Γιατί ...μου τη δίνουν αυτές οι μέρες του Νοέμβρη

Εξέγερση στο Πολυτεχνείο και ανακαλύπτω πως… 

• ΟΛΟΙ ήταν μέσα και δρούσαν, 
• ΟΛΟΙ ήταν εκεί και αντιστεκόντουσαν, 
• ΟΛΟΙ ήσαν εκφωνητές 
• ΟΛΟΙ ήσαν στην πύλη ή μοίραζαν συνθήματα στους δρόμους και τελικά 
• πόσο ΤΕΡΑΣΤΙΑ ήταν η «γενιά του Πολυτεχνείου» (κάποια εκατομμύρια ίσως).

    Αυτή η γενιά ήταν όντως ηρωική∙τα έβαλε με τους ΕΝΣΤΟΛΟΥΣ (για να χρησιμοποιήσω και έναν όρο του συρμού) και δεν είναι εύκολο πράγμα. Φυσικά και νεκροί υπήρξαν και τραυματίες. Αυτά ΔΕΝ αμφισβητούνται πια. Και στο τέλος τα κατάφερε. Βοήθησαν φυσικά και οι συγκυρίες, πραξικόπημα στην Κύπρο και εισβολή. Και επανήλθε η δημοκρατία στην Ελλάδα, με ΤΕΡΑΣΤΙΟ κόστος για τον ελληνισμό∙Η μισή Κύπρος ΧΑΜΕΝΗ. Αλλά… 

   Αλλά εφτά χρόνια πριν, πού ήσαν όλοι αυτοί οι αντιστασιακοί –με ή χωρίς εισαγωγικά;. Θαρρώ πως περί τα 9 εκ. έλληνες ανέχτηκαν τη χούντα και ξαφνικά 9 εκ. έλληνες …ήταν εκεί, στο Πολυτεχνείο. Πώς γίνεται αυτό; Δυο φορές εμφανίστηκαν και αμέσως μετά εξαφανίστηκαν. Μία φορά στην κηδεία του Γ. Παπανδρέου και άλλη μία στην κηδεία του Γ. Σεφέρη. Μέχρι και ο φωτογράφος της στιγμής εκεί, είναι ήρωας. Έλεος… Και τελικά; 

   Η γενιά του Πολυτεχνείου ανέλαβε την εξουσία, αναδείχτηκε και αναδεικνύεται σε πόστα σημαντικά και μας έφερε εκεί που μας έφερε. Την εξέγερση την καπηλεύτηκαν κάποιοι –ονόματα δε λέμε. Κρατάνε τη ματωμένη σημαία ως κόρην οφθαλμού, λες και είναι ιδιοκτησία τους. …Διαμελήσαντο τα ιμάτια… και όλοι είναι(;) ευχαριστημένοι. Εσείς τη σημαία, εμείς τα κάγκελα, οι άλλοι τα συνθήματα, κάποιοι τα τραύματα και άλλοι τις μνήμες. 

ΥΓ. Αφήστε που έχω και μια υποψία πως εκείνη η γενιά, «βγήκε» αγράμματη. Με τόσες καταλήψεις, τα μαθήματα δεν πραγματοποιούνταν οπότε… Το τι επακολούθησε στα πανεπιστήμια μετά, δε λέγεται. Δεν άρεσε ο τάδε καθηγητής, ήταν αυστηρός στις εξετάσεις, «έκοβε» τους φοιτητές, η λύση ήταν μία∙ καταγγέλλονταν για «χουντική δράση» και λυνόταν το «πρόβλημα».