Αποχαιρετισμός εκ βάθους καρδίας

   Όταν πρωτοδιορίστηκα σε δημόσια σχολεία, αλληλοσυγχαιρόμασταν για τους διορισμούς μας ή διορισμούς νέων συναδέλφων και συναδελφισσών. Αργότερα τα συγχαρητήρια έδιναν και έπαιρναν για αρραβώνες και γάμους συναδέλφων και συναδελφισσών, για βαφτίσια παιδιών τους, για την πρόοδο των παιδιών τους, τις επιτυχίες παιδιών τους στις πανελλαδικές, για τις ορκωμοσίες των παιδιών τους και την κατάκτηση πτυχίων και μεταπτυχιακών τίτλων, για την απόλυση των αγοριών τους από το στρατό. Προϊόντος του χρόνου, άρχισαν να εμφανίζονται δειλά δειλά συνάδελφοι και συναδέλφισσες με το ρόλο του πεθερού και της πεθεράς και, κάποια στιγμή αργότερα, με έναν νέο τίτλο, αυτόν του παππού και της γιαγιάς. Τα πειράγματα έδιναν και έπαιρναν παρέα με γλυκά, πίττες, κεράσματα, τραπεζώματα και ενίοτε δώρα.

   Τα χρόνια όμως πέρασαν, τα παιδιά μεγάλωσαν, μαζί μεγαλώσαμε κι εμείς και φτάσαμε στο σημείο να «αποχαιρετούμε» συναδέλφους και συναδέλφισσες. Αυτούς και αυτές που μέχρι πρότινος βρισκόμασταν καθημερινά στο Σύλλογο διδασκόντων, πίναμε τον καφέ στα διαλείμματα, συζητούσαμε για μαθήματα, ύλη, βαθμολογίες αλλά και τα καθημερινά. Να τους αποχαιρετούμε και να κατευοδώνουμε προς ένα άλλο στέκι, ένα άλλο Σύλλογο ίσως, εκεί όπου θα ξανανταμώσουμε κάποια μέρα όλοι και όλες. Νομοτελειακά συμβαίνουν αυτά, αλλά και παρ’ όλα ετούτα, στεναχωρούν όλες και όλυς και όχι μόνο τους συγγενείς.

  Τούτη εδώ η ανάρτηση έγινε με αφορμή την «αναχώρηση» ενός πρώην συνάδελφου -τον οποίον δυστυχώς για μένα δε μπόρεσα να χαιρετήσω και να τον συνοδεύσω στην τελευταία του κατοικία- τον πρώτο άνθρωπο-συνάδελφο που γνώρισα και μίλησα μαζί του όταν τοποθετήθηκα στο σχολείο μου, τον οποίον μου γνώρισαν κοινοί γνωστοί και μου τον σύστησαν ως ένα πολύ πολύ Καλό Άνθρωπο! Έναν Άνθρωπο καλοσυνάτο, χαμηλών τόνων, τόσο που κάποιος θα τον θεωρούσε βαρύ κι ασήκωτο, αλλά με χιούμορ.

   Κλείνοντας, θα δανειστώ δύο σειρές από αφιέρωση που του έκανε συναδελφος και φίλος του εκλιπόντος...  "Για το ΓΙΑΝΝΗ... που έφυγε με τσιγάρο στα χείλη...για τόπους σβησμένους απ' το χάρτη" συνοδεύοντάς το με το ...Πάντα γελαστοί. του επίσης αείμνηστου Μητροπάνου.

   Στο καλό Γιαννάκο…

https://www.youtube.com/watch?v=tGYZHK9neuc&feature=share