Το διαφεύγον σωματίδιο ...αγαπόνιο

 

Το 1898 ο εγγλέζος Sir J.J. Thomson ανακάλυψε το Ηλεκτρόνιο.

Το 1919 ο επίσης εγγλέζος Ernst Rutherford (Αγγλία) ανακάλυψε το Πρωτόνιο.

Ο Rutherford, το1909, εξήγησε πως οι πυρήνες  αποτελούνται από πρωτόνια  που είναι θετικά φορτισμένα, ενώ ο Chadwick, το 1932, συμπλήρωσε …και από Νετρόνια που έχουν την ίδια μάζα με τα Πρωτόνια αλλά είναι ηλεκτρικά ουδέτερα.

Επίσης, γνωρίζουμε πως το φως είναι απλά ηλεκτρομαγνητική ακτινοβολία και έχει σωματιδιακή φύση. Το σωματίδιο του φωτός ονομάζεται φωτόνιο  (γ), το οποίο έχει μηδενική μάζα (άπειρη εμβέλεια) αλλά έχει ενέργεια. 

Συνεπώς, ο κόσμος αποτελείται από

—  Πρωτόνια  p⁺ (με θετικό φορτίο)

—  Ηλεκτρόνια e^-  (αρνητικό φορτίο)

—  Φωτόνια γ (μάζα = 0)

Τα p⁺ και e^-  αλληλεπιδρούν με ανταλλαγή φωτονίων βάση της θεωρίας που ονομάζεται κβαντομηχανική των Schrödinger, Bohr , Heisenberg και Pauli.

Σε ….απλή Φυσική, όλες οι χιλιάδες από άτομα και μόρια μπορούσαν να εξηγηθούν μόνο με 4 σωματίδια: το φωτόνιο το πρωτόνιο το νετρόνιο και το ηλεκτρόνιο.

Καλά και ωραία αυτά, αλλά ένα ακόμη σωματίδιο διαφεύγει από τους επιστήμονες, το αγαπόνιο. Ύστερα από τη σχετική προσεκτική παρατήρηση, μπορούμε να διαπιστώσουμε ότι ...αγαπόνια υπάρχουν  ολούθε. Τα αγαπόνια είναι σωματίδια (ή ιόντα, αυτό εν έχει κόμη διευκρινιστεί) αόρατα στο γυμνό οφθαλμό που φέρουν θετικό φορτίο αγάπης και αποτελούν την επιστημονική εξήγηση για το φαινόμενο love is in the έαρ  (και όχι air ή hair όπως λανθασμένα γράφεται). 

Τα αγαπόνια τα στέλνουμε όταν αγαπάμε κάποιον πάρα πολύ και με αγάπη τον χαιρετάμε ή του ευχόμαστε. 

Κάποιοι θα θεωρήσουν ότι η ύπαρξη αγαπονίων δεν έχει ακόμη αποδειχθεί επιστημονικώς και μπορεί να αποτελεί ψευδαίσθηση ατόμων πασχόντων από… Αυτοί οι κάποιοι είναι, προφανώς, οι …ανέραστοι, ανοργασμικοί, κρυόκωλοι. Με απλά ελληνικά οι …ανφρέντλι.

 

Πηγή: Slang

ΣΚΟΡΠΙΕΣ -αιρετικές ίσως- ΣΚΕΨΕΙΣ για το ‘21

 Αγαπητοί/ες Έλληνες και Ελληνίδες απανταχού της γης, άνωθεν και κάτωθεν αυτής (το πιάσατε το υπονοούμενο θαρρώ). Χρόνια Πολλά. Μα αλήθεια, τι γιορτάζουμε σήμερα; «Σήμερα γιορτάζει η πατρίδα παππού….» μου είπαν τηλεφωνικά τα εγγονάκια μου. Αφοπλιστική απάντηση, δεν την περίμενα ομολογώ. Αθώα παιδάκια. Με έβαλαν όμως σε σκέψεις, τι γιορτάζουμε σήμερα;

  Γιορτάζουμε τον Οδυσσέα Ανδρούτσο, τον οποίον εν τέλει φυλάκισαν άλλοι Έλληνες το 1825 στην Ακρόπολη των Αθηνών με την κατηγορία της συνεργασίας με τους Τούρκους. Ποιος; Ο μπαρουτοκαπνισμένος Ανδρούτσος. Ώσπου εν τέλει δολοφονήθηκε από τα τσιράκια παλιού πρωτοπαλίκαρού του, πριν προλάβει να περάσει από δίκη.

Ο Μακρυγιάννης έγραψε πως προδόθηκε το «λιοντάρι της Γραβιάς»: «Του γιόμωσε του Γκούρα ο Κωλέττης λίρες, του γιόμωσε το δισάκι απ’ αυτές και από τα λάφυρα του Νοταρά, του Σισίνη κι αλλονών, τον ίδιο και τον Κατζικοστάθη. Αφού τους έκανε αυτείνη την καλωσύνη ο Κωλέττης, τον πουλημένο άνθρωπο κι άρπαγο τον έκανε αρχηγό να πάγη εναντίον του Δυσσέως… έτζι πάει ο δυστυχής Δυσσέος. Ήρθε τούτες τις μέρες εδώ ο Γκούρας, γιόμωσε το δισάκι του λίρες, επικύρωσε και στην κυβέρνηση άλλες οχτακόσιες χιλιάδες γρόσια, ότι κάνει να λάβει από την κυβέρνηση…». Το άψυχο σώμα του Οδυσσέα βρέθηκε τα βράχια της Ακρόπολης.  Αρχικά η δολοφονία του παρουσιάστηκε ως δυστύχημα κατά την απόπειρα του να αποδράσει. Η αλήθεια αποκαλύφθηκε πολλά χρόνια αργότερα από έναν αυτόπτη μάρτυρα....

Γιορτάζουμε τη Λασκαρίνα Μπουμπουλίνα, η οποία βρήκε τραγικό θάνατο στις Σπέτσες από χέρι Έλληνα. Γιατί παρακαλώ;

Ο γιος της, Γεώργιος Γιάννουζας, «κλέβει» την Ευγενία Κούτση, την πιο νέα από τις κόρες του καραβοκύρη και πρόκριτου των Σπετσών Χριστόδουλου I. Κούτση.. Οι γονείς αντιδρούν, ζητούν εκδίκηση. Αντί του απαγωγέα πυροβολούν τη μητέρα του. Ο δράστης συλλαμβάνεται αλλά δίκη δεν έγινε ποτέ.

 Γιορτάζουμε τον «Τουρκοφάγο» Νικηταρά, ο οποίος συμμετείχε σε όλες τις μεγάλες μάχες του πολέμου και ξεχώρισε για την ανδρεία, αλλά και τη φιλευσπλαχνία του. Στα χρόνια του Όθωνα φυλακίστηκε, δικάστηκε και βασανίστηκε σκληρά για συνωμοσία σε βάρος του βασιλιά. Οι κακουχίες επιδείνωσαν την κατάσταση της υγείας του και τυφλώθηκε. Δεν έλαβε πολεμική σύνταξη και έτσι κατέληξε να ζητιανεύει στον Πειραιά. Μάλιστα το σπίτι του βγήκε σε δημοπρασία....

Γιορτάζουμε τη Μαντώ Μαυρογένους, η οποία ξόδεψε όλη την περιουσία της για τον αγώνα, αλλά έπεσε θύμα πολιτικών συνωμοσιών και η φήμη της αμαυρώθηκε. Πέθανε πάμφτωχη και εγκαταλελειμμένη, αφού ποτέ δεν της δόθηκε αποζημίωση....

Γιορτάζουμε τον Κολοκοτρώνη ο οποίος ρίχτηκε στη φυλακή με κατηγορίες εσχάτης προδοσίας. Στο τέλος βεβαίως του εδόθηκε βασιλική χάρη.

 Γιορτάζουμε την Επανάσταση η οποία δεν ξεκίνησε από τους ηρωικούς αρματολούς και κλέφτες (αντίθετα αυτοί και μέσα στον Αγώνα πολεμούσαν σαν μισθοφόροι για αμοιβή και λάφυρα) αλλά από φιλήσυχους αστούς εμπόρους που ζούσαν έξω από την Ελλάδα.

 Γιορτάζουμε τη συμμετοχή της Εκκλησίας η οποία όχι μόνο δεν πρωτοστάτησε στον Αγώνα αλλά τον πολέμησε με κάθε τρόπο. Αφόρισε τον Ρήγα Φεραίο, εναντιώθηκε στις «σατανικές» απόψεις για ελευθερία, ισότητα και δημοκρατία που έρχονταν από την Δύση και τελικά αφόρισε και την ίδια την επανάσταση βρίζοντας τον επαναστάτη Παπαφλέσσα ως «εξωλέστατον». Φυσικά υπήρχαν και οι φωτισμένες εξαιρέσεις, όπως ο Παπαφλέσσας.

 Λέει ο Κολοκοτρώνης στα Απομνημονεύματα: «το ασκέρι όπου ήταν μέσα (σημ. αναφέρεται στην άλωση της Τριπολιτσάς) , το ελληνικό, έκοβε κι σκότωνε από Παρασκευή ως Κυριακή, γυναίκες παιδιά και άντρες, 32000, μία ώρα ολόγυρα της Τριπολιτσάς».

 Συνειδητοποιούμε πως ελευθερωθήκαμε μόνο χάρη στην απόφαση των Μεγάλων Δυνάμεων – και την δράση τους στην ναυμαχία του Ναβαρίνου.  Η οποία αναφέρεται ως η πρώτη – και η καλύτερη –«ανθρωπιστική επέμβαση» της Ιστορίας.

 

Ο covid-19 – Η Πολιτεία – Εμείς – Οι άλλοι - Τα μέτρα

 Μα και βέβαια τα παιδιά στις καταλήψεις φοράνε μάσκες -αυτές ντε που τους παραχώρησαν στο σχολείο- και τηρούνε όλα τα …πρωτόκολλα προφύλαξης. Το Υπουργείο της Παιδείας και Συναφών…, τα έχει όλα …under control (ελληνιστί).

Μα και βέβαια στις καφετέριες, τα μπαρ, τα καφενεία, τις ταβέρνες οι θαμώνες κρατάνε την …κοινωνική απόσταση, εμ πως. Τα …συναρμόδια Υπουργεία παραμονεύουν.

Μα και βέβαια στα ΜΜΜ όοοολοι/ες φοράνε μάσκες, κρατάνε αποστάσεις, δε συνωστίζονται, προσέχουν, δε βήχουν, δε φταρνίζονται, δεν… Μα και βέβαια το Σύστημα Υγείας αντέχει, οι ΜΕΘ στα νοσοκομεία αφθονούν, το ιατρικό-νοσηλευτικό προσωπικό αντέχει…, το Υπουργείο της Υγείας έχει φροντίσει γι’ αυτό.

Μα και βέβαια στις κοινωνικές-μαζικές εκδηλώσεις (γάμους, πανηγύρια, κηδείες…) τηρούνται τα πρωτόκολλα με τους συγκεκριμένους αριθμούς καλεσμένων κτλ. Τι διάολο, μόνοι μας θα παντρευτούμε….

Δεν αφήνουμε, λέω ‘γω, τις χαζομάρες. Το λένε και το φωνάζουν επιδημιολόγοι: Κοστίζουν λιγότερο τα μέτρα πρόληψης παρά τα μέτρα καταπολέμησης …εκ των υστέρων.

 ...βεβαίως λιγότεροι μαθητές στα τμήματα.

…βεβαίως λιγότεροι επιβάτες στα ΜΜΜ και μάλιστα μόνον οι καθήμενοι.

… βεβαίως και χρήση μάσκας και σε εξωτερικούς χώρους, ιδίως σε περιοχές μεγάλου συγχρωτισμού.

…βεβαίως να εξασφαλιστεί σε έναν εργαζόμενο το μεροκάματο για τις 14 υποχρεωτικές ημέρες απομόνωσης, ο οποίος πιθανόν να έχει δέκατα αλλά θα φοβηθεί να το ανακοινώσει στα αφεντικά.

…βεβαίως να φοράμε ΣΩΣΤΑ την κατάλληλη μάσκα, ΟΧΙ τι μάσκες-ασπίδες τάχαμου, ΟΧΙ με το …τσουτσούνι, sorry τη μύτη ήθελα να πω, απέξω!

Γιατί έτσι όπως βαδίζουμε και με τα μυαλά που κουβαλάμε, ακόμα και αν όλες οι κλίνες στα Νοσοκομεία μετατραπούν σε ΜΕΘ, δε θα μας αρκούν, ειδικά τώρα με την επέλαση του χειμώνα. Γιατί ο covid-19 δεν είναι …ακόμα μια παγκόσμια συνωμοσία. Βεβαίως θα κερδίσουν κάποιες φαρμακοβιομηχανίες -και όχι μόνο- από όλη αυτή την πανδημία -όπως άλλωστε συμβαίνει σε ανάλογες περιπτώσεις. Δεν παύει όμως να είναι μία ακόμη ίωση και όπως γνωρίζουμε, ή μάθαμε, τα εμβόλια για τις ιώσεις και άρα η αντιμετώπισή τους αργούν, καθώς ο ιός, οι ιοί, εύκολα μεταλλάσσονται.

Το νου μας λοιπόν, για να ξαναβρεθούμε όλοι μαζί όταν και όποτε…. Κυρίως, εφαρμογή των μέτρων –και άλλων μέτρων- για να μη μας ….πάρουνε τα μέτρα!

Το δικό μου...G

Τα κατάφερα. Μπορεί να μου πήρε δυο χρόνια, από την πρώτη φορά, αλλά εν τέλει τα κατάφερα. Α, να την το παινευτώ, ΕΓΩ ήμουν και τα κατάφερα. Θα μου πείτε, οι άλλοι δεν κατάφεραν αυτό που κατάφερες εσύ; Ναι, δε λέω, αλλά ομολογώ -και δεν το λέω εγώ, το λέει όλο το σόι μου- πως το αποτέλεσμα είναι σίγουρα έξοχο, υπέροχο, σωστό καλλιτέχνημα. Φτου μη με ματιάσω. Εξάλλου, όπως λέει και ο Karl Heinrich Marx, χωριό που φαίνεται, κολαούζο δε θέλει. Ήταν η δεύτερη φορά που το επιχειρούσα. Η πρώτη ήταν εντελώς …συμπωματική. Μετά από 41 χρόνια, μπορώ να σας το εξομολογηθώ πως ούτε που το κατάλαβα. Ξέρεις, εκεί που δεν το περιμένεις κι έρχεται απ’ τη γωνία∙ή απ’ τον ουρανό. Ενδεχομένως και από κάποιον ξεχασμένο πελαργό. Ήταν αυτό που λένε στην ινδουιστική φιλοσοφία …ατυχές ευτύχημα.

Φυσικά δεν ήμουν μόνος στην προσπάθεια αυτή. Ααα, η αλήθεια να λέγεται. Με βοήθησε και η σύζυγός μου. Όχι πως έκαμε και πολλά ή σπουδαία πράγματα. Όλο το ζόρι εγώ το τράβηξα. Αυτή καθότανε, για την ακρίβεια ξάπλα ήταν, και περίμενε. Ίδρωνα, ξαναΐδρωνα, αγκομαχούσα και στο τέλος, με ανακούφιση ακούστηκε εκείνο το …άχ, της απόλυτης επιτυχίας. Για του λόγου το αληθές, η επιτυχία της όλης προσπάθειάς μου ταυτοποιήθηκε αργότερα, μετά από 4-5 βδομάδες. Έτσι είναι αυτές οι δουλειές, τρέχεις σήμερα, μάχεσαι, παλεύεις, ιδροκοπάς αλλά τα αποτελέσματα βγαίνουν αργότερα. Κάτι σαν τις Πανελλαδικές ένα πράμα. Πιστεύεις πως πήγες καλά, πως τα κατάφερες, αλλά άμα δεν έρθει ο Αύγουστος (εν προκειμένω ο Ιούνης) δε ξέρεις τι ακριβώς πέτυχες. Και όταν στο ανακοινώνουν, δίνεις κι ένα μπαξίσι, έτσι για τις χαρές. Διότι πέτυχα το σημείο …G!

Και τώρα, αυτό που κατάφερα πριν από 38 περίπου χρόνια, είναι εδώ, δίπλα μου -για την ακρίβεια …από πάνω μου, κυριολεκτικά- και το καμαρώνω, πετυχημένο εργασιακά -κι ας γκρινιάζει που και που- το βλέπω καθημερινά, το περιποιούμαι, το ποτίζω μη μαραθεί, το ταΐζω να μεγαλώσει και προσμένω… -ναι ρε, προσμένω, σε πειράζει; Προσμένω να το δω δισευτυχισμένο και τρις… και τετράκις… γιατί όχι; Γιατί τα χρόνια περνούν, ούτε έχω το κουράγιο να ξαναπροσπαθήσω (σε βλέπω εσένα που μειδιάς ειρωνικά…). Όχι ότι δε μπορώ, αλλά να μόνος δε δύναμαι. Ξέρετε εσείς….

Επειδή τα πολλά λόγια είναι φτώχια κι επειδή δεν θέλω να γίνω φτωχός –εσύ που ξαναγελάς τι ξέρεις; Έκαμες ποτέ φτωχός για να ξέρεις;- εύχομαι κάθε ευτυχία, πολλές χαρές στη ζωή σου και άσε εμάς  τους …γέρους σου, να λένε και μια κουβέντα παραπάνω. Για το …καλό σου!

Στον ουρανό κοιτάμε το …παρελθόν και η …quarante-να

Κάποιος καθηγητής μας έλεγε πως όταν κοιτάμε τον ουρανό, κοιτάμε το παρελθόν. Φυσικά δεν καταλαβαίναμε τι εννοούσε. Θεωρούσαμε πως ήταν ένα …πράμα φιλοσοφικό, μεταφυσικό ή άτοπο και μαγικό. Μας έδωσε λοιπόν το εξής παράδειγμα:
Το φως από τον Ήλιο χρειάζεται μόλις 8 λεπτά για να φτάσει στη Γη. Άρα όταν κοιτάμε τον Ήλιο (να φροντίσουμε όμως να μην τον κοιτάμε κατάματα, παρά μόνο με προστατευτική μάσκα) βλέπουμε …παρελθόν. Βλέπουμε το Ήλιο πως ήταν πριν 8 λεπτά. Αμέσως ξεκαθαρίστηκε στο μυαλό μας, των παιδιών της εποχής εκείνης, τι εννοούσε …βλέπουμε το παρελθόν.

Να διευκρινίσω κάτι. Ένα αντικείμενο, είτε αυτόφωτο είτε ετερόφωτο, το βλέπουμε, δηλαδή είναι ορατό σε μας, όταν αυτό στέλνει φως, μια ακτίνα φωτός, και διεγείρει το οπτικό μας νεύρο. Αν ψάχνουμε κάτι στο σκοτάδι και δεν το βλέπουμε είναι διότι δεν έρχεται στα μάτια μας φως από το αντικείμενο αυτό, ακόμη και εξ αντανακλάσεως.

Ας σκεφτούμε πως για άλλους πλανήτες, το φως από αυτούς για να φτάσει στη γη, στα μάτια μας χρειάζεται κάποιες γήινες μέρες. Άρα όταν ανασηκώσουμε το κεφάλι και το δούμε, εκείνη τη στιγμή που το βλέπουμε μπορεί και να μην υπάρχει. Μπορεί να το «κατάπιε» μια μαύρη τρύπα, ας πούμε, μπορεί να εξερράγει.

Ελάτε να σκεφτούμε ένα άλλο παράδειγμα. Κάποιο εξωγήινο ον κατοικεί κάπου πολύυυυ μακριά, που για να φτάσει το φως από τη γη σ' αυτόν χρειάζεται κάποια δις χρόνια. Αυτό το ον κοιτάει στον ουρανό και βλέπει τη γη να κατοικείται από ....δεινόσαυρους, ακριβώς λόγω της μεγάλης απόστασης που μας χωρίζει, οπότε της μεγάλης καθυστέρησης του φωτός να ταξιδέψει. Τι είπατε, ουτοπικό σας φαίνεται; Λάθος, αυτή είναι η πραγματικότητα.

Κατ’ αναλογία, ας πάμε στο Covid-19 και τα τεστ που πραγματοποιούνται. Μάθαμε πια πως ο χρόνος επώασης για τη λοίμωξη από νέο κορωνοϊό Covid-19 είναι 14 ημέρες. Δηλαδή αν σήμερα κάνω το τεστ και είμαι αρνητικός, μπορεί μέσα στις 14 ημέρες να καταστώ θετικός, ενδεχομένως, ασυμπτωματικός. Άρα το τεστ που έκανα σήμερα μου δείχνει …παρελθόν. Δηλαδή τα αποτελέσματα που έχω σήμερα δεν είναι σημερινά, φρέσκα. Είναι μπαγιάτικα. Γιατί κανείς δε μπορεί να εγγυηθεί τι μπορεί να γίνει μέσα στις επόμενες 14 ημέρες. Να γιατί φωνάζουν όλες/οι πως τούτος εδώ ο κορωνοϊός είναι ύπουλος.

Για την ιστορία: τα παλιά χρόνια η καραντίνα ίσχυε για σαράντα ημέρες. Καραντίνα, εκ του quarante στα γαλλικά ή quaranta στα ιταλικά. Όταν κατέφταναν σε λιμάνια ξένοι ή ακόμη και το πλήρωμα με κάποια υποψία λοιμώδους νόσου, για σαράντα ημέρες τους απέκλειαν σε μεμονωμένους χώρους και μετά τους επέτρεπαν την ελευθερία κινήσεων. Η πρόληψη από τα παλιά χρόνια ήταν ένα ατού στο μανίκι της κοινότητας!