Τι(ς) πταίει; Η πολιτική, οι πολιτικοί ή οι πολίτες;

  Έχω πάρα πολύ καιρό να αναρτήσω κάποια δημοσίευση. Είμαι απασχολημένος με άλλα αλλά είμαι και μπερδεμένος. Δεν ξέρω πια τι να πω… Δεν ξέρω πια τι να γράψω… Ειπώθηκαν όλα. Με τρόπο αμήχανο, με τρόπο ευπρεπή, με τρόπο απρεπή, με τρόπο χυδαίο … Ειπώθηκαν όλα… Από όλους… Πολιτικοί, δημοσιογράφοι, αναλυτές, σχολιαστές, ειδικοί, σχετικοί και άσχετοι, ευαίσθητοι κι αναίσθητοι, έξυπνοι κι εξυπνάκηδες… Ειπώθηκαν όλα… Από όλους… Τα ακούσαμε όλα… Από όλους… Διαβάζω και δεν κατανοώ. Διαβάζω και αγανακτώ. Ακούω και δυσφορώ, θέλω να βρίσω μα δεν μπορώ∙κρατιέμαι. Και εξηγούμαι.

  Κατ’ αρχάς, θέλω να αναφερθώ στους πολιτικούς και την πολιτική κατάσταση που επικρατεί σήμερα στην Ελλάδα. Διαβάζω για παράδειγμα την πρόταση του ΣυΡιζΑ για συνεργασία στις μονοεδρικές περιφέρειες την οποίαν απορρίπτει ασυζητητί το ΚΚΕ, αποκλείοντας, παράλληλα, και το ενδεχόμενο συνεργασίας με άλλες δυνάμεις. Η Αλέκα έκανε κι ένα άλλο …ατόπημα. Όταν της ζητήθηκε να απαντήσει αν θέλει να κυβερνήσει, δήλωσε …ναι μεν αλλά, ξέρετε εμείς πρέπει να ανατρέψουμε αυτά και τούτα γιατί είμαστε λαϊκό Κίνημα κτλ, δλδ «στρίβειν διά του αρραβώνος.
  Πάμε τώρα στη ΝΔ. Επιμένει στη θέση του για την ανάγκη να υπάρξει μια ισχυρή και αυτοδύναμη κυβέρνηση, ο πρόεδρος της ΝΔ, και ζητά πολυπόθητη αυτοδυναμία προκειμένου- όπως υποστηρίζει – να μπορεί να παίρνει αποφάσεις, γιατί δε θέλει να είναι «εξαρτημένος» από άλλο κόμμα... Στο δε ΠαΣοΚ, εκφράζουν την πεποίθησή του ότι είναι σε θέση να ανατρέψουν τα δημοσκοπικά ευρήματα και να κερδίσει τις εκλογές. Θεωρούν δε πως εφικτή είναι η πρωτιά … Ενώ ο Καρατζαφέρης υποστηρίζει πως χωρίς το ΛΑΟΣ δεν μπορεί να κάνει βήμα όποιος θέλει να κυβερνήσει. Ας δούμε τώρα και στα …αποΚόμματα. «Η συνέχιση της συγκυβέρνησης Βενιζέλου-Σαμαρά, με αυτόματο πιλότο το μνημόνιο, οδηγεί σε βαθιά ύφεση» τονίζει η πρόεδρος της Κοινωνικής Συμφωνίας, Λούκα Κατσέλη. Οι Ανεξάρτητοι Έλληνες μόνο με το ΣυΡιζΑ μπορούν να ..συγκυβερνήσουν, καθώς «υπάρχουν συγκλίσεις στην οικονομική πολιτική» των δύο κομμάτων, υποστηρίζει ο κος Καμμένος, ο οποίος φαίνεται να θέλει να συνεργαστεί με τον Αλέξη, ο Αλέξης όμως θέλει; Και η φουκαριάρα η Ντόρα της Δημοκρατικής Συμμαχίας, διατρανώνει πως «η πρόσκληση Σαμαρά αφορά άλλους και όχι εμένα», απαντώντας στον Αντώνη Σαμαρά, ο οποίος, εν όψει των εκλογών, απηύθυνε κάλεσμα για συστράτευση.

Ξέχασα κανένα …κομματάκι; Μπορεί γιατί είναι τόοοοσα που κανείς χάνει το λογαριασμό. Φανταστείτε μπροστά στην κάλπη, πόσο δύσκολη θα είναι η δουλειά μας να …ξεκαθαρίσουμε ποιο ψηφοδέλτιο είναι ποιανού. Και ενώ γίναμε …χίλια κομματάκια, πως είναι δυνατόν όλοι μαζί όμως ομονοούν και να κάνουν δεκτή -έστω κατά πλειοψηφία- την τροπολογία για την επιχορήγηση των κομμάτων; Ακούγοντας όλ’ αυτά, «είναι να σου φύγει το καφάσι». Οι άνθρωποι αυτοί δεν καταλαβαίνουν τίποτε, ή κάνουν πως δεν καταλαβαίνουν; Ζουν εδώ ή κάπου αλλού; Μήπως είναι …ούφο;

  Κατά δεύτερον, θέλω να αναφερθώ και στους πολίτες στον ελλαδικό χώρο, στους έλληνες. Για τη διαφορά ανάμεσα στην Ελλάδα και τις άλλες χώρες. Για τις πλούσιες χώρες και τις φτωχές και ποια είναι η …διαφορά τους.

Η διαφορά ανάμεσα σε φτωχές χώρες και πλούσιες, μάλλον δεν έγκειται στην …ηλικία της χώρας. Αυτό αποδεικνύεται από χώρες όπως η Ινδία και η Αίγυπτος που ενώ έχουν ιστορία 2.000 χρόνων και πλέον, εντούτοις είναι φτωχές. Από την άλλη, ο Καναδάς και η Νέα Ζηλανδία, που …ανακαλύφθηκαν πριν από 150 χρόνια, σήμερα είναι ανεπτυγμένες και πλούσιες χώρες.

  Η διαφορά ανάμεσα στις πλούσιες και στις φτωχές χώρες, μάλλον δεν έγκειται ούτε στο φυσικό πλούτο που διαθέτουν. Η Ιαπωνία, για παράδειγμα, είναι χώρα περιορισμένης έκτασης, κατά 80% ορεινή, ανεπαρκής για καλλιέργειες και κτηνοτροφία, αλλά η οικονομία της είναι δεύτερη στον κόσμο. Η χώρα μοιάζει με ένα απέραντο πλωτό εργοστάσιο -με τις επιχωματώσεις που έχει κάνει-, που εισάγει πρώτες ύλες απ’ όλο τον κόσμο και εξάγει βιομηχανικά προϊόντα σε όλο τον κόσμο. Αλλά και η Ελβετία δεν έχει φυτείες κακάο, παράγει όμως την καλύτερη σοκολάτα. Παρόλη τη μικρή έκτασή της, έχει αναπτύξει την κτηνοτροφία και το έδαφός της καλλιεργείται 4 μήνες το χρόνο. Παράγει γαλακτοκομικά προϊόντα άριστης ποιότητας και είναι μια χώρα που εκπέμπει μια εικόνα ασφάλειας, τάξης και μόχθου.

  Η διαφορά ανάμεσα στις πλούσιες και στις φτωχές χώρες δεν έγκειται ούτε σε νοητική διαφορά των πολιτών της. Ανώτεροι υπάλληλοι πλούσιων χωρών που επικοινωνούν με αντίστοιχους φτωχών χωρών δεν …ανακαλύπτουν τέτοιες διαφορές. Και οι φτωχές χώρες έχουν να επιδείξουν πνευματικές δυνάμεις και επιτεύγματα.

Ούτε η ράτσα, ούτε το χρώμα επιδερμίδας έχουν καμία σημασία. Οι μετανάστες στην ίδια τους τη χώρα μπορεί να αποκαλούνται τεμπέληδες, οι ίδιοι όμως αποτελούν την παραγωγική δύναμη των πλούσιων ευρωπαϊκών χωρών.

  Πού έγκειται λοιπόν η διαφορά; Η διαφορά έγκειται στη στάση των ανθρώπων όπως αυτή έχει διαμορφωθεί δια μέσω των αιώνων από την παιδεία και την κουλτούρα. Αν αναλύσει κανείς τις συμπεριφορές ανθρώπων σε πλούσιες και ανεπτυγμένες χώρες βρίσκουμε πως η πλειοψηφία των ανθρώπων ακολουθεί βασικές αρχές στη ζωή, όπως:

Την ηθική, την ακεραιότητα, την υπευθυνότητα, το σεβασμό προς τους νόμους και τους κανόνες, το σεβασμό των δικαιωμάτων των συνανθρώπων μας, την αγάπη για εργασία, τη βούληση για δράσεις…

  Στις φτωχές χώρες, μια μικρή μειονότητα ακολουθεί αυτές τις βασικές αρχές στην καθημερινή της ζωή. Στην Ελλάδα, μάλλον ελάχιστοι είναι αυτοί.

  Συμπέρασμα, στην Ελλάδα δεν είμαστε φτωχοί επειδή έχουμε έλλειψη πρώτων υλών ή επειδή δε μας θέλουν στην Ευρώπη, ή διότι μας ζηλεύουν και όλοι είναι απέναντί μας. Είμαστε φτωχοί επειδή δεν είμαστε οργανωμένοι ως κοινωνία, επειδή μας λείπει η σωστή στάση ζωής. Μας λείπει η βούληση να συμμορφωνόμαστε και να διδάσκουμε αυτές τις λειτουργικές αρχές των πλούσιων και ανεπτυγμένων κοινωνιών. Το είπε, άλλωστε και ο Ισοκράτης:

 «Οἱ γὰρ κατ’ ἐκεῖνον τὸν χρόνον τὴν πόλιν διοικοῦντες κατεστήσαντο πολιτείαν οὐκ ὀνόματι μὲν τῷ κοινοτάτῳ καὶ πραοτάτῳ προσαγορευομένην, ἐπὶ δὲ τῶν πράξεων οὐ τοιαύτην τοῖς ἐντυγχάνουσι φαινομένην, οὐδ’ ἣ τοῦτον τὸν τρόπον ἐπαίδευε τοὺς πολίτας ὥσθ’ ἡγεῖσθαι τὴν μὲν ἀκολασίαν δημοκρατίαν, τὴν δὲ παρανομίαν ἐλευθερίαν, τὴν δὲ παρρησίαν ἰσονομίαν, τὴν δ’ ἐξουσίαν τοῦ ταῦτα ποιεῖν εὐδαιμονίαν, ἀλλὰ μισοῦσα καὶ κολάζουσα τοὺς τοιούτους βελτίους καὶ σωφρονεστέρους ἅπαντας τοὺς πολίτας ἐποίησεν».

Μετάφρ.: Διότι εκείνοι που διοικούσαν την πόλη τότε (ενν. στην εποχή του Σόλωνα και του Κλεισθένη), δεν δημιούργησαν ένα πολίτευμα το οποίο μόνο κατ’ όνομα να θεωρείται το πιο φιλελεύθερο και το πιο πράο από όλα, ενώ στην πράξη να εμφανίζεται διαφορετικό σε όσους το ζουν• ούτε ένα πολίτευμα που να εκπαιδεύει τους πολίτες έτσι ώστε να θεωρούν δημοκρατία την ασυδοσία, ελευθερία την παρανομία, ισονομία την αναίδεια και ευδαιμονία την εξουσία του καθενός να κάνει ό,τι θέλει, αλλά ένα πολίτευμα το οποίο, δείχνοντας την απέχθειά του για όσους τα έκαναν αυτά και τιμωρώντας τους, έκανε όλους τους πολίτες καλύτερους και πιο μυαλωμένους.

Το ερώτημα, μπορούμε να απεμπλακούμε; Ο Ισοκράτης και πάλιν λέει ναι, υπό προϋποθέσεις.

«Τας επιδόσεις ίσμεν γινομένας και των τεχνών και των άλλων απάντων ου δια τους εμμένοντας τοις καθεστώσιν, αλλά διά τους επανορθούντας και τολμώντας αεί τι κινείν των μη καλώς εχόντων».

Μετάφρ.: Τις επιδόσεις βλέπουμε των τεχνών και των άλλων απάντων να δημιουργούνται, όχι από τους εμμένοντες στα κατεστημένα, αλλά από τους τολμηρούς εκείνους που συνεχώς κινούν και επανορθώνουν τα μη καλώς έχοντα.

Έχουμε όμως τέτοιους ικανούς αρχηγούς; Είμαστε τέτοιος λαός;