού έρχονται στο μυαλό, είναι άπειρες οι σκέψεις που με διακατέχουν. Αν θα έπρεπε να τα απεικονίσω σε μια ανάρτηση, θάπρεπε να ξεκινήσω από δυο αφετηρίες∙η μία από Πόντο κι η άλλη από Κύπρο.

   Ξεκινώντας από Πόντο, θάπρεπε να μιλήσω για τον παππού ΧατζηΓιάννη που έφυγε σε μικρή ηλικία από κείνα τα μέρη, για τους συγγενείς του που στη συνέχεια ξεσπιτώθηκαν και ρίζωσαν στην Περιχώρα Δράμας, για την άφιξή του στην Κύπρο, για το συναπάντημά του με τον αδερφό του, για τη συνεύρεσή του με τη γιαγιά Κυριακή, για την οικογένεια που δημιούργησαν, για τις δραστηριότητές του στη Λάπηθο και στη συνέχεια στον Άη Γιώργη Κερύνειας, για τον αναπάντεχο θάνατο της συζύγου του και στη συνέχεια το δικό του….

   Από την άλλη, θα έπρεπε να μιλήσω για το Κάρμι και τον παππού Λούκα, για τη γιαγιά Ειρήνη και το Τριμίθι, για το γάμο και την οικογένειά τους, για την μετεγκατάστασή τους στην Κάτω Κερύνεια και τις δραστηριότητές τους εκεί και εν τέλει για το σμίξιμό τους με την οικογένεια του ΧατζηΓιάννη-Κυριακής.

   Θα έπρεπε επίσης να μιλήσω για το Χριστάκη (Τάκη) και την Ανατολή (Τούλας), τον έγγαμο βίο και την οικογένειά τους, για τη ζωή τους στην Πάνω Κερύνεια και στα νεώτερα χρόνια για τον εγκλωβισμό τους στην υπό τούρκικη κατοχή Κερύνεια και τον δύσκολο χρόνο της εκεί διαβίωσής τους, για την αιχμαλωσία, για την πρόχειρη μετεγκατάστασή τους στην ελεύθερη Λευκωσία, για την -προσωρινή, όπως πιστεύαμε, αλλά τελικά μόνιμη όπως αποδεικνύεται- μετεγκατάστασή τους στην Αθήνα, για τα εγγόνια τους και το πρώτο τους δισέγγονο…

   Θάπρεπε να μιλήσω και για άλλα που μου ‘ρχονται στο μυαλό τώρα που γράφω, αλλά αυτά δε χωράνε σ’ ένα χαρτί, πόσο μάλλον σε μίαν ανάρτηση. Αυτά θα μείνουν στον μπαούλο των δικών μου αναμνήσεων, κλειδαμπαρωμένα αλλ’ όχι καταχωνιασμένα, θα αφορούν εμένα και την οικογένειά μου. Θα τα ξεδιπλώσουμε και πάλιν όταν …ξανασμίξουμε, να τα ξαναθυμηθούμε, να τα αναλύσουμε. Προς το παρόν σου εύχομαι καλό ταξίδι, να πας εκεί να συναντήσεις τον πατέρα και τη μάνα σου, τον αδερφό σου και τους λοιπούς συγγενείς σου, εκεί που δεν έχει ξενιτειά, ξεριζωμούς και προσφυγιές, εκεί που θε νάρθουμε κάποια στιγμή όλοι μας. Και να ξέρεις, πως είχες και θα έχεις όλη την αγάπη μας, κι ας μη σου το δείχναμε τόσο πολύ.

ΥΓ. Σου γράφω εκ των υστέρων για να σου πω πως στο κατευόδιό σου, στον τελευταίο αποχαιρετισμό, ήταν πολλοί παλιοί γνωστοί. Ήταν παλιοί σου γείτονες από την Κερύνεια, η Ιφιγένεια και ο Γιαννάκης, ο Λάκης με τη σύζυγό του, ο Κώστας με τη Δήμητρα, ήταν συγγενείς μας από την Κερύνεια, η ανηψιά σου Χρύσω και η Μικαέλα της βαφτιστικιάς σας, ήταν ο ανηψιός σου Μιχάλης αλλά και ο ανηψιός σου Κώστας από τους συγγενείς μας από τον Πόντο, ήταν τα συμπεθέρια σου από τη Λάρισα, η Βάια με τα παιδιά της Ιφιγένεια και Θανάση, ήταν πολλοί συνάδελφοι της Ιωάννας, τους περισσότερους εξ αυτών τους είχες γνωρίσει, ήταν ακόμα και συγκάτοικοί σου από τον Προμπονά. Ήταν άνθρωποι που σε αγαπούσαν και είχαν ένα καλό λόγο να σου πουν. Φυσικά είμαι σίγουρος πως τους έβλεπες, μας έβλεπες όλους, απλώς δεν μπορούσες να μας μιλήσεις. Τώρα ησύχασε, βρες τους δικούς σου γιατί έχετε πολλά να πείτε.

Καλό ταξίδι ρε μάνα, καλό σου ταξίδι….

   

Η φωτογραφία αυτή τραβήχτηκε την παραμονή της αναχώρησής της αγαπημένης μας μητέρας, παρέα με τον επί 60+ σύντροφο της ζωής της.