Περί εθελοντικών ομάδων

Αγαπημένο μου ιστολόγιο,

   Έχω να σε ...συναντήσω από την 8η Νοεμβρίου 2012 και ομολογώ πως πολύ πολύ μου έλειψες. Ας όψεται αυτό τα καταραμένο fb... Θέλω να σου ζητήσω συγγνώμη γιατί σε ...απάτησα (με το fb), ζητώ ταπεινά να με συγχωρέσεις, θέλω πολύ να ξαναγίνεις η μούσα μου και να μου επιτρέψεις να αναρτώ, κατά καιρούς, τις ...εξομολογήσεις μου! Ας κάνουμε από σημερα ένα ξεκίνημα και σου ζητώ να μου δώσεις αυτή την ευκαιρία. Θέλω να γράψω σχετικά με εθελοντικές ομάδες που δραστηριοποιούνται στη Λάρισα. Γι' αυτό, άκου τι θα σου πω... 

   Στη Λάρισα, υπάρχουν αρκετές ομάδες εθελοντών αλλά και μη (δεν αναφέρομαι στους …δεθελεοντές), που δραστηριοποιούνται σε κοινωνικά θέματα (κάποιες και σε άλλα). Σκοπίμως δεν αναφέρω ονόματα-σχήματα, μη ξεχάσω καμία, μην παρεξηγηθώ από καμία (ναι, ναι, υπάρχει και τέτοιο ενδεχόμενο). Αυτές οι ομάδες, όχι απαραίτητα πάντα με δικιά τους υπαιτιότητα, επέλεξαν να κινούνται παράλληλα και εξ αυτού, να μη συναντιώνται ποτέ, ή και όταν συναντήθηκαν επειδή προέκυψε ή έτυχε, συμπεριφέρθηκαν ως ...ομώνυμα ηλεκτρικά φορτία Coulomb και ανέπτυξαν απωστικές ισχυρές δυνάμεις. Μία εξ αυτών –η πλέον …φουκαριάρα, κατά την άποψή μου- έκανε ορισμένες απεγνωσμένες προσπάθειες να προσεγγίσει τις άλλες, αλλά έφαγε …χυλοπίτα. Τις συμπεριφέρθηκαν ωσάν να ήτο λεπρή, μιαρή, αιρετική. Και να σκεφθείτε, πως η αναφορά τους ήταν για συνεργασία σε όμορα ζητήματα, πάντα κοινωνικά. 

   Γιατί, όμως, υπάρχει -κατά την άποψή μου- όλη αυτή η …πανσπερμία Εθελοντικών Ομάδων Αλληλεγγύης και λοιπές Συναφείς Ομάδες. Πρωτίστως, την ευθύνη έχει ο/η πρωτεργάτης-ιδρυτής ο οποίος θέλει να είναι …αρχηγίσκος, ένας μικρός δικτατορίσκος. Θέλει να διοικεί την ομάδα με ένα φαινομενικό μανδύα …δημοκρατίας. Να περνάει ο δικός του «λόγος» και η ομάδα, ωσάν αγέλη προβάτων να ακολουθεί. Αυτή του η τάση, τον κάνει να πείθει τους …συνεθελοντές πως «οι άλλοι», από την άλλη ομάδα εθελοντών είναι έτσι…, αλλιώτικοι…, όχι καθαρόαιμοι, αιρετικοί… 

   Ένας δεύτερος λόγος -πάντοτε κατά την ταπεινή μου γνώμη- είναι το ποια ομάδα θα «κερδίσει» το …κερασάκι της τούρτας. Ποια θα επιδείξει μεγαλύτερο έργο, ποια θα αποκτήσει τη μεγαλύτερη δημοσιότητα, σε ποιαν θα απονεμηθούν τα περισσότερα εύσημα. Πρώτιστος στόχος είναι το επικοινωνιακό κομμάτι και δευτερευόντως η δράση αλληλεγγύης. Σ’ αυτές τις ομάδες θα πρέπει να πούμε πως πολύ καιρό πριν απ’ όλους, κάποιοι άλλοι συνάνθρωποί μας, της διπλανής πόρτας όπως συνηθίζεται να λέμε, έχουν αναπτύξει τέτοιο κοινωνικό έργο που …ούτε η μάνα τους δεν το γνωρίζει (άλλη μια συνηθισμένη και επιτυχής έκφραση). Και δεν αναφέρομαι μόνο σε ιερείς και ιερούς ναούς…

   Είμαι, τώρα, από τη μεριά ενός απλού πολίτη (χρησιμοποιώ ξεπίτηδες το «απλός» αλλά δεν καταλαβαίνω τι εννοούν με αυτό, μήπως ότι δεν είναι …σύνθετος) και θέλω να συνδράμω τους άπορους συμπολίτες μου. Δε ξέρω κατά πού να κάμω; Να δώσω σ’ αυτήν ή θα παρεξηγηθεί η άλλη; Μήπως να δώσω σε όλες; Μα έχω τόσα να δώσω; Τι να κάνω; Και δε φτάνουν όλες οι …συμπολίτισσες μου ομάδες εθελοντών, έρχονται και από την Αθήνα άλλες, έρχονται και άλλοι φορείς και μου ζητάνε συμπαράσταση και αλληλεγγύη. Τι να πρωτοκάνω ο έρμος; 

   ΠΡΟΤΑΣΗ: Τι πρέπει να γίνει λοιπόν; Μα το πιο απλό, να υπάρξει συνεργασία χωρίς προαπαιτούμενα («προαπαιτούμενα» άλλος ένας όρος που δανείζομαι από την …καθημερινότητα) αφού ΚΟΙΝΟΣ είναι ο στόχος: η ανακούφιση απόρων και ευπαθών ομάδων συμπολιτών μας. Εκτός κι αν δεν είναι αυτός και είναι κάποιος-οι από τους προαναφερθέντες. Αλλιώς, να σταματήσουμε αυτό το παραμύθι περί «αλληλεγγύης» (ας είναι πρώτα και κύρια αλληλέγγυες οι ομάδες που …προσφέρουν αλληλεγγύη), περί… «όλοι μαζί θα τα καταφέρουμε καλύτερα» (ενώ οι εθελοντικές ομάδες παραμένουν διαχωρισμένες) κλπ. Ας γίνει μια καταγραφή των ομοειδών ομάδων, μια συνάθροιση και μια ανοικτή κουβέντα χωρίς -και πάλιν- προαπαιτούμενα, κόκκινες ή πράσινες γραμμές οι οποίες διαχωριστικές είναι στην ουσία. Κάπου διάβασα πως "η σχύς εν τη ενώσει", "όλοι μαζί μια γροθιά", "κράτα με να σε κρατώ"… και άλλα παρόμοια. Μήπως σε κάποιο παιδικό παραμύθι ήτανε; Δε θυμάμαι καλά.