Από το Ημερολόγιο ενός μη αγρότη

Αγροτικές κινητοποιήσεις, ένα ετήσιο επαναλαμβανόμενο φαινόμενο -στη φυσική το λένε «περιοδικό φαινόμενο», κάτι σαν ...φεστιβάλ με πολλά χάπενιγκς στους δρόμους, με τους ίδιους και τους ίδιους -οι απόγονοι απλώς αναλαμβάνουν ...έργο.

Η συνταγή είναι δοκιμασμένη, σαν τα μακαρόνια του Ακάκιου. Μαζεύουμε πεντέξι γεωργικά μηχανήματα -για αρχή, στήνουμε τέντες, φέρνουμε πλαστικές καρέκλες και τραπεζάκια -ενίοτε το σκηνικό αυτό είναι εποχούμενο, καίμε λάστιχα, ανεβάζουμε μαύρες σημαίες, συγκεντρωνόμαστε κάθε 8 μμ, φωνάζουμε κι άλλους, φέρνουμε κι άλλα γεωργικά μηχανήματα -για να ανταγωνιστούμε τα μπλόκα των ...άλλων, συντάσσουμε αιτήματα ή «αιτήματα» -κάθε μπλόκο τα δικά του, ερχόμαστε σε επαφές με άλλα μπλόκα -για να φαίνεται η ομοψυχία, συμφωνούμε με αυτούς ότι διαφωνούμε σχεδόν σε όλα, κλείνουμε περιοδικά δρόμους και παράδρομους, επικαλούμαστε το λαό και τις λοιπές κατηγορίες εργαζομένων πως ...είναι μαζί μας στο δίκαιο αγώνα μας, ανεχόμαστε κάθε λογής «συμπαράσταση» από την φασίζουσα άκρα δεξιά έως την άκρα αριστερά, απειλούμε για κάθοδο στην Αθήνα –ενίοτε την πραγματοποιούμε-, αδειάζουμε τελάρα με φρούτα και λαχανικά, πετάμε καμιά ντομάτα και χύνουμε λίγο γάλα, δημιουργούμε …μπούγιο, γεμίζουμε τα παράθυρα στων καναλιών πρωί-μεσημέρι-βράδυ, εκφωνούμε λόγους, πραγματοποιούμε και μία συναυλία συμπαράστασης άμα λάχει, παραδίδουμε αιτήματα-ψηφίσματα, επιστρέφουμε …νικητές και μαζευόμαστε στα χωριά μας στα σπίτια μας. 

Τώρα, αν κερδίσαμε κάνα ψίχουλο, αν παρατείναμε για τις καλένδες το Μητρώο αγροτών, αν κερδίσαμε αφορολόγητο πετρέλαιο, αν όντως κερδίσαμε φίλους ή δημιουργήσαμε νέους εχθρούς, αν.... εε, λίγο μας νοιάζει. Οι αφίσες και τα πανό παραμένουν ίδια -απλώς αλλάζουν οι ημερομηνίες καλέσματος. Η ετήσια υποχρέωσή μας πραγματοποιήθηκε επιτυχώς… άντε και του χρόνου.